Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αφιερώνεται σε όλους εκείνους τους πνευματικούς σολωμούς, τους πιστούς φίλους που πάνε κόντρα στο ρεύμα και επιμένουν να φιλοσοφούν, να προσεύχονται και να διαβάζουν.

Τα απλά βιωματικά κείμενα του βιβλίου αυτού που εδώ και είκοσι χρόνια συνελέχθησαν και επιλέχθησαν για την ωφέλεια όλων μας, αποτελούν τις φωτεινές εκείνες ηλιαχτίδες της ζωής που διδάσκουν τόσο έντονα την πίστη στο Θεό και την αφοσίωση στ' ανώτερα ιδανικά όπως αυτό της οικογένειας. Οι αληθινές ιστορίες που ταπεινά καταγράφονται, διδάσκουν χωρίς έπαρση αυτούς που θέλουν σηκώνοντας τον σταυρό της οικογένειας, να σωθούν. Μελετώντας και τα σημαδιακά νοήματα που απορρέουν από αυτές, αλλά και την διδαχή περί αγωγής και σχέσεων που είναι κεφαλαιώδης, θα έχετε πάντα δίπλα σας μια...

The prosphoro occupies a very central role in the ecclesiastical life of our Orthodox Church, as it forms in many ways a frame of reference for each one of us: Wheat - a gift of God. The kneading and baking - our own gift. Antidoro - the sharing of blessing and holiness. And above all, the Body of Christ. The artos and artoklasia bring to mind the miracles of Christ and have their roots in the Love Feasts, the common meals of the Faithful during the early Christian years. The priceless opportunity to bake the prosphoro ourselves caused us to enquire a litt...

Πήγε κάποιος στον π. Ανδρέα για να συζητήσουν. "Άκου πάτερ να σου διαβάσω κάτι. Λέει ένας άγιος πατέρας σε κάποιον άλλο: "Γιατί μας αποφεύγεις αββά;" Και ο άλλος άγιος απάντησε: "Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ. Αλλά δεν μπορώ να είμαι με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Οι Ασώματες Δυνάμεις, οι Άγγελοι, που είναι χιλιάδες και μυριάδες, ένα θέλημα έχουν. Ενώ οι άνθρωποι πολλά. Δεν μπορώ λοιπόν να αφήσω τον Θεό και να πάω με τους ανθρώπους". Τι εννοεί, πάτερ, ο άγιος εκείνος πατέρας; Δεν είναι ο αδερφός μας το πρόσωπο του Θεού; Είναι δυνατόν να επιδοκιμάζει η παράδοση την απομάκρ...

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί «δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως», ο μέγας διδάσκαλος της «ιστοριονομίας» Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως «αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου» και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί «την π...

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί "δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως", ο μέγας διδάσκαλος της "ιστοριονομίας" Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως "αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου" και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί "την π...

Δυο λόγια για όσα ακολουθούν Το περί αγάπης θέμα είναι απέραντο και ανεξάντλητο. Όσα και να γράφουν γι' αυτό, πάντοτε θα είναι πολύ λίγα. Θα ήταν δε υπερβολή, αν είχαν την αξίωση, ότι λένε κάτι σημαντικό εν σχέσει με όσα πολλά γράφηκαν για το μεγάλο αυτό θέμα, όσα σημειώνονται στο βιβλιαράκι αυτό. Το αν αποτολμήθηκε η δημοσίευσή τους, οφείλεται στην ιδιοτυπία των κειμένων, που ακολουθούν και που μόλις θίγουν κάποιες πλευρές της αγάπης αναφερόμενες στον κάθε φορέα αγάπης. Να ελπίζουμε, ότι ίσως βοηθιέται θετικά το υποκείμενο της αγάπης από όσα σημειώνονται; Το ευχόμαστε ο...

Η ζωή ενός άνθρωπου μπορεί να λάμψει, αλλά και να δύσει σαν τον ήλιο, αρκεί να το ποθήσει, να το προσπαθήσει, και θα το γευθεί. Έτσι, μπορεί ν' απλώσει αφειδώλευτα το φως του, να φωτίσει τις ζωές πολλών, να αναδείξει την κρυμμένη ομορφιά τους, την απωθημένη ωραιότητα, τις ανενεργείς δυνατότητες. Να χαράξει μονοπάτια, να φωτίσει ανήλιαγα σκοτάδια, να ξυπνήσει, να ζεστάνει, να χαροποιήσει. Και εκεί, κάπου στο τελείωμα, στην σωματική αδυναμία, θα είναι η δική του στιγμή. Κατάματα με την δύση του θα χύνει όλο τον πλούτο του. Η ομορφιά του πλέον δεν χρειάζεται την σχ...

...Ο εκκλησιαμός και η προσέλευσή μας στη θεία Κοινωνία... Η μετάνοια και η Εξομολόγηση... Η μελέτη της Αγίας Γραφής... Η προσευχή... Η συνειδητή συμμετοχή μας στη ζωή της Εκκλησίας... Ο διάλογος πίστης και επιστήμης... Η ευθύνη μας για μία ορθόδοξη μαρτυρία... Οι νέοι και η χριστιανική πίστη... Η αγάπη, ως κορωνίδα των αρετών... Τα φοβερά πάθη της πλεονεξίας και της συκοφαντίας... Η υπέρβαση του φόβου... είναι μερικά από τα θέματα που θα μελετήσετε στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί καρπό μίας ειλικρινούς ποιμαντικής αγωνίας πολλών δεκαετιών. Τα κείμενα είδαν για...

Η Αγγελική, η όμορφη αεροσυνοδός, συνειδητά και με απόλυτη, θα λέγαμε, επίγνωση των πράξεών της επέλεξε το ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι, γνωστό στους πιστούς ως οδός μαρτυρίου. Ακολούθησε χωρίς τυμπανοκρουσίες τα βήματα του Χριστού στην πορεία του προς το λόφο του Γολγοθά. Και αυτό, γιατί κατάλαβε πως μέσω αυτής της πορείας θα έφθανε στην πολυπόθητη ίαση της τραυματισμένης της ψυχής, έτσι ώστε να καταστεί μέτοχος της Ανάστασής του. Στο διάβα της τούτο χρησιμοποίησε τα ίδια άτρωτα όπλα κατά του εχθρού. Απέναντι στον αβάστακτο πόνο, που προκαλούσε ο καρκίνος, τοποθέτησε...

Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κύριω ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτήριον, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν, και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω και ως γην αύξουσαν το άνθος αυτής, και ως κήπος τα σπέρματα αυτού εκβλαστάνει, ούτως ανατέλει Κύριος δικαιοσύνην, και αγαλλίαμα εναντίον πάντων των εθνών. (Ησ. 61:10-11)

Το πρόσφορο κατέχει μια πολύ κεντρική θέση στην εκκλησιαστική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, καθώς αποτελεί με πολλούς τρόπους σημείο αναφοράς για τον καθένα από εμάς: σιτάρι, δηλαδή δώρο του Θεού, ζύμωμα, δηλαδή δική μας προσφορά, αντίδωρο, δηλαδή μετοχή ευλογίας και αγιασμού. Και πάνω απ' όλα το Σώμα του Χριστού. Ο άρτος και η αρτοκλασία παραπέμπουν στα θαύματα του Χριστού και έχουν τις ρίζες τους στις Αγάπες, τα κοινά τραπέζια των πιστών κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Η πολύτιμη ευκαιρία να ζυμώσουμε οι ίδιοι το πρόσφορο και τον άρτο μας έκανε...

Οι σημερινοί έφηβοι έχουν ό,τι είχαν οι άλλες γενιές, μόνο που το έχουν σε υπερβολικό βαθμό, ενώ κάποιες φορές η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας. Αυτοκτονούμε περισσότερο, παίρνουμε περισσότερα ναρκωτικά και πιο "σκληρά" απ' τους γονείς μας. Οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, η έκλυτη σεξουαλική ζωή -όλα είναι μια προσπάθεια να δραπετεύσουμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει. Ο αυτο-τραυματισμός μαστίζει. Στα χρόνια της μεγαλύτερης απελπισίας μου, έπαιρνα το κουζινομάχαιρο και το πίεζα στο κορμί μου -όχι τόσο δυνατά, όπως άλλοι που γνωρίζω. Ήμουν άδεια, δυστυχισμένη, ήθελα πάντα να φθ...

Όταν πρωτάκουσα την απελπισμένη κραυγή κάποιου γονιού "χάνω το παιδί μου", στην αρχή σφίχτηκε η καρδιά μου, συμπόνεσα το γονιό και συμμερίστηκα κι εγώ την απελπισία του. Ύστερα ο κρυμμένος μέσα μου Φαρισαίος, ο ηθικολόγος, άρχισε να καταρτίζει καταλόγους ενοχών για λογαριασμό του γονιού, τι λάθη και τι εγκλήματα έκαναν και οι δυο γονείς στην αγωγή του παιδιού τους. Και τα πράγματα δικαιώνουν πάντοτε τον ηθικολόγο... ...Όταν πέσομε στα πόδια συντριμμένοι ζητώντας το έλεος του Θεού για τα παιδιά μας, θ' αρχίσουν ν' αλλάζουν και τα παιδιά μας. Διατηρώ έντονη τη μνήμη της...

Δεκαέξι συναξαριακές διηγήσεις, μεταφρασμένες από τα Μηναία της Εκκλησίας μας, με πλούσιο σχολιασμό. Διηγήσεις που κάποτε εμπνέουν φόβο και δέος, συντελώντας όμως μ' αυτόν τον τρόπο στην ψυχική ωφέλεια του αναγνώστη. Περιέχονται, μεταξύ των άλλων, η "φοβερά και ωφέλιμος οπτασία Κοσμά μοναχού" (5 Οκτωβρίου), η "διήγησις ωφέλιμος Μάλχου μοναχού αιχμαλωτισθέντος" (26 Μαρτίου), η "διήγησις περί της αχειροποιήτου εικόνος του Κυρίου" (11 Αυγούστου) κ.ά.

Αρχικά ο θεσμός του Γέροντος ήταν συνδεδεμένος με τον μοναχικό βίο. Ο κάθε δόκιμος μοναχός, ως "υποτακτικός", είχε τον Γέροντά του, δηλαδή έναν έμπειρο και σοφό παλαιότερο μοναχό που τον καθοδηγούσε στον ασκητικό βίο. Σ' αυτόν όφειλε απόλυτη υπακοή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος Γέροντας χρησιμοποιείται και με διαφορετική από την παραπάνω έννοια. Διότι δόθηκε σε μοναχούς ή ιερομονάχους των οποίων η πνευματική επίδραση επεκτάθηκε σε χριστιανούς εκτός των Μονών ή Ησυχαστηρίων τους. Ακόμα και σε έγγαμους πρεσβύτερους, των οποίων ο ένθεος βίος, η δράση και τα χαρίσματα...

Αρχικά ο θεσμός του Γέροντος ήταν συνδεδεμένος με τον μοναχικό βίο. Ο κάθε δόκιμος μοναχός, ως "υποτακτικός", είχε τον Γέροντά του, δηλαδή έναν έμπειρο και σοφό παλαιότερο μοναχό που τον καθοδηγούσε στον ασκητικό βίο. Σ' αυτόν όφειλε απόλυτη υπακοή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος Γέροντας χρησιμοποιείται και με διαφορετική από την παραπάνω έννοια. Διότι δόθηκε σε μοναχούς ή ιερομονάχους των οποίων η πνευματική επίδραση επεκτάθηκε σε χριστιανούς εκτός των Μονών ή Ησυχαστηρίων τους. Ακόμα και σε έγγαμους πρεσβύτερους, των οποίων ο ένθεος βίος, η δράση και τα χαρίσματα...

[...] Τα θέματα που αναπτύσσονται στο παρόντα τόμο: εκκλησιαστικά, εορτολογικά, πνευματικά και φιλοσοφικά, μοιάζουν σαν τα χρώματα της ίριδος, που με τις διάφορες αποχρώσεις τους, μας δίνουν μια αναλυτική εικόνα του φωτός! Κάθε θέμα και μια ακτίνα που φωτίζει, παρηγορεί και καθοδηγεί τον σύγχρονο άνθρωπο! Ωστόσο, όπως το φως είναι ένα, έτσι και τα θέματα αυτά έχουν μιαν εσωτερική ενότητα, παρουσιάζοντας την ποικίλη θεία ωραιότητα της κατά Χριστόν πνευματικής ζωής!... (αντί προλόγου)