Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης εισάγεται στις βασικότερες έννοιες της σκέψης του Ζακ Ντερριντά μέσα από επιλεγμένα αποσπάσματα βασικών έργων του. Ο Ντερριντά, "μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της πνευματικής ζωής του καιρού μας" σύμφωνα με τον Γάλλο πρώην πρόεδρο Σιράκ, ήδη πριν από το θάνατό του (2004) αναγνωριζόταν παγκοσμίως ως ο πιο σημαντικός Γάλλος φιλόσοφος στα τέλη του 20ού αιώνα. Εξέδωσε περισσότερα από σαράντα βιβλία, αποτέλεσε θέμα δύο ταινιών, προκάλεσε πληθώρα συγκρούσεων στα Μ.Μ.Ε., ενώ επηρέασε σημαντικά πλήθος επιστημών και ερευνητικών κλάδων, μεταξύ των οπ...

Ο Τζέφφρυ Μπέννινγκτον γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας την "Ντερρινταβάση", ένα ιδιότυπο λογισμικό ή μια βάση δεδομένων. Εκεί παρουσιάζει αναλυτικά και εξηγεί συστηματικά βασικά ζητήματα που πραγματεύτηκε ο Ντερριντά: από το σημείο, τη γραφή, την differance, το συγκείμενο και την υπογραφή μέχρι τη λογοτεχνία, το ασυνείδητο, τη θηλυκότητα, την έμφυλη διαφορά, τη δωρεά, την ετερότητα, τον νόμο, τη σχέση υπερβατολογικού-εμπειρικού και την πολιτική. Προκύπτει έτσι ένα πυκνό και διαυγές δοκίμιο, που διασαφεί πολλά δύσκολα σημεία της σκέψης του γάλλου φιλοσόφου, ενώ παράλληλα σ...

Στο πλαίσιο μιας κριτικής διεύρυνσης του νοήματος της νιτσεϊκής ρήσης "ο Θεός είναι νεκρός", επιχειρείται να δειχθεί ότι ο "θάνατος του Θεού" συνιστά άνα οριακό εσωτερικό γεγονός, με το οποίο ο άνθρωπος εγκαινιάζει την περιπέτεια μιας ριζικής -από τη φύση της δι-φορούμενης- αναμέτρησης με τη μεταφυσική του διάσταση. O ίδιος αφενός (επι-)κρίνει τη λογική της υπαγωγής του σε έναν εξωτερικό, αφηρημένο και κυριαρχικό Θεό, φορέα της απειρότητας. Aφετέρου, δελεάζεται από τη φιλοσοφική ένταση της ανάγκης του να επιλέξει τη μία από τις δύο κεντρικές δυνατότητές του να εκφράσει το α...

Έχει ειπωθεί ότι η σχέση του Foucault με την Αριστερά συνίσταται στο ότι είναι ο στοχαστής των "νέων κοινωνικών κινημάτων". Σίγουρα η μη οικονομιστική προσέγγιση της εξουσίας από τον Foucault "έδωσε φωνή" σε αιτήματα και κινήματα ο χαρακτήρας των οποίων δεν είναι κυρίως οικονομικός. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να αποδεχτούμε γι’ αυτά τα κινήματα τον τερατωδώς αποπροσανατολιστικό χαρακτηρισμό "μετα-υλιστικά". Η προσέγγιση του Foucault είναι υλιστική χωρίς να είναι οικονομιστική, ακριβώς επειδή καταδεικνύει την πολιτική σημασία μιας υλικότητας που δεν έχει κυρίως οικονο...

Σύμφωνα με τον Heidegger ο θάνατος σχετίζεται με μια ακραία δυνατότητα που ξεχειλίζει από αγωνία και επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει αυθεντικός· δηλ. να ιδιοποιηθεί τον εαυτό του. Μια δυνατότητα η οποία όμως δεν προμηνύει το βιολογικό τέλος αλλά τον υπαρξιακό αποσυντονισμό από τις συχνότητες της "κοινής γνώμης". Και στο πλαίσιο της οντολογικής αυτής απορύθμισης ανακύπτει μια νέα μορφή μέριμνας η οποία δεν "αντικαθιστά" ούτε "εξουσιάζει" τους Άλλους αλλά αντίθετα τους "απελευθερώνει". Πιο συγκεκριμένα τους παρέχει το δικαίωμα να "είναι" μέσα στην "πιο δική τους δυνατότητα ύπ...

Ο Wittgenstein είναι ο πιο επιδραστικός φιλόσοφος του 20ού αιώνα. Το "Tractatus Logico - Philosophicus" είναι το κατεξοχήν πολυδιαβασμένο έργο του παραμένοντας ένα από τα πιο αινιγματικά και αμφιλεγόμενα βιβλία φιλοσοφίας που έχουν γραφτεί. Με τις βαθιές του ιδέες για τη φύση της γλώσσας, της πραγματικότητας και της αναπαράστασης έχει εμπνεύσει όχι μόνο φιλοσόφους αλλά επίσης συγγραφείς και μουσικούς. Το έργο "Ο Wittgenstein και το Tractatus εξετάζει: - τη ζωή του Wittgenstein και το υπόβαθρο του Tractatus - τις ιδέες και το κείμενο του Tractatus - τη σπουδαιότητα το...

Το βιβλίο αυτό, παρ’ όλα τα χρόνια που πέρασαν από την εποχή της συγγραφής του και τη μάλλον ψυχρή υποδοχή του από την κοινότητα των φιλοσόφων/μαθηματικών και, επιπλέον, παρά τις επιθέσεις που εν τω μεταξύ υπέστη η λεγόμενη "ορθόδοξη" ερμηνεία τού ίδιου του Wittgenstein -στον καμβά της οποίας ο Shanker εξυφαίνει την επιχειρηματολογία του- διατηρεί αμείωτη την αξία του. Κυρίως επειδή είναι ένα τολμηρό σύγγραμμα: αφ’ ενός, δεν διστάζει να καταπιαστεί με ένα τεράστιο πλέγμα προβλημάτων της φιλοσοφίας των μαθηματικών τα οποία άπτονται μεν των βιτγκενσταϊνικών απόψεων για τη θεμ...

Έχοντας παρεκκλίνει αυτοβούλως από την πατερική παράδοση της μοναχικής κοινότητας και επιλέγοντας την περισσότερο δημοκρατική μορφή των επαιτών φτωχοκαλόγερων ή δομινικανών, ο Θωμάς Ακινάτης καταφέρνει να εξυψώσει το ανάστημά του και να αντιμετωπίσει τις επιτακτικές ανάγκες της εποχής του για επιστημονικό ορθολογισμό εντός της εκκλησίας που μέχρι τότε διεπόταν από τις πλατωνικές ιδέες. Επέλεξε να δομήσει το οικοδόμημά του αντίθετα επάνω στην αριστοτέλεια φιλοσοφία, η οποία παραχωρούσε την πρωτοκαθεδρία στην υπεροχή των διανοητικών δυνάμεων του ανθρώπου. Οι δύο γιγάντιες και...

"Ο αιώνας του Σάρτρ" είναι πρώτα και κύρια μια εποχή, η δική μας εποχή, γεμάτη προσδοκίες και διαψεύσεις, ουτοπίες και τυφλώσεις, στην οποία κυριάρχησε, καλώς ή κακώς, η μορφή του Σάρτρ. Πώς αυτός ο άνθρωπος-μνημείο κατάφερε, όσο ζούσε να επιβληθεί έτσι στον καιρό του; Με ποιο τέχνασμα -μεταφυσικό, πολιτικό, λογοτεχνικό, υπαρξιακό- κατόρθωσε και ενσάρκωσε τόσο τέλεια τις περιόδους αυτές της βουής και της μανίας; Η συγκεκριμένη φιλοσοφική έρευνα προσπαθεί να δώσει απάντηση σε αυτό ακριβώς το αίνιγμα... Προκύπτει όμως αμέσως ένα άλλο αίνιγμα. Ο Σάρτρ, αλλά ποιος Σάρτρ; Τι κο...

Στο βιβλίο αυτό ο ιστορικός Έτορε Τσινέλα μελετάει την εκπληκτική διανοητική και πολιτική μεταμόρφωση του ύστερου Μαρξ. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1870 και μέχρι τον θάνατό του, το 1883, ο Μαρξ αρχίζει να αμφισβητεί τα συμπεράσματα των προηγούμενων έργων του και να έχει σοβαρές αμφιβολίες για την πιθανότητα μιας προλεταριακής επανάστασης στη Δύση. Εξού και η παθιασμένη μελέτη της αγροτικής κοινότητας στη Ρωσία και του πρωτόγονου κόσμου, αλλά και οι δεσμοί και ο θαυμασμός του για τους ναρόντνικους αγωνιστές της Θέλησης του Λαού, γνωστούς για τις θεαματικές τρομοκρατικές...

Η ιδιαίτερη σημασία και η επικαιρότητα της σκέψης και των θέσεων του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα έγκειται στο γεγονός ότι εστίασε στην ίδια τη φύση τους, στην κοινωνική, πολιτική, αισθητική και πολιτιστική λειτουργία τους στα πρώτα στάδια της εμφάνισής τους. Το ενδιαφέρον του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα της εποχής του, όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, εκδηλώθηκε πολύ γρήγορα, καθώς σε αυτά είδε καινούριες δυνατότητες για την ανθρώπινη αντίληψη και εμπειρία. Σε αυτό συνέβαλε η συναναστροφή του με μία σειρά από καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, κινηματογραφικούς...

Ο Έρασμος θεωρείται, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του λεγόμενου χριστιανικού ουμανισμού: αυτός ανέδειξε όσο κανένας άλλος την ανάγκη της ζεύξης του αρχαίου, ελληνικού κυρίως, πνεύματος με τις Γραφές και τη χριστιανική ευσέβεια. Διέτρεξε κατά μήκος και κατά πλάτος τον ευρωπαϊκό χώρο, ξεκινώντας βόρεια από τα κολεγιακά κέντρα της Αγγλίας, την Οξφόρδη και το Καίμπριτζ, και φτάνοντας μέχρι την παπική πρωτεύουσα, σε μια προσπάθεια να καταδείξει ότι τα ηθικά διδάγματα που φωλιάζουν στα έργα της ελληνορωμαϊκής γραμματείας βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τη Βίβλο και τα κηρύγματα του...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα από τα πιο επαναστατικά έργα του Φρειδερίκου Νίτσε στον κύκλο της φιλοσοφίας και της ηθικής. Δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του, μαζί με τα τελευταία κείμενά του, εκείνα που είχε συνθέσει με σκοπό να διατυπώσει την κριτική όλων των κοινωνικών αξιών της εποχής του και συνάμα να δώσει τη δική του, πρωτότυπη όπως νόμιζε, θεωρία της γνώσης και της ηθικής. Μολονότι δεν πρόλαβε να το επεξεργαστεί πλήρως, το έργο αυτό παραμένει, ωστόσο, πολύ ξεκάθαρο όσον αφορά την διατύπωση των εκτιμήσεων και των θεωριών του φιλοσόφου ποιητή.

"Αυτοί που μου έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη αηδία ως τώρα είναι τα παράσιτα του πνεύματος: τα συναντάμε ήδη παντού στην άρρωστη Ευρώπη μας· και μάλιστα να θεωρούν την ηθική τους συνείδηση ως την καλύτερη του κόσμου. Μπορεί να είναι λίγο τεθλιμμένοι, με κάποιο αέρα πεσιμισμού, αλλά κυρίως είναι αδηφάγοι, βρομεροί, που σκορπίζουν παντού βρομιά, καταχθόνιοι, άνθρωποι που χώνονται παντού, που ρέπουν στην κλεψιά, πρόστυχοι -και αθώοι, όπως όλοι οι μικροί αμαρτωλοί και τα μικρόβια. Ζουν σε βάρος των άλλων ανθρώπων που διαθέτουν πνεύμα και το μοιράζουν γενναιόδωρα: ξέρουν ότι τα...

Η παρούσα εργασία αποτελεί κριτική περιγραφή και αποτίμηση της αποδομητικής διπλής ανάγνωσης που ο Ζακ Ντεριντά εφαρμόζει στα κείμενα της φιλοσοφικής παράδοσης για να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο θεμελιώδεις δυαδικές ιεραρχικές αντιθέσεις της δυτικής σκέψης αποσυντίθεται, ανατρέπονται ή "αποδομούνται" από το ίδιο το κείμενο στο οποίο εγγράφονται. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επισημαίνεται ότι υπάρχει μια ορισμένη ένταση ή ακόμα κι αντίφαση ανάμεσα στις δύο διαφορετικές "χειρονομίες" που αποτελούν την αποδομητική ανάγνωση: δηλαδή, ανάμεσα στην πρώτη ανάγνωση, η οποία αν...

Το πλησίασμα της σκέψης του Νίτσε προϋποθέτει την γνώση δύο δεδομένων: - Την ύπαρξη μιας γραφής βαθύτατα βιωματικής, με απουσία συστηματικότητας, που θέτει υψηλά εμπόδια σε κάθε φιλόδοξη προσπάθεια πλήρους αποκάλυψης των νοημάτων που συχνά υποκρύπτονται παρά φωτίζονται από τις λέξεις. - Τον αναφορικό χαρακτήρα του στοχασμού του Φ. Νίτσε. Ο λόγος του αναπτύσσεται πάντα σε σχέση με τον άλλον: τον Ηράκλειτο, τον Σωκράτη, τον Ευριπίδη, τον Πλάτωνα, τον Σοπενχάουερ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Διόνυσο, τον Εσταυρωμένο. Ενώ, λοιπόν, θα πρέπει να παρακολουθούμε άμεσα την προσωπική...