Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο προσωκρατικός στοχασμός, απ' τον Ηράκλειτο μέχρι τον Παρμενίδη, ταύτιζε το Είναι του ανθρώπου με τον λόγο και το νοείν. Ήταν ένας "παραγωγικός" στοχασμός. Στην παράδοση αυτή η ψυχαναλυτική σκέψη του αιώνα μας διέκρινε και μιαν άλλη συνέπεια της εκχωρήσεως του ανθρώπου στη γλώσσα: τον διχασμό του υποκειμένου σε είναι της υπάρξεως και είναι της σημασίας. Αυτή η σκέψη είναι πράγματι κάτι πολύ περισσότερο από "θεραπεία" του νευρωσικού συμπτώματος. Είναι προαγωγή των σημασιών -εισαγωγή του ερωτήματος της σημασίας της ανθρώπινης πράξης. Η ψυχανάλυση ειδοποιεί το υποκείμενο ό...

Το πλησίασμα της σκέψης του Νίτσε προϋποθέτει την γνώση δύο δεδομένων: - Την ύπαρξη μιας γραφής βαθύτατα βιωματικής, με απουσία συστηματικότητας, που θέτει υψηλά εμπόδια σε κάθε φιλόδοξη προσπάθεια πλήρους αποκάλυψης των νοημάτων που συχνά υποκρύπτονται παρά φωτίζονται από τις λέξεις. - Τον αναφορικό χαρακτήρα του στοχασμού του Φ. Νίτσε. Ο λόγος του αναπτύσσεται πάντα σε σχέση με τον άλλον: τον Ηράκλειτο, τον Σωκράτη, τον Ευριπίδη, τον Πλάτωνα, τον Σοπενχάουερ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Διόνυσο, τον Εσταυρωμένο. Ενώ, λοιπόν, θα πρέπει να παρακολουθούμε άμεσα την προσωπική...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα από τα πιο επαναστατικά έργα του Φρειδερίκου Νίτσε στον κύκλο της φιλοσοφίας και της ηθικής. Δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του, μαζί με τα τελευταία κείμενά του, εκείνα που είχε συνθέσει με σκοπό να διατυπώσει την κριτική όλων των κοινωνικών αξιών της εποχής του και συνάμα να δώσει τη δική του, πρωτότυπη όπως νόμιζε, θεωρία της γνώσης και της ηθικής. Μολονότι δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί πλήρως, το έργο αυτό παραμένει, ωστόσο, πολύ ξεκάθαρο όσον αφορά την διατύπωση των εκτιμήσεων και των θεωριών του φιλοσόφου ποιητή.