Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συλλογή ιστοριών, η οποία όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 δηµιούργησε τεράστια αίσθηση, καθώς σύστηνε στο αναγνωστικό κοινό έναν συγγραφέα ο οποίος ήταν προορισµένος να γίνει κλασικός. Οι ιστορίες του ισορροπούν ανάµεσα στην κωµωδία και το δράµα της καθηµερινής ζωής συνηθισµένων ανθρώπων και τον ανέδειξαν στον αµερικανό Τσέχωφ, όπως τον χαρακτήρισαν οι Sunday Times.

Η συγκεκριμένη συλλογή ιστοριών, η οποία πρωτοκυκλοφόρησε το 1976, δημιουργώντας τεράστια αίσθηση, σύστησε στο αναγνωστικό κοινό έναν συγγραφέα ο οποίος ήταν προορισμένος να γίνει κλασικός. Τα διηγήματα του Ρέιμοντ Κάρβερ ισορροπούν ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα της καθημερινής ζωής συνηθισμένων ανθρώπων και τον ανέδειξαν στον αμερικανό Τσέχωφ.

Δεκατέσσερα εξαιρετικά διηγήματα της νεοϋορκέζας Κάρα Λονγκ, ευαίσθητα, τρυφερά, αστεία και θλιμμένα, στην πρώτη της συλλογή που κυκλοφορεί ταυτόχρονα με την έκδοση του βιβλίου στις Ηνωμένες Πολιτείες! «Οι ιστορίες μου είναι βέβαια σε μεγάλο βαθμό οι σκέψεις μου για το τι σημαίνει να προσπαθείς να διαχειριστείς καταστάσεις και συναισθήματα, να αντέξεις πράγματα όπως η αγάπη και το πένθος και την ίδια τη ζωή, όλα αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα στη διαδρομή ανάμεσα στις γεννήσεις και τους θανάτους μας».

Η "Λίγεια" πραγματεύεται το θέμα της "αιώνιας Σικελίας", μέσα από τη θαμβωτική ιστορία του γηραιού καθηγητή Ροζάριο Λα Τσιούρα, που γνώρισε στη νεότητά του τον θεϊκό έρωτα της Σειρήνας. Πέρα από την Ιστορία, ο Λαμπεντούζα οραματίζεται την ιδανική χώρα της αρχαίας ελληνικής πραγματικότητας, στην οποία, περισσότερο από ό,τι με την καλλιέργεια, εισδύει κανείς με το "ζωώδες ένστικτο"· σύλληψη που αγγίζει το βάθος του πλέον καθαρού κλασικισμού μ' ένα πνεύμα ακόμα θερμά ρομαντικό.

Τον Ιούνιο του 1872, νωρίς ένα πρωί, δολοφόνησα τον πατέρα μου - μια πράξη που, εκείνο τον καιρό, με σημάδεψε βαθιά. Αυτό έγινε πριν από το γάμο μου, την εποχή που ζούσα με τους γονείς μου στο Ουισκόνσιν. Ο πατέρας μου κι εγώ βρισκόμασταν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού, μοιράζοντας τα λάφυρα από μια διάρρηξη που είχαμε διαπράξει εκείνο το βράδυ... ("Ένας ατελής εμπρησμός") Εν κατακλείδι, δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, από καλλιτεχνική άποψη, ο φόνος του θείου Ουίλλιαμ, όπως εγώ τον διέπραξα, δύσκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί σε ωμότητα... (" Ο αγαπημένος μου φόνος ") Στον πα...

Τα διηγήματα αυτής της συλλογής εκδόθηκαν για πρώτη φορά στην αγγλική γλώσσα, σε λογοτεχνικά περιοδικά στην Αμερική και στον Καναδά ("Quarry", "Indiana Review", "Antietam Review", "Paralos"). Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: "Δέκα βήματα το πολύ για να ραγίσεις μια καρδιά", "Ο άλλος Λιούμπιτς", "Πώς μαθαίνει ο Χένρυ" (How Henry learns), "Βόρεια του Τορόντο" (North of Barrie), "Όλο το γιασεμί του κόσμου" (All the jasmine in the world), "Ο φύλακας του ζωολογικού κήπου της Βαγδάτης" (The zookeeper of Baghdad), "Είναι η παραφορά, άραγε, που εξηγεί την αρμονία αυτή;", "Τα κόκκινα κ...

Ο κόμης είπε πως λυπόταν που δε μπορούσε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να θυμηθεί τις διαστάσεις που είχε ένα πολύ σπουδαίο κτίριο στην πόλη Αζνάη, που τα θεμέλιά του βρισκόντουσαν στη νύχτα του Χρόνου, μα που τα ερείπιά του έμεναν ακόμα όρθια, την εποχή της ταφής του, σε μια μεγάλη έρημο, δυτικά της Θήβας. Θυμόταν όμως (μια και μιλούσαν για εισόδους) την είσοδο που είχε ένα απ' τα ασήμαντα ανάκτορα σε κάποιο προάστιο που λεγόταν Καρνάκ. Είχε εκατόν σαράντα κολόνες, σαρανταεφτά πόδια περιφέρεια η καθεμιά και εικοσιπέντε πόδια απόσταση η μια από την άλλη. Για να φτάσεις σ' αυτή...

Δροσίζουν η μια την άλλη με υγρές πετσέτες. Στέκονται γυμνές μπροστρά σ' ένα γυάλινο τοίχο και κοιτάζουν το Λος 'Αντζελες. Μικρά κομμάτια της πόλης αναβοσβήνουν καθώς φώτα προσπερνούν άλλα φώτα. Παραπονιούνται για το πόσο σύντομη είναι η νύχτα. Κοιτάζουν και ξανακοιτάζουν, μ' έναν ενθουσιασμό χωρίς κέφι, τα μικρά "δεν ξέρω" όλων των ανθρώπινων σχέσεων που σκεπάζουν το δρόμο. Πηγαίνουν μαζί ως το λεξικό της Οξφόρδης για να ψάξουν το λήμμα "αρέσω". Αγκαλιάζονται. Η Τζούλι είναι ολόλευκη, τα μαλλιά της είναι κομμένα σαν καρφάκια. Το σκοτάδι είναι διάστικτο από μικρά κομμάτια...

... Εδώ έφτασε ο Κόναν ο Κιμμέριος, μαυρομάλλης, με σκοτεινιασμένα μάτια, με το γυμνό ξίφος στο χέρι, ένας κλέφτης, ένας λεηλάτης, ένας φονιάς, με απέραντες μελαγχολίες και απέραντα κέφια, για να συντρίψει τους θρόνους που κοσμούσαν τη Γη κάτω από τα σανδαλοφορεμένα πόδια του... Ο Χάουαρντ μας συγκινεί γιατί εξαγγέλει ένα πλήρες και πλούσιο, ένα εντελεχές όραμα του κόσμου -με μια φωνή τραυλή, σπασμένη, λίγη. Ο νεαρός επαρχιώτης Αμερικάνος (διπλά επαρχιώτης λοιπόν, καθ' όσον μιλούμε για Λογοτεχνία) συντόνισε το βήμα του με τους ακαταλογράφητους καιρούς της ανθρωπότητας, επ...

Αθωότητα, αλήθεια, προδοσία, απώλεια και επιστροφή βρίσκονται στο επίκεντρο αυτών των πέντε αλληλένδετων, και χρονολογικά διαδοχικών, σαγηνευτικών ιστοριών. Όλες έχουν τις ρίζες τους στη δεκαετία του '60. Ο εντεκάχρονος Μπόμπι ανακαλύπτει έναν κόσμο κακίας, όπου οι ενήλικες συχνά δεν είναι σωτήρες. Μια ομάδα σπουδαστών ανακαλύπτει τη δυνατότητα της δυναμικής διαμαρτυρίας και έρχεται αντιμέτωπη με τη δική της συλλογική καρδιά του σκότους. Δύο άντρες πασχίζουν να γεμίσουν το κενό μετά τον Πόλεμο του Βιετνάμ σε μια Αμερική που μοιάζει άδεια και στοιχειωμένη, όσο και η...

Στο νέο του βιβλίο του David Sedaris, "Καλυψώ", oι αναγνώστες παρακολουθούν τη ζωή του μέσα από το δικής του έμπνευσης είδος του "αυτοβιογραφικού διηγήματος" και ξέρουν ότι πάντα θα γελάσουν πολύ με τη λοξή ματιά του στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, αλλά και θα σταθούν άφωνοι, πολύ συχνά, μπροστά στο βάθος που κρύβει το χιούμορ του. Στο "Καλυψώ" πρωταγωνιστεί και πάλι η οικογένειά του. Όσο όμως ο Sedaris, τα αδέλφια και ο πατέρας του, μεγαλώνουν και στο φάντασμα της μητέρας του προστίθεται και αυτό της αδελφής του, που αυτοκτόνησε, ο συγγραφέας κερδίζει ένα πολύ δύ...

"Ο αναγνώστης, διαβάζοντας τα διηγήματά του Ρόμπερτ Χάουαρντ, δε διαβάζει λέξεις, αλλά μέσα από τις λέξεις βιώνει την εμπειρία της Ιστορίας... Τα γραπτά του φαίνονται αρχικά εύκολα, σαν ο καθένας να μπορούσε να τα γράψει. Αλλά ταυτόχρονα οι σκηνές και η δράση στις οποίες μας εμπλέκει είναι τόσο αξέχαστα λαμπερές, τόσο έντονα ανάγλυφες, που μας αποτυπώνονται στο μάτι του νου την ίδια στιγμή πού τις διαβάζουμε, σαν μια εικόνα που μια απρόσμενη αστραπή την κάνει ν' αποκαλυφθεί ξαφνικά μέσα από το απόλυτο σκοτάδι."

Οι ιστορίες του Κάρβερ, γεμάτες κοφτερές λεπτομέρειες, εικόνες και διαλόγους, αποκαλύπτουν με μαεστρία τον πόνο, τη δυστυχία και, καμιά φορά, τον τρόμο που κρύβεται πίσω από το συνηθισμένο και το μπανάλ. Με οδυνηρή, αστεία οξύτητα, συλλαμβάνει τα ηλεκτρικά ρεύματα και την απόγνωση που κυνηγούν τη ζωή των ανθρώπων και τη σφραγίζουν ανεξίτηλα.