Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ταξίδι στον κόσμο. Ένα σεργιάνι που ακροβατώντας σε στοχασμούς και συναισθήματα, σε στίχους και διηγήσεις, κουβαλά μαζί του, μια κατάθεση ψυχής, ένα άγγιγμα ανθρώπινο και μια γεύση αλμύρας, που γοητεύει, ελευθερώνει, συναρπάζει.

[...] Το παρόν βιβλίο έχει ως στόχο του αφενός να παρουσιάσει σφαιρικά τις μέχρι σήμερα γνωστές δημώδεις παραλλαγές του αγιολογικού μυθιστορήματος "Βαρλαάμ και Ιωάσαφ" και αφετέρου να προσφέρει τα κείμενα του ιταλικού προτύπου και του χειρογράφου της Λαύρας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

...Και μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κανείς τι να έγιναν άραγε η στάνη και τα παιδιά των πεύκων, τι να έγιναν τα άλογα και τα προικιά των κοριτσιών, τι να έγιναν οι βρύσες και τα έλατα... Μπορεί ακόμη να αναρωτηθεί αν όλα αυτά ήταν πράγματι μια ιστορία αλήθειας ή ένα μακρινό όνειρο ενός γοητευτικού παρελθόντος, που το γέννησε η φαντασία και η περισυλλογή, για κάτι που υπήρχε και δεν υπάρχει, για κάτι που αγαπήθηκε και δεν λησμονήθηκε, για κάτι που πλημμύρισε το νου και την καρδιά και έκανε τα παιδιά των πεύκων να παραμείνουν για πάντα παιδιά...

[...] Πιστεύω βαθιά ότι το λεύκωμα αυτό Κώστας Σκανδαλίδης πολιτογραφείται "στων ιδεών την πόλη". Στήνει τη γέφυρα λογοτεχνικά ανάμεσα στον Μυριβήλη και τον Ελύτη, όπως οι ίδιοι "οι Καστελοριζιοί έβρισκαν πάντοτε δίαυλο επικοινωνίας με τους απέναντι". Συνδιαλέγεται με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, σαν θα θέλει να επιβεβαιώσει τους στίχους του T. S. Eliot από τα Τέσσερα κουαρτέτα: "Ο παρών χρόνος κι ο παρελθών βρίσκονται και οι δύο μέσα στο μέλλοντα χρόνο". Η γλώσσα του είναι λαμπικαρισμένη όπως και τα γλυμμένα βότσαλα στην ακρογιαλιά του Χουχλακιάρη με τα τρεις χιλι...

Τι είναι «Το ιδεόγραμμα του φιδιού»; Τα ίχνη που άφησαν τα δόντια μιας οχιάς πάνω στη φτέρνα μιας γυναίκας; Ο πάντα και παντού παρών μυστικός δείπνος της αιωνίου Φύσεως που αποτυπώνεται με τον ουροβόρο του εξωφύλλου; Αυτά μα κι όλα τα παρακάτω: Πραγματικά περιστατικά, όπως ο ποιητής τα έζησε και τα διηγείται· το Άγιον Όρος· όνειρα και η ερμηνεία τους· θρύλοι και ο αποσυμβολισμός τους· ομιλίες· συνομιλίες με μικρά παιδιά, μοναχούς, δημοσιογράφους, πνεύματα, τρελλούς· άρθρα για τη γλώσσα, τη θρησκεία, το χρόνο, το θυμό, τον πόλεμο, τον έρωτα, την ποίηση, το αίνιγμα, το μύθο...

Η Ελλάδα μόλις έχει βγει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό. Το τίμημα είναι βαρύ. Νεκροί, ανάπηροι για πάντα, σπίτια ντυμένα στα μαύρα, φυλακές με πολιτικούς εξόριστους, τόποι εξορίας για τους «αντικαθεστωτικούς» στα πανέμορφα νησιά του Αιγαίου, αντάρτες και «παιδιά του παιδομαζώματος» στο «Παραπέτασμα», χωροφύλακες παντού που εποπτεύουν το φρόνημα, τις ιδέες, την αφοσίωση στην πατρίδα και καταδιώκουν «παντί τρόπω» τα εθνικά «μιάσματα»! Η Ελλάδα κατατρώει τα δικά της παιδιά, αυτά που περιμένει να κλείσουν τις πληγές της και να την ανασυγκροτήσουν ως...

Τα έντεκα φωτογραφικά "στάσιμα" όπως τιτλοφορήθηκαν εδώ -παρουσιάστηκαν στον ένθετο περιοδικό "Πρόσωπα" κάτω από την ρουμπρίκα "Πρίσμα" της εφημερίδας "Τα Νέα" στο διάστημα 1999-2001. Το κείμενο δεν έπρεπε να ξεπερνά τις 200 λέξεις. Έτσι κάθε φορά η επιλογή του φωτογραφικού υλικού και του συνακόλουθου γραπτού ήταν μια εξόχως προκλητική και γοητευτική δοκιμασία. Την οποία ενθουσιωδώς αποδέχτηκα όταν μου την πρότεινε η Μικέλα Χαρτουλάρη. (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Δεν είναι ποίηση αυτά που γράφω -μακριά από μένα αυτή η βλασφημία-. Είναι τραυματισμένα βλέμματα, παραληρήματα, καημοί, λογοκριμένα ρεπορτάζ και καταχωνιασμένες μνήμες, που βγαίνουν απ' τη μούχλα με τραυλισμούς, με δυσπλασίες, με αποσιωπητικά κι αναστενάγματα.

Ρόχθος κυμάτων που σκαρφαλώνει ως τους λόφους- πουνέντες Τετράφυλλες θαλασσινές βιολέτες Βοριάς βροχάρης Αλιφόνια Φιορέτες [...] "Ντελλαγράτσια" τιτλοφορεί το ποιητικό βιβλίο της η Διονυσία Ανδριτσάνου, εμπνευσμένο από τα εφηβικά της χρόνια στη Σύρο, τόπο καταγωγής της μητέρας της. Το βιβλίο κοσμεί ο πίνακας της Ευαγγελίας X. Χρυσανθακοπούλου "H θέα από το σπίτι", Ντελλαγράτσια, 1923.

Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, άτσαλα, διστακτικά, αναποφάσιστα αλλά και τολμηρά, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης. Γραφές κλεισμένες στα συρτάρια του χρόνου, γραφές σε χαρτιά κιτρινισμένα, γραφές που τόλμησαν να εκτεθούν για πρώτη φορά κι έπειτα άλλες πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους τις έριξαν στη λήθη. Γραφές της αθωότητας, γραφές της νιότης.Ποιο είναι το νεανικό συγγραφικό πρόσωπο των ώριμων πια και καταξιωμένων φωνών τ...

Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, άτσαλα, διστακτικά, αναποφάσιστα αλλά και τολμηρά, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης. Γραφές κλεισμένες στα συρτάρια του χρόνου, γραφές σε χαρτιά κιτρινισμένα, γραφές που τόλμησαν να εκτεθούν για πρώτη φορά κι έπειτα άλλες πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους τις έριξαν στη λήθη. Γραφές της αθωότητας, γραφές της νιότης. Ποιο είναι το νεανικό συγγραφικό πρόσωπο των ώριμων πια και καταξιωμένων φωνών...

Το Ορφέως 2 είναι η τρίτη λογοτεχνική περιπλάνηση του δημοσιογράφου Ηλία Π. Γεωργάκη. Όταν τα στοιχεία της αλφαβήτου σμιλεύουν τη ζωή, όταν τα αριθμητικά σύμβολα της δίνουν υπόσταση, η ζωή γίνεται στιχάκι που ταξιδεύει στο χαρτί, στο πέλαγος, στο χρόνο. Και μέσα σ' όλα αυτά, η Λευκάδα, η μεγάλη ερωμένη.

Ο τόμος περιλαμβάνει τα πρακτικά του 4ου διεθνούς συνεδρίου Neograeca Medii Aevi (Νέα Ελληνικά των Μέσων Χρόνων) που οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και είχε ως θέμα του το πέρασμα της ελληνικής δημώδους λογοτεχνίας από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση· πέρασμα που υποδηλώνεται στην ιδιαίτερη εικόνα του "ποιητικού" αηδονιού που τραγουδά θλιμμένα και ταυτόχρονα γλυκά. Σε αντίθεση προς τους παραδοσιακότερους τόμους πρακτικών, εδώ παρουσιάζονται ορισμένες καινοτομίες που έδωσαν μια ιδιαίτερη κατεύθυνση στην πορεία της έρευνας. Οι μελέτες οργανώθηκαν θεματικά με ιδιαίτερη έμ...

Χάρτινος νιώθω τώρα κι εγώ, μακριά απ' όλα κι απ' όλους. Τους συντρόφους, την αμμουδιά και τη θάλασσα. Η θάλασσα είναι πια σαν ζητούμενο. Μια θάλασσα που μου αντιστέκεται και φυλάει τα κλειδιά των ανθρώπων που χάθηκαν στο βυθό. Ναι, μου αντιστέκεται με ατέρμονες μεταμορφώσεις. Την κοιτάζω πίσω απ' τα μεγάλα παράθυρα να φεύγει. Κι εγώ μένω εδώ, με τα λόγια της συγχωρεμένης γιαγιάς μου να μου τρυπούν τα μηλίγγια. Η λογική είναι οδηγός, παιδί μου, φύλακας πιστός, πυξίδα και ναυαγοσώστης. Τώρα μάλιστα. Τότε που έπρεπε, ούτε σαν φύλακας λειτούργησε ούτε σαν ναυαγοσώστης. Τώρα νι...

Από τις σελίδες νεοελλήνων λογοτεχνών: Βέης Α. Νίκος, Βενέζης Ηλίας, Γκίκας Π, Γιάννης, Δούκαρης Δημήτρης, Ελύτης Οδυσσέας, Θέρος Άγις, Καζαντζάκης Νίκος, Κόντογλου Φώτης, Κράνης Α. Δημήτρης, Μυριβήλης Στρατής, Ουράνης Κώστας, Παναγιωτόπουλος Ι. Μ., Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, Πασαγιάννης Κώστας, Ρίτσος Γιάννης, Σικελιανός Άγγελος, Σταύρου Τατιάνα, Ταρσούλη Ν, Αθηνά, Τερζάκης Άγγελος