Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Why do we always have to fight without using our brains? Is that the human nature after all? And those knights? Thank goodness, they and their kings came to their senses at the last moment! Life is joy and celebration, we have nothing to share with each other except for a nice meal, a dance, a song and a hug! This is the real world and it makes some people feel really uncomfortable! In the end, what did the two kings accomplish? Which path did they choose?

"Όταν διαβάζουμε, κάποιος άλλος σκέφτεται για μας: εμείς απλώς επαναλαμβάνουμε τις νοητικές του διεργασίες. Είναι καθώς ο μαθητής που μαθαίνει να γράφει, που αντιγράφει με πένα και μελάνι τα γράμματα που έχει γράψει με την κιμωλία ο δάσκαλος. Ως εκ τούτου, διαβάζοντας, είμαστε απαλλαγμένοι από το μεγαλύτερο μέρος της διανοητικής προσπάθειας. Έτσι εξηγείται η ανακούφιση που αισθανόμαστε όταν παύουμε να ασχολούμαστε με τις σκέψεις μας και πάμε να αφοσιωθούμε στο διάβασμα".

Perch? dobbiamo litigare costantemente senza metterci un tantino a riflettere? In definitiva, questa ? la natura dell'uomo? E questi sono i cavalieri? Meno male che all'ultimo momento hanno messo cervello sia loro sia i loro re! La vita ? gioia e festa, non abbiamo da condividere qualcosa tra noi, tranne un buon pasto, una danza, una canzone e un abbraccio! Questo ? il mondo vero che mette alcuni in grande difficolt?!

Ο σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου-εγχειριδίου είναι να φέρει τον δόκιμο (μελλοντικό) συγγραφέα και τον μη ιδιαίτερα μυημένο αναγνώστη, σε πρώτη επαφή με το μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας. Να του προσφέρει συνοπτικά βασικές γνώσεις, να του αποσαφηνίσει έννοιες, να του δώσει ερεθίσματα περαιτέρω μελέτης και να τον οδηγήσει στο δρόμο προς το "ωραίο και υψηλό". Παράλληλα, μέσα από ασκήσεις και παραδείγματα και κυρίως αμέτρητα αποφθέγματα σπουδαίων ανθρώπων της τέχνης, επιδιώκει να τον βοηθήσει στο να γράφει και να διαβάζει σωστά (από μία φράση, ως ένα βιβλίο), μα και να αξιο...

Έχει πυκνώσει και στη χώρα μας το ενδιαφέρον γύρω στο φαινόμενο της παραλογοτεχνίας. Στο δοκίμιο αυτό η Εύα Στάμου εστιάζει την προσοχή της σε μια υποπερίπτωσή της: στη "ροζ λογοτεχνία", στα ανάλαφρα και τυποποιημένα αφηγήματα ερωτικού περιεχομένου που κατακτούν συχνά πια πρώτες θέσεις στις λίστες των "ευπώλητων" βιβλίων κάθε χρονιάς. Εντάσσει την κατηγορία τους στο γενικότερο περιβάλλον μιας "ροζ κουλτούρας", προβαίνει σε βασικές διακρίσεις μεταξύ λογοτεχνίας και παραλογοτεχνίας, καθώς και σε διευκρινίσεις σχετικά με τη γυναικεία γραφή, διεξέρχεται τα ιστορικά του είδους,...

"Όποιος ρίχνεται με τα μούτρα στο διάβασμα και διαβάζει σχεδόν ολόκληρη την ημέρα αλλά περνά τον ενδιάμεσο χρόνο του χωρίς διόλου να στοχάζεται, χάνει με τον καιρό την ικανότητα να σκέφτεται μόνος του - όπως κάποιος που, κυκλοφορώντας μονίμως καβάλα στο άλογο, ξεχνά στο τέλος πως να βαδίζει. Τέτοια είναι, όμως, η περίπτωση ουκ ολίγων λογίων: από το πολύ διάβασμα έχουν αποβλακωθεί. [...] Όπως η πολυφαγία καταστρέφει το στομάχι και βλάπτει ολόκληρο το σώμα μας, έτσι και το πνεύμα φράζει ασφυκτικά από την υπερβολική πρόσληψη πνευματικής τροφής. [...] »Στη λογοτεχνία, τα πρά...

"Το απρόσβατο", δοκιμιακό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη γραμμένο το 2011, αποτελεί αφετηρία διερώτησης για την έως τώρα ανείπωτη, άθικτη, και κατά τούτο απρόσβατη, περιοχή του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση της φύσης του ανθρώπου στην ολότητά της, τίθεται από τον Δημητριάδη ως προϋπόθεση για τη διερεύνηση των ζητημάτων που έθεσε ο Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ στο δοκίμιό του "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" πριν από πενήντα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της εποχής του και των συγκυριών της. Μια κίνηση συνεχούς αντίδρασης και αναψηλάφησης σε ό,τι λέγεται στο "Απρόσβατο", μια διάθεση ανασκαφής...

Τα δοκίμια τα οποία περιέχονται, αναφέρονται σε ισάριθμα θέματα σχετικά με την Λογοτεχνία, Ελληνική και ξένη. Κατατάσσονται στην κατηγορία των "στοχαστικών" δοκιμίων ή "ανεπίσημων" ή "προσωπικών" δοκιμίων, στα οποία ο συγγραφέας υιοθετεί ένα τόνο οικειότητας απέναντι στο κοινό του και έχουν την τάση να ασχολούνται περισσότερο με καθημερινά θέματα παρά με δημόσιες υποθέσεις ή ειδικά θέματα. Ο συγγραφέας γράφει με ένα χαλαρό και μερικές φορές εξομολογητικό τρόπο, σε σύντομες συνθέσεις. Αντίθετα στην δεύτερη κατηγορία του "αποδεικτικού" δοκιμίου ή άρθρου, τα κείμενα είναι σχετ...

Η "Ελευθερία" του Τζόναθαν Φράνζεν ήταν, μακράν, το πιο πολυσυζητημένο μυθιστόρημα του 2010, μια φιλόδοξη και διερευνητική ματιά στη ζωή της Αμερικής τον εικοστό πρώτο αιώνα. Στο "New York Times Review", ο Σαμ Τάνενχαουζ το χαρακτήρισε "αριστούργημα της αμερικανικής πεζογραφίας" και εγκωμίασε τον τρόπο που "μέσα από τη σταθερή ακτινοβολία της βαθιά ηθικής ιδιοφυΐας του συγγραφέα του [φώτισε] τον κόσμο που νομίζαμε ότι γνωρίζαμε". Στο "Ακόμα πιο μακριά", όπου συγκεντρώνονται δοκίμια και ομιλίες που έχουν γραφτεί κατά το πλείστον την τελευταία πενταετία, ο Φράνζεν επιστρέ...

Η λεγόμενη "διάδοση της γνώσης", που συνήθως την κατατάσσουμε στην κατηγορία των σύγχρονων προόδων, μαζί με την κεντρική θέρμανση και την καθολική ψήφο, έχει συμπτωματικά οδηγήσει στη γέννηση μιας νέας διαστροφής - της διαστροφής της ανάγνωσης. Απ’ όλες τις διαστροφές οι πιο δύσκολες να ξεριζωθούν είναι εκείνες που από τον πολύ κόσμο θεωρούνται αρετές. Ανάμεσά τους η ανάγνωση κατέχει την πρώτη θέση. Ότι το να διαβάζεις σκουπίδια αποτελεί διαστροφή είναι γενικά παραδεκτό· το διάβασμα όμως καθεαυτό -το διάβασμα ως συνήθεια, παρότι πρόσφατη- συναγωνίζεται ήδη φτασμένες αρετ...

"Εξωτερικό ημερολόγιο", κατ’ αντιδιαστολήν προς το "εσωτερικό" (το journal intime), το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει -υπό μορφήν επιφυλλίδων, κριτικών παρεμβάσεων και βιβλιοκρισιών (που οι περισσότερες δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Το Βήμα")- χρονολογημένες "σημειώσεις" για γεγονότα και φαινόμενα της πολιτισμικής μας ζωής των τελευταίων δεκατριών χρόνων. Η σύγχυση των λογοτεχνικών σπουδών, ο επαρχιωτισμός της κριτικής, η διαφημιστική βία, τα ιδεολογήματα της Θεωρίας, η παθογένεια του ελληνικού πανεπιστημίου, οι μεταμφιέσεις του λαϊκισμού, ο θρίαμβος της παρακουλτούρας, η λεηλασί...

Είκοσι πέντε κείμενα θεωρητικού προβληματισμού αλλά και πρακτικής αξίας που αφορούν τη γλώσσα και τη μετάφραση εν σχέσει πρός... αλλά και απ΄ αφορμή τη νεοελληνική λογοτεχνία περιέχονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Υπάρχουν, βεβαίως, και ελάχιστες ισχνές αναφορές στην παγκόσμια λογοτεχνία (δίκην αλατοπίπερου, θα μπορούσαμε να πούμε). Συναντάμε, όμως, μέσα τους και δυο κείμενα σχετικά με το ποδόσφαιρο. Τα κείμενα αυτά "κολλάνε" εκεί, ακριβώς διότι μας επιτρέπουν να σκεφτούμε πράγματα, που δεν είναι εντελώς άνευ σημασίας για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία.

Το βιβλίο της Κύπριας λογοτέχνιδας αναφέρεται σε 70 περίπου βιβλία που μελέτησε η ίδια και τα παρουσιάζει στο αναγνωστικό της κοινό, μεταξύ των οποίων: "Χριστουγεννιάτικα διηγήματα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, "1984" του Τζωρτζ Όργουελ, "Οι Κοζάκοι" του Λέων Τολστόι, "Του έρωτα και της σκιάς" της Ιζαμπέλ Αλιέντε και "Ελληνιστές, η Ελλάδα δεν τους πληγώνει" της Αμαλίας Νεγρεπόντη. Το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο βοήθημα για τους νέους αναγνώστες, αλλά και για τους εκπαιδευτικούς. Στον πρόλογο του βιβλίου η συγγραφέας γράφει χαρακτηριστικά: "Η λογοτεχνία ήταν μια α...

Μια σειρά συνεντεύξεων, ορισμένες από τις οποίες έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο Τύπο ή σε περιοδικά για το βιβλίο, με παρεμβατικούς στοχαστές της εποχής μας. Ο Χάρολντ Μπλουμ προτείνει τον δικό του απολογισμό για τα Νόμπελ των τελευταίων χρόνων και μια ερμηνεία για τη διεθνή απήχηση του Καβάφη. Ο Τζωρτζ Στάινερ απολογείται για τις γλώσσες που δεν έμαθε μέχρι σήμερα και αποκαλύπτει τους αδικημένους ποιητές της ζωής του. Ο Ρενέ Ζιράρ "ξαναδιαβάζει" τη φροϋδική θεωρία για την ίδρυση του ανθρώπινου πολιτισμού μέσα από το εξιλαστήριο θύμα. Ο Ολιβιέ Ρουά φαντάζεται τον κόσμο που...

Μπορεί το νέο μυθιστόρημα να μην είναι πλέον νέο, το γεγονός όμως ότι έθεσε υπό αμφισβήτηση τον αφελή ανθρωποκεντρισμό, ότι απέρριψε το τραγικό αίσθημα της ζωής -που εμποδίζει οποιαδήποτε απόπειρα εννόησης του κόσμου και του ανθρώπου-, και κυρίως το γεγονός ότι αρνήθηκε κάθε προ-εγκαθιδρυμένη γλώσσα, καθιστά σήμερα τα προτάγματά του, περισσότερο παρά ποτέ, εναργή. Γραμμένο το 1958, το δοκίμιο "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" -που κατόπιν ο Γκριγιέ ενέταξε στο βιβλίο του "Για ένα νέο μυθιστόρημα"-, πέραν του κριτικού στοχασμού και της πολεμικής που επιχειρούσε στο πλαίσιο εκ...

Ο πραγματικός τίτλος αυτής της συλλογής θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλός της, δηλαδή "περιστασιακά κείμενα". Αυτό που καθόρισε την τελική επιλογή ήταν μόνο η δικαιολογημένη ανησυχία του εκδότη ότι ένας τίτλος τόσο πομπωδώς μετριόφρων δε θα τραβούσε την προσοχή του αναγνώστη. Τι είναι ένα περιστασιακό κείμενο και ποια τα προτερήματά του; Συνήθως ο συγγραφέας ούτε που θα διανοούνταν να ασχοληθεί μ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά κατέληξε εκεί μετά από μια πρόσκληση σε μια σειρά συζητήσεων ή δοκιμίων με ορισμένο θέμα. Το θέμα τον οδήγησε να σκεφτεί πάνω σε κάτι που, υπό άλλες...

Ο Ουμπέρτο Έκο δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Το όνομα του ρόδου", το 1980, όταν ήταν κοντά στα πενήντα του. Σε αυτές τις "εξομολογήσεις", ο συγγραφέας, τώρα που πλησιάζει τα ογδόντα, ανατρέχει στη μακρά σταδιοδρομία του ως θεωρητικού καθώς και στο πιο πρόσφατο μυθοπλαστικό έργο του, και διερευνά τον γόνιμο συνδυασμό τους. Αρχίζει διερευνώντας τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και μη μυθοπλασίας - διασχίζει αυτά τα σύνορα με θαυμάσιο τρόπο, άλλοτε παιχνιδιάρικα και άλλοτε σοβαρά. Η καλή μη μυθοπλασία, όπως υποστηρίζει, κατασκευάζεται σαν μια αστυνομική ιστορία, και ένας...

"Ο ποιητής δεν κολακεύει μήτε και καταφεύγει σε τεχνάσματα. Δεν αποκοιμίζει τα θηρία του για να παραστήσει το θηριοδαμαστή, αλλά, με όλα τα κλουβιά ορθάνοιχτα, με τα κλειδιά πεταμένα στον άνεμο, φεύγει, ταξειδιώτης που δεν σκέπτεται τον εαυτό του αλλά το ταξείδι, τις αμμουδιές των ονείρων, τα δάση των χεριών, τα ζώα της ψυχής, όλη την αδιαμφισβήτητη υπερπραγματικότητα. Και ιδείτε την περιφρόνησή του για τους βραχόκηπους, για τα μασκαρέματα. Το βιβλίο των ονείρων του το διαβάζει όπως τα πρακτικά εκείνα μαθήματα, όταν, παιδί, προσπάθησε να μάθει την οικονομία του κόσμου, την...