Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τέταρτος τόμος περιέχει ωδές που έγραψε ο Οράτιος κατά την τελευταία εποχή της ζωής του. Ο Οράτιος εμποτισμένος από την ελληνική ποίηση και φιλοσοφία είναι ένας από εκείνους τους Ρωμαίους λογοτέχνες που μετέφεραν στην αρχαία Ιταλία και τη Δύση το ελληνικό πνεύμα. Σωστά μίλησαν για την ελληνικότητα του Λατίνου ποιητή ο Κωστής Παλαμάς, που τον ονομάζει "ελληνοκράχτη", αλλά και η επιστήμη με το στόμα του φιλολόγου της Γερμανίας Wilamowitz τον έχει χαρακτηρίσει "ελληνικότατο ποιητή".

Τα "Γεωργικά" του Βεργιλίου πραγματεύονται τη γεωργοκτηνοτροφία - μελισσοκομία και ανήκουν στην "εστρατευμένη" λογοτεχνία της εποχής του Αυγούστου: φαίνεται ότι ο Μαικήνας, ο μεγάλος οικονομικός παράγοντας της εποχής εκείνης, ζήτησε τη σύνθεση του ποιήματος, για να κινήσει το ενδιαφέρον των Ρωμαίων για την αγροτοποιμενική ζωή και εργασία. Δεν πρέπει, εντούτοις, να θεωρηθεί ότι "το καλύτερο ποίημα του μεγαλύτερου Λατίνου ποιητή" είναι ένα έμμετρο πρακτικό εγχειρίδιο για τους αγρότες. Κι αυτό, γιατί ο Βεργίλιος στα "Γεωργικά" του στέκεται απέναντι στη φύση ως ποιητής και εξιδ...

[...] Ο ανά χείρας "Βιργίλιος" αποτελεί την καλύτερη δυνατή εισαγωγή, γραμμένη από τον κατεξοχήν γνώστη του ποιητή. Με την απλότητα και σαφήνεια που διακρίνει τον βαθύ κάτοχο της γνώσης εκτίθενται εδώ τα μείζονα ερευνητικά ζητήματα της βιργιλιανής ποίησης· προσφέρεται στον αναγνώστη ο ερμηνευτικός μίτος για να περιδιαβεί τους δαιδάλους τόσο της λαβυρινθώδους βιργιλιανής διακειμενικότητας και πολυσημίας όσο και της αχανούς βιβλιογραφίας με την αίσθηση του περιηγητή που, χάρη στην άριστη καθοδήγηση, θαυμάζει με σιγουριά και στοχάζεται δημιουργικά τα αξιοθέατα ενός γοητευτικού...

Ο Roland Austin, ένας από τους σπουδαιότερους και οξυδερκείς υπομνηματιστές της "Αινειάδας" έφυγε, για τα Ηλύσια Πεδία θέλω να πιστεύω, τον Οκτώβρη του 1974, αφήνοντας το υπόμνημά του για το 6ο βιβλίο σχεδόν έτοιμο προς έκδοση. Το μόνο που έλειπε ήταν κάποιες λεπτομέρειες και μια καλή εισαγωγή, σαν κι αυτές που ο ίδιος είχε γράψει για το 1ο, 2ο και 4ο βιβλίο. Την ευθύνη της διευθέτησης των λεπτομερειών ανέλαβαν οι L. D. Reynold και Colin Hardie, αλλά τελικά το υπόμνημα απέμεινε χωρίς εισαγωγή. Όσο κι αν στο κύριο σώμα του υπομνήματος, και ειδικά στα εισαγωγικά σχόλια των δι...

Η προσφυγή στην τέχνη του λόγου αποκαλύπτει βαθύτερα το πνεύμα μιας εποχής, με τομές δε και κατόψεις παρουσιάζει η ζωή του ανθρώπου. Γνώστης της αντικειμενικής αξίας και της ανθρώπινης φύσης ο Οράτιος μετέχει των κοινωνικών ανησυχιών, μετατρέπει σε ποίηση την ανθρώπινη συμπεριφορά και τις ιδέες που την καθορίζουν. Έχοντας αίσθηση των αναλογιών, της τάξης, του μέτρου και των συνεπειών της υπέρβασης ενός ορίου γίνεται αποτελεσματικός στην ηθική αντίληψή του οδηγώντας τον αναγνώστη να βλέπει τα απλά γεμάτα σημασία και τα αντικειμενικώς ορθά ως θεώρηση των σχέσεων που τα συνδέο...

Σε μια εποχή πολυτάραχη, όπως ο Μεσαίωνας (12ος-13ος αιώνας), μια πνευματώδης και συγκεχυμένη κοινωνία κληρικών και σπουδαστών, των γνωστών με το όνομα Goliardi, εναντιώθηκε στο κατεστημένο και απέρριψε τις στείρες θεωρίες του. Τα Ερωτικά Carmina Burana (Carmina Veris et Amoris) είναι τα πιο πολυάριθμα αλλά και τα πιο αντιπροσωπευτικά της προσωπικότητας των δημιουργών τους. Ενώ το πρότυπο του ιπποτικού εκλεπτυσμένου έρωτα επικρατούσε σε όλη την Ευρώπη με κυρίαρχο το έργο De Amore του Ανδρέα Καπελλάνου, τα C.B. αιφνιδίασαν με την αισθητικότητα και τον αισθητισμό τους. Η γυ...

The papers collected in this volume were originally presented at an international conference sponsored by the Department of Philology of the University of Crete. They discuss issues in Pagan and Christian Imperial epic: Valerius Flaccus, Statius’ Thebaid and Achilleid, Triphiodorus, Nonnus, Dracontius, and the Orphic Argonautica. They cover a variety of topics: the role of Juno as surrogate poet in Valerius’ Argonautica (Meredith Monaghan), the unendurable excess of knowledge in the Thebaid (Ellen O’Gorman), the construction of masculinity in the Achilleid vis-a-vis Quintil...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το αποτέλεσμα της ερευνητικής και διδακτικής ενασχόλησης της συγγραφέα με τον Βιργίλιο, και συγκεκριμένα με το 2ο βιβλίο της Αινειάδας. Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε φοιτητές των τμημάτων Φιλολογίας με τη φιλοδοξία να προσφερθούν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, για να επιτύχει ο ίδιος ο αναγνώστης μία ικανοποιητική κατανόηση του κειμένου.

[...] Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, όταν πριν από μερικά χρόνια διάβασα ένα κείμενο του Παλαμά, μέρος του οποίου θα δει ο αναγνώστης να παραθέτω. Ο Παλαμάς τρόπον τινά μου εξηγούσε την εσώτερη απήχηση που είχε σ' εμένα τότε η "Αινειάδα", την εξηγούσε μ' ένα κείμενο (το χαρακτηρίζω και εδώ υπέροχο) υποβλητικό, έξοχα αισθαντικό. Αυτό υπήρξε και το ισχυρό κίνητρο, που μ' ενθάρρυνε τελικά να κάνω αυτή την προσωπική ανάγνωση της "Αινειάδας", ανάλογη προς εκείνη της "Οδύσσειας", που είχα επιχειρήσει πριν από δέκα χρόνια. (από τον πρόλογο του Μ. Γ. Μερακλή)

The essays collected in "Pastoral Palimpsests" examine nine instances in the reception of Theocritus and Virgil. They cover a 2000-year time span and a variety of topics: the literary and metaliterary importance of rustic pride in the pseudo-Theocritean Idyll 20 (Marco Fantuzzi); the linguistic significance of a bucolic locus amoenus contained in the Life of Aesop (Richard Hunter); the position of the piscatory eclogues in Jacopo Sannazaro’s poetic career (Thomas Hubbard); the imitation of the Virgilian career in John Milton’s Epitaphium Damonis (Philip Hardie); William Wor...

Με το επεισόδιο του Αρισταίου παρεισφρέει μέσα σε ένα κατά τα άλλα "ρεαλιστικό" έργο η μυθοπλασία ως αποτέλεσμα μιας εμφανώς μη ρεαλιστικής οδηγίας: της βουγονίας. Η εκβολή των πραγματιστικών, απτών και λίγο πολύ γνωστών γεωργικών τεχνικών σε μια μυθική, εξωτική και ανεφάρμοστη μέθοδο γενέσεως μελισσών καθιστά τη βουγονία αρχετυπικό γεωργικό θέμα που περικλείει τη ζωή και τον θάνατο, την αναζωογόνηση και τον μαρασμό, το εφήμερο του μόχθου και τη δημιουργική δύναμη της τέχνης, λίγο πολύ όλες τις πτυχές του γεωργικού βίου αλλά και της θεματικής των "Γεωργικών". "Έτσι, το έργο...

Περιέχει: - Εισαγωγή στην "Αινειάδα" του Βιργιλίου και στις "Τουσκουλανές Διατριβές" του Κικέρωνα - Κείμενο - μετάφραση - Σχόλια: ερμηνευτικά, γραμματικά, πραγματολογικά

Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (43 π.Χ.-8 μ.Χ.) είναι χρονολογικά οψιμότερος σε σχέση τόσο με τους ρωμαίους ερωτικούς και νεωτερικούς ποιητές όσο, ακόμη περισσότερο, και με τους έλληνες ελεγειακούς των αρχαϊκών και ελληνιστικών χρόνων. Έχοντας ο ίδιος βρεθεί αντιμέτωπος μ' ένα ποιητικό είδος που είχε φθάσει στην ωριμότητά του και που, μέσα στη φορμαλιστικά οριοθετημένη ζώνη του, είχε δοκιμάσει όλες σχεδόν τις τονικότητες της ερωτικής έκφρασης, ο Οβίδιος γνώριζε καλά ότι οι αναγνώστες του ήταν ήδη μυημένοι σ' έναν καλά επεξεργασμένο κώδικα με αναγνωρίσιμους κοινούς τόπους, τυπικά ε...

Στην παρούσα μελέτη αναδεικνύονται και εξετάζονται οι αναφορές του Ρωμαίου ποιητή Quintus Horatius Flaccus στο θέμα της ποιητικής έμπνευσης και σε ζητήματα λογοτεχνικής θεωρίας που σχετίζονται με την προέλευση του ποιητικού λόγου στπ σύγχρονη του Οράτιου ποιητική παραγωγή. Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι τα επίκαιρα ζητήματα ποιητικής δεν ικανοποιούσαν τις αναζητήσεις του Οράτιου για τα κίνητρα της ποιητικής του δημιουργίας. Έννοιες, όπως ingenium, ars, natura, Musa ή ενθουσιασμός, άφηναν για τον ποιητή και κριτικό της λογοτεχνίας Οράτιο ένα ανεκπλήρωτο κενό, όταν ο ίδιος αναμ...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη ελληνόγλωσση μελέτη για το παρακλαυσίθυρο στη ρωμαϊκή ελεγεία, δηλαδή του άσματος του αποκλεισμένου εραστή (exclusus amator) μπροστά από την κλειστή θύρα της αγαπημένης του. Στόχος του είναι να δοθεί μια πλήρης εικόνα του λογοτεχνικού αυτού θέματος, καθώς και να διαφανεί ο τρόπος επεξεργασίας του από τους τρεις Ρωμαίους ελεγειακούς, Τίβουλλο, Προπέρτιο και Οβίδιο. Προσφέρονται πλούσιες πληροφορίες για το είδος της ρωμαϊκής ελεγείας και τη φύση του παρακλαυσίθυρου, καθώς και "αναγνώσεις" (κοινωνικές, πολιτικές, ποιητολογικές κ.ά.) των παρακ...

Είναι αλήθεια ότι το πιο φιλοσοφημένο, για μερικούς μάλιστα και πιο άρτιο λογοτεχνικά έργο του Ορατίου είναι οι "Επιστολές", αλλά γεγονός αναμφισβήτητο επίσης είναι ότι οι "Ωδές", και ως προς τη μορφή τους και ως προς την ουσία της ύλης, είναι το πιο περίτεχνο και σεμνό έργο του. Ο Οράτιος των Ωδών είναι ο τελευταίος μεγάλος λυρικός του αρχαίου κόσμου. Γιος ενός άλλοτε δούλου, πρώτος μιμήθηκε τα υπέροχα δημιουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος προτρέποντας και τους άλλους να τα μιμηθούν. Στην επιστολή του προς τους Πείσωνες (στίχ. 268) γράφει: "vos exemplaria Graeca...