Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "θεωρία της γραφής" είναι μια παραμελημένη περιοχή της κριτικής σκέψης στην Ελλάδα που όμως διασχίζει όλες τις "ανθρωπιστικές" σπουδές. Τα κείμενα ετούτα του Νάνου Βαλαωρίτη αποτελούν μια πολύπλευρη αλλά επίμονη αναζήτηση για έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις διάφορες "γραφές", χωρίς ο λόγος αυτός να είναι "ηγεμονικός", "καταπιεστικός" ή "εξουσιαστικός" - αλλά με την απόσταση της ειρωνείας και του χιούμορ, θέτει ερωτήματα, προβαίνει σε νέες αναγνώσεις που αφορούν τις πολλαπλές λειτουργίες της γλώσσας στο νέο ρόλο της ως υπαγορεύτρια της συνείδησης. Τα κείμενα αυτά, κινούν...

Ο πυρήνας του φανταστικού... Μέσα σε ένα κόσμο που φυσικά είναι ο δικός μας, ο κόσμος που γνωρίζουμε, χωρίς διαβόλους, συλφίδες, βαμπίρ, συμβαίνει ένα γεγονός που οι νόμοι του οικείου μας κόσμου δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Αυτός που αντιλαμβάνεται το γεγονός οφείλει να διαλέξει μια από τις δύο δυνατές λύσεις: είτε πρόκειται για παραπλάνηση των αισθήσεων, για ένα προϊόν της φαντασίας, οπότε οι νόμοι του κόσμου παραμένουν ως έχουν, είτε πάλι το γεγονός συνέβη στα αλήθεια, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πραγματικότητας, οπότε την πραγματικότητα αυτή τη διέπουν νόμοι άγνωστοι...

Το πρόβλημα του συσχετισμού της ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας μς τη λογοτεχνική δημιουργία, που απασχόλησε την επιστημονική κριτική από την αρχή της σύστασής της, καταλαμβάνει μέσα στη θεωρία της Λογοτεχνίας δύο μεγάλες περιοχές έρευνας: τη γενετική ερμηνευτική και την κοινωνιολογία της λογοτεχνίας. Η μελέτη αυτή εντάσσεται στο χώρο της γενετικής ερμηνευτικής και αποδεικνύει τη σημασία της λογοτεχνίας. Με βάση τα πορίσματα των σημειωτικών ερευνών για την αυτοαναφορικότητα και πολυσημία του λογοτεχνικού λόγου και για τις γλωσσικές διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στο κ...

Είμαστε ακόμη και σήμερα παγιδευμένοι από έξη ή και κουφότητα ακόμη, στο Μυθιστορηματικό είδος που μας κληρονόμησε ο περασμένος αιώνας. Όμως η μίξη των ειδών είναι γεγονός. Δεν το μαρτυρεί μόνο η νεωτερική γραφή (Τζόυς - Μπέκετ - Μπόρχες - Κορτάσαρ - Κούντερα κλπ.) αλλά και ένα ολόκληρο παρελθόν που αποκορυφώνεται στις περιπτώσεις του Stern και Diderot. Αυτές τις "πρωτοποριακές ιδέες" σύμφωνα με την Elisabeth de Fontenay διαπραγματεύεται και υποστηρίζει ο Γιώργος Αριστηνός.

Στο μικρό αυτό τόμο συγκεντρώνονται έντεκα άρθρα και μελετήματα, που γράφτηκαν με διαφορετικές αφορμές και παρουσιάστηκαν ή δημοσιεύτηκαν σε διαφορετικούς χώρους και έντυπα, που έχουν όμως, όλα, ένα κοινό κέντρο κι ένα κοινό στόχο: τη θεωρία της λογοτεχνίας και της επιστήμης της, της γραμματολογίας. Η σειρά της αναδημοσίευσής τους στον τόμο αυτό δεν ακολουθεί αναγκαστικά τη χρονολογική σειρά της πρώτης τους ανακοίνωσης ή δημοσίευσης. Εδώ προτιμήθηκε μια σειρά λιγότερο ή περισσότερο "συστηματική": από τα ειδικότερα στα συνθετότερα ζητήματα του αντικειμένου τους. [...] Περ...

Τα τελευταία χρόνια, στα ελληνικά γράμματα, η λέξη "θεωρία" εμφανίζεται με κάποια συχνότητα· άλλοτε για να δηλώσει καινοφανείς τρόπους προσέγγισης και μελέτης του κειμένου και άλλοτε για να χαρακτηρίσει ένα σύνολο συμπεριφορών, απόψεων και ιδεών που θεωρούνται επικίνδυνες και οθνείες για την πνευματική ζωή. Ο Δημήτρης Δημηρούλης είναι από τους πρώτους που μίλησαν για θεωρητικά ζητήματα στην ελληνική κριτική και λογοτεχνία. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80 επιχειρεί να συζητήσει προβλήματα και να θέσει ερωτήματα προσφεύγοντας στο θεωρητικό λόγο και ασκώντας αυστηρή κρ...

Στα δοκίμια του Massimo Peri, ενός από τους γνωστότερους μελετητές της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που δημοσιεύονται εδώ, υπάρχει ένας γόνιμος συνδυασμός θεωρητικού προβληματισμού και συγκεκριμένων εφαρμογών. Η χρησιμότητα των δοκιμίων αυτών είναι μεγάλη, γιατί στις σελίδες τους περιέχονται συζητήσεις των θεωριών της Cohn, του Genette, του Baxtin, κ.ά., και αναλύσεις κειμένων του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη, του Θεοτόκη, του Καρκαβίτσα κ.ά. Το βιβλίο του Massimo Peri αποτελεί μια πολύτιμη προσθήκη στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία.