Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό είναι η εκ βαθέων αυτοβιογραφία ενός Έλληνα που έχει ζήσει μια άκρως περιπατητική και διακεκριμένη ζωή. Πέρα από το νομικό του έργο, ο συγγραφέας έχει γράψει επιτυχημένα βιβλία στο χώρο της ψυχοβιογραφίας, μέθοδο την οποία χρησιμοποιεί και στο παρόν πλαίσιο, για να αναλύσει με απλότητα, ειλικρίνεια, ακόμη και χιούμορ, τα χρόνια της νιότης του και τη μετέπειτα ζωή του, την οικογένειά του, τα λάθη του, τις στιγμές ευτυχίας και τις λύπες του, καθώς και τις πλούσιες εμπειρίες που απέκτησε εργαζόμενος σε διάφορες χώρες και γνωρίζοντας μερικούς από τους πιο διακεκρ...

Μια από τις πιο ειλικρινείς σύγχρονες φεμινίστριες συγγραφείς, η Maxine Hong Kingston, δηλώνει στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Γυναίκα πολεμίστρια": "η γυναίκα-του-σπαθιού και εγώ δεν είμαστε τόσο ανόμοιες... αυτό που έχουμε κοινό είναι οι χαραγμένες στην πλάτη μας λέξεις. Είναι ιδιωματικές εκφράσεις που σημαίνουν εκδίκηση: ανάφερε ένα έγκλημα και ανάφερε σε πέντε οικογένειες. Η αναφορά είναι η εκδίκηση - όχι ο αποκεφαλισμός, όχι το ξεκοίλιασμα, αλλά οι λέξεις". Με ένα λόγο που αναστατώνει ταυτόχρονα και τον κινεζο-αμερικανικό σεξισμό και τον αμερικανικό ρατσισμό, η Kingston...

Η μνήμη είναι από τα πιο σημαντικά εργαλεία που χρειάζεται ο άνθρωπος για να μπορέσει να βρει το δρόμο που του ταιριάζει. Έτσι τώρα μες στην ωριμότητά μου και μέσα από όλες αυτές τις μνήμες, μπορώ να βρω το νήμα της ζωής μου να το ξετυλίξω και να θυμηθώ ότι μαζί με μένα δε μεγάλωνε μόνο το σώμα μου αλλά διαπλαθότανε κι η ψυχή μου με τις δικές της απαιτήσεις. Μένει τώρα να θυμηθώ ποια ήταν η πορεία της ζωής μου και τι απόλαυσα από αυτήν. Δύο πράγματα κυνήγησα πολύ στη ζωή μου: τη μουσική και την αγάπη σε όλες της τις εκδηλώσεις. [...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)

Όλοι έχουμε όνειρα -πράγματα που οραματιζόμαστε αλλά δεν καταφέρνουμε πάντα να υλοποιήσουμε. Αυτή είναι η ιστορία του ονείρου της Αζάρ Ναφίζι, που ενώ έζησε μέσα στον εφιάλτη κατάφερε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Το "Διαβάζοντας τη Λολίτα στην Τεχεράνη" είναι μια απόδειξη της δύναμης της τέχνης και της ικανότητάς της να μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων. Επί δύο ολόκληρα χρόνια, πριν εγκαταλείψει την Τεχεράνη το 1997, η Ναφίζι συγκέντρωνε στο σπίτι της, κάθε Πέμπτη πρωί, εφτά νέες γυναίκες, όλες πρώην φοιτήτριές της στο πανεπιστήμιο, για να διαβάσουν και να συζητήσου...

Ο Ηλίας Σ. Παπακωνσταντίνου, με παρουσία στον πλανήτη Γη επί επτά και πλέον δεκαετίες, με σπουδές, ακαδημαϊκή και επαγγελματική καριέρα σε Ελλάδα και ΗΠΑ, έχοντας ταξιδέψει εκτεταμένα σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, καταγράφει τη ζωή του, τα παιδικά και ανέμελα χρόνια στην Κυψέλη, την κατοχή, τον εμφύλιο και τις εντυπώσεις του από την παραμονή του στις ΗΠΑ περισσότερο από μια δεκαετία. Συγκρίνει νοοτροπίες και εκφράζει τις σκέψεις και τις απόψεις του για τις ανθρώπινες δραστηριότητες, για θέματα παιδείας και επιστήμης, για διάφορα κοινωνικά θέματα, για τις θρησκευτικές και πολ...

Η ζωή µου για πολλά χρόνια συνδεόταν µε µια βαλίτσα. Από πολύ νωρίς γέµισε µε τα απαραίτητα από τη µάνα µου, για να µε ακολουθήσει σ' όλη την πορεία της ζωής µου, πιστός σύντροφος και συνοδοιπόρος. Μια βαλίτσα που γέµιζε κι άδειαζε κάθε τόσο, µα πάντα µε περίµενε για τον επόµενο προορισµό. Από το Μέγα Ρεύµα στη Χάλκη κι αποκεί στη Θεσσαλονίκη. Κι αν φάνηκε προς στιγµήν πως στην Κοµοτηνή θα χωρίζανε οι δρόµοι µας, η ζωή ήρθε πολύ γρήγορα να µε οδηγήσει σε νέους δρόµους και καινούριες περιπέτειες. Μια βαλίτσα γεµάτη εµπειρίες, ανθρώπους, τόπους, συναισθήµατα. Μέσα σ' αυτήν...

Ένα ιστορικό ντοκουμέντο που προέκυψε από τις συναντήσεις του π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου με τον Βασίλη Αργυριάδη και με ρητή συμφωνία το περιεχόμενό τους να δημοσιοποιηθεί μετά τον θάνατό του. "Κάποιες φορές αισθάνθηκα μόνος. Όμως, δεν παρέμεινα εδώ ούτε καταναγκαστικά, ούτε τυχαία. Προσπάθησα λίγο να εμβαθύνω κι εγώ, μέχρι και τώρα στα γεράματά μου, στο νόημα της αφιέρωσης και της κατά Χριστόν ζωής, που δεν έχω νιώσει κι εκτιμήσει ακόμα πόσο μεγάλο δώρο είναι..." Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού παρακολουθούμε τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, μετά τη μικρασιατι...

"Και πώς μου ζητάτε να γράψω εγώ την αυτοβιογραφία μου; Πρέπει κάποιος να είναι διάσημος γι' αυτό: ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο Στέφαν Τσβάιχ..." "Ο πολυβραβευμένος ουρουγουανός συγγραφέας παραδέχεται ότι για να γράψει την αυτοβιογραφία του χρειάστηκε να τιθασεύσει τις αναστολές και τις ντροπές του, υποχωρώντας μπρος στις επίμονες πιέσεις που δέχτηκε από τους εκδότες του. Στην αυτοβιογραφία του αποφασίζει να εκθέσει με παρρησία τόσο τις υψηλότερες αξίες του όσο και τα ενίοτε ταπεινότερα κίνητρα που καθόρισαν την πολυκύμαντη ζωή του. Τα οράματα, οι ψευδαισθή...

H γενεαλογία είναι ιστορία και αναζήτηση της αρχής. Γενεαλογείται εδώ η εντύπωση μιας προκλητικής εικόνας που είχε αναστατώσει έναν νεαρό αναγνώστη ταυτοχρόνως εξιστορείται πώς η χρονικότης με τα φωνητά και ου φωνητά τής ανάγνωσης δεν είναι παρά ζήτημα κατανόησης και πώς η κατανόηση γεννά τον άνθρωπο τής γραφής.

Η νέα, συμπληρωμένη και διορθωμένη, έκδοση του αυτοβιογραφικού δοκιμίου του Αντώνη Ζέρβα που είχε πρωτοδημοσιευθεί στο περιοδικό Ερουρέμ, το 1995. Πρόκειται για ένα παράδοξο γραπτό, όπου η ερμηνευτική προσέγγιση των κειμένων ζευγαρώνει με ένα υπόγειο και καυστικό χιούμορ για ορισμένες "στάσεις" της προδιαδικτυακής δεκαετίας του ’90, τότε που η αδιάκριτη απόρριψη της Δύσης ήταν η άλλη όψη της απώθησης του πάτριου λόγου. Ξεκινώντας από έναν προκλητικό πίνακα του Francis Bacon που του φέρνει στο νου τον Τζέημς Τζόυς με τις εξίσου προκλητικές στιγμές του Οδυσσέα του, κα...

Για τη Δύση η Μούνα Αγιούμπ είναι η όμορφη δισεκατομμυριούχος που αγόρασε το ιστιοφόρο "Φώκαια" και απόκτησε μια από τις πιο εκλεκτές συλλογές ρούχων υψηλής ραπτικής στον κόσμο. Στη Σαουδική Αραβία, αλλά και στον Λίβανο της νεότητάς της, θεωρήθηκε μια γυναίκα ανυπάκουη και αναξιοπρεπής, ενώ διέτρεξε μεγάλους κινδύνους από τότε που έπαψε να καλύπτει το πρόσωπό της. Η Μούνα Αγιούμπ έγραψε αυτό το βιβλίο για τα πέντε παιδιά της, ώστε να αποκαταστήσει την αλήθεια, να διασώσει την τιμή της στα μάτια τους και να τους θυμίσει πως τα αγαπάει όσο τίποτα στον κόσμο· περισσότερο από...

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας βιογραφεί τους γονείς του Σωτήριο και Ευτυχία και την θεία του Παρασκευή, με βάση τις επιστολές που του έστειλαν κατά καιρούς. Στην πραγματικότητα πολλές σελίδες είναι αυτοβιογραφικές, γιατί οι ίδιοι με απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο περιγράφουν τον τρόπο της ζωής τους και την προσωπικότητα τους, από τον πόλεμο του '40, και πριν από αυτόν, από την κατοχή και τα μετέπειτα δύσκολα χρόνια. Η όλη αναφορά έχει στοιχεία παιδαγωγικά, για το ποια πρέπει να είναι η σχέση των γονέων με τα παιδιά τους, αλλά και στοιχεία που ζωγραφίζουν ανάγλυφα το εκκλησιασ...

Το σύγγραμμα αυτό είναι κατ' ουσίαν μια αυτοβιογραφία σχηματοποιημένη σε μορφή συνεντεύξεως την οποία λαμβάνει ο έγκριτος δημοσιογράφος και εκδότης Αλέκος Παπαδόπουλος από τον διακεκριμένο ιεράρχη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Μεθόδιο Φούγια. Οι απαντήσεις του Σεβασμιωτάτου στις προσφυώς διατυπωμένες ερωτήσεις αποτελούν κατάθεση ψυχής και διατρέχουν μια περίοδο τριών τετάρτων του αιώνος γεμάτη από οραματισμούς, προσδοκίες, αγώνες, αγωνίες και δράση του ιδίου, ενώ εκθέτουν συγχρόνως τα έργα και τις προθέσεις των εμπλεκομένων προσώπων και διαγράφουν με γλαφυρότητα την περιρρέ...

Ο Κώστας Λούστας "ζωγραφίζει" τη ζωή του με το δικό του ιδιότυπο τρόπο. Η τεχνική είναι ίδια και τα χρώματα πολλά. Θύμησες, βιώματα, περιπέτειες, τα παιδικά χρόνια στη Λυγκηστίδα, η Λυγκηστίδα των παιδικών χρόνων, το πέρασμα στις Ινδίες η Αθήνα της νεότητας, η Νέα Υόρκη και η Θεσσαλονίκη, ο Μόραλης, ο Καντάφι, η βιολονίστρια μητέρα του και ο αυταρχικός πατέρας του, η Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και η σημερινή κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική πραγματικότητα, με τη ζωγραφική πάντα κυρίαρχη αποτελούν ψηφίδες του ψηφιδωτού της ζωής του μεγάλου δημιουργού, όπως αυτή παρουσιάζετ...

Στα γραφεία των εφημερίδων μύριζε ακόμα συσσωρευμένο, παλιό χαρτί. Μικροί, σκληροί πυρήνες νέων, τότε, ανερχόμενων ρεπόρτερ επάνδρωναν τους ορόφους, σάρωναν τα πεζοδρόμια στο κατόπι της είδησης, δοκίμαζαν την τύχη τους κομίζοντας χειρόγραφα στους "παλιούς", εισέπνεαν λάγνα το αντιμόνιο του πιεστηρίου... και κατέληγαν να αποτιμούν τα καθημερινά επιτεύγματά τους σε νουάρ στέκια της εποχής... Αθήνα. Δεκαετία του '60. Ανάμεσα στους υπόλοιπους ερωτευμένους με το "επάγγελμα" κι ο Ανδρέας. Τι γίνεται όμως όταν το δαιμόνιο της φυλής αποδεικνύεται πιο ισχυρό από τον καλό δάιμονα τ...

"Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά αν δεν το παρακάνει", έγραψε ένας διορατικός δάσκαλος στον έλεγχο του δωδεκάχρονου Όλιβερ Σακς. Στη μετέπειτα ζωή του, ο Σακς δεν σταμάτησε ποτέ να ξεπερνάει τα όρια. Το "Εν κινήσει: Μια ζωή" είναι εμποτισμένο με μια ασίγαστη ενεργητικότητά που γίνεται φανερή από τις πρώτες κιόλας σελίδες, στις οποίες ο Σακς αφηγείται τη νεανική εμμονή του με τις μοτοσικλέτες και την ταχύτητα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο νεαρός νευρολόγος δούλευε αρχικά στην Καλιφόρνια, παλεύοντας με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, και αργότερα στη Νέα Υόρκη, όπου αν...

Ο συγγραφέας με μόνο βοήθημα τη μνήμη, παρουσιάζει γεγονότα όπως τα έζησε μαζί με τους πληθυσμούς των νησιών Σίφνου και Σύρου στα παιδικά του χρόνια. Η απομόνωση από τον κύριο κορμό της υπόλοιπης χώρας, η εγκατάλειψη των κατοίκων στο έλεος της τύχης από τους εκάστοτε κυβερνώντες. ... το "Ουαί τοις ηττημένοις" αντιστράφηκε και έγινε "Ουαί τοις νικηταίς". Ο στρατός του Χίτλερ ορίζει τους Ιταλούς συμμάχους του, που είχαν κατατροπωθεί από τον Ελληνικό στρατό, χωροφύλακες στα νησιά μας...

O Γιάννης Ανδρόπουλος είναι ένα από τα ιστορικά στελέχη που συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη του κατασκευαστικού κλάδου στην Ελλάδα. Μάλιστα, η ενασχόλησή του με το επάγγελμα του κατασκευαστή συμπίπτει χρονικά με την έναρξη του κατασκευαστικού γίγνεσθαι στη χώρα. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι μέσα από τις προσωπικές προσπάθειες και περιπέτειες του Γιάννη Ανδρόπουλου, όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο του Ένας αιώνας δράση. Το οδοιπορικό της ζωής μου, καταγράφεται με τον πιο αξιόπιστο τρόπο και με παραστατικότητα η ανάπτυξη του κατασκευαστικού κλάδου στη χώρα μας, καθώς και...