Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το τρίτο βιβλίο (30 ωδές) του κορυφαίου λυρικού ποιητή της αρχαίας Ρώμης αποτελείται από ποιήματα που γράφτηκαν από το 31 π.Χ. και εξής και, μαζί με τα δύο πρώτα βιβλία, αντανακλά τα πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας 32-23 π.Χ. Οι πρώτες έξι (6) ωδές (καθιερώθηκε να ονομάζονται "ρωμαϊκές ωδές") αναφέρονται σε έξι (6) αρετές (λιτότητα, ανδρεία, δικαιοσύνη, φρόνηση, τιμή, ευσέβεια), που πρέπει κατά τον Οράτιο να κοσμούν κάθε Ρωμαίο πολίτη. Στο γράψιμό τους οδήγησαν η διαφθορά, μια έκλυση των ηθών και μια γενική χαλάρωση των αξιών, απότοκος των εμφύλιων πολέμων που είχαν σαρώ...

Είναι αλήθεια ότι το πιο φιλοσοφημένο, για μερικούς μάλιστα και πιο άρτιο λογοτεχνικά έργο του Ορατίου είναι οι "Επιστολές", αλλά γεγονός αναμφισβήτητο επίσης είναι ότι οι "Ωδές", και ως προς τη μορφή τους και ως προς την ουσία της ύλης, είναι το πιο περίτεχνο και σεμνό έργο του. Ο Οράτιος των Ωδών είναι ο τελευταίος μεγάλος λυρικός του αρχαίου κόσμου. Γιος ενός άλλοτε δούλου, πρώτος μιμήθηκε τα υπέροχα δημιουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος προτρέποντας και τους άλλους να τα μιμηθούν. Στην επιστολή του προς τους Πείσωνες (στίχ. 268) γράφει: "vos exemplaria Graeca...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη ελληνόγλωσση μελέτη για το παρακλαυσίθυρο στη ρωμαϊκή ελεγεία, δηλαδή του άσματος του αποκλεισμένου εραστή (exclusus amator) μπροστά από την κλειστή θύρα της αγαπημένης του. Στόχος του είναι να δοθεί μια πλήρης εικόνα του λογοτεχνικού αυτού θέματος, καθώς και να διαφανεί ο τρόπος επεξεργασίας του από τους τρεις Ρωμαίους ελεγειακούς, Τίβουλλο, Προπέρτιο και Οβίδιο. Προσφέρονται πλούσιες πληροφορίες για το είδος της ρωμαϊκής ελεγείας και τη φύση του παρακλαυσίθυρου, καθώς και "αναγνώσεις" (κοινωνικές, πολιτικές, ποιητολογικές κ.ά.) των παρακ...

Η προσφυγή στην τέχνη του λόγου αποκαλύπτει βαθύτερα το πνεύμα μιας εποχής, με τομές δε και κατόψεις παρουσιάζει η ζωή του ανθρώπου. Γνώστης της αντικειμενικής αξίας και της ανθρώπινης φύσης ο Οράτιος μετέχει των κοινωνικών ανησυχιών, μετατρέπει σε ποίηση την ανθρώπινη συμπεριφορά και τις ιδέες που την καθορίζουν. Έχοντας αίσθηση των αναλογιών, της τάξης, του μέτρου και των συνεπειών της υπέρβασης ενός ορίου γίνεται αποτελεσματικός στην ηθική αντίληψή του οδηγώντας τον αναγνώστη να βλέπει τα απλά γεμάτα σημασία και τα αντικειμενικώς ορθά ως θεώρηση των σχέσεων που τα συνδέο...

Ο τρίτος αυτός τόμος περιέχει τα 30 ποιήματα του τρίτου Βιβλίου των "Ωδών". Διαδέχεται τις εκδόσεις των Bιβλίων Ι και ΙΙ, που έγιναν από τον ίδιο φιλόλογο, και παρουσιάζει μετάφραση φιλοτεχνημένη από τα λατινικά σε νεοελληνικό στίχο για πρώτη φορά ολόκληρου του τρίτου βιβλίου των "Ωδών", του εκλεκτότερου μέρους της συλλογής των ορατιανών ωδών. Αποτελείται από ωδές που γράφτηκαν από το 31 π.Χ. και εξής και, μαζί με τα δύο πρώτα, αντανακλά τα πολιτικά γεγονότα του 33-23 π.Χ.

Ο τέταρτος τόμος περιέχει ωδές που έγραψε ο Οράτιος κατά την τελευταία εποχή της ζωής του. Ο Οράτιος εμποτισμένος από την ελληνική ποίηση και φιλοσοφία είναι ένας από εκείνους τους Ρωμαίους λογοτέχνες που μετέφεραν στην αρχαία Ιταλία και τη Δύση το ελληνικό πνεύμα. Σωστά μίλησαν για την ελληνικότητα του Λατίνου ποιητή ο Κωστής Παλαμάς, που τον ονομάζει "ελληνοκράχτη", αλλά και η επιστήμη με το στόμα του φιλολόγου της Γερμανίας Wilamowitz τον έχει χαρακτηρίσει "ελληνικότατο ποιητή".

Ο ιεροφάντης ποιητής πρέπει αγνός να στέκει,/ μα οι στίχοι του δεν έχουν τέτοια ανάγκη. (Κάτουλλ. 16.5-6)

Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (43 π.Χ.-8 μ.Χ.) είναι χρονολογικά οψιμότερος σε σχέση τόσο με τους ρωμαίους ερωτικούς και νεωτερικούς ποιητές όσο, ακόμη περισσότερο, και με τους έλληνες ελεγειακούς των αρχαϊκών και ελληνιστικών χρόνων. Έχοντας ο ίδιος βρεθεί αντιμέτωπος μ' ένα ποιητικό είδος που είχε φθάσει στην ωριμότητά του και που, μέσα στη φορμαλιστικά οριοθετημένη ζώνη του, είχε δοκιμάσει όλες σχεδόν τις τονικότητες της ερωτικής έκφρασης, ο Οβίδιος γνώριζε καλά ότι οι αναγνώστες του ήταν ήδη μυημένοι σ' έναν καλά επεξεργασμένο κώδικα με αναγνωρίσιμους κοινούς τόπους, τυπικά ε...

Με το επεισόδιο του Αρισταίου παρεισφρέει μέσα σε ένα κατά τα άλλα "ρεαλιστικό" έργο η μυθοπλασία ως αποτέλεσμα μιας εμφανώς μη ρεαλιστικής οδηγίας: της βουγονίας. Η εκβολή των πραγματιστικών, απτών και λίγο πολύ γνωστών γεωργικών τεχνικών σε μια μυθική, εξωτική και ανεφάρμοστη μέθοδο γενέσεως μελισσών καθιστά τη βουγονία αρχετυπικό γεωργικό θέμα που περικλείει τη ζωή και τον θάνατο, την αναζωογόνηση και τον μαρασμό, το εφήμερο του μόχθου και τη δημιουργική δύναμη της τέχνης, λίγο πολύ όλες τις πτυχές του γεωργικού βίου αλλά και της θεματικής των "Γεωργικών". "Έτσι, το έργο...

[...] Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, όταν πριν από μερικά χρόνια διάβασα ένα κείμενο του Παλαμά, μέρος του οποίου θα δει ο αναγνώστης να παραθέτω. Ο Παλαμάς τρόπον τινά μου εξηγούσε την εσώτερη απήχηση που είχε σ' εμένα τότε η "Αινειάδα", την εξηγούσε μ' ένα κείμενο (το χαρακτηρίζω και εδώ υπέροχο) υποβλητικό, έξοχα αισθαντικό. Αυτό υπήρξε και το ισχυρό κίνητρο, που μ' ενθάρρυνε τελικά να κάνω αυτή την προσωπική ανάγνωση της "Αινειάδας", ανάλογη προς εκείνη της "Οδύσσειας", που είχα επιχειρήσει πριν από δέκα χρόνια. (από τον πρόλογο του Μ. Γ. Μερακλή)