Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται οι εισηγήσεις: Πρώτη ενότητα: Πειραιάς - Ιστορία και πολιτισμός - Γεώργιος Σταϊνχάουερ, "Η ανασκαφή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά" - Βάσιας Τσοκόπουλος, "Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ως σύμβολο της πόλης" - Νικόλαος Ντόριζας, "Τα κτίρια του Πειραιά ως σύμβολο της πόλης" - Άννα Ταμπάκη, "Θεατρικός χώρος και αστική κοινωνία στον 19ο αιώνα" - Κατερίνα Μπρεντάνου, "Από τη Μάντρα της Τερψιθέας "εις τας μαρμαροτεύκτους Αιθούσας" του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά" - Χρυσόθεμις Σταματοπούλου - Βασιλάκου, "Ο Δημήτρης Ροντήρης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: 1957-1959"...

Πολύτιμο στοιχείο της λαϊκής μας παράδοσης, άλλοτε ως φιγούρα και άλλοτε ως θέαμα, ο Καραγκιόζης δημιούργησε ένα αυθεντικό είδος λαϊκού θεάτρου που κατάφερε να αντανακλά και να εκφράζει αξίες και πρότυπα γνήσια ελληνικά. Ως φιγούρα, ο Καραγκιόζης έγινε αξιαγάπητος ήρωας που συμπύκνωνε αρετές και αδυναμίες και μαζί ένα μοναδικό σύμβολο ανθρώπου που μπορεί και αντιστέκεται στη φτώχεια, την κακοτυχία -και την εξουσία- σκορπώντας κέφι και ελπίδα ζωής! Ως παράσταση, μας αποκάλυψε ένα πλουσιοπάροχο και θαυμαστό τρόπο έκφρασης που χάρη στους καραγκιοζοπαίχτες και τη δεξιοτεχ...

Ο Νίκος Περέλης αφηγείται την περιπετειώδη πορεία ενός καλλιτέχνη, δεμένου στο ουτοπικό του όνειρο, μέσα στις σύγχρονες συμπληγάδες. Μια πορεία γεμάτη ανατροπές που ο ερωτικός της οίστρος την οδηγεί από τα καυτά κράσπεδα της εμπόλεμης δεκαετίας του 1940 στο σήμερα. Γνωστά πρόσωπα της πολιτικής, του θεάτρου, της δημοσιογραφίας, της κριτικής, του πλούτου, αποτυπώνουν την παρουσία τους στα δρώμενα και συγκροτούν ένα "κολασμένο" ιστό που διαμορφώνεται μέσα από την πειστική αναπαράσταση πολυποίκιλων δρώμενων. Με πρωταγωνιστή το θεατρικό παρασκήνιο και το αγωνιστικό του πε...

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να καταγράψει και να αναλύσει τις σκηνικές τύχες των θεατρικών έργων του Ερρίκου Ίψεν στην Ελλάδα από την πρώτη παράσταση, το 1894, έως το τέλος του 20ού αιώνα. Παρακολουθώντας την ελληνική θεατρική ιστορία, εξετάζονται οι αλλαγές που επήλθαν συν τω χρόνω στη σκηνική αντιμετώπιση των ιψενικών έργων και στις αντιλήψεις των καλλιτεχνών και των θεωρητικών για τον συγγραφέα. Ασχολείται ως ένα βαθμό και με θέματα πρόσληψης, εξετάζοντας την υποδοχή που επιφύλαξαν οι άνθρωποι του θεάτρου, οι διανοούμενοι και το κοινό στα έργα του Ίψεν. Το κύριο αντικείμε...

Οι επτανήσιοι - ζακυνθινής καταγωγής - ηθοποιοί Διονύσιος Ταβουλάρης και Ευαγγελία Παρασκευοπούλου υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του νεοελληνικού "σοβαρού" θεάτρου σε μια περίοδο έντονων ζυμώσεων όπως ο 19ος αιώνας. Η αλληλογραφία τους με τον συγγραφέα και διπλωμάτη Κλέωνα Ραγκαβή αφορά την προσπάθεια τους να παρουσιάσουν ο καθένας με τον δικό του θίασο το έμμετρο πεντάπρακτο δράμα η "Δούκισσα των Αθηνών" του Ραγκαβή κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Οι επιστολές της Παρασκευοπούλου εστιάζουν κυρίως σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν την προετοιμασία της π...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί το δεύτερο μέρος της γενικότερης επισκόπησης του ξένου ρεπερτορίου στην ελληνική σκηνή κατά το πρώτο μεταπολεμικό διάστημα (1945-1967), αλλά και - από ερευνητική άποψη και καταπώς φιλοδοξεί η ίδια - μια αυτόνομη ανάλυση του εν λόγω αντικειμένου. Το πρώτο μέρος της έκδοσης επέμεινε στην οπτική της πρόσληψης του ξένου ρεπερτορίου την ίδια περίοδο, έχοντας ως άξονα τη λειτουργία και την προσφορά των θιάσων: αντιμετώπισε επομένως τον κάθε θεατρικό οργανισμό, θίασο ή την όποια θεατρική σύμπραξη της εποχής ως την αναγκαία βάση ανάλυσης του θεατρικού γίγν...

Η παρούσα εργασία φιλοδοξεί να συμβάλει προς την κατεύθυνση της επισκόπησης του ξένου θεάτρου στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο, στοχεύοντας την όσο το δυνατόν ευρύτερη οπτική του τρόπου με τον οποίο ανέβηκαν και έγιναν δεκτοί από την ελληνική σκηνή και τον τύπο οι ξένοι συγγραφείς στην πρώτη εικοσαετία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα αφορά τη διαμόρφωση της θιασαρχικής κίνησης. Εξετάζει το δραματολόγιο των ξένων έργων ως κτήμα και αποτέλεσμα της λειτουργίας των θιάσων, σε σχέση με την παρουσία, τα προβλήματα και τους στόχους τους. Αν και η λειτουργία κάπ...

[...] Ο Νίκος Εγγονόπουλος υπήρξε ποιητής, ζωγράφος και σκηνογράφος, άρα σε ευρύτερη έννοια ανήκει στους δημιουργούς (και δημιουργός σημαίνει ο "ποιητής" που με τα έργα του προσφέρει υπηρεσίες στον Δήμον) που παράγουν έργα πρωτότυπα, χωρίς προηγούμενο, πρωτοφανή, κυριολεκτικώς. Ένα ποίημα του Εγγονόπουλου, ένας πίνακας ή μια σκηνογραφία, ένα κοστούμι, ανεξάρτητα από την "ύλη" από την οποία προέρχεται το συνταίριασμά του, η σύσταση είναι νέες οντότητες που προστίθενται στην εμπειρία και αποτελούν περιουσία του σύμπαντος κόσμου. Ο Εγγονόπουλος, είτε με λέξεις είτε με χρώματ...

Η θεατρολογία, αν κι έχει κάνει σχετικά πρόσφατα την εμφάνιση της στον επιστημονικό ορίζοντα της χώρας μας, κατακτά με γρήγορο ρυθμό το αντικείμενο της έχοντας ήδη παρουσιάσει αξιοπρόσεκτο έργο. Η συγκέντρωση και δημοσίευση των μελετημάτων που ακολουθούν αποτελεί την προσωπική συμβολή μας στην ανάπτυξη της έρευνας γύρω από το θέατρο και ειδικότερα το νεοελληνικό. Οι εργασίες μας έχουν ένα διπλό στόχο. Από τη μια επιχειρούν να προσεγγίσουν θέματα και είδη του θεάτρου στην ιστορική τους προοπτική, ενώ από την άλλη προτείνουν, μέσα από μια δραματουργική επεξεργασία των κ...

Τα κείμενα που περιέχονται στο βιβλίο αυτό αφορούν μια σημαντική πτυχή της ανθρώπινης ζωής και έκφρασης, την τέχνη και μάλιστα δύο απ' τις πιο δημοφιλείς εκφάνσεις της: τη μουσική και το θέατρο. Προσπαθούν να σκιαγραφήσουν την πορεία τους στη μετεπαναστατική Λαμία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Προσπάθεια δύσκολη και λόγω έλλειψης επαρκών πηγών και λόγω θέματος: μουσική και θέατρο. Πώς να μιλήσεις γι' αυτά όταν έχουν γίνει πια παρελθόν; Για τον γράφοντα, πάντως, ήταν μια ελκυστική εξερεύνηση σε, σχεδόν άγνωστη γη, με εκπλήξεις και απρόσμενα. Ως ενδιάμεσα διαλείμμ...

"Η Ζωή μου" του Μήτσου Μυράτ είναι η πρώτη αυτοβιογραφία ηθοποιού που εκδόθηκε στην Ελλάδα, το 1928. Η δράση αρχίζει από τη Σμύρνη και τα ανήσυχα χρόνια της νιότης, μεταφέρεται στην Αίγυπτο, όπου ο νεαρός Μυράτ αναζητά την τύχη του, συνεχίζεται στο Παρίσι, με το όνειρο μιας θεατρικής καριέρας, και καταλήγει στην Αθήνα του 1900, ακριβώς στο ξεκίνημα μιας ιδιαίτερα κρίσιμης δεκαετίας για το ελληνικό θέατρο. Δύο πρόσωπα σφραγίζουν από το σημείο αυτό και έπειτα τις εξελίξεις: ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος και η Κυβέλη Αδριανού. Χώρος συνάντησης και των τριών ένας θίασος, μία κοινή...

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Οι μεγάλες στιγμές, με τα μάτια του αδελφού της (ο Σπύρος Μερκούρης θυμάται)" "Ιέρεια του πολιτισμού": - Μαρία Μαραγκού, "Εσαεί παρούσα" - Γιάννης Τζεδάκις, "Το όραμα της Μελίνας" - Δημήτρης Γκιώνης, "Αντίσταση και πολιτική" - Πλάτων Μαυρομούστακος, "Παντρεμένη με το θέατρο: 36 χρόνια στο θεατρικό σανίδι" - Νίνος Φένεκ Μικελίδης, "Στη μεγάλη οθόνη"

Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτική διάθεση. Συγ...

Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης και του μανιερισμού. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτ...

Το "Λεξικό του Αρχαίου Θεάτρου: όροι - έννοιες - πρόσωπα" ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο της αρχαιότητας και περιλαμβάνει υπό μορφή λημμάτων βασικούς όρους, έννοιες και πρόσωπα του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού θεάτρου. Παράλληλα με τις βιογραφίες και τα έργα των γνωστότερων δραματικών ποιητών κάθε εποχής, όπως λ.χ. του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Πλαύτου, του Τερέντιου, του Σενέκα, περιλαμβάνονται και πολλοί άλλοι, οι οποίοι είναι γνωστοί κυρίως μέσω της αρχαίας λογοτεχνίας και γραμματολογίας. Γίνεται κατά το δυνατόν λεπτο...

Ο τόμος "Κείμενα και νοήματα" φιλοξενεί διάφορα μελετήματα από την ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα του Γ. Π. Πεφάνη κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τα περισσότερα έχουν ανακοινωθεί σε ελληνικά ή διεθνή συνέδρια και άλλα έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καλύπτουν ξεχωριστές χρονικές περιοχές (κλασική αρχαιότητα, ευρωπαϊκός 19ος και 20ος ελληνικός αιώνας) και αναφέρονται σε διαφορετικά δραματικά είδη (κλασική τραγωδία και κωμωδία, ρομαντικό και ρεαλιστικό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία), ενώ επιχειρούν και διακειμενικές προσεγγίσε...

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Ζωή του το θέατρο" - Πλάτων Μαυρομούστακος, Δημήτρης Σπάθης, Νικηφόρος Παπανδρέου, "Το θέατρο τέχνης" - Γρηγόρης Ιωαννίδης, Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, "Πρωτοπόρος και ανανεωτής" - Ελένη Βαροπούλου, Βασίλης Κ. Καλαμαράς, "Μνήμες και ποίηση" - Φώτης Απέργης, "Χατζιδάκις - Κουν" - Θεατρική διαδρομή

Η έκδοση αυτή για τον Κάρολο Κουν επιχειρεί να παρακολουθήσει την πορεία του μέσα στον χρόνο, αναδεικνύοντας τους βασικούς σταθμούς της. Όπως σημειώνει στην εισαγωγή της η επιμελήτρια της έκδοσης: "Αυτοβιογραφικές σελίδες, αθησαύριστα κείμενα και μαρτυρίες συνεργατών, συνδυάζονται με κριτικές αποτιμήσεις της εποχής, σύγχρονες μελέτες και την παραστασιογραφία του Κουν, των ρόλων που ερμήνευσε ως ηθοποιός καθώς και των ραδιοφωνικών σκηνοθεσιών του. Ίχνη από το εφήμερο της ζωής και του θεάτρου καλούνται να αποκαλύψουν το πρόσωπο του ανθρώπου και του δημιουργού: το σημείο όπου...

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει αναμνήσεις σχετικές με άγνωστα συμβάντα που ο συγγραφέας είχε ζήσει κοντά στον Κάρολο Κουν στην τριανταπεντάχρονη σχεδόν φιλία τους. Βλέπουν έτσι για πρώτη φορά το φως μερικές σκόρπιες στιγμές από τη ζωή του Κουν, οι πιο πολλές σχετικές βέβαια κατά τρόπο άμεσο με το θέατρο. Ο συγγραφέας εξιστορεί μια σειρά συγκεκριμένα περιστατικά που δείχνουν τον Κουν αληθινό, ανθρώπινο, όπως ήταν, και συμπληρώνουν κάθε άλλη πιο "επίσημη" ή εμπεριστατωμένη αναφορά στον ίδιο και στο έργο του. Περιγράφει, μεταξύ άλλων, εκείνη την "ατέλειωτη νύχτα της Φωκίωνος Νέγρ...