Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν αφηγήματά μου για τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Κώστα Βίρβο, τον Παναγιώτη Τούντα, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Πυθαγόρα, τον Βασίλη Τσιτσάνη, φυσικά, τη Ρόζα Εσκενάζυ, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Ανέστη Δελιά, τον Μανώλη Χιώτη, τον Χρήστο Κολοκοτρώνη, τον Τάσο Σχορέλη, τον Δημήτρη Χριστοδούλου και τον Αλέκο Σακελλάριο. Δεκαπέντε πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο ελληνικό τραγούδι, σε όλες τις μορφές του: ρεμπέτικο, λαϊκό, έντεχνο λαϊκό, αρχοντορεμπέτικο και ελαφρό. Όσα έχουν γραφτεί ως τώρα για τους καλλιτέχνες αυτούς δεν είνα...

Περιέχονται οι ενότητες: - Ιστορική εισαγωγή: τι είναι το ρεμπέτικο τραγούδι; - Βιογραφικά σημειώματα των συντελεστών - Οι στίχοι και των 40 (20+20) ρεμπέτικων τραγουδιών, που περιλαμβάνονται ηχογραφημένα στα δύο CD.

Περιέχονται τα κείμενα: - Ηλίας Δ. Μπαρούνης, "Ζωή του τα τραγούδια του" - Χρήστος Σιάφκος, "Τα κατοχικά χρόνια" - Κώστας Βλησίδης, "Συννεφιασμένες ιστορίες" - Χρήστος Σιάφκος, "Ιστορίες τραγουδιών" - Πάνος Σαββόπουλος, "Ένας κορυφαίος δημιουργός" - Άρης Μαλανδράκης, "Στα κινηματογραφικά πάλκα" - Κώστας Βλησίδης, Βασίλης Κ. Καλαμαράς, Διονύσης Μανιάτης, "Βιβλιογραφία - Δισκογραφία"

Αν η ζωή της Στάμου γινόταν σενάριο ή κινηματογραφική ταινία, σίγουρα θα ήταν μια επική ταινία, με ένα μέρος από λυρικά τραγούδια. Η Μικρασιατική Εκστρατεία με τις συνέπειες της (ορφανοτροφεία, ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχεια, αλλά κι αστικοποίηση του ελληνικού τοπίου), η Κατοχή, με το θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού της, με τη μαύρη αγορά που έκανε η μάνα της κι ο εραστής της μάνας της, η μετεμφυλιακή Ελλάδα, την οποία παρασιωπά η φοβισμένη Στάμου, αλλά που υπήρχε, και στην οποία η τραγουδίστρια μας έκανε αστραπιαίες περιοδείες, το πνεύμα αντικομμουνιστικής καχυποψίας και κ...

Η λέξη "ρεμπέτικο" δεν πέρασε ποτέ στη συνθηματική γλώσσα της μαγκιάς, δηλαδή στην αργκό της. Χρησιμοποιήθηκε και προβλήθηκε σαν ένα εμπορικό προσδιοριστικό κάποιων τραγουδιών που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα πραγματικά ρεμπέτικα. Στη συνέχεια παρεισέφρησε στα στιχάκια κάποιων ελάχιστων ρεμπέτικων τραγουδιών μάλλον "αστικο-λαϊκού" και "μποέμικου", αλλά σίγουρα όχι "σκληρού" περιεχομένου. Ύστερα η λέξη έγινε "κοινή", δηλαδή "ελευθεριάζουσα", άρα εκμεταλλεύσιμη. Και έτσι το μελάνι συνεχίζει να ρέει σχετικώς... Η λέξη "ρεμπέτικο" θα έλεγα ότι είναι μία μυστηριώδης λέξ...

Κανένας δε μου έφταιξε στις μαύρες συμφορές μου τα ανοιχτά τα χέρια μου τι τα ’χω και παλεύω Το ξερό μου το κεφάλι μ’ έφερε σ’ αυτό το χάλι Ας ήμουνα λίγο σφικτή φίλοι να τα κρατούσα τη φτώχεια να χαιρέταγα μποέμικα να ζούσα Τώρα που φύγαν τα λεφτά μου ’ρθε ο νους κι η γνώση μα είναι πια πολύ αργά κι ας το ’χω μετανιώσει Σ.Μ.

Μισό αιώνα σμιλεύει τον ήχο εκφράζοντας με το έργο του τους πόθους και τα πάθη του λαού μας - καταγράφοντας ταυτόχρονα κατά τρόπο μοναδικό τα σημαντικότερα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα του Εθνικού μας Βίου... Μισό αιώνα αγωνίζεται υπεράνθρωπα να μεταβάλει σε κύμα ζωής και απάνθισμα πνεύματος την ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί, να ερωτευθεί, να χαρεί , να προσευχηθεί... Μισό αιώνα πρωτοπόρος στην τέχνη του . Κι ολομόναχος . Ο Πρωτοπόρος όταν αληθινά πορεύεται θα νοιώσει το κενό γύρω του. Μόνος θα μείνει. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Αν συμβάδιζε με τους άλλ...

Να αναστήσουμε τον Μάρκο δεν μπορούμε. Μπορούμε όμως να διατηρήσουμε ζωντανό το έργο του, που δύσκολα συγκεντρώθηκε. Κι αυτό να είναι η βάση για τη δικαίωση του ονόματός του. Έτσι ώστε να μην πεθάνει ποτέ. Γιατί πέρα από τον βιολογικό θάνατο, που για όλους μας είναι το βέβαιο συμβάν, υπάρχει ο ιστορικός θάνατος. Αυτός επέρχεται όταν πάψει να ζει και ο τελευταίος των θνητών που θυμάται κάτι από το έργο αυτών που δημιούργησαν. Αυτή η μεταφορά γνώσεων και πείρας είναι το κύριο συστατικό της ελπίδας του ανθρώπου να μην αποκτηνωθεί μέσα από τους καταπιεστικούς μηχανισμούς που έχ...

Ο Στέλιος είναι φίλος μου. Πρωτοβρέθηκα στο σπίτι του το 1994, αρχές Νοέμβρη. Δούλευα τότε στις "Εικόνες", και ο αγαπητός μου Σωκράτης Τσιχλιάς, διευθυντής του περιοδικού, είχε αποδεχτεί την πρότασή μου να γράψω ένα κομμάτι για ένα δίσκο που ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει στην αγορά με τον παράξενο τίτλο "Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι ένας ναύτης απ' τη Σύρα". Δημιουργός του ήταν ο συνθέτης Στέλιος Βαμβακάρης, ο μεσαίος από τους τρεις γιους του Μάρκου Βαμβακάρη, πατριάρχη και γκουρού του ρεμπέτικου. Επικοινώνησα με τον Στέλιο, συμφώνησε για τη συνέντευξη, και την Τρίτη 8 Νοεμβρίο...