Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παγκοσμίως, όλοι οι λαοί υποφέρουν. Ακόμα και τα μέλη-κράτη του G8 και του G20, των κατά τεκμήριο πλουσιότερων Χωρών της Γης, έχουν πολίτες φτωχούς με χιλιάδες προβλήματα και ανασφάλειες. Βρισκόμαστε σε μία παγκόσμια κατάντια και πρέπει κάτι να κάνουμε. Πρώτα από όλα πρέπει να βρούμε ποια είναι η αιτία αυτής της κατάντιας ή, τουλάχιστον, ποια είναι η κυρίαρχη αιτία. Άμα την βρούμε, θα αρχίσουν οι προσπάθειες για εξεύρεση λύσεων και μεταξύ των πολλών, έστω ουτοπικών, έστω λανθασμένων, κάποια στιγμή θα βρεθεί η καλλίτερη λύση και θα αποδράσουμε από την κατάντια στην οποία...

Μια συγκόλληση θραυσμάτων δεν είναι από μόνη της παρά μια εικόνα συνόλου, αν δεν υπάρχει μια άλλη, βαθύτερη, συνάφεια που να εγκαθιστά τη συλλογή ως συλλογή. Τα μικρά κείμενα που αναδημοσιεύονται εδώ, συνταγμένα σε ενότητες, είχαν (και εξακολουθούν ενδεχομένως να έχουν) τον χαρακτήρα μιας κριτικής παρέμβασης σε διάφορα που συμβαίνουν γύρω μας και πρέπει να μας αφορούν. Μπορούν να διαβαστούν σαν μια ιστορία, σαν παραλλαγές σε ένα θέμα, που είναι το ίδιο πάντα θέμα, οι διακρίσεις -εν πάση περιπτώσει, αυτή ήταν η πρόθεση. Παραλλαγές, για να ασκείται το μάτι να διαβάζει τις...

Οι εμπορευματικές σχέσεις παράγουν έναν κόσμο απατηλών αναπαραστάσεων, όπου το θέαμα παίρνει τη θέση της πραγματικότητας. Οι καταπιεστικές κοινωνικές σχέσεις αποκρύπτονται, όπως και η προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας, βασισμένης στη συλλογική αυτοδιαχείριση και αυτοδιεύθυνση. Στον αντίποδα, οι δημιουργικές αντιστάσεις αποτελούν συλλογικές καταστάσεις επανοικειοποίησης της ζωής στο σήμερα με όρους αλληλεγγύης. Δημιουργικές Αντιστάσεις, Αλληλέγγυα Οικονομία, Αυτοδιαχείριση, Αντεξουσία... Το παρόν βιβλίο προσεγγίζει τη θεωρητική διάσταση αυτών των εννοιών, ενώ τ...

Στο βιβλίο αυτό ο προκλητικός συγγραφέας Κρίστοφερ Χίτσενς εμπνέει τις μέλλουσες γενιές ριζοσπαστών, "ενοχλητικών", ανορθόδοξων, οργισμένων νέων και αντιφρονούντων. Διερευνά ένα ευρύ φάσμα "αντιστασιακών θέσεων", ανακαλώντας μέντορες όπως ο Εμίλ Ζολά, η Ρόζα Παρκς και ο Τζώρτζ Όργουελ. Ο Χίτσενς οικτίρει την απώλεια της τέχνης της διαλεκτικής σκέψης στη σύγχρονη κοινωνία, καθώς και την εξαφάνιση της ειρωνείας, της σάτιρας και άλλων μορφών κριτικού ύφους. Ορίζει τη διαφωνία ως καθοριστικό στοιχείο της προσωπικής ακεραιότητας, της ενημερωμένης συζήτησης, της αληθινής προόδου...

"Σίγουρα, η Καταστασιακή Διεθνής δεν είναι το φάντασμα που στοιχειώνει τον βιομηχανικό πολιτισμό μας, όπως και ο κομμουνισμός το 1848 δεν ήταν το φάντασμα που στοιχειώνε την Ευρώπη". Frangois Chatelet, Nouvel Observateur, 3.1.1968 "Για τον Ντεμπόρ ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός είναι δύο εφιαλτικές όψεις της ίδιας υποδούλωσης του ατόμου σε έναν πολιτισμό παραγωγών και καταναλωτών". Marc Slonim, New York Times, 21.4.1968 "Ήταν μια από εκείνες τις σπάνιες μάχες που, ακόμα κι αν χάθηκε, συνέχισε να καθορίζει τον πόλεμο μας για αρκετά χρόνια μετά". Guy Debord

Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα κινήματα της πρωτοπορίας που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα κινήματα της πρωτοπορίας που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν.

" Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν "δεν μου αρέσεις", "δεν σε θέλω". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. "Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο". "Δεν είμαι έτοιμη". Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παιδαράς του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει. Αλλά μόνο οι πολιτικοί και τα κορίτσια το κάνουν αυτό; Το ίδιο δεν κάνουν και οι δημοσιογράφο...

Η ομιλία του Χάουαρντ Ζιν στην Αθήνα το Μάιο του 2009 και δύο συνεντεύξεις, στον Κωστή Παπαϊωάννου και στη Σώτη Τριανταφύλλου. Ο Χάουαρντ Ζιν, άμεσος και ειλικρινής, με βαθιά γνώση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας αλλά και με την πεποίθηση ότι "η Ιστορία είναι ένας τρόπος όχι μόνο να κατανοούμε το παρόν αλλά και να δρούμε στο παρόν", διερευνά τη φύση της δημοκρατίας και τη σχέση της με τον πολίτη, εξετάζει τη δύναμη των κοινωνικών κινημάτων, προτείνει την πολιτική ανυπακοή ως κινητήρια δύναμη για κοινωνικές αλλαγές -τονίζοντας όμως ότι κανένας σκοπός δεν δικαιώνει...

Όλοι μας έχουμε κάποτε σκεφτεί τι θα επιλέγαμε να κάνουμε αν μας ειδοποιούσαν ότι απομένουν σαράντα οκτώ ώρες μέχρι να καταστραφεί ο πλανήτης. Το μενού συνήθως περιλαμβάνει σεξ, μεγάλες σπατάλες και ασω­τίες, αγαπημένες μουσικές και γεύσεις, ποικίλες ακραίες πράξεις, αποχαιρετισμό αγαπημένων προσώπων, σεξ και πάλι σεξ. Σίγουρα το μενού δεν περιλαμβάνει αυτό το συνεχές μίρι μίρι, την κλάψα και τη μιζέρια, τις ενοχές και την ενοχοποίηση των πάντων, την εθιστική παρακολούθηση καταστροφολογικών δελτίων ειδήσεων και την επιβλαβή ανάγνωση απαισιόδοξων και μοιρολατρικών δημοσιευμά...

Όλοι μας έχουμε κάποτε σκεφτεί τι θα επιλέγαμε να κάνουμε αν μας ειδοποιούσαν ότι απομένουν σαράντα οκτώ ώρες μέχρι να καταστραφεί ο πλανήτης. Το μενού συνήθως περιλαμβάνει σεξ, μεγάλες σπατάλες και ασω­τίες, αγαπημένες μουσικές και γεύσεις, ποικίλες ακραίες πράξεις, αποχαιρετισμό αγαπημένων προσώπων, σεξ και πάλι σεξ. Σίγουρα το μενού δεν περιλαμβάνει αυτό το συνεχές μίρι μίρι, την κλάψα και τη μιζέρια, τις ενοχές και την ενοχοποίηση των πάντων, την εθιστική παρακολούθηση καταστροφολογικών δελτίων ειδήσεων και την επιβλαβή ανάγνωση απαισιόδοξων και μοιρολατρικών δημοσιευμά...

Γκόθαμ Σίτυ σήμερα. Δηλαδή Λος Άντζελες, Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα... Ο πολιτισμός του κεφαλαίου στο σημείο μετά την ακμή του. Στο σημείο πριν την κατάρρευση ή τη μετάλλαξή του. Στο σημείο όπου η αλαζονεία και η υπεροψία της εξουσίας είναι αναντίστοιχη της κοινωνικής της νομιμοποίησης. Χαρακτηριστικό καταρρέουσας δύναμης. Η Γκόθαμ Σίτυ ωστόσο δεν είναι υπαρκτή.

Ένας χρόνος μετά. Η συλλογική μνήμη έμεινε να θυμάται τις καταστροφές και τις οδομαχίες. Ενδεχομένως να μην άκουσε ποτέ για έναν κόσμο ο οποίος τον Δεκέμβρη του 2008 ονειρευόταν. Έναν κόσμο που έζησε μέσα στα κείμενα και στις προκηρύξεις που μοιράζονταν σε πορείες και καταλήψεις. Στα πεταμένα φέιγ βολάν και στα έκτακτα έντυπα δρόμου που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι. Ένα κόσμο που αποτυπώθηκε στους τοίχους της πόλης με ζωγραφιές, γκραφίτι, αφίσες, αυτοκόλλητα και συνθήματα. Πότε με ύφος καταγγελτικό πότε με ονειροπόλο, ο κόσμος αυτός υπήρξε. Ανησύχησε. Ο δημοσιογράφος Α...

Στο βιβλίο περιέχονται άρθρα και σημειώματα που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες και τα περιοδικά: Το Βήμα, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Πρώτη, Ριζοσπάστης, Επτάμισι, Ιδεοκίνηση και στο Λογοτεχνικό Παρατηρητή, από το 1989 ως σήμερα. Άλλα βρίσκονται στον τόμο «Δελτία Ιταλικής Λογοτεχνίας» (Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1995), άλλα έχουν εκφωνηθεί από διάφορες εκπομπές ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών της Θεσσαλονίκης (Ράδιο Παρατηρητής, FM 100, 904 Αριστερά στα FM, TV 100, ET3) και άλλα είναι ανέκδοτα.

Αγάπη μου, σ' τ' ορκίζομαι, δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό. Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά μου. (Εντάξει, όχι και κάθε μέρα· τις Παρασκευές την κοπανούσα για να φτάσω νωρίς στο Σούνιο - ποιος πάει παρασκευιάτικα στην εφορία άλλωστε;) Είχα μόνο ένα αυτοκίνητο. (Το Smartάκι που πήρα για να παρκάρω εύκολα στο κέντρο δε μετράει· ούτε του παιδιού το Μini που το πήραμε μεταχειρισμένο.) Δεν πήρα δάνειο παρά μόνο όταν έπρεπε να αγοράσω το διαμέρισμα στη Φιλοθέη. (Και μη μου πεις τι δουλειά είχαμε εμείς οι Κορυδαλλιώτες στη Φιλοθέη - δηλαδή μόνο οι πλούσιοι έχουν ψυχή;) Σαν εφοριακό...

Αγάπη μου, σ' τ' ορκίζομαι, δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό. Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά μου. (Εντάξει, όχι και κάθε μέρα· τις Παρασκευές την κοπανούσα για να φτάσω νωρίς στο Σούνιο - ποιος πάει παρασκευιάτικα στην εφορία άλλωστε;) Είχα μόνο ένα αυτοκίνητο. (Το Smartάκι που πήρα για να παρκάρω εύκολα στο κέντρο δε μετράει· ούτε του παιδιού το Μini που το πήραμε μεταχειρισμένο.) Δεν πήρα δάνειο παρά μόνο όταν έπρεπε να αγοράσω το διαμέρισμα στη Φιλοθέη. (Και μη μου πεις τι δουλειά είχαμε εμείς οι Κορυδαλλιώτες στη Φιλοθέη - δηλαδή μόνο οι πλούσιοι έχουν ψυχή;) Σαν εφοριακό...

Δύο σπουδαίοι συγγραφείς, που δεν απεμπόλησαν τις αρχές τους, σαράντα χρόνια μετά σχολιάζουν τις εξεγέρσεις του Μαΐου-Οκτωβρίου 1968 που συγκλόνισαν τον κόσμον όλο και τις οποίες έλαβαν ενεργό μέρος.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, από το πρώτο έτος της Αρχιερατείας του και για είκοσι χρόνια (1995 -2015) ανελλιπώς, αλλά και μέχρι σήμερα σε ιδιαίτερη στήλη της μηνιαίας Εφημερίδας "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" σχολιάζει την επικαιρότητα μέσα από την θεολογία και την εμπειρία της Εκκλησίας. Ο σχολιασμός του Μητροπολίτη σε σύγχρονα θέματα, βασισμένος στην ορθόδοξη εκκλησιαστική ποιμαντική μάς μεταφέρει ειδήσεις και πληροφορίες για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την θρησκεία, την ιστορία, την επιστήμη, την παράδοση του τόπου. Χωρίς στοχασμο...

Η νεολαία του '60 είναι -στη σκέψη όσων δεν την έζησαν- ένα σύνολο μανιακών αντιφρονούντων, που υψώσανε οργισμενοι τις γροθιές τους πίσω από τα οδοφράγματα. Αλλά η εικόνα των φοιτητικών εξεγέρσεων δεν αποκλείει τις "σκηνές" νέων που γλεντούσαν πολύ περισσότερο από τους "γέρους" τους. Πολλοί από τους τότε "τηνέιτζερ" είναι πια βολεμένοι εξηντάρηδες! Θα μπορούσαν να πουν: "ευτυχώς, αποτύχαμε"! Μπορούμε όμως να πούμε ότι "απέτυχαν" πράγματι;