Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή ενός άνθρωπου μπορεί να λάμψει, αλλά και να δύσει σαν τον ήλιο, αρκεί να το ποθήσει, να το προσπαθήσει, και θα το γευθεί. Έτσι, μπορεί ν' απλώσει αφειδώλευτα το φως του, να φωτίσει τις ζωές πολλών, να αναδείξει την κρυμμένη ομορφιά τους, την απωθημένη ωραιότητα, τις ανενεργείς δυνατότητες. Να χαράξει μονοπάτια, να φωτίσει ανήλιαγα σκοτάδια, να ξυπνήσει, να ζεστάνει, να χαροποιήσει. Και εκεί, κάπου στο τελείωμα, στην σωματική αδυναμία, θα είναι η δική του στιγμή. Κατάματα με την δύση του θα χύνει όλο τον πλούτο του. Η ομορφιά του πλέον δεν χρειάζεται την σχ...

[...] Ένα από τα πλέον διαδεδομένα έργα του π. Γεωργίου με συνεχείς επανεκδόσεις είναι το ογκώδες "Λατρευτικό εγχειρίδιο", μια μικρή εγκυκλοπαίδεια χριστιανικής λατρευτικής αγωγής. Θεωρούμε πολύ ορθή τη σκέψη του συγγραφέως να επανεκδόσει τον πολυσέλιδο τόμο στο μικρό σχήμα του παρόντος βιβλίου, επιλέγοντας τα βασικότερα κεφάλαια και επιφέροντας και μερικές αξιόλογες βελτιώσεις και συμπληρώσεις, ώστε να καταστεί πιο περιεκτικό, εύληπτο, πρακτικό και πιο εύχρηστο. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους. Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δωρα λέγοντας "Τα Σσ εκ των Σων...". Ο ψάλτης σιγόψελνε: «Σε υμνουμεν... σε ευλογουμεν...". Πρώτη φορά -είκοσι χρόνια ως ιερέας- κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. "Κατάπεμψον το Π...

Μια δυνατή ιστορία της αγάπης άντρα-γυναίκας, άλλοτε εύθυμη κι αστεία, άλλοτε εγκάρδια και τρυφερή, εμβριθής και βαθυστόχαστη ... ανεκτίμητες αναλαμπές από τον δρόμο "δοκιμής και λάθους" του ίδιου του συγγραφέα προς τη συζυγική ευτυχία.

Οι σημερινοί έφηβοι έχουν ό,τι είχαν οι άλλες γενιές, μόνο που το έχουν σε υπερβολικό βαθμό, ενώ κάποιες φορές η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας. Αυτοκτονούμε περισσότερο, παίρνουμε περισσότερα ναρκωτικά και πιο "σκληρά" απ' τους γονείς μας. Οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, η έκλυτη σεξουαλική ζωή -όλα είναι μια προσπάθεια να δραπετεύσουμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει. Ο αυτο-τραυματισμός μαστίζει. Στα χρόνια της μεγαλύτερης απελπισίας μου, έπαιρνα το κουζινομάχαιρο και το πίεζα στο κορμί μου -όχι τόσο δυνατά, όπως άλλοι που γνωρίζω. Ήμουν άδεια, δυστυχισμένη, ήθελα πάντα να φθ...

Είναι η ζωή που δίδαξε ο Χριστός ρεαλιστική; Μπορούμε σήμερα να ζήσουμε όπως μας δίδαξε ο Χριστός; Τι θα γίνει αν αποφασίσουμε πραγματικά να ζήσουμε σύμφωνα με το παράδειγμα και τη διδασκαλία του Χριστού; Πού μπορεί να μας οδηγήσει μια τέτοια απόφαση; Το συναρπαστικό αυτό κλασικό διήγημα χωρίς αμφιβολία θα σας καθηλώσει, θα σας συγκινήσει, θα σας εμπνεύσει και θα σας ενθουσιάσει. Αλλά περισσότερο απ' όλα θα σας προβληματίσει, καθώς θα σας φέρει αντιμέτωπους με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της πορείας, "στα χνάρια Του" Ιησού!

Και κοντά στα παιδιά που περιμένουν με τις καρδιές ορθάνοιχτες, περιμένουν κι όλου του κόσμου οι πονεμένοι, οι κατατρεγμένοι, οι νοσούντες, οι τελώνες κι οι πόρνες. Η πλατύχωρη αναμονή τους είναι η φάτνη. Εκεί το καρτερούνε κι εκεί γεννιέται το θείο βρέφος. Αυτοί είναι του σταύλου τ' άχερα. Του σταύλου που δεν ξενίζει ο πόνος του Θεού, που είναι και πόνος του ανθρώπου. Γεννιέται, δηλαδή, στις ψυχές και στις προσευχές των νηπίων, των καθαρών τ? καρδί? παιδιών κάθε ηλικίας. Αυτά γιορτάζουν. Οι υπόλοιποι διακοπεύουν. Γι' αυτό και ξώφαλτσα τους περνάει η γιορτή. Αλλά -να το πο...

Πεθερά και νύφη! Αγαπούν με διαφορετικό τρόπο τον ίδιο άνδρα. Ανταγωνίζονται μάταια η μία την άλλη. Η κακιά πεθερά ήταν κάποτε νύφη. Κι η ζόρικη νύφη κάποτε θα γίνει πεθερά. Μπορούν να έχουν ειρήνη μεταξύ τους; Ο Γέροντας Θαδδαίος ανοίγει την αγκαλιά του... Κάτι έχει να πει και στις δυο...

Ποιος θα ισχυριζόταν ότι ποτέ του δεν πλήγωσε λεκτικά κάποιον; Ποιος θα υποστήριζε ότι ποτέ δεν έχει ακούσει "λόγια βαριά"; Όλοι μας, κάποια στιγμή, υπήρξαμε θύτες ή θύματα. Τα λόγια πονούν! Χαράσσονται στο μυαλό, συνοδεύουν τη σκέψη, σαν σκιά... Σβήνουν φιλίες, καταστρέφουν γάμους, διαλύουν συνεταιρισμούς... Ρώτησα τον χαρισματούχο Γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη... Τι να κάνω με τα καμώματα της γλώσσας;

Γκρίνια για τα πάντα! Ακατάπαυστη, διαρκής, ανεξάντλητη... Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Γκρινιάζει ο σύζυγος, η σύζυγος, το παιδί... Φταίει ο καιρός, το φαγητό... Φταίνε οι συνθήκες εργασίας, τα πεθερικά... Μας φταίνε όλοι, όλα! Η γκρίνια μάς φορτίζει ψυχικά, μας αποδιοργανώνει! Μπορεί να διαλύσει γάμους, να απομακρύνει φίλους, συγγενείς, συνεργάτες... Τι κάνουμε; Ο Άγιος Πορφύριος έχει κάτι να μας πει... Συζητάμε μαζί του και βρίσκουμε λύση!

Θέλω! Θέλω κι αυτό κι εκείνο και τ’ άλλο. Αγριεύω κι αγωνίζομαι ολοένα και περισσότερο. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ! Φτάνω αυτό που θέλω, μα δεν προλαβαίνω να το χαρώ. Μαραίνεται η χαρά μου για τ’ άλλο που δεν έχω ακόμη. Γίνομαι θηρίο για εκείνο που ζητώ... Και δυο φορές θηρίο, αν ίσως χάσω κάτι από όσα έχω! Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας, που έζησε και ξεπέρασε την απληστία του κόσμου μας, κάτι έχει να μας πει!

Όλοι μπορούμε να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό και την πνευματική μας ζωή, σ' όποιο πνευματικό επίπεδο κι αν βρισκόμαστε. Όλοι, διότι όλοι π.χ. μπορούμε να κάνουμε λίγη περισσότερη προσευχή, λίγη περισσότερη νηστεία, να πάμε λίγο νωρίτερα στην Εκκλησία. Όλοι μπορούμε να δικαιολογήσουμε το συνάνθρωπό μας για τη "ζημιά" που μας έκανε, να τον ανεχθούμε, όταν κάποια ιδιοτροπία του μας ενοχλεί, η και να τον συγχωρήσουμε, δείχνοντας μ' αυτό τον τρόπο την αγάπη μας. (Έτσι δε θέλουμε και εκείνος να μας φερθεί;). Όλοι μπορούμε να μην επιμένουμε στην άποψη μας, για να μην...

Το πρόσφορο κατέχει μια πολύ κεντρική θέση στην εκκλησιαστική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, καθώς αποτελεί με πολλούς τρόπους σημείο αναφοράς για τον καθένα από εμάς: σιτάρι, δηλαδή δώρο του Θεού, ζύμωμα, δηλαδή δική μας προσφορά, αντίδωρο, δηλαδή μετοχή ευλογίας και αγιασμού. Και πάνω απ' όλα το Σώμα του Χριστού. Ο άρτος και η αρτοκλασία παραπέμπουν στα θαύματα του Χριστού και έχουν τις ρίζες τους στις Αγάπες, τα κοινά τραπέζια των πιστών κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Η πολύτιμη ευκαιρία να ζυμώσουμε οι ίδιοι το πρόσφορο και τον άρτο μας έκανε...

Το πρόσφορο κατέχει μια πολύ κεντρική θέση στην εκκλησιαστική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, καθώς αποτελεί με πολλούς τρόπους σημείο αναφοράς για τον καθένα από εμάς: σιτάρι, δηλαδή δώρο του Θεού, ζύμωμα, δηλαδή δική μας προσφορά, αντίδωρο, δηλαδή μετοχή ευλογίας και αγιασμού. Και πάνω απ' όλα το Σώμα του Χριστού. Ο άρτος και η αρτοκλασία παραπέμπουν στα θαύματα του Χριστού και έχουν τις ρίζες τους στις Αγάπες, τα κοινά τραπέζια των πιστών κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Η πολύτιμη ευκαιρία να ζυμώσουμε οι ίδιοι το πρόσφορο και τον άρτο μας έκανε...

Η ζωή της πρεσβυτέρας είναι ζωή πλήρης, γεμάτη ικανοποιήσεις. Ενόσω προσπαθεί καθημερινά να την απολαμβάνει, μπορεί να γεύεται πολύτιμες στιγμές με τον σύζυγο και τα παιδιά της, και να χαίρεται όλες τις ευκαιρίες και τις ευλογίες που της χαρίζει ο Θεός. Το σημαντικότερο όλων, ας μην ξεχνά να Τον δοξάζει για όλα. Η πρεσβυτέρα, λόγω της θέσης της, μεταμορφώνει την κοινωνία γύρω της. Αποτελεί θετικό παράγοντα και στην οικογένειά της και στην ενορία. Στο πλευρό του ιερέα, η πρεσβυτέρα καλείται να γίνει η σύντροφός του στην προσευχή, στη διακονία, στον ευαγγελικό τρόπο ζωής....

Αναπόσπαστο μέρος όλων των πολιτισμών από τις απαρχές της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, η θρησκεία καθορίζει, άμεσα και έμμεσα, τις ζωές όλων μας, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Ο A.J. Jacobs, αρχισυντάκτης του περιοδικού "Esquire", αποφάσισε να εναγκαλιστεί τις διδαχές του χριστιανισμού, και να ζήσει για έναν ολόκληρο χρόνο τηρώντας κατά γράμμα τις Γραφές. Έτσι, ορκίζεται να ακολουθεί τις Δέκα Εντολές. Να αυξηθεί και να πληθυνθεί. Να αγαπάει το γείτονά του. Αλλά ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει και άλλους, λιγότερους διαφημισμένους, κανόνες, όπως: να μη φ...

Kανένας δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει στις μέρες μας ότι εμείς οι Χριστιανοί είμαστε πεινασμένοι πνευματικά. Μέσω της φροντίδας και της πιστότητας των υπηρετών του Θεού, τρεφόμαστε πλουσιοπάροχα, διδασκόμαστε, ενθαρρυνόμαστε, χορταίνουμε, αποκτάμε νέους οραματισμούς, στηριζόμαστε στην πίστη, μεγαλώνουμε. Κι όμως, αν είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε ότι όλ' αυτά πολύ λίγη επίδραση ασκούν στη ζωή μας. Μπορεί, αλήθεια να δοθεί τέλος σ' αυτή τη διχοτόμηση; Μπορεί ο Χριστός να φέρει μια αληθινή επανάσταση στη ζωή σου έτσι που να γίνει συνεπής και καρποφόρα; Η απάντηση...