Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ονειρεύομαι ένα θέατρο... Ονειρεύομαι μια χώρα που θα... Ονειρεύομαι έναν λαό γεμάτο... Ονειρεύομαι ένα Σχολείο σαν εκείνα... Ονειρεύομαι έναν Δάσκαλο που με αγάπη και... Ονειρεύομαι έναν Γιατρό που θα προσέχει και θα φροντίζει... Εν τέλει, ονειρεύομαι ένα Θέατρο όμορφο, φτιαγμένο με μεράκι και γνώση, που κουβαλάει τις μνήμες αιώνων, που είναι στη χώρα μου, που γεμίζει από έναν λαό χαρούμενο κι ευτυχισμένο που έχει μάθει γράμματα σ' ένα Σχολείο γεμάτο από Δασκάλους αφοσιωμένους, που έχει θεραπευθεί από Γιατρούς άξιους, γνήσιους απόγονους του Ιπποκράτη, ονειρεύομ...

Στη μελέτη αυτή εξετάζεται η θεατρική πραγματικότητα της πρώτης τριακονταετίας του 20ού αιώνα μέσα από τις σελίδες των «αριστερών» περιοδικών της εποχής, με στόχο να αποτυπωθεί μέσω των σχετικών δημοσιεύσεων μία άλλη διάσταση, διαφορετική από αυτήν του «εμπορικού» θεάτρου, διηθημένη στα φίλτρα της ιδεολογίας του Δημοτικισμού και του αγώνα για την επικράτηση της δημοτικής γλώσσας. Για την πληρέστερη αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας και της ιδεολογίας της ερευνήθηκαν τα περιοδικά που κινούνται στον «αριστερό» λεγόμενο χώρο της εποχής, με προεξάρχοντα τον Νουμά. Πρόκειται...

Το "Λεξικό του Αρχαίου Θεάτρου: όροι - έννοιες - πρόσωπα" ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο της αρχαιότητας και περιλαμβάνει υπό μορφή λημμάτων βασικούς όρους, έννοιες και πρόσωπα του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού θεάτρου. Παράλληλα με τις βιογραφίες και τα έργα των γνωστότερων δραματικών ποιητών κάθε εποχής, όπως λ.χ. του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Πλαύτου, του Τερέντιου, του Σενέκα, περιλαμβάνονται και πολλοί άλλοι, οι οποίοι είναι γνωστοί κυρίως μέσω της αρχαίας λογοτεχνίας και γραμματολογίας. Γίνεται κατά το δυνατόν λεπτο...

Το Βαριετέ εξέλιπε, όπως άλλα θεατρικά είδη παλιότερα: οπερέτα, κωμειδύλλιο, παντομίμα, αλλά και η κλασική Επιθεώρηση. Γιατί, οι ελάχιστες μουσικές παραστάσεις που βλέπουν τα φώτα της ράμπας τα τελευταία χρόνια, ιδίως για τις νύχτες της καλοκαιρινής "πλάκας", δεν έχουν καμία σχέση με το γνωστό και πάλαι ποτέ δημοφιλέστατο θεατρικό είδος. Η κοσμογονική, τερατογενής εποχή μας σκότωσε την ανθρώπινη επικοινωνία και γέννησε τον απρόσιτο ψηφιακό απάνθρωπο του 2000 μ.Χ. με νέους κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας. Το Βαριετέ δεν έφτασε στην παρακμή της γερασμένης, ανήμπορης, εκφυλι...

Οι μελέτες του τόμου αναφέρονται σε ποικίλες πτυχές του νεοελληνικού θεάτρου του 19ου και 20ού αιώνα: δραματουργία, κριτική, μετάφραση, σκηνική πρακτική, επιδράσεις του παγκόσμιου θεάτρου στο νεοελληνικό, ακόμη και σχέσεις του θεάτρου με άλλες τέχνες ή μορφές λόγου (κινηματογράφος, χορός, λογοτεχνία). Μέσα από τον εντοπισμό και τη μελέτη των επιμέρους φαινομένων αναδύονται γενικότεροι προβληματισμοί, με αποτέλεσμα το κάθε θεατρικό γεγονός να εντάσσεται και να ερμηνεύεται κάθε φορά μέσα από το ιδιαίτερο ιστορικό, ιδεολογικό και αισθητικό περιβάλλον του. Πίσω από κάθε κείμενο...

[set δύο τόμων] Ο Τόμος Β΄ συνεχίζει τη δημοσίευση των πορισμάτων του σχετικού με την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου ερευνητικού προγράμματος που διεξάγεται στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ρεθύμνου από το 1988, κάτω από τη διεύθυνση του συγγραφέα. Στις δυόμισι χιλιάδες ελληνόφωνες παραστάσεις του πρώτου τόμου, έρχονται τώρα να προστεθούν άλλες δεκατρεισήμισι χιλιάδες, για να οδηγήσουν τη διερεύνηση της δραστηριότητας των εγχώριων επαγγελματιών της σκηνής ως το τέλος του 19ου αιώνα. Tο Χρονικό που προκύπτει από τη σύνθεση όλων αυτών των στοιχείων σε μια ενιαία...

Αν παρακολουθήσει και μελετήσει κάποιος συστηματικά τις σχέσεις της ελληνικής σκηνής με τη ρωσική, σοβιετική και μετασοβιετική δραματουργία, θα πρέπει να θεωρήσει ως ουσιαστική τους αφετηρία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και να απαριθμήσει παραμέτρους και μηχανισμούς που συντελούν στις διαδικασίες πρόσληψης όσον αφορά τόσο τη συγκρότηση του δραματολογίου των θιάσων και των καλλιτεχνικών συνεργασιών, όσο και τις σκηνικές τύχες των συγγραφέων. Η αυτονόητα επίπονη και χρονοβόρα εύρεση και καταγραφή στοιχείων για περισσότερες από επτακόσιες παραστάσεις ρωσικών έργων της...

Η παρούσα μελέτη εστιάζει στο τμήμα της νεοελληνικής δραματουργίας των ετών 1932 - 1994, που παρουσιάστηκε από τα κρατικά θέατρα Ελλάδας και Κύπρου κατά την αντίστοιχη περίοδο. Αντλώντας από τη θεατρολογία και τις μεταναστευτικές και προσφυγικές σπουδές διερευνά τη δραματουργική μετάπλαση της μεταναστευτικής και προσφυγικής ετερότητας στο ρεπερτόριο αυτών των θεάτρων.

Το παρόν έργο αποσκοπεί στο να προτείνει νομικές προτάσεις για το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά. Ξεκινώντας με μια ιστορική αναδρομή από τα τέλη του 19ου αιώνα (εποχή που κτίστηκε το οικοδόμημα) ο συγγραφέας οριοθετεί τον κεντρικό άξονα λειτουργίας του κατά τον 20ό αιώνα και επανατοποθετεί το νομικό πλαίσιο διαχείρισης και λειτουργίας του κατά τον 21ο αιώνα. Έτσι τίθενται σκέψεις και προτάσεις για σύσταση Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, για το σκοπό λειτουργίας του, τα όργανα αυτόνομης διοίκησής του, τη διάρθρωση διευθύνσεων κ...

Έχει ο Καραγκιόζης αδελφό και δεν το ξέραμε; Αν υπάρχει, πώς λέγεται;... Αυτή την αδικία την αποκαθιστά ο Απ. Μαγουλιώτης με το παρόν βιβλίο "Ιστορία του Νεοελληνικού Κουκλοθέατρου (1870-1938)" και μάλιστα με τον πρωταγωνιστή του, το Φασουλή, που ήταν εξίσου σημαντικός ως λαϊκό θέαμα σε πόλεις και κωμοπόλεις, όπως ο Καραγκιόζης. Ο συγγραφέας δείχνει ότι έχει συγκεντρώσει έναν επιβλητικό όγκο υλικού και τεκμηρίων από τον καθημερινό και περιοδικό Τύπο, που αποδεικνύει περίτρανα τη σημαντική υπόσταση του είδους στο θεατρικό γίγνεσθαι της εποχής. Αρχικά ο Φασουλής δημιουργ...

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ανήκει στους συγγραφείς των οποίων η προσωπική με την πνευματική ιστορία είναι απόλυτα συνυφασμένες. Έχοντας ζήσει μια ιδιόμορφη και εκτός των ορίων -τοπικών και χρονικών ζωή, παράλληλα έχει χαράξει και τα όρια του δημιουργικού της πεδίου. Η ερμηνεία του έργου της -εξίσου δύσκολη όσο και της ζωής της- απαιτεί παράλληλη σπουδή και των δύο πεδίων, τα οποία άλλοτε παρακολουθούμε από κοντά, άλλοτε πάλι χάνουμε ξαφνικά το νήμα. Η πρόωρη καταξίωση από τους συγχρόνούς της και η εξίσου αναπάντεχη λήθη της από τους μεταγενέστερους συνιστούν σπάνιο φαινόμενο για...

Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης και του μανιερισμού. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτ...

Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ιδρύθηκε το 1930, συγχρόνως με το Εθνικό Θέατρο και αφού είχαν προηγηθεί πολύχρονες, αποσπασματικές και συνήθως αναποτελεσματικές προσπάθειες εκπαίδευσης των ηθοποιών, κυρίως από ιδιώτες. Ως παράρτημα του Θεάτρου συνδέθηκε -και συνδέεται- στενά με την ιστορία της πόλης, δεδομένου ότι αντικατόπτριζε τις αξίες της τοπικής κοινωνίας και του αστικού πολιτισμού. Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της η σχολή συμπεριέλαβε στο διδακτικό προσωπικό της σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, οι οποίοι άφησαν πολύτιμο έργο στα θεατρ...

Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ιδρύθηκε το 1930, συγχρόνως με το Εθνικό Θέατρο και αφού είχαν προηγηθεί πολύχρονες, αποσπασματικές και συνήθως αναποτελεσματικές προσπάθειες εκπαίδευσης των ηθοποιών, κυρίως από ιδιώτες. Ως παράρτημα του Θεάτρου συνδέθηκε -και συνδέεται- στενά με την ιστορία της πόλης, δεδομένου ότι αντικατόπτριζε τις αξίες της τοπικής κοινωνίας και του αστικού πολιτισμού. Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της η σχολή συμπεριέλαβε στο διδακτικό προσωπικό της σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, οι οποίοι άφησαν πολύτιμο έργο στα θεατρ...

Το βιβλίο επιχειρεί να περιγράψει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει τη διαδικασία ανάδυσης και εδραίωσης του επαγγέλματος και της τέχνης του σκηνοθέτη στο ελληνικό θέατρο, από τις αρχές του 19ου αιώνα έως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γέννηση και η εδραίωση της σκηνοθεσίας στην Ελλάδα ήταν μια διαδικασία εξαιρετικά αργή, δύσκολη και επίπονη. Σε πολύ γενικές γραμμές, έπειτα από μια μακρά περίοδο προετοιμασίας -από την εποχή του ελληνικού Διαφωτισμού μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους- ο Έλληνας σκηνοθέτης αναδύθηκε, τελικά, μέσα από τις μεγάλες ανακατατάξεις που έφερε ο Α’ Παγκόσμιος...

Ο οδηγός αυτός προσφέρει μιαν ευρύτατη κλίμακα απεικόνισης των συνθηκών που επικρατούσαν στις παραστάσεις και του υπόβαθρου στο οποίο στηρίχθηκε το θέατρο στον κλασσικό κόσμο, από τον Όμηρο μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τα δοκίμια των διακεκριμένων ιστορικών και ειδικών που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν εξετάζουν το ευρύ κοινωνικο-πολιτιστικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε το κλασσικό θέατρο και οι διάφορες μορφές ψυχαγωγίας. Στον Οδηγό περιλαμβάνεται επίσης ένα χρήσιμο γλωσσάριο των θεατρολογικών όρων και ένας κατάλογος συγγραφέων και έργων. Οι συντε...

Μια ομάδα νέων παιδιών δημιουργεί έναν πρωτοπόρο θίασο που κερδίζει τη νεολαία και το κοινό από την πρώτη κιόλας παράσταση. Μπαίνει δυναμικά στο θεατρικό προσκήνιο αναζητώντας το καινούργιο, μια άλλη αισθητική στη μορφή και ένα άλλο νόημα στο περιεχόμενο. Αλλάζει τις δομές και τον τρόπο παραγωγής του θεάματος, βάζοντας ως στόχο την απόλυτη ομαδοποίηση, και αποσπά την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου. Ταυτόχρονα μπαίνει στο μάτι της Ασφάλειας των δικτατόρων, που παρακολουθούν κάθε της βήμα. Τα μέλη του θιάσου, ζώντας σε μια εποχή σκληρή και επικίνδυνη, μπαίνουν στη φωτιά κα...

Ακόμη και οι θεατρικές κριτικές, τα συγκεντρωμένα και εκ των υστέρων δημοσιευμένα σε έναν τόμο κείμενα, εργάζονται κατά της γενικότερης αμνησίας και υπέρ της θεατρικής μνήμης. Έτσι οι σελίδες του παρόντος τόμου προσφέρουν στον σημερινό αναγνώστη ή στην αναγνώστρια εικόνες και εκτιμήσεις για πολλούς δημιουργούς του θεάτρου και για την ελληνική θεατρική κοινότητα από τη μεταδικτατορική περίοδο μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα? συντελώντας στο να μη λησμονηθούν και εκείνα τα θεατρικά διαβήματα που σημάδεψαν την εποχή αυτή ή στάθηκαν ένα εργοτάξιο για καινούργιες ιδέες. Συγχρόνως...

Ορισμένες πλευρές της θεατρικής κίνησης και της δραματουργικής παραγωγής, κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα, είναι τα θέματα που απασχολούν τις μελέτες του βιβλίου. Παρουσιάζονται κείμενα που έχουν συνδεθεί με την ίδια την ιστορία της ελληνικής σκηνής, κατά τον 19ο αιώνα, όπως είναι η Γαλάτεια του Σπ. Βασιλειάδη και οι κωμωδίες των θεατρικών σκηνών στα αστικά κέντρα της Διασποράς, αλλά και η δραματουργική παραγωγή που αποτελεί τον άξονα του ελληνικού θεάτρου, κατά τον 20ό αιώνα, από τον Κωστή Παλαμά και τον Γρηγόριο Ξενόπουλο μέχρι τον Άγγελο Σικελιανό και τον Ιάκωβο Καμπανέλλ...

Ο αναγνώστης που θα αποπειραθεί να παρακολουθήσει τους σταθμούς των περιπλανήσεων του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή [1809-1892] σε γεωγραφικούς τόπους [Φανάρι, Βουκουρέστι, Οδησσός, Μόναχο, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, Ουάσιγκτον, Παρίσι, Βερολίνο και πάλι Αθήνα], στα γράμματα, την πολιτική, την ιδεολογία και τις τέχνες, δεν γοητεύεται απλά από τις περιπέτειες ενός ακούραστου ταξιδευτή που ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για «των Μουσών των έρωτα...»· συνομιλεί και με μια φωνή η οποία επιτρέπει να ανδυθούν σημαίνουσες μαρτυρίες από ποικίλες πηγές μιας γενέθλιας για τον νεότερο...