Ημερολόγιο της "Αργώς" και του "Δαιμονίου"
Θεοτοκάς Γιώργος 1905-1966
Λέσχη (1989)
Δεν είχα ποτέ την πρόθεση να κρατήσω με κάποιο σύστημα το ημερολόγιο του γραψίματος της Αργώς· πρώτα-πρώτα σαν άρχισα αυτό το βιβλίο δε μου πέρασε από το νου πως ήτανε δυνατό να με απασχολήσει τέσσερα χρόνια (1931-1935) και να μου θέσει τόσα ζητήματα. Μου συνέβηκε όμως, κατά καιρούς, να κρατήσω, στα ιδιωτικά τετράδιά μου, μερικές ακατάστατες σημειώσεις σχετικά με την πορεία, που ακολουθούσε το φανταστικό ταξίδι μου. Εκ των υστέρων, μου φαίνεται ότι οι σημειώσεις αυτές αντιπροσωπεύουν μια μικρή εμπειρία ή "βίωση", που θα μπορούσε ίσως να ενδιαφέρει κανένα νεότερο που θα είχε...
Πεζογράφοι και πεζογραφήματα της γενιάς του '30
Καραντώνης Ανδρέας 1910-1982
Παπαδήμας Δημ. Ν. (1990)
Παπαδιαμάντης και Σκιάθος
Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (1991)
[...] Η γνωριμία του Μερλιέ με τη Σκιάθο και τον κόσμο του Παπαδιαμάντη αποτυπώνεται στα πολυάριθμα φωτογραφικά στιγμιότυπα των επισκέψεών του στο νησί. Χάρη στις φωτογραφίες του από τη Σκιάθο ο Οκτάβιος Μερλιέ μπορεί να καταταχθεί μεταξύ των πρωτοπόρων φωτογράφων του ελληνικού τοπίου. Ο φακός του Μερλιέ καθοδηγείται από το αισθητικό κριτήριο, το οποίο διαμορφώνει η ομορφιά του τοπίου σε συνδυασμό με τη μαγεία της πνευματικής κληρονομιάς του ελληνικού χώρου. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη Σκιάθο συνιστά ένα πολύτιμοι στοιχείο στο αρχείο Παπαδιαμάντη, που συγκρότησε ο Ο...
Η σοφία του διηγήματος
Κακαλίδης Δημήτρης
Μέγας Σείριος (1992)
Μια εντελώς πρωτότυπη εργασία, που διεισδύει στο βάθος των διηγημάτων και αποκαλύπτει εύστοχα την κρυμμένη τους πεμπτουσία. Ανατομία της ψυχολογίας των ηρώων, νοηματική ανάλυση και θεμελιωμένη στοχαστική θεώρηση των ιστοριών, έτσι όπως ίσως δεν τις είδε ούτε ο ίδιος ο δημιουργός τους. Εντυπωσιάζει με τη μεθοδευμένη προσέγγιση του θέματος και τη σημαντική κατάδυση στο χώρο της δημιουργίας, με τρόπο άγνωστο μέχρι σήμερα.
Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Κοτζιά
Συλλογικό έργο
Κέδρος (1994)
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Αλέξανδρος Κοτζιάς έφυγε από κοντά μας, και το κενό που άνοιξε ο παράλογος χαμός του γίνεται όλο και βαθύτερο. Το συναισθανόμαστε με οδύνη, εμείς που είχαμε την τιμή να εκδώσουμε το σύνολο του πεζογραφικού του έργου και είδαμε πάντα στο πρόσωπό του όχι μόνον έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του τόπου, αλλά κι έναν ανεκτίμητο φίλο, ο οποίος δεν έπαφε να μας εμψυχώνει με τη σεμνή ανθρώπινη παρουσία του. Να γιατί, ύστερα από τη μεταθανάτια έκδοση της νουβέλας "Το σοκάκι", με την οποία ολοκληρώθηκε -αλίμονο, οριστικά- αυτό το έ...