Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ζούμε σε έναν τόπο με μεγάλη ιστορική και μνημειακή πυκνότητα- ιδιαίτερα σήμερα με τις συνενώσεις των όμορων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμος Κερατέας, Κοινότητα Αγ. Κωνσταντίνου) και τις αναγκαίες διοικητικές μεταβολές η περιοχή του Λαυρείου με την ευρύτερη σημασία της η Λαυρεωτική εγγίζει την έκταση, όπου στα αρχαία και νεότερα χρόνια αναπτύχθηκαν τα μεταλλευτικά και μεταλλουργικά έργα- η ιστορική-πολιτιστική σημειολογική ταυτότητα της Λαυρεωτικής ολοκληρώνεται, είναι απόλυτη και διεθνής με κοινά, σήμερα, γεωγραφικά, οικονομικά, συγκοινωνιακά και αναπτυξιακά...

Θρησκεία και Θέατρο συνδέονται με μια σχέση καταγωγής. Το αρχαίο δράμα ανατέλλει μέσα από το θρησκευτικό τραγούδι του διθύραμβου, το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο κυοφορείται εντός της μεσαιωνικής λατρευτικής πράξης της χριστιανικής λειτουργίας. Εθνολογικές-ανθρωπολογικές μελέτες, θρησκειολογικές προσεγγίσεις καθώς και η προϊστορία του θεάτρου τεκμηριώνουν ότι δεν υπάρχει λαός σε ολόκληρο τον πλανήτη, του οποίου η λαϊκή παράδοση να μην περικλείει τελετές και δρώμενα, έναν μίμο-ιερουργό που να δραματοποιεί αυτοσχεδιαστικά ή να παίζει συνειδητά απέναντι στο θεό του ένα δράμα προορ...

Ο Νίκος Βασταρδής, θυμάται με χιούμορ, άγνωστες ιστορίες, που έζησε μέσα κι έξω από την αυλαία στη μακρά κι ιδιαίτερα επιτυχημένη πορεία του στο ελληνικό θέατρο. Θεατρικά πρόσωπα, γνωστά ή λιγότερο γνωστά, καταστάσεις αδιανόητες σήμερα, δυσκολίες, αγώνες, ικανοποιήσεις, απογοητεύσεις και γεγονότα τις πιο πολλές φορές ευτράπελα, κατατίθενται ως μαρτυρία ζωής στην ιστορία του θεάτρου. Ο Σακελλάριος, ο Χορν, ο Λογοθετίδης, ο Αργυρόπουλος, ο Βεάκης, η Κοτοπούλη, η Καρέζη...

Περιεχόμενα: - Νίκος Α. Δοντάς, "Εκατό χρόνια ελληνικής οπερέτας. Από το Παρίσι στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο" - Νίκος Α. Δοντάς, "Θεόφραστος Σακελλαρίδης" - Λάμπρος Λιάβας, "Τα ηχοτοπία "μιας ζωής χαριτωμένης και πολύ γλυκιάς" - Γιάννης Σιδέρης, "Ελληνική οπερέτα. Πρώτοι συντελεστές" - Λάμπρος Λιάβας, "Ο "ιδανικός θίασος" της οπερέτας" - Γεώργιος Μ. Σαρηγιάννης, "Η νομοτέλεια της εξέλιξης το αττικού τοπίου" - Λάμπρος Λιάβας, "Θυμήσου εκείνα τα χρόνια!" - Έργα του Θ. Σακελλαρίδη στην ΕΛΣ - Χρονολόγιο - Σύντομο ιστορικό ΕΛΣ - Υπηρεσίες της ΕΛΣ - Πηγές

Ο τόμος απαρτίζεται από τρεις ενότητες, οι οποίες συνδέονται με την κοινή θεματολογία των σχέσεων της ιστορίας των γεγονότων και της ιστορίας των ιδεών με το θεατρικό γίγνεσθαι. Βασικός μοχλός και συνδετικός ιστός η σχέση της ιδεολογίας με την αισθητική, των πολιτικών δομών και μορφών με τις καλλιτεχνικές του εκφάνσεις. Η πρώτη ενότητα, με τίτλο "Δραματοποιημένες βιογραφίες-ο Βίος ως θέατρο", εστιάζει στη δραματοποίηση στο ελληνικό θέατρο δύο αμφιλεγόμενων και ιδιαζουσών προσωπικοτήτων: του Νέρωνα, αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Παπαφλέσσα, διακεκριμένου...

Το παρόν βιβλίο είναι προϊόν ιστορικής έρευνας και μελέτης. Ο συγγραφέας επιχειρεί να ενημερώσει τους αναγνώστες για την πορεία και την εξέλιξη του θεάτρου για παιδιά στην Ελλάδα (1871-1949), και ιδιαίτερα της δραματουργίας για παιδιά, κυρίως για το σχολικό θέατρο. Την περίοδο που ερευνά στην Ελλάδα δεν έχει ακόμη εμφανιστεί συστηματικό το ελεύθερο - επαγγελματικό θέατρο, το οποίο θα μελετηθεί σε επόμενη εργασία του και αρχικά για την περίοδο 1950-1966. Εδώ, όσον αφορά την έρευνα και τη μελέτη, το συγγραφέα απασχολεί ιδιαίτερα η θεματολογία, η ιδεολογία και η παιδαγωγ...

Έχει ο Καραγκιόζης αδελφό και δεν το ξέραμε; Αν υπάρχει, πώς λέγεται;... Αυτή την αδικία την αποκαθιστά ο Απ. Μαγουλιώτης με το παρόν βιβλίο "Ιστορία του Νεοελληνικού Κουκλοθέατρου (1870-1938)" και μάλιστα με τον πρωταγωνιστή του, το Φασουλή, που ήταν εξίσου σημαντικός ως λαϊκό θέαμα σε πόλεις και κωμοπόλεις, όπως ο Καραγκιόζης. Ο συγγραφέας δείχνει ότι έχει συγκεντρώσει έναν επιβλητικό όγκο υλικού και τεκμηρίων από τον καθημερινό και περιοδικό Τύπο, που αποδεικνύει περίτρανα τη σημαντική υπόσταση του είδους στο θεατρικό γίγνεσθαι της εποχής. Αρχικά ο Φασουλής δημιουργ...

Η "Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου" του Γιάννη Σιδέρη είναι η σημαντικότερη πηγή πληροφόρησης για την πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ο πρώτος τόμος, που κυκλοφόρησε το 1951, καλύπτει την περίοδο 1794-1908 και αποτελεί την πιο υπεύθυνη καταγραφή των θεατρικών γεγονότων γι' αυτό το διάστημα. Επανεκδίδεται σήμερα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου, που πραγματοποιείται με την πολύτιμη συνεργασία των Εκδόσεων Καστανιώτη. Η επανέκδοσή της κρίθηκε απαραίτητη, για να συμπληρωθεί το αρχικό κείμενο με διορθώσεις που έκανε ο ίδ...

Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού θεάτρου" ξεκινά από το 1908 και παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Σκιαγραφούνται δημιουργοί όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Σπύρος Μελάς, ο Παντελής Χορν, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Θεόδωρος Συναδινός. Με αφορμή την προσωπικότητα του Θωμά Οικονόμου, ο συγγραφέας ανατρέχει στο χρονικό της ίδρυσης του "Βασιλικού Θεάτρου", εξετάζοντας παράλληλα και τη σύσταση της "Νέας Σκηνής" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Η αναδρομή αυτή συμπληρώνει το αντίστοιχο υλικό το...

Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού θεάτρου" εκδίδεται σε τρία μέρη. Το δεύτερο μέρος παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής ζωής στην Ελλάδα κυρίως κατά την δεκαετία 1910-1920. Προστίθενται νέες και άγνωστες πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν αναφερθεί σε προηγούμενα τμήματα του έργου και, με επικέντρωση στην προσωπικότητα του Φώτου Πολίτη, εξετάζονται οι προσπάθειες για την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Παρουσιάζονται διεξοδικά τα πιο αξιόλογα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα της δεκαετίας (από την Εταιρεία Διαλέξεων και τον Σύλλογο Ερασιτεχνών μέχρι...

Η Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου του Γιάννη Σιδέρη είναι η σημαντικότερη πηγή πληροφόρησης για την πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ο πρώτος τόμος, που κυκλοφόρησε το 1951, καλύπτει την περίοδο 1794-1908 και αποτελεί την πιο υπεύθυνη καταγραφή των θεατρικών γεγονότων γι' αυτό το διάστημα. Επανεκδίδεται σήμερα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας του Μουσείου και Κέντρου Μελέτης του Ελληνικού Θεάτρου, που πραγματοποιείται με την πολύτιμη συνεργασία των Εκδόσεων Καστανιώτη. Η επανέκδοσή της κρίθηκε απαραίτητη, για να συμπληρωθεί το αρχικό κείμενο με διορθώσεις που έκανε ο ίδιο...

Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού Θεάτρου" ξεκινά από το 1908 και παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Σκιαγραφούνται δημιουργοί όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Σπύρος Μελάς, ο Παντελής Χορν, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Θεόδωρος Συναδινός. Με αφορμή την προσωπικότητα του Θωμά Οικονόμου, ο συγγραφέας ανατρέχει στο χρονικό της ίδρυσης του «Βασιλικού Θεάτρου», εξετάζοντας παράλληλα και τη σύσταση της «Νέας Σκηνής» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Η αναδρομή αυτή συμπληρώνει το αντίστοιχο υλικό το...

Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού θεάτρου" εκδίδεται σε τρία μέρη. Το δεύτερο μέρος παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής ζωής στην Ελλάδα κυρίως κατά την δεκαετία 1910-1920. Προστίθενται νέες και άγνωστες πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα που έχουν αναφερθεί σε προηγούμενα τμήματα του έργου και, με επικέντρωση στην προσωπικότητα του Φώτου Πολίτη, εξετάζονται οι προσπάθειες για την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Παρουσιάζονται διεξοδικά τα πιο αξιόλογα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα της δεκαετίας (από την Εταιρεία Διαλέξεων και τον Σύλλογο Ερασιτεχνών μέχρι...

O δεύτερος τόμος της "Iστορίας του Νέου Ελληνικού Θεάτρου" εκδίδεται σε τρία μέρη και με ττ τρίτο μέρος ολοκληρώνεται η παρουσίαση αυτού του τόμου της σημαντικότερης πηγής που διαθέτουμε για το νεοελληνικό θέατρο. Στο τμήμα αυτό του δεύτερου τόμου εξετάζονται οι απόψεις διακεκριμένων εξωθεατρικών διανοουμένων και δημιουργών κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, καθώς και η δραστηριότητα τών θιάσων που δημιούργησαν δύο από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου, ο Aιμίλιος Bεάκης και ο Xριστόφορος Nέζερ. O Γιάννης Σιδέρης συνέλεξε πολύτιμο και δυσεύρετο υ...

Η έκδοση αυτή για τον Κάρολο Κουν επιχειρεί να παρακολουθήσει την πορεία του μέσα στον χρόνο, αναδεικνύοντας τους βασικούς σταθμούς της. Όπως σημειώνει στην εισαγωγή της η επιμελήτρια της έκδοσης: "Αυτοβιογραφικές σελίδες, αθησαύριστα κείμενα και μαρτυρίες συνεργατών, συνδυάζονται με κριτικές αποτιμήσεις της εποχής, σύγχρονες μελέτες και την παραστασιογραφία του Κουν, των ρόλων που ερμήνευσε ως ηθοποιός καθώς και των ραδιοφωνικών σκηνοθεσιών του. Ίχνη από το εφήμερο της ζωής και του θεάτρου καλούνται να αποκαλύψουν το πρόσωπο του ανθρώπου και του δημιουργού: το σημείο όπου...

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει αναμνήσεις σχετικές με άγνωστα συμβάντα που ο συγγραφέας είχε ζήσει κοντά στον Κάρολο Κουν στην τριανταπεντάχρονη σχεδόν φιλία τους. Βλέπουν έτσι για πρώτη φορά το φως μερικές σκόρπιες στιγμές από τη ζωή του Κουν, οι πιο πολλές σχετικές βέβαια κατά τρόπο άμεσο με το θέατρο. Ο συγγραφέας εξιστορεί μια σειρά συγκεκριμένα περιστατικά που δείχνουν τον Κουν αληθινό, ανθρώπινο, όπως ήταν, και συμπληρώνουν κάθε άλλη πιο "επίσημη" ή εμπεριστατωμένη αναφορά στον ίδιο και στο έργο του. Περιγράφει, μεταξύ άλλων, εκείνη την "ατέλειωτη νύχτα της Φωκίωνος Νέγρ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Ζωή του το θέατρο" - Πλάτων Μαυρομούστακος, Δημήτρης Σπάθης, Νικηφόρος Παπανδρέου, "Το θέατρο τέχνης" - Γρηγόρης Ιωαννίδης, Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, "Πρωτοπόρος και ανανεωτής" - Ελένη Βαροπούλου, Βασίλης Κ. Καλαμαράς, "Μνήμες και ποίηση" - Φώτης Απέργης, "Χατζιδάκις - Κουν" - Θεατρική διαδρομή

Ο τόμος "Κείμενα και νοήματα" φιλοξενεί διάφορα μελετήματα από την ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα του Γ. Π. Πεφάνη κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τα περισσότερα έχουν ανακοινωθεί σε ελληνικά ή διεθνή συνέδρια και άλλα έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καλύπτουν ξεχωριστές χρονικές περιοχές (κλασική αρχαιότητα, ευρωπαϊκός 19ος και 20ος ελληνικός αιώνας) και αναφέρονται σε διαφορετικά δραματικά είδη (κλασική τραγωδία και κωμωδία, ρομαντικό και ρεαλιστικό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία), ενώ επιχειρούν και διακειμενικές προσεγγίσε...

Το "Λεξικό του Αρχαίου Θεάτρου: όροι - έννοιες - πρόσωπα" ασχολείται αποκλειστικά με το θέατρο της αρχαιότητας και περιλαμβάνει υπό μορφή λημμάτων βασικούς όρους, έννοιες και πρόσωπα του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού θεάτρου. Παράλληλα με τις βιογραφίες και τα έργα των γνωστότερων δραματικών ποιητών κάθε εποχής, όπως λ.χ. του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Πλαύτου, του Τερέντιου, του Σενέκα, περιλαμβάνονται και πολλοί άλλοι, οι οποίοι είναι γνωστοί κυρίως μέσω της αρχαίας λογοτεχνίας και γραμματολογίας. Γίνεται κατά το δυνατόν λεπτο...

Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτική διάθεση. Συγ...