Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Σικάστα" είναι η πρώτη μιας σειράς από νουβέλες επιστημονικής φαντασίας με γενικό τίτλο: "Κάνωπος, Αστερισμός του Άργους: Αρχεία". Η δεύτερη είναι "Οι ζώνες της Σικάστα" και η τρίτη "Τα πειράματα του Σείριου".

[...] Αναρωτιόμαστε μήπως ο γάμος αυτός έπρεπε να γίνει σύμφωνα με τ' αρχαία πρότυπα κι οι Ζώνες Τρία και Τέσσερα έπρεπε να κάνουν μια κοινή γιορτή. Οι Ζώνες όμως, δεν μπορούσαν ν' αναμιχθούν, ήσαν εχθρικές απ' τη φύση τους. Εμείς δεν ήμασταν καν σίγουροι πού βρίσκονταν τα σύνορα. Τη δική μας πλευρά δεν τη φρουρούσαμε. Όσοι από τους κατοίκους της Ζώνης Τρία έμεναν κοντά στα σύνορα ή τα πλησίαζαν από περιέργεια -όπως κάνουν κάποτε τα παιδιά και οι νέοι- ένιωθαν να πλημμυρίζουν από απέχθεια ή τουλάχιστον από μιαν αντιπάθεια για την ξένη ατμόσφαιρα και τους τρόπους της που εκδ...

... Κι όμως υπάρχουν οι μύθοι. Πριν από χιλιάδες γενιές, λένε, μερικά από τα φώτα αυτά πλησίασαν στ' αλήθεια πάρ πολύ -αλλά πάντα εκρήγνυνταν τρομακτικά, και οι λάμψεις τους, πολύ πιο φωτεινές από τον ήλιο, σκέπαζαν τον ουρανό. Τότε παράξενα, σκληρά μέταλλα έπεφταν σαν βροχή πάνω στη στεριά. Μερικά από αυτά λατρεύονται ακόμα μέχρι σήμερα. Κανένα ωστόσο δεν είναι τόσο ιερό όσο ο τεράστιος μαύρος Μονόλιθος, που στέκεται στη γραμμή η οποία χωρίζει το φως από το σκοτάδι, με τη μια του πλευρά γυρισμένη αιώνια κατά τον ακίνητο ήλιο και την άλλη προς την περιοχή της νύχτας. Μέχρ...

Ένα πείραμα, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, μπορεί αίφνης να δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα και να ανοίξει το δρόμο της επιστημονικής προόδου. Για τον Ρίτσαρντ Σήτον που ελάχιστα πίστευε σ' αυτό, καθώς σκυμμένος στο εργαστήριό του πειραματιζόνταν πάνω στη σύσταση ενός άγνωστου μετάλλου, το πράγμα είχε αρχίσει να γίνεται βαρετό. Όμως, αντίθετα από κάθε του προσδοκία, η ηλεκτρόλυση αυτού του άγνωστου μετάλλου, έδωσε ένα τέτοιο αποτέλεσμα που για τον χημικό ερευνητή μας θα ήταν απροσδόκητο και άκρως εντυπωσιακό. Η μικρή, ανοξείδωτη λεκάνη που μέσα της είχε πραγματοποιήσει το πεί...

Ο Τζόνυ Κρος θα θυμόταν πάντα εκείνη τη μέρα που αυτός και η μητέρα του είχαν ξεκινήσει από την ήσυχη εξοχική συνοικία που έμεναν για να πάνε στην καρδιά της Κεντρόπολης - και δεν ήταν η πρώτη φορά. Μόνο που θα ήταν η τελευταία, αφού σ' αυτή την έξοδό τους και στην αμέριμνη περιπλάνησή τους ανάμεσα στα καταπράσινα πάρκα και τους θεόρατους ουρανοξύστες, θα παραμόνευε ο κίνδυνος, ο θάνατος και η περιπέτεια. Ο κίνδυνος που θα παρουσιαζόταν στις "εξημμένες" διαισθήσεις τους - ικανότητα που διέθεταν όλοι οι Σλαν, ακόμα και ένα παιδί που δεν έχει κλείσει τα δέκα του χρόνια, όπως...

Το Πρώτο Θεμέλιο, έμπνευση ενός επιστήμονα της μαζικής συμπεριφοράς, φτιάχτηκε για να κυριαρχήσει στη μεσοβασιλεία ανάμεσα Πρώτης και Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Η δύναμή του έμελλε να δοκιμαστεί από ένα μυστηριώδης μεταλλαγμένο ον που μπορούσε να ελέγχει τη σκέψη των άλλων. Έμενε πια το Δεύτερο Θεμέλιο, άγνωστο που μέσα στον Γαλαξία, ν' αντιμετωπίσει τη δράση του. Ν' αντιμετωπίσει όμως μαζί και το Πρώτο Θεμέλιο, τον επιστημονικό του αντίποδα, που τώρα -κάπου πεντακόσια χρόνια από την ίδρυσή του- ζει μια νέα, εκρηκτική ακμή.

Όταν ο Χρονοταξιδιώτης, γεμάτος θάρρος, βγήκε απο το μηχάνημά του, αντιλήφθηκε με έκπληξη πως είχε φτάσει στο έτος 802.700 μέσα στο μέλλον. Τα πάντα είχαν αλλάξει. Σε κάποια άλλη ουτοπική εποχή, όλα τα όντα συνυπήρχαν σε τέλεια αρμονία. Ο Χρονοταξιδιώτης αποφάσισε τότε να μελετήσει όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα - να αποκαλύψει τα μυστικά τους πριν επιστρέψει στη δική του εποχή. Και τότε ανακάλυψε πως η εφεύρεσή του, η μοναδική του οδός διαφυγής, είχε εξαφανιστεί. Ο Χ. Τζ. Ουέλς έγραψε ένα διαχρονικό αριστούργημα που περιγράφει ένα εκπληκτικό ταξίδι πέρα απ' τα όρια της φαντ...

Η αποστολή που είχε το περιπολικό διαστημόπλοιο του Ραν Ράρακ, ύστερα από δύο συνεχή χρόνια, ήταν πλέον σκέτη ρουτίνα. Περιπολώντας αδιάκοπα. μαζί με το στόλο, κατά μήκος του Γαλαξία, περιφρουρούσε τα διαστημικά σύνορα και καταδίωκε τα πειρατικά σκάφη που λυμαίνονταν το διαστρικό εμπόριο. Έτσι όταν έλαβε διαταγή να επιστρέψει εσπευσμένα στον ηλιακό γαλαξία, η προοπτική της αλλλαγής και η νοσταλγία για τα φιλικά πρόσωπα, θα έκαναν το πλήρωμα να "φουλάρει" τις μηχανές, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τις ογδόντα ταχύτητες φωτός. [...]

Ο Χάρλαν μπήκε στο θαλαμίσκο και κοίταξε πίσω του για να βεβαιωθεί ότι το παραπέτασμα που χώριζε τον αγωγό από την αιωνιότητα ήταν εντάξει και ότι ο κοινωνιολόγος Βόυ δεν τον παρακολουθούσε. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες του είχε γίνει συνήθεια, μια αυτόματη κίνηση, αυτή η γρήγορη ματιά πάνω από τον ώμο του, για να βεβαιωθεί πώς κανείς δεν βρισκόταν πίσω του στον αγωγό του θαλαμίσκου. Και τότε, παρ' όλο που βρισκόταν κιόλας στον 2456ο, ξεκίνησε για τον ανωχρόνο. Παρακολούθησε τους αριθμούς του χρονόμετρου να αυξάνονται. Μ' όλο που άλλαζαν με μεγάλη ταχύτητα, είχε αρκετό κα...

"Όλα εντάξει. Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε". "Το βάρος δεν πίεζε το υποβρύχιο κι ο Φράνκλιν μπορούσε πάλι να δει. Ο Πέρσυ είχε αγκιστρωθεί ωραία. Γύρω από το σώμα του είχε δεθεί μια ταινία από χοντρό, ελαστικό ύφασμα, στο πιο στενό του σημείο, ακριβώς πίσω από το αγκίστρι. Από το δέσιμο αυτό ένα σύρμα έφτανε μέχρι το υποβρύχιο του Ντον, αόρατο στην ομίχλη των εκατό ποδιών βάθος. Ο Πέρσυ ρυμουλκήθηκε στο νερό με τη συνηθισμένη του οπίσθια κίνηση. Αν είχε τις αισθήσεις του κι αντιδρούσε ενεργητικά, θα μπορούσε να ξεφύγει αρκετά εύκολα, αλλά στην παρούσα διευκόλυνε τον Ντον να...