Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο οποίος πάτησε κιόλας τα εβδομήκοντα, καλά να 'ναι, ενσαρκώνει αυτό το αλλόκοτο είδος του αγοραίου που έχει καταπιεί βιβλιοθήκες, του αετονύχη που μπορεί να μιλάει τη γλώσσα του οιουδήποτε χωρίς να χάνει τίποτα από την προσωπικοτητά του. Το επίτευγμα δεν είναι μικρό αν αναλογιστούμε ότι η αδελφότητα των γραμμάτων και των επιστημών στα καθ' ημάς, διαπνεόταν πάντα από μιά έκδηλη αντιπάθεια προς την οζόστομη λαϊκότητα. [...] Για να αποτιμήσουμε την πετροπούλεια φιλολογία -μιλάμε για ένα πελώριο έργο- θα έπρεπε να σταθούμε στα επιμέρους θέματα: φυλακή, κ...

Εκείνη τη μυστηριακή ώρα, την ώρα που γεννιέται ο Χριστός, το τζάκι του αγροτόσπιτου γίνεται Ιερός Βωμός, Μαντείο Δελφικό, μαντείο Αγάπης και Πόθων. Ερωτήματα που μένουν αναπάντητα όλο το χρόνο, ακούνε την απόκριση, εκείνη την ώρα τη μυστηριακή. Την ώρα που γεννιέται ο Χριστός -λέει ο λαός μας- η νύχτα γίνεται μέρα κι ανθίζει ο ξερός βασιλικός μέσα στο κανάτι. Αν ανθίσει η αγάπη στων ανθρώπων τις καρδιές, σαν τον ξερό βασιλικό, τότε ο κόσμος θα ζήσει ευτυχισμένος, πάνω στον πλανήτη μας, που αιματοβάφεται. Σαλόμ!... Ειρήνη υμίν!...

Το "Εδεσματολόγιον Σμύρνης", είναι ένα γευστικό ταξίδι στη Μ. Ασία με ιδιαίτερη στάση στη Σμύρνη. Σελίδες φορτισμένες συναισθηματικά, που μεταφέρουν ένα βαρύ πολιτιστικό φορτίο σε μια διαδρομή που μοιάζει με μια βαθιά, μακρινή ματιά στο χώρο και στο χρόνο. Η Μικρά Ασία είχε πάντα τον τρόπο να σε ταξιδεύει στις πιο απόκρυφες γωνιές της και τη δύναμη να σε αγγίζει στο νου και στην καρδιά. Αυτός ο τόπος έχει ακόμη αυτή τη μοναδική ικανότητα που σε καλεί για να σε τιμήσει και να τον τιμήσεις. Να τον ακολουθήσεις μέσα από τις γεύσεις και τη γοητεία των ανθρώπων του και να ανα...

Ο σκοπός αυτής της εργασίας, που αναφέρεται στο χωριό μας Κοινή, καθώς και στην ιστορική Μονή της Επισκέψεως της Θεοτόκου, δεν είναι η προβολή των ατόμων που συνέβαλαν στη συγκέντρωση των στοιχείων και στην έκδοση τους, αλλά η διάσωση όλου αυτού του υλικού που συγκεντρώθηκε από διάφορες πηγές ώστε να μεταφερθεί στις επόμενες γενεές. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Μία από τις πιο βαθειά ριζωμένες πρακτικές στον ελληνικό χώρο, που έχει αφήσει τα ίχνη της μέχρι σήμερα και είχε κεντρική σημασία για την ταυτότητα, την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας και τη συμβολική επιβίωση μίας κοινότητας, είναι η καθαγίαση του χώρου της. Χωριό και πόλη καθαγιάζονται μέσω της απόσπασης από τον βέβηλο χώρο και της μαγικο-θρησκευτικής οριοθέτησής τους, που προφυλάσσει από κάθε τι το δαιμονικό και κακό. Η πραγματοποίηση του μεταφυσικού ορίου επιτυγχάνεται με μία ποικιλία τελετουργικών πρακτικών: με περιάροση του οικισμού, περισχοινισμό, περιμετρική λιτανε...

After the landmark year 1769, when Moschopolis suffered its first massive collapse, the Vlachs launched their best documented diaspora, from the south northwards. Groups large and small left their ancestral villages along the spine of the Pindos Mountains and moved out into the Balkans and even beyond. Inundating the wider geographical region of Macedonia, they established new settlements in the highlands and colonies in the developing towns. They reached as far as the Rodopi and Balkan Mountains and towns in Bulgaria; they established colonies in towns in Kosovo and Serbia...

Η των πολλών δόξα, η αναπόδεικτος και πάτριος, που βρίσκει έρεισμα στο δημοτικόν, αποτελεί αντικείμενο αυτής της μελέτης. Μέσα από σύμβολα, λέξεις, πράξεις και τελετουργίες αναδύονται οι αόρατες, αλλά πανταχού παρούσες δοξασίες, αξίες και εικόνες του κόσμου των ανθρώπων παλαιοτέρων και νεοτέρων εποχών. Οι ανώνυμες αφηγήσεις, μικρές και μεγάλες, οι δημιουργημένες από μια παραδοσιακή κοινωνία, εκείνες που η απαρχή τους χάνεται στο βάθος του χρόνου, ήταν η αφετηρία και το μέσο για την πρόσβαση στο θέμα μας. Αφηγήσεις και γνώμες που εκφράζονται σε τυποποιημένη, πεζή ή έμμετρη μ...

Το παρόν εγχειρίδιο μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής δεν αποτελεί εργασία ενός επαγγελματία μάγειρα. Πρόκειται για τις χειρόγραφες σημειώσεις του Δημήτριου Φίλιου και της κόρης του Ελένης Φίλιου-Μπότσιου, ζωγράφου, όπως βρέθηκαν και διασώθηκαν από την εγγονή του Πάτη Μπότσιου, κόρη της Ελένης. Οι συνταγές, που καταγράφονταν χρόνια με υπομονή και μεθοδικότητα, αφορούν κυρίως την κουζίνα της δεκαετίας 1920-1930 και παρουσιάζουν έντονες επιδράσεις από τη γαλλική κουζίνα. Οι περισσότερες συγκεντρώθηκαν από στόμα σε στόμα και καταχωρίζονται εδώ χωρίς ουσιαστικές επεμβάσεις.

Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να καταδείξει πόσο κοντά είναι οι Έλληνες και οι Ρώσοι -δυο μεγάλοι λαοί με πανάρχαια ιστορία, κοινή θρησκεία και επομένως καθαρές ομοιότητες στην παράδοση και τη θυμοσοφία. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μια συλλογή παροιμιών και εκφράσεων που είναι κοινές και στους δύο λαούς, ενώ το δεύτερο μέρος παρουσιάζει διάφορες πολεμικές στολές των Ελλήνων και των Ρώσων στο πέρασμα του χρόνου. Το βιβλίο είναι δίγλωσσο, στα Ελληνικά και τα Ρωσικά.

[...] Σ' αυτό το βιβλίο παραθέτω τις πληροφορίες, που έχω συλλέξει κι επεξεργασθεί, για την Ιστορία, την Τοπογραφία και την Λαογραφία της περιοχής της Καμπανίας (Ρουμλουκιού) κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Η αρχική μου άποψη για την ύπαρξη σημαντικού κενού στην πληροφόρηση για πολλές σκοτεινές περιόδους των μεσαιωνικών χρόνων στην περιοχή της Καμπανίας, γρήγορα αντικαταστάθηκε από τη διαπίστωση, ότι πολλές από τις δομές του τρόπου ζωής των βυζαντινών, διατηρήθηκαν στην περιοχή αυτή σχεδόν αναλλοίωτες μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, αλλά και μέχρι σήμερα. Στα πλαίσια αυτά πρ...

To φαγητό είναι ένα ταξίδι. Ταξίδι στο χώρο, το χρόνο, τη γεύση, τους ήχους τα χρώματα. Μετά την περιήγησή μας στη Μικρά Ασία, επόμενος σταθμός ο Πόντος, η γη της επαγγελίας. Ταξιδέψαμε στους μακρινούς τόπους του Πόντου, στη Μαύρη Θάλασσα, στις ψυχές και τις συνήθειες των ανθρώπων, στα τραγούδια που γεννήθηκαν από πόνο και από χαρά, στις σχόλες και στην καθημερινότητα, στον τρόπο που έζησαν και αισθάνθηκαν τη φύση, στο τσουκάλι που έβραζε στη φωτιά και στις μεθυστικές μυρωδιές που αναδύονταν από το φούρνο, στην γλύκα του έρωτα για την κουζίνα, τη γεύση και τη ζωή. Μιντζίν γ...

Εκείνη τη μυστηριακή ώρα, την ώρα που γεννιέται ο Χριστός, το τζάκι του αγροτόσπιτου γίνεται ιερός βωμός, Μαντείο Δελφικό, μαντείο αγάπης και Πόθων. Ερωτήματα που μένουν αναπάντητα όλο το χρόνο, ακούνε την απόκριση, εκείνη την ώρα τη μυστηριακή. Την ώρα που γεννιέται ο Χριστός -λέει ο λαός μας- η νύχτα γίνεται μέρα και ανθίζει ο ξερός βασιλικός μέσα στο κανάτι. Αν ανθίσει η αγάπη στων ανθρώπων τις καρδιές, σαν τον ξερό βασιλικό, τότε ο κόσμος θα ζήσει ευτυχισμένος, πάνω στον πλανήτη μας, που αιματοβάφεται. Σαλόμ!... Ειρήνη υμίν!...

Μετά την έκδοση του Α΄ τόμου με τον υπότιτλο "Ο χώρος και οι άνθρωποι", όπου περιγράφονται τα ταξίδια που πραγματοποίησε ο G. Weigand το 1889 και το 1890, για να γνωρίσει τους Βλάχους της Νότιας Βαλκανικής, και στον οποίο παρατίθενται πολλά εθνολογικά και ιστορικά στοιχεία, γεωγραφικές περιγραφές, στατιστικές και αναλύσεις για την εθνική συνείδηση και εκπαίδευση των Βλάχων, ο Φιλολογικός, Ιστορικός, Λογοτεχνικός Σύνδεσμος (Φ.Ι.Λ.Ο.Σ.) Τρικάλων προβαίνει στην έκδοση και του ανά χείρας Β΄ τόμου με τον υπότιτλο "Λαογραφία - Γλώσσα", οποίος έχει ιδιαίτερη φιλολογική αξία, επειδ...

Περιεχόμενα - Πρόλογος - Α΄ Η λαογραφία ως επιστήμη - 1. Η ιστορικότητα των λαογραφικών φαινομένων - 2. Λαός και λαϊκός πολιτισμός - 3. Η σιωπή, τα γέλια και τα κλάματα. Μικρή συμβολή στη διευκρίνιση των σχέσεων της λαογραφίας με τη φιλολογία και την κοινωνιολογία - Β΄ Η πόλη και η αστική ζωή - 1. Αστική λαογραφία - 2. Ο άνθρωπος της πόλης - 3. Ο άνθρωπος της πόλης και το θέμα της παρακμής - 4. Πολιτιστικά - 5. Τι είναι ο folklorismus - 6. Το αργό γδύσιμο - 7. Λαογραφικά της Αθήνας (1834-1984) - Γ΄ Ο άλλος χώρος - 1. Όψεις παραδοσιακότητας του χώρου - 2. Δια...

"Λόγω μιας αχαρακτήριστης άγνοιας, η λέξη βλάχος = λατινόφων έχασε -μόνο στη γραικική γλώσσα- το πραγματικό της νόημα και μετατράπηκε σ' έναν πεζό όρο, σημαίνοντας ένα απολίτιστο άτομο ή έναν χωριάτη. Αυτό αποτελεί μια μεγάλη πλάνη, που δυστυχώς χαρακτηρίζει τις ερευνητικές εργασίες και γενικά την εκπαίδευσή μας, όπως και τη μορφή της ορθής πληροφόρησης του πληθυσμού σχετικά με τα ανθρωπογεωγραφικά προβλήματα της περιοχής μας". (Leon Heuzey, 1860)

Έχει γίνει μόδα ορισμένοι ιστορικοί, κοινωνικοί, ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι να ασκούν αξιωματικά μιαν επιδερμική κριτική στη λαογραφία, χρησιμοποιώντας μονότονα τα ίδια πάντα τετριμμένα, κυριολεκτικά έωλα επιχειρήματα, αγνοώντας (ηθελημένα ή όχι, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) την ιστορία και προπάντων τη διαδρομή της επιστήμης αυτής ιδίως στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Ο συγγραφέας του παρόντος βιβλίου έχει εκφράσει με διάφορους τρόπους την ανάγκη να γίνει ένας επιστημονικός διάλογος για να διευκρινιστούν πολλές παρεξηγήσεις. Εντούτοις οι τιμητές της λαογρ...

Τελευταίες στροφές, τελευταίες ανηφοριές και κατηφοριές. Η αγωνία στο κατακόρυφο· μεγάλων κυρίως όμως των μικρών· αγωνία που στεγνώνει το στόμα, ανεβάζει τους παλμούς. Αγωνία που κάνει την απόσταση να φαίνεται μεγαλύτερη, να νομίζεις πως ο δρόμος δεν τελειώνει, πως το χωριό μετακινείται όπως αγαπημένο πρόσωπο που κάνει τσαλίμια. Τι απόλαυση να βλέπουν, στο τέλος της τελευταίας στροφής, να ξεπροβάλει ο αγαπημένος χώρος! Να ξεδιπλώνεται σαν χάρτης η πάνω γειτονιά, το μεσοχώρι, ο κάτω μαχαλάς, όλα πεντακάθαρα, στραφταλιστά στον ανοιξιάτικο ήλιο, που τα εξωραΐζει όπως η αγάπη...

Το βιβλίο "Τα Φάρασα της Καππαδοκίας", ανήκει στην κατηγορία των λαογραφικών βιβλίων, που το περιεχόμενό τους αποτελεί τυπικό δείγμα της συλλογικής μνήμης του λαού, εν προκειμένω των Φαράσων. Τη μνήμη αυτή αποτύπωσε ο Φαρασιώτης Λάζαρος Κελεκίδης βασιζόμενος στα "ακούσματα" των ξεριζωμένων γερόντων και γεροντισσών, έως και πενήντα χρόνια μετά την Ανταλλαγή. Τους ηλικιωμένους πληροφορητές διακρίνει υψηλό πατριωτικό φρόνημα, βαθειά θρησκευτική πίστη και εμμονή στις παραδόσεις της πατρίδας τους. Η πληροφόρηση γίνεται με σαφήνεια και αντικειμενικότητα. Εντυπωσιάζει το γεγονός...