Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παρούσα έκδοση αποτελεί πιστό αντίγραφο του ιδιόγραφου τετραδίου του "Κατοχικού Ημερολογίου", που δημοσιεύεται ολόκληρο, χωρίς τις επεμβάσεις και τις παραλείψεις που επέφερε εκ των υστέρων ο συγγραφέας (στις δύο επάλληλες δημοσιεύσεις του "Κατοχικού Ημερολογίου" στο "Φυλλάδιο" 1, 1978, και στην "Πρωτεύουσα των Προσφύγων". 1984. Το σώμα ολόκληρου του "Κατοχικού Ημερολογίου" συνοδεύεται από εισαγωγικό σημείωμα, εκτενή σχόλια σχετικά με τις περικοπές και ένα επίμετρο για την αυτο-βιο-γεωγράφηση στον Γιώργο Ιωάννου της Αντιγόνης Βλαβιανού, που είχε τη φιλολογική επιμέλεια του...

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει το έργο του Παπαντωνίου στον πεζό λόγο και στο χώρο της κριτικής. Τα διηγήματά του με το βαθύτερο υπόστρωμα και τις προεκτάσεις τους, τα ελληνικά και παρισινά χρονογραφήματά του, οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, εξετάζονται, όχι μεμονωμένα αλλά συγκριτικά, όσο γίνεται, με κείμενα άλλων δημιουργών. Τα κριτικά άρθρα του Παπαντωνίου για ζητήματα ή πρόσωπα της λογοτεχνίας, η στάση του απέναντι στα ρεύματα της ευρωπαϊκής τέχνης και τις αναζητήσεις της νεοελληνικής ζωγραφικής, με τις ποικίλες εκδηλώσεις της εικαστικής έκφρασης...

Πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα της ελληνικής πεζογραφίας μετά την "έκρηξη" που σημειώθηκε στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα και ποια είναι η θέση της σε ένα τοπίο αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης και ηγεμονίας του αγγλόφωνου πολιτισμού; Τα κείμενα του τόμου διερευνούν τις νέες μορφολογικές και θεματικές τοπογραφίες του ελληνικού μυθιστορήματος και επιχειρούν να το τοποθετήσουν στον λογοτεχνικό χάρτη της Δύσης με πυξίδα τις σύγχρονες τάσεις της κριτικής θεωρίας (από τον φεμινισμό και τον μεταμοντερνισμό ως τη μετα-αποικιακή και την πολιτισμική κριτική). Παράλληλος στόχος...

"Το διήγημα" του Χριστόφορου Μηλιώνη είναι ένα είδος εγχειριδίου, συνοπτικής δηλαδή ιστορίας του ελληνικού διηγήματος για πρακτική χρήση, και απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, στους αναγνώστες που θα ήθελαν να έχουν μια συνολική εικόνα της καταγωγής και της εξέλιξης αυτού του είδους που, εξαιτίας της μικρής του έκτασης, συγκεντρώνει όλη τη μέριμνα του δημιουργού στη συμπύκνωση και στην ευρηματικότητα. Δεν αποτελεί -και δε θα ήταν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά- πρωτογενή φιλολογική εργασία, αλλά προσπαθεί να δώσει έγκυρες και, όπου ήταν απαραίτητο, τεκμηριωμένες πληροφορίες για...

Τούτο το βιβλίο εστιάζει σε πέντε προσωπικότητες (Ιάκωβος Πιτζιπίος, Αλέξανδρος Ραγκαβής, Δημήτριος Βικέλας, Γιάννης Ψυχάρης, Γιάννης Αποστολάκης) που χρωμάτισαν την περίοδο 1830-1930 και πήγαν αντίθετα στο ρεύμα, αλλά και σε εκείνους που μέσα από τον κοσμοπολιτισμό τους προσπάθησαν να προβάλουν θετικά πρότυπα εκσυγχρονισμού, ηθοπλασίας και ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία. Δεν φιλοδοξεί, βέβαια, να παρουσιάσει αναλυτικά τις εξελίξεις στην πεζογραφία του μακρού 19ου αιώνα, αλλά να αναδείξει ορισμένες ξεχασμένες πτυχές του, που σήμερα είναι ενδεχομένως και επίκαιρες, φωτί...

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως «οδηγός» για μια σωστή ξενάγηση στη νεοελληνική πεζογραφία. Να βοηθήσει δηλαδή τον αναγνώστη στην καλύτερη γνωριμία με τη νεοελληνική πεζογραφία και το λόγο της, με σημαντικούς πεζογράφους και τα έργα τους, με την τεχνική και την τέχνη της αφηγηματικής γραφής και της ανάγνωσης. Στο πρώτο μέρος δίνει με τρόπο απλό και εύληπτο βασικά στοιχεία αφηγηματολογίας και εκθέτει πολύ συνοπτικά την εξελικτική πορεία της νεοελληνικής πεζογραφίας από το 1830 ως το 1990 σε συνδυασμό με τα λογοτεχνικά ρεύματα και την ιστορική ζωή. Στο δεύτερο μ...

Με συγκινεί ο διηγηματογράφος Όμηρος Πέλλας: στον σύντομο και βασανισμένο βίο του (1921-1962), μόλις πρόφτασε να μας αφήσει ένα χρονικό από τη διαβίωσή του σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο στη Γερμανία - και εφτά σύντομα διηγήματα. Κι όμως! Με αυτό, το ελάχιστο υλικό, κατάφερε να δημιουργήσει (και να μας αφήσει) ένα, άκρως προσωπικό, αφηγηματικό σύμπαν. [...] Στο ανθολόγιο που ακολουθεί, ο παρουσιαστής θεώρησε σκόπιμο να προτάξει, στο πρώτο μέρος, τέσσερα διηγήματα, ώστε ο αναγνώστης να αντιληφθεί αμέσως το είδος και την ποιότητα της λογοτεχνικής κατάθεσης του Όμηρου Πέλλα. Στο...

Το 1963 ξέσπασε μια εντονότατη διαμάχη ανάμεσα στους μεσοπολεμικούς συγγραφείς Ηλία Βενέζη και Γιώργο Θεοτοκά, και τους μεταπολεμικούς Σπύρο Πλασκοβίτη και Αλέξ. Αργυρίου. "Αυτοί είναι τώρα καλά τοποθετημένοι στις θέσεις τους, στα γραφεία τους, στη ζωή. Έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν", είπε ο ακαδημαϊκός Ηλίας Βενέζης, σβήνοντας τους νεότερους από τον γραμματολογικό χάρτη πριν καν προφτάσουν να ωριμάσουν. "Οι έφηβοι της κατοχής μοχθούν και βιοπαλαίουν" και το 80% των βιβλίων είναι δικά τους, ανταπάντησε με οξύτητα ο Σπύρος Πλασκοβίτης. Οι λογοτεχνικές διαμάχες ανάμεσα στους μ...

Μπορούμε να ξαναδιαβάσουμε βασικά κείμενα της νεοελληνικής πεζογραφίας με διαφορετικούς τρόπους από τους καθιερωμένους; Ως ποιο βαθμό αυτές οι νέες ερμηνευτικές αναγνώσεις σχετίζονται με τις τρέχουσες πολιτισμικές εξελίξεις; Γιατί ιστορικές και πατριωτικές προσεγγίσεις των αφηγηματικών κειμένων έχουν κυριαρχήσει μέχρι τώρα; Πώς ταυτότητα και κοινωνία συλλειτουργούν στη σύνθεση των κειμένων; Πόσο η ψυχανάλυση, η θεωρία της λογοτεχνίας και η πολιτισμική ανάλυση μπορούν να μας βοηθήσουν σε νέες αναγνώσεις; Επιδιώκοντας να δώσει απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα και να διερευνή...

Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, πρόκειται για ένα σοβαρό ιστορικό εγχειρίδιο. Μια κοπέλα όμορφη, έξυπνη, μορφωμένη, ελληνικής καταγωγής, ερωτευμένη μ' έναν μοναχό όταν ήταν 15 χρόνων, μεταμφιέζεται σε άνδρα για να μπορεί να ζει ανεμπόδιστα με τον αγαπημένο της στα διάφορα μοναστήρια που συναντούσαν στο διάβα τους. Ταξιδεύει στην Ελλάδα, όπου σπουδάζει, ζει για ένα μεγάλο διάστημα στο μοναστήρι της Καισαριανής, στις πλαγιές του Υμηττού. Φεύγει στη Ρώμη όπου διδάσκει ελληνικά, κατορθώνει σιγά σιγά με τις ικανότητές της να ανέβει όλες τις βαθμίδες της κληρικής ιεραρχίας και να...

Ο τόμος συγκεντρώνει μία σειρά άρθρων και ανακοινώσεων, που έγραψε ο καθηγητής νέων ελληνικών στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού στο Παρίσι, Henri Tonnet, με σκοπό τη χαρτογράφηση ενός ανεξερεύνητου πεδίου ή τη σύνοψη μιας διαχρονικής εξέλιξης στη νεοελληνική αφηγηματική πεζογραφία. Το ενδιαφέρον του παρόντος τόμου επικεντρώνεται στους δύο αιώνες που επηρέασαν καθοριστικά τη νεοελληνική μυθοπλασία, τον 18ο και 19ο αιώνα. Το εγχείρημα έγκειται στην εκ του σύνεγγυς ανάγνωση όσο το δυνατόν περισσότερων και πιο ποικιλόμορφων κειμένων. Η προσεκτική ανάγνω...

Το καινούργιο βιβλίο του καθηγητή κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας Παναγιώτη Νούτσου πραγματεύεται το "σημαίνον" και ιδίως το "σημαινόμενο" του "Διπλού Βιβλίου", του έργου δηλαδή που σφράγισε τη λογοτεχνική δημιουργία του Δημήτρη Χατζή. Μετά την οριοθέτηση της αφηγηματικής του τέχνης και την αποτύπωση της μορφολογίας του λογοτεχνικού πεδίου επιχειρείται η ιστορική κατανόηση του χώρου ανάδυσης και σταδιοδρομίας των "ηρώων" του έργου, από τον "τόπο" της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης στον "μεγάλο τόπο" και από εκεί στον "κανένα τόπο" και την "πολιτεία των ξένω...

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που είχαμε για την πεζογραφία των πρώτων πενήντα χρόνων του ελληνικού κράτους έχει αλλάξει ουσιαστικά. H προσεκτικότερη μελέτη των γνωστών πεζογραφημάτων και η ανακάλυψη άγνωστων ή λησμονημένων έργων έδειξε ότι η περιγραφή της πεζογραφικής παραγωγής της περιόδου 1830-1880 λίγο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. O τόμος αυτός περιλαμβάνει κείμενα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο "H ελληνική πεζογραφία 1830-1880" (1995), σκοπός του οποίου ήταν ο πρώτος απολογισμός των αναθεωρητικών ερευνών. Παλαιότεροι και νεότεροι μελετητές παρουσιάζουν εδώ πορίσ...

Στη σύγχρονη Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο απόλυτος αφέντης. Οι πολιτικοί ορκίζονται ενώπιον του αρχιεπισκόπου, οι μαθητές κάνουν την προσευχή τους πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, τα θρησκευτικά σύμβολα είναι εκεί για να μας θυμίζουν την παρουσία της θρησκείας των ρασοφόρων παντού. Η Εκκλησία είναι ο προνομιούχος κάτοχος της μεγαλύτερης ακίνητης περιουσίας στη χώρα. Η Εκκλησία απολαμβάνει τις μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές. Η Εκκλησία ελέγχει τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των νεοελλήνων... Κι όμως υπήρξαν άνθρωποι που αντι...

Η Ακακία Κορδόση, συγγραφέας βραβευμένη με το Μέγα Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας (1991) και επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα των γραμμάτων που με το έργο της και την προσφορά της στην πνευματική ζωή του τόπου τιμά τη γενέτειρά της, την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, και την Ελλάδα γενικότερα. Το πλούσιο συγγραφικό της έργο, καθαρά λογοτεχνικό (κυρίως διηγήματα αλλά και δοκίμια, χρονογραφήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα) καθώς και οι ομιλίες της, οι διαλέξεις και οι μελέτες που κατά καιρούς δημο...