Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η απόκτηση της Συλλογής Κωστάκη, μιας μοναδικής συλλογής με έργα του ρωσικού μοντερνισμού της περιόδου 1910-1930, είναι πιστεύω, η πιο σημαντική απόφαση που έχει ληφθεί τις τελευταίες δεκαετίες για τα εικαστικά πράγματα της χώρας. Η Συλλογή Κωστάκη εμπλουτίζει το πολιτιστικό απόθεμα της χώρας κατά τρόπο καθοριστικό, καθώς αποτελεί μια συγκροτημένη συλλογή, με σαφή φυσιογνωμία, η οποία συνδέεται εμμέσως με τη χώρα μας, λόγω καταγωγής του Γεωργίου Κωστάκη, του ανθρώπου που είχε την έμπνευση και τη πρόνοια να συγκροτήσει αυτή τη συλλογή. Η βούληση άλλωστε του ίδιου του συλλέκτ...

Το βιβλίο αυτό τυπώθηκε με αφορμή την έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Οικονομίδη τον Δεκέμβριο του 2010.

[...] Η έκθεση "Κλασικές Μνήμες στη Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη" επιλέχτηκε για να αντιπροσωπεύσει τη χώρα μας στις τιμητικές εκδηλώσεις που οργανώνονται στο πλαίσιο του "Πολιτιστικού Έτους της Ελλάδας στην Κίνα". Είναι επιτυχής συγκυρία ότι οι δυο διαδοχικές Ολυμπιάδες, της Αθήνας του 2004 και του Πεκίνου του 2008, δημιουργούν μια πνευματική γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στους δυο αρχαιότερους και υψηλότερους πολιτισμούς του κόσμου: της Κίνας και της Ελλάδας, όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες πριν από είκοσι οχτώ αιώνες (776 π.Χ.) και όπου αναβίωσαν πριν από έναν περίπου αι...

Στο πλαίσιο της έκθεσης, "Κλασικοί της μοντέρνας τέχνης" παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα μερικοί από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του Μοντερνισμού με σημαντικότατα έργα, προϊόντα των πιο ώριμων στιγμών της δημιουργικής τους πορείας. Συνολικά παρουσιάζονται 29 έργα 19 καλλιτεχνών: Degas, Cezanne, Rodin, Monet, Gauguin, Van Gogh, Toulouse-Lautrec, Bonnard, Picasso, Leger, Braque, Miro, Kandinsky, Klee, Ernst, Giacometti, Bacon, Pollock, Balthus. Στόχος της έκθεσης είναι τόσο ο επισκέπτης όσο και ο αναγνώστης του καταλόγου της - πέρα από την αισθητική απόλαυση - ν...

[...] Για την οργάνωση της έκθεσης "Κλιμτ, Σήλε, Κόκοσκα και η εποχή τους" στο Μέγαρο Μουσικής, είχαμε την ευκαιρία και την τιμή να συνεργαστούμε με το μοναδικό Μουσείο Λέοπολντ της Βιέννης και προσωπικά με τον ίδιο τον Δρα Ρούντολφ Λέοπολντ, δημιουργό, μελετητή και ψυχή μιας από τις σημαντικότερες παγκοσμίως συλλογές αυτής της εποχής. Επίσης χρωστάμε ευχαριστίες στο Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών της Βιέννης (ΜΑΚ), για τον δανεισμό μιας επιλογής από αφίσες της Secession, όπως και στην Osterreichische Nationalbank, για τον δανεισμό ενός έργου του Κόκοσκα. Πιστεύουμε πως η...

Πρόκειται για το κατάλογο της ομώνυμης περιοδικής έκθεσης που ήταν αφιερωμένη στον "πατέρα" της ελληνικής θαλασσογραφίας Κωνσταντίνο Βολανάκη (1837-1907) που πραγματοποιήθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος σε συνεργασία και με την αποκλειστική χορηγία του Ιδρύματος "Αικατερίνη Λασκαρίδη." Στον κατάλογο επιχειρείται μία επανεκτίμηση του έργου του μεγάλου δημιουργού μέσα από την προβολή ορισμένων από τα σημαντικότερα έργα του που ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Οπαδός της θεατρικής άποψης των πραγμάτων και των ανθρώπων, ο Βυζάντιος αιχμαλωτίζει το βλέμμα μας. Ο Ζαν-Πωλ Αρόν στο βιβλίο του "Les Modernes" γράφει για τον Κωνσταντίνο Βυζάντιο πως "θα συγκαταλέγεται μεταξύ των αξιομνημόνευτων κειμηλίων που θα θαυμάζουν τα εγγόνια μας σε ένα μουσείο φτιαγμένο από υπολογιστές, τότε που ο μύθος και το όνειρο θα έχουν χαράξει άλλες κατευθύνσεις. Αυτός ο Έλληνας καλλιτέχνης που είναι εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1946, συχνά αναφέρει τον Μόντριαν, τον Μάλεβιτς ή ακόμα και τον Καντίνσκι, δηλώνει όμως: "Έγινα μέτοχος της αφηρημένης τέχν...

Τι άλλο θα μπορούσε να 'ναι ένα κείμενο για τον Νίκο Καββαδία παρά ένα μνημόσυνο στο λιγοστό φως που σιγοκαίει ακούραστα στα σωθικά της παρακμής; Τι άλλο θα μπορούσε να γράψει για το νοσταλγό ετούτο της ατίθασης ουτοπίας που, όπως κάθε ναυτικός, του πραγματικού το ανέφικτο ζήτησε και χώρους και τρόπους, απροσπέλαστους σε ανθρώπους καθαρούς, τόλμησε να περπατήσει, που δε δείλιασε να αγγίξει και να ψαύσει της αμαρτίας το σώμα και να βγει νικητής και νικημένος μαζί; Λένε για μένα οι ναυτικοί... Αφηγητής και διαβάτης μαζί. Η γοητεία και το κουράγιο να 'ναι κανείς μέσα σ' ό,τι...

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452 στο Βίντσι, κοντά στη Φλωρεντία. Έδειξε από μικρός δείγματα της ευφυΐας του και του καλλιτεχνικού του ταλέντου και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που στάλθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ως μαθητευόμενος στο εργαστήρι του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-85). Οι πρώτοι βιογράφοι του αναφέρονται συχνά στη μοναδική άνεση που είχε ο νεαρός καλλιτέχνης στο σχέδιο. Ο Βαζάρι γράφει σχετικά: "Εκτός αυτού, ο Λεονάρντο ζωγράφιζε λεπτομερή σχέδια απαράμιλλης τελειότητας στο χαρτί". [...]

Από την πρώτη έκδοση αυτού του τόμου μέχρι σήμερα, έχουν δει το φως πάνω από διακόσια νέα βιβλία και μελετήματα για τη ζωή και το έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα σπουδαιότερα από αυτά εξετάζονται εδώ. [...] Στη "μεγάλη" έκδοση αυτού του βιβλίου, που κυκλοφόρησε το 2003, επιχείρησα να εξετάσω ζητήματα που αφορούν ειδικά τη λειτουργία των έργων του Λεονάρντο, τη σημασία τους για το κάθε είδος στο οποίο εντάσσονται, και τον πολιτικό εικονογραφικό συμβολισμό τους. Την ίδια προσέγγιση έχω υιοθετήσει σε διάφορα άλλα δοκίμια μου των τελευταίων τριών χρόνων (Ζollner 2003· 200...

Το ζωγραφικό έργο του Λευτέρη Ρόρρου (1939-1967) έγινε γνωστό στο κοινό με τις δύο αναδρομικές εκθέσεις που οργάνωσαν στην Αθήνα η γκαλερί Άστορ το 1969 και στη Θεσσαλονίκη η Αίθουσα Τέχνης την ίδια χρονιά, όταν ο ίδιος δεν βρισκόταν πια στη ζωή. Τα τριανταπέντε χρόνια που πέρασαν από τότε, είναι αρκετά για την επιβεβλημένη επανεκτίμηση των αισθητικών (εικαστικών) του προσανατολισμών, σε σχέση και με τις καταθέσεις των άλλων ζωγράφων της γενιάς του. Όσα αριθμητικά περιορισμένα δείγματα της δουλειάς του απαρτίζουν συνολικά το σώμα της παραγωγής του δεν μας επιτρέπουν εντούτο...

[...] Έργα σημαντικών νεοελλήνων δημιουργών του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού όπως ο Κ. Βολονάκης, ο Αιμ. Προσαλέντης, ο Κ. Μαλέας, ο Αρ. Οικονόμου, ο Π. Βυζάντιος, λαμπροί εκπρόσωποι της γενιάς του '30 και της μεταπολεμικής τέχνης - ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Ν. Εγγονόπουλος, ο Σ. Βασιλείου, ο Μ. Αξελός, ο Γ. Σπυρόπουλος, ο Τάσσος, ο Δ. Γιαννουκάκης, αλλά και νεώτερων, όπως ο Π. Τέτσης, ο Σ. Καραβούζης, η Μ. Πωπ. συνθέτουν μια εικαστική και συνάμα τοπογραφική πορεία που περικλείει τα ευρύτερα όρια της έννοιας "ελληνισμός". Διότι, αν αναζητήσει κανείς το ιδιαίτερο ύφ...

Η Συλλογή της Πινακοθήκης Manege του Δήμου της Αγίας Πετρούπολης, αποτελεί μία μοναδική ρωσική μουσειακή συλλογή, η οποία αντανακλά την πολύπλευρη ιστορία ανάπτυξης της εικαστικής τέχνης της πόλης Πετρογκράντ (1914-1924)/Λένινγκραντ (1924-1991)/Αγία Πετρούπολη, από τη δεκαετία του 1920 έως και σήμερα. Η Συλλογή περιλαμβάνει ένα ευρύτατο φάσμα εικαστικών τάσεων και τεχνοτροπιών, από τη Ρωσική Πρωτοπορία των αρχών του 200ύ αιώνα μέχρι τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό, από τους "αριστερούς" απογόνους της σοβιετικής τέχνης, στο underground, έως τα καλλιτεχνικά φαινόμενα της περιόδου τ...

[...] Πιστεύω βαθιά ότι το λεύκωμα αυτό Κώστας Σκανδαλίδης πολιτογραφείται "στων ιδεών την πόλη". Στήνει τη γέφυρα λογοτεχνικά ανάμεσα στον Μυριβήλη και τον Ελύτη, όπως οι ίδιοι "οι Καστελοριζιοί έβρισκαν πάντοτε δίαυλο επικοινωνίας με τους απέναντι". Συνδιαλέγεται με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, σαν θα θέλει να επιβεβαιώσει τους στίχους του T. S. Eliot από τα Τέσσερα κουαρτέτα: "Ο παρών χρόνος κι ο παρελθών βρίσκονται και οι δύο μέσα στο μέλλοντα χρόνο". Η γλώσσα του είναι λαμπικαρισμένη όπως και τα γλυμμένα βότσαλα στην ακρογιαλιά του Χουχλακιάρη με τα τρεις χιλι...

Κατάλογος της έκθεσης "Μεταμόρφωση" που το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, σε συνεργασία με το British Council και το Ίδρυμα Calouste Gulbenkian, διοργάνωσε στο Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος στην Άνδρο, από τις 26 Ιουνίου έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2005. Πρόκειται για μία ομαδική έκθεση σημαντικών Βρετανών καλλιτεχνών της δεκαετίας του 1960. Ο τίτλος της, δανεισμένος από το ομότιτλο έργο της Bridget Riley (του 1964), που παρουσιάζεται στην έκθεση, υποδηλώνει την πρόθεση της έκθεσης να αναδείξει τις εικονογραφικές "μεταμορφώσεις" που ήταν το επακόλουθο των μεγάλω...

Αυτό το Λεύκωμα είναι αληθινή αποκάλυψη. Ήδη από το 1962 είχα αρχίσει να φωτογραφίζω πολλά από τα ασπρόμαυρα σχέδια του Μίνου Αργυράκη. Όμως τα μεγάλα έγχρωμα έργα ζωγραφικής του μου ήταν άγνωστα μέχρι την εποχή της Χούντας, τότε που ο εξόριστος ζωγράφος τα 'φερε στην Κοπεγχάγη. Πιστεύω ότι ακριβώς αυτές οι ζωγραφικές είναι τα καλύτερα έργα του Μίνου. Πίνακες, όπως η υπέροχη γυναίκα με τον κόκκινο ήλιο πάνω από την αιώνια ελληνική θάλασσα· όπως το μενεξεδί δέντρο κοντά στο ουράνιο τόξο· όπως το όραμα του Αργυράκη που αιχμαλωτίζει τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι με μοναδ...

Ποιος άνθρωπος αλήθεια στην εποχή μας δεν ζει τη μοναξιά; Δεν ζει στη μοναξιά; Πόσοι αλήθεια δεν χάθηκαν μαζί της, δεν κουράστηκαν στη συντροφιά της, δεν έσκυψαν το κεφάλι απ' το βάρος της. Αλλά και πόσοι δεν τη λάτρεψαν σαν παρέα ή σαν αιτία δημιουργίας; Αυτή όμως η μοναξιά των μεγάλων πώς τη μεταφράζουν, πώς τη ζωγραφίζουν, πώς τη σκέπτονται τα μικρά παιδιά; Τι λέει αλήθεια ένα μυαλουδάκι γι' αυτήν κάτω από μια κόκκινη κορδέλα;