Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αυτό το βιβλίο δεν κουτσομπολεύει, ούτε είναι αυτοβιογραφικό. Ωστόσο, οι τρεις ιστορίες που το συνθέτουν έχουν συμβεί πραγματικά σε ανθρώπους που γνώρισα και οι οποίοι μου τις αφηγήθηκαν. Το ονόμασα "Έρωτες κομμουνιστών" όχι μόνο επειδή αυτή ήταν η πίστη των πρωταγωνιστών του, αλλά επειδή, για όποιον εμπλέκεται σε βάθος με την ιστορία, ο ιδιωτικός και ο δημόσιος βίος συνδέονται τόσο στενά που κάποιες φορές ανταλλάσσουν θέσεις ή και συγχέονται. Είναι ιστορίες που με εντυπωσίασαν, με συγκίνησαν και με έκαναν να πονέσω". Η Λουτσιάνα Καστελίνα αφηγείται τρεις δραματικές, μο...

Το "Είμαι ο αδελφός της ΧΧ" της Φλερ Γιέγκυ συγκεντρώνει εικοσιμία ιστορίες, διηγήματα, προσωπογραφίες και βιογραφικές συνθέσεις. Στις σελίδες του συναντάμε τον Όλιβερ Σακς, που ζεσταίνεται πάντα και κρατά τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά· τον Ιωσήφ Μπρόντσκυ στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, που βλέπει κάθε τόπο ως Negde, ως "Πουθενά", στα ρωσικά· έναν νεκρό αδελφό που εξηγεί στην αδελφή του ότι σφάλλει σχετικά με τους λόγους της αυτοκτονίας του· μια γάτα που αφαιρείται τη στιγμή ακριβώς που ετοιμάζεται να πιάσει τη λεία της· την Άντζελα ντα Φολίνιο να κατεβαίνει από τον καμβά που...

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ' ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ' έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ. Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του. Το "Παιχνίδι της χήνας", ίσως να είναι το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργ...

Κολόνα του Θανάτου. Έτσι αποκαλεί ο Κάρλο Βερντόνε, που ενσαρκώνει τον ήρωα της ταινίας "Un sacco bello", τα μακρινά περίχωρα της Ρώμης. Σήμερα, στην πολύμορφη αργκό της πρωτεύουσας, σημαίνει έναν απόμακρο τόπο, ένα σύνορο όχι μόνο πολεοδομικό και κοινωνικό, αλλά και πολιτισμικό. Εκεί, αργά το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2014, ένας φόνος που περνάει στα ψιλά του αστυνομικού ρεπορτάζ προοιωνίζεται μια καταιγίδα: το θύμα είναι μετανάστης, ενώ ο δολοφόνος και οι συνένοχοί του συγκαταλέγονται στους κατοίκους μιας πάλαι ποτέ αριστερής περιοχής, τους οποίους η γιγάντωση του ωστικ...

Ζούµε σε µια εποχή στην οποία µόνο αν είναι κάποιος τέλειος θεωρείται ότι αξίζει. Οποιαδήποτε ανεπάρκεια, οποιαδήποτε αδυναµία, οποιαδήποτε ευαισθησία, τρωτότητα, ευθραυστότητα απαγορεύεται. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας τρόπος να σωθούµε και να φτιάξουµε, όπως εσύ, Τζάκοµο, µια άλλη γόνιµη γη, τη χώρα εκείνων που ξέρουν να είναι εύθραυστοι. Μέσω ενός συνόλου φανταστικών επιστολών προς τον αγαπημένο Ιταλό ποιητή Τζάκομο Λεοπάρντι, ο Alessandro D’Avenia ξεκινά έναν διάλογο με τον αναγνώστη. Στους διαχρονικούς στίχους ενός ποιητή που απορρίπτεται αβασάνιστα ως απαισιόδοξος κ...

Σε αυτόν τον χειμαρρώδη μονόλογο, ο συγγραφέας Πίνο Κακούτσι δίνει το λόγο στη ζωγράφο Φρίντα Κάλο. Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της, μέσα στην οδύνη, τη μοναξιά, τις στιγμές απελπισίας, ξαναζεί όλα όσα μπόρεσε να ξεπεράσει με τη δύναμη της θέλησής της. Διηγείται τη θυελλώδη σχέση της με τον Ντιέγκο Ριβέρα, τον άντρα της ζωής της, και εξηγεί το πάθος της για "το δικό της" Μεξικό. Μιλά για τα πολιτικά ιδανικά της, για τη φιλία της με τον Τρότσκι και για τους αναρίθμητους άλλους δεσμούς της. Η ζωή της ήταν μια ζωή στα άκρα γεμάτη χρώματα, ακριβώς όπως και η ζωγραφική τη...

"δηλαδή το μεγάλο λάθος όσων ασχολούνται με αυτά τα φαινόμενα είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα ότι δεν είναι μόνο ζήτημα μιας ομάδας εγκληματιών δολοφόνων τρελών ανθρώπων που θέλουν να γίνουν πάμπλουτοι όσο πιο γρήγορα γίνεται αλλά είναι ένα ζήτημα νοοτροπίας του τόπου επειδή το ζήτημα είναι ότι εσύ ζεις σε ένα μέρος όπου τίποτα δεν σου είναι εξασφαλισμένο δηλαδή εσύ από τη στιγμή που γεννιέσαι δεν έχεις κανένα δικαίωμα καμία εγγύηση δεν έχεις τίποτα τίποτα απολύτως".

Στην όμορφη χώρα της τέχνης και του πολιτισμού, την Ιταλία, του τέλους του 19ου αιώνα και κυρίως του εικοστού, οφείλει την ύπαρξη του το μικρό αυτό ανθολόγιο. Ενδεικτικό, παρά την υποκειμενικότητα του, μίας συνύπαρξης πεζογράφων και ποιητών, που κατορθώνουν εν μέσω πολεμικών συρράξεων, πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών, λογοτεχνικών κινήσεων και ρευμάτων, να διατηρήσουν ακέραιο τον χαρακτήρα και την αξία της τέχνης τους, και ν' αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην Ιστορία της λογοτεχνίας της χώρας τους και όχι μόνο. Ως μακρινοί συγγενείς και πνευματικοί συνοδοιπόροι το...

Τα παιδιά της Νάπολης γράφουν για τα ζώα: για κατοικίδια και για άγρια θηρία, για πουλιά και ψάρια και ερπετά, ακόμα και για προϊστορικά τέρατα. Οι σκέψεις τους ακολουθούν παράξενες διαδρομές, είναι όμως πάντα εύστοχες, αν όχι και καταλυτικές. Γράφοντας για τα ζώα, εκφράζουν τις δικές τους απόψεις για τον άνθρωπο και τη φύση, για τη δική τους Νάπολη, για όλο τον πλανήτη. "Αν τα ζώα είχανε μιλιά, ποιος ξέρει τι θα μας σούρνανε". "Εγώ θα θελα να χω πιτμπούλ, αλλά μόνο από μακριά". "Η αγελάδα ικανοποιεί τους ανθρώπους έμμεσα". "Αν καμιά φορά μάς φέρουνε πληγωμέν...

Με τα προηγούμενα βιβλία του ο Μαρτσέλο Ντ Όρτα δημιούργησε ένα νέο αφηγηματικό είδος: τον ακαταμάχητο, ορμητικό και καυστικό λόγο της έκθεσης. Οι εκθέσεις των παιδιών του Αρζάνο -καρπός της διδακτικής του εμπειρίας στις κακόφημες συνοικίες της Νάπολης και των περιχώρων της- αποτελούν μια επιτυχημένη σύνθεση ειρωνίας και απόγνωσης, η οποία δημιουργήθηκε με την ανάμειξη ευφυολογημάτων και σκέψεων, που άλλοτε ο δάσκαλος άκουσε από τους μαθητές του και άλλοτε διάβασε στα γραπτά τους. Αποτελούν το απόσταγμα του χαρακτηριστικού ναπολιτάνικου πνεύματος: εκείνης της καυστικής αίσθ...

Ο "αυλικός" του Καστιλιόνε πέρα από σημαντική πηγή πληροφοριών και περιγραφών της αυλικής ζωής την περίοδο της Αναγέννησης είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο γιατί είναι ένα έργο "μοντέρνο", δηλαδή απεξαρτημένο από τη θρησκεία και τη μεταφυσική. Τοποθετείται, όχι άδικα, δίπλα στον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλι, σηματοδοτώντας την αλλαγή της σκέψης, των προτεραιοτήτων και του προσανατολισμού του ανθρώπου της Αναγέννησης. Σηματοδοτεί, κυρίως, το γεγονός ότι κέντρο του ενδιαφέροντος σταματά να είναι ο ουρανός, και ο άνθρωπος επιστρέφει στις επίγειες φροντίδες του.

"Από τα παιδικά της ακόμη χρόνια, κοιτάζοντας εκείνους τους μικροσκοπικούς κόκκους σκόνης να αιωρούνται στο φως των ψηλών παραθυριών του εξοχικού τους, την κυρίευε αυτός ο καημός και ήξερε πια πολύ καλά ότι το καλοκαίρι θα τέλειωνε. Θαρρείς και εκείνη η λεπτόκοκκη σκόνη ήταν η ένδειξη ότι είχαν αγγίξει πλέον την κορυφή, το σημείο που περιέκλειε εντός του όλες τις χαρές του καλοκαιριού, του εξοχικού σπιτιού και των αόριστων υποσχέσεων που της έδιναν τα αγόρια που γνώριζε στη θάλασσα κατά τις πρώτες συναντήσεις τους αποκαλυπτόταν πως εκείνα τα αιωρούμενα σωματίδια σκόνης που...

Η Νάνα, φημισμένη εταίρα της Ρώμης του 1500, έχει αποκτήσει αμύθητα πλούτη χάρη στην τέχνη της και την πονηριά της. Αν και έχει τον κόσμο στα πόδια της, τη βασανίζει μια γλυκιά έγνοια που ακούει στο όνομα Πίπα. Είναι η μονάκριβη κόρη της, η οποία έχει φτάσει πια σε ηλικία όπου πρέπει να τραβήξει τον δικό της δρόμο. Η μητέρα της δυσκολεύεται να αποφασίσει τι πρέπει να συμβουλέψει την όμορφη κόρη της. Η ίδια, έχοντας υπάρξει στην ζωή της καλόγρια και εταίρα, είδε και τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και γνωρίζει πως όλα είναι λίγο-πολύ τα ίδια. Ξεκινά λοιπόν μια κουβέντα...

Η "Ιλιάδα" του Ομήρου εξακολουθεί να ψάλλει από τα βάθη των αιώνων. Ψάλλει για τις πενήντα μία ημέρες από τον τελευταίο χρόνο ενός πολέμου που, ύστερα από μια δεκαετία, οδήγησε στην κατάληψη και την καταστροφή της πόλης της Τροίας. Ψάλλει για θεούς, για ήρωες κι ανθρώπους, αξιομνημόνευτους για την οργή και τη φιλοδοξία τους, για την τόλμη τους και το πολυμήχανο μυαλό τους, μιλάει για την εκδίκηση και για τον οίκτο, μέσα στα όρια ενός αιώνιου πεδίου μάχης. Με τη σκέψη της προσαρμογής του κειμένου για μια ανάγνωση σε ευρύ κοινό, ο Αλεσσάντρο Μπαρίκκο ξαναδιαβάζει και ξαναγράφ...

Ο Καζανόβα δεν είναι ούτε στοχαστής ούτε φιλόσοφος, είναι η "άτυπη" μορφή μιας μυθιστορηματικής comedia που επωμίζεται πολλαπλούς ρόλους: τσαρλατάνος, απατεώνας, μυστικός απεσταλμένος, κληρικός, στρατιωτικός, τέκτονας, ταξιδιώτης... και λιμπερτίνος χάρη στην παρουσία της γυναίκας, το σώμα της οποίας γίνεται γοητεία, συγκίνηση, εμμονή και συνείδηση, εν τέλει, όλων όσων γράφει. Το αφηγηματικό του πεδίο είναι απολύτως διάφανο και ο ερωτισμός του δίχως ελιγμούς, υπεκφυγές ή επιφυλάξεις- η πρακτική θα πρέπει να ειδωθεί και να κατανοηθεί ως μια αιρετική άποψη, που ναι μεν υποστηρ...

Ο Dylan Thomas γεννήθηκε στην Ουαλία το 1914 και πέθανε στη Νέα Υόρκη από οξεία πνευμονία και αλκοολισμό, το 1953. [...] Τα ποιήματα που δημοσιεύονται εδώ σε νέες έγκριτες μεταφράσεις, πολλά από τα οποία είναι, άλλωστε, ανέκδοτα στα ελληνικά, αποτελούν μια προσπάθεια που έχει στόχο να διερευνήσει την ιδέα του ορθόδοξου στοιχείου στο έργο του Dylan Thomas. Με μια θρησκευτικότητα τα κείμενα αυτά δίνουν ίσως μια προέκταση που λείπει και, την ίδια στιγμή, την υπερρεαλιστική αλήθεια τους, που είναι, κατά τη γνώμη των μεταφραστών, η καλύτερη αισθητική επιλογή. (από τον πρόλογο...

"Τι είναι το πεπρωμένο;" Η καστανιά μισογέλασε: "Είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις για να βρεις τον εαυτό σου".