Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Tο βιβλίο αποτελεί μια επισκόπηση της ιστορίας της νεότερης πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας και καλύπτει την περίοδο από τον δέκατο έκτο έως και τον δέκατο ένατο αιώνα. Η ανάλυση εστιάζεται στο έργο των κυριότερων εκπροσώπων του νεότερου πολιτικού στοχασμού και παρακολουθεί τις βασικές κατευθύνσεις της προβληματικής που αναπτύσσεται σε ό,τι αφορά την προσέγγιση του πολιτικού φαινομένου στα νεότερα χρόνια. Eιδικότερα αναλύεται ο πολιτικός στοχασμός των N. Machiavelli, Th. Hobbes, J. Locke, Montesquieu, J.-J. Rousseau, J. S. Mill, G.W.F. Hegel και K. Marx.

Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν γίνεται να πιστέψεις ότι ο Θεός είναι νεκρός: μια οντότητα που δεν έχει υπάρξει ποτέ δεν είναι δυνατό να έχει πεθάνει. Ο αιρετικός και μεγαλοφυής Νίτσε, που τόσο θαυμάστηκε και μισήθηκε από τους συγχρόνους του, είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος φιλόσοφος του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. Μέσα από τις πολλές διαφορετικές φωνές των χαρακτήρων των έργων του, υψώνει τη δική του αγωνιώδη κραυγή, αποκαλύπτοντας ότι το μόνο παράδοξο είναι η ύπαρξη μιας και μοναδικής αλήθειας - γιατί αλήθειες υπάρχουν πολλές, ανάλογα με την οπτική γωνία απ...

Η φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε έμεινε στο περιθώριο όσο ο ίδιος ήταν διανοητικά υγιής, ώσπου κατέρρευσε, ξαφνικά, το 1889. Από τότε, αποτελεί αντικείμενο σφετερισμού από ανθρώπους με εκπληκτικά διαφορετικό φάσμα απόψεων, ενώ οι ερμηνείες των ιδεών του κυμαίνονται από το άλογο έως και το αναλυτικό. Ο Νίτσε είναι ιδιοσυγκρασιακός και αφοριστικός, πάντα αποφασιστικός και προκλητικός, ελκυστικός τελικά σε μια πρώτη ανάγνωση. Η ευανάγνωστη εισαγωγή στη ζωή και το έργο του φιλοσόφου από τον Michael Tanner, εξετάζει τις πολυάριθμες διφορούμενες εκφράσεις που ενυπάρχουν στα γραπ...

"Η ανθρώπινη ιδιότητα μου είναι μια συνεχής υπερνίκηση του εαυτού μου" Φρίντριχ Νίτσε Η σκέψη του Νίτσε περιστρέφεται γύρω από μια νέα και εντυπωσιακή έννοια της ανθρωπότητας - μιας ανθρωπότητας που έχει συμβιβαστεί με το γεγονός του θανάτου του Θεού και εξασκεί την τέχνη και την επιστήμη του να ζει καλά, απαλλαγμένη από την ανάγκη για μεταφυσικές βεβαιότητες και ηθικά απόλυτα. Επομένως, πώς πρέπει να ζούμε; Και τι αγαπάμε; Ο Keith Ansell Pearson εισάγει τον αναγνώστη στο χαρακτηριστικό στιλ του Νίτσε και στην εξέλιξη της σκέψης του. Με την προσεκτική ανάγνωση αφορισ...

Το χειμερινό εξάμηνο 1936-1937 ο Μάρτιν Χάιντεγκερ πραγματοποίησε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ στο Μπραϊσγκάου σειρά δίωρων μαθημάτων υπό τον τίτλο "Νίτσε: η βούληση για ισχύ". Με αυτόν τον τίτλο ανακοινώνεται η παράδοση στον οδηγό σπουδών, σε συμφωνία με την επικεφαλίδα των χειρόγραφων σημειώσεων της παράδοσης. Η συγκεκριμενοποίηση του τίτλου με την προσθήκη "ως τέχνη", με βάση το τέταρτο μέρος του 3ου βιβλίου της νιτσεϊκής Βούλησης για ισχύ, κατέστη αναγκαία λόγω των παραδόσεων για τον Νίτσε στα χρόνια που ακολούθησαν, ιδίως λόγω της παράδοσης του εαρινού εξαμήνου...

O Mazzino Montinari, έπειτα από μια μακροχρόνια και επίπονη εργασία στο αρχείο του Νίτσε, ανακαλύπτει και συγχρόνως αποκαλύπτει έναν άλλο Νίτσε. Δίχως προκαταλήψεις, ιδεολογικούς και ηθικολογικούς ή άλλης φύσης ενδοιασμούς, αλλά με άξονα την επιστημονική αυστηρότητα της φιλολογικής, ιστορικο-συγκριτικής μεθόδου, φέρνει στο φως την αλήθεια και την πραγματική σημασία του έργου του Νίτσε. Η βούληση για δύναμη ως έργο δεν υπάρχει, ο Νίτσε δεν έγραψε ποτέ ένα βιβλίο μ' αυτό τον τίτλο. Ο υπεράνθρωπος δεν είναι το μοντέλο ενός "αφέντη", είναι απλώς άνθρωπος που μπορεί να λέει ναι...

Διάλογος του συγγραφέα με τα πολύ κρίσιμα έργα του Νίτσε: "Πέρα του καλού και του κακού" & "Γενεαλογία της ηθικής". Με τα έργα του αυτά ο γερμανός φιλόσοφος επιχειρεί να δείξει ότι οι ηθικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού διέβρωσαν τα θεμέλια της επιστήμης και συνέβαλαν αποφασιστικά στην εξασθένηση του ανθρώπου της Δύσης. Στις θέσεις αυτές του Νίτσε, ο Στέλιος Ράμφος κάνει τις δικές του υπογραμμίσεις, εγείρει τις ενστάσεις του και θέτει τα δικά του ερωτηματικά. Σκοπός του είναι να προτείνει ένα κείμενο εργασίας και όχι απλά ανάγνωσης. Αντιμετωπίζει τη λογική του όπως ξετυλ...

Από τους σημαντικότερους και ίσως ο πιο αμφιλεγόμενος στοχαστής στην ιστορία της φιλοσοφίας, ο Νίτσε θεωρείται ο δριμύτερος και πιο επινοητικός επικριτής των ηθικών παραδοχών του νεότερου κόσμου. Το έργο του, που δεν κατατάσσεται εύκολα σε κάποια σχολή σκέψης και έχει υποστεί πολλές παραναγνώσεις και εσφαλμένες ερμηνείες, έχει μελετηθεί ευρέως, από φιλοσόφους και μη. Πολλές από τις ιδέες του είναι εντυπωσιακές όσο και προκλητικές, έχουν αποτελέσει έναυσμα σημαντικών διαφωνιών και έχουν επηρεάσει καθοριστικά πολυάριθμα πνευματικά κινήματα. Στη "Γενεαλογία της ηθικής", τη...

Ο Νίτσε γνώριζε πως ήταν προφήτης. Οι φωτογραφίες του μας αποκαλύπτουν συνήθως έναν άνδρα με γελοίο παχύ μουστάκι και άγρια λαμπερά μάτια. Θεωρούσε πάντοτε πως έγραφε για ένα μελλοντικό κοινό, το οποίο θα τον εκτιμούσε περισσότερο και περιέγραφε τον εαυτό του σαν ένα «μεταθανάτιο» φιλόσοφο. Εκατό χρόνια μετά, ίσως να είμαστε εμείς αυτό το κοινό, κι εκείνος ο πρώτος σημαντικός μεταμοντέρνος... Ο Νίτσε, όμως, μίλησε με πολλές και διαφορετικές φωνές. Η φιλοσοφία του είναι αντιφατική, μεταφορική και ειρωνική. Μετά θάνατον τα λόγια του αποδομήθηκαν και αναδομήθηκαν με όλους του...

O Νίτσε ανακάλυψε τον Ντοστογιέφσκι τον χειμώνα του 1886-87, όταν ξετρύπωσε μια γαλλική μετάφραση του "Υπογείου" σ’ ένα βιβλιοπωλείο της Νίκαιας. Δύο χρόνια αργότερα, θα τον χαρακτήριζε ως τον μόνο ψυχολόγο από τον οποίο είχε κάτι να μάθει. Η δεύτερη "συνάντησή" τους έγινε στις παρυφές του μηδενισμού. Ο Νίτσε ανακοίνωσε τον θάνατο του Θεού, ενώ ο Ντοστογιέβσκη επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούσε ο αθεϊσμός. Το ανά χείρας βιβλίο περιγράφει και τις δύο όψεις αυτής της συνάντησης, ακολουθώντας το νήμα που προσφέρει η αλληλογραφία του Νίτσε. Ο Paolo Stellino πραγματοποι...

Από την καθημερινή ζωή μέχρι τον κόσμο των επιχειρήσεων, η φιλοσοφία του Νίτσε μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματικός σύμβουλος σε κάθε δύσκολη στιγμή. Στα 99 κεφάλαια του βιβλίου αυτού ο Άλλαν Πέρσυ συγκεντρώνει τις πιο καίριες σκέψεις του μεγάλου φιλοσόφου, δείχνοντας πώς μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε σε κάθε στιγμή της ζωής. Μας βοηθάει να παίρνουμε αποφάσεις, να ανακτούμε το θάρρος μας, να ξαναβρίσκουμε τη σωστή πορεία μας, να σταθμίζουμε τη σημασία των όσων μας συμβαίνουν στη διάρκεια της μέρας.

Σταθμός στη σύγχρονη βιβλιογραφία για τον Νίτσε, το βιβλίο αυτό προσφέρει μια σφαιρική και ρηξικέλευθη θεώρηση του έργου του. Ο Νεχαμάς αντιμετωπίζει με μέτρο και φαντασία τα επίμαχα σημεία, τους κοινούς τόπους και τις παγίδες που έχουν ανακύψει στη διεθνή συζήτηση γύρω από τη μοναδική αυτή πνευματική φυσιογνωμία. Βασική του θέση είναι ότι ο Νίτσε έφερε την τέχνη του λόγου στο επίκεντρο της σκέψης και της ίδιας της ζωής του: πρώτον, βλέποντας τον κόσμο σαν ένα τεράστιο κείμενο ανοιχτό σε ερμηνείες· δεύτερον, δημιουργώντας μέσω των κειμένων του έναν υποδειγματικό όσο και αμί...

Μεταστρουκτουραλιστές και νεοπραγματιστές, Γάλλοι και Αμερικανοί, οι επίγονοι του Wittgenstein, επικαλούνται στα τέλη του αιώνα του Νίτσε για να νομιμοποιήσουν το πολεμικό σχετικιστικό τους εγχείρημα. Μια ερμηνευτική ιστορία επίκαιρη μέχρι σχεδόν χθες, μεστή από σημασίες για την κατανόηση τούτης της σκοτεινής μετάβασης του αιώνα. Ο συγγραφέας των έξι δοκιμίων αυτού του τόμου γράφει: "Η ιστορία αυτή μας ενδιαφέρει σε όποιον βαθμό διαβάζουμε μέσα της τα διακυβεύματα της δικής μας εποχής. Να ερμηνεύσουμε τις ερμηνείες -τι, αλήθεια, θα έμοιαζε πιο ορθόδοξα νιτσεϊκό πρόγραμμα;...

Η Νιτσεϊκή θεώρηση του Χριστιανισμού αποτελεί κατά κύριο λόγο μία μελέτη των κειμένων του Νίτσε σε σχέση με τη Χριστιανική θρησκεία. Κατατίθεται μια τελική και σφαιρική ιδέα περί Χριστιανισμού με πυξίδα τα κείμενα και την προσωπικότητα του ίδιου του φιλοσόφου. Εξετάζονται τα σημεία στα οποία αναφέρεται ο ίδιος ο φιλόσοφος στο θέμα του Χριστιανισμού. Το βιβλίο παρακολουθεί χρονολογικά τα κείμενα του φιλοσόφου που αφορούν στο Χριστιανισμό καθώς και τον τρόπο, τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώθηκε αυτή η σχέση αλλά και τους παράγοντες που την επηρέασαν.

Όταν ζούμε υπό ανελεύθερες σχέσεις, δημιουργούνται νοήματα για τη γνώση και την πράξη, τα οποία είναι στρεβλά. H αναζήτηση της ορθής νοηματικής συγκρότησης είναι λοιπόν από μόνη της μια προσπάθεια ανόρθωσης της ανθρώπινης κατάστασης, μια κριτική των σχέσεων κυριαρχίας. Aυτό είναι το σκεπτικό του Γιώργου Φαράκλα σ’ αυτό το βιβλίο διαλεκτικής φιλοσοφίας. Συνδιαλέγεται σχετικά με παλαιούς και σύγχρονους στοχαστές, από τον Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, μέχρι τον Mονταίνιο, τον Pουσσώ, τον Kαντ, τον Φίχτε, τον Έγελο και τον Σαρτρ, από τον Mπασελάρ και τον Σερ ώς...

Η ζωή μας είναι γεμάτη από σύμβολα και συμβολισμούς. Γεμάτη από μύθους, μυθοποιήσεις, αλλά και ερμηνείες μας για τα "πράγματα": ατομικές ή συλλογικές. Παρομοίως διαμορφώνουμε επίσης στάσεις απέναντι στον χρόνου που "κυλά". Και ακόμη, ακολουθούμε προβεβλημένα πρόσωπα και έχουμε την ανάγκη της καθοδήγησης απόέ ναν ηγέτη. Όλα αυτά είναι "πολύ ανθρώπινα" ασφαλώς. Είναι όμως πάντα ορθολογικά; Και πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Ο Ρενέ Ντεκάρτ είχε μια ιδιαίτερα σύντομη επαγγελματική ζωή και ένα μικρό συγγραφικό έργο, η συνεισφορά του όμως στη φιλοσοφία και την επιστήμη υπήρξε διαχρονική. Είναι, ίσως, περισσότερο γνωστός για τη φράση "Σκέπτομαι, άρα υπάρχω" ("Cogito, ergo sum"). Μέσα από έναν συνδυασμό "ενόρασης" και "παραγωγικού συλλογισμού", ο Ντεκάρτ συνήγαγε από την αρχή του "cogito" την ύπαρξη του υλικού κόσμου. Ο Τομ Σόρελ είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Στη συγγραφική του παραγωγή περιλαμβάνονται τα έργα: "Hobbes", 1986, "Moral Theory and Capital Punishment", 1987, "Scientism", 1...

O Ντεριντά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εύπεπτο ανάγνωσμα, αφού κάθε ιδέα του μοιάζει να τραβάει τη γη κάτω απ' τα πόδια μας, αμφισβητώντας την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, για τον κόσμο και κυρίως για τη γλώσσα, με την οποία και τα δύο αυτά πράγματα διατυπώνονται. Αν προστεθεί σ' αυτό και μία κατά περιπτώσεις ιλιγγιώδης γλωσσική στρυφνότητα της οποίας "η μη εποικοδομητική" ανάγνωση μοιάζει να καταργεί την ίδια τη συγγραφή όπως τη γνωρίζουμε, τότε η δυσφορία του αναγνώστη είναι κατανοητή. Ωστόσο σ' αυτόν τον κατατοπιστικό και απολαυστικό οδηγό, "αποδόμηση"...