Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παρών τόμος περιέχει δώδεκα από τα πιο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά αυτοβιογραφικά κομμάτια, σε μια τέτοια διάταξη που ο Έσσε αφηγείται ο ίδιος τη ζωή του με μια περίπου χρονολογική σειρά. Ο αναγνώστης των μυθιστορημάτων του Έσσε, που στρέφεται στα "Αυτοβιογραφικά κείμενά" του, γρήγορα θ' ανακαλύψει ότι η γοητεία των μυθιστορημάτων δε βρίσκεται τόσο στο μυθιστορηματικό τους στοιχείο, όσο στις ποιότητες, που αποτελούν μιαν έκφραση της ίδιας της ζωής του συγγραφέα. Το σχέδιο των νεανικών ετών του Έσσε αποδεικνύεται - περισσότερο απ' ό,τι στον Demian ή στον Siddhartha -...

Ο Π. Βυζάντιος αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του το 1971 στην Κηφισιά, όπου ανάρρωνε από μια περιπέτεια της υγείας του. Τις σημειώσεις είχε σκοπό να τις επεξεργαστεί και να κάνει την τελική τους κατάταξη. Δεν πρόλαβε όμως· πέθανε στην Αθήνα το 1972. Το ακατέργαστο υλικό αποδείχθηκε πλούσιο σε πληροφορίες, όχι μόνο για τη ζωή του ίδιου του ζωγράφου αλλά και για την εποχή και τους χώρους όπου έζησε. Η Αθήνα των αρχών του αιώνα, το Παρίσι του 1914, όπου βρέθηκε για σπουδές, και η Κατοχή ζωντανεύουν μέσα από τη "μικρή ιστορία" ενός μεγαλοαστού, ο οποίος υπήρξε ταυτόχρον...

Το 1950 περίπου ο καραγκιοζοπαίχτης Σωτήρης Σπαθάρης (1892-1973) άρχισε, με την προτροπή φίλων του, να γράφει τ' Απομνημονεύματά του, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1960. Ο Άγγελος Σικελιανός θεωρεί το κείμενο αυτό μνημείο λόγου, στη σειρα των "Απομνημονευμάτων" του Μακρυγιάννη. Η σημερινή 4η έκδοση συμπληρώνεται με ένα κείμενο του Γιάννη Τσαρούχη για τους Σπαθάρηδες και πολλές ανέκδοτες έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες που παραχώρησε ειδικά ο γιος του Σωτήρη Σπαθάρη, ο Καραγκιοζοπαίχτης Ευγένιος Σπαθάρης και το Μουσείο Τσαρούχη.

Ο κεντρικός άξονας του "Ιερού πανικού" είναι η αναζήτηση της συνθετικής δύναμης της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και η εκ νέου επιβεβαίωσή της στον Νέο Κόσμο. Η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού, που ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στις ΗΠΑ για την επίτευξη του παραπάνω ιδανικού, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1952 και πέθανε στους Δελφούς, στο τέλος μιας παράστασης του "Προμηθέα Δεσμώτη".

Τα Προλεγόμενα του Κοραή είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα κείμενα του, και την εποχή που εκδόθηκαν προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις, ευνοϊκές αλλά και δυσμενείς: πρόκειται ίσως για τα γραπτά που αποτέλεσαν το αντικείμενο των περισσότερων και πιο γόνιμων συζητήσεων της ελληνικής λογιοσύνης. Έχοντας ως κύριο άξονα τη γλώσσα και την παιδεία, αφήνουν να φανεί ακέραιη η σκέψη του Κοραή που προσπαθεί να διδάξει και να προβληματίσει.