Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Τόνιο Κραίγκερ μοιάζει με τα οικογενειακά άλμπουμ των παλιών ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Είναι εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές και μουσικές. Ο υψηλός πυρετός της ιλαράς με την κόκκινη κάλτσα στη λάμπα και το πετιμέζι. Η μυστική κρυψώνα και τα γδαρμένα γόνατα. Το πείσμα και τα δαγκωμένα χείλη. Είναι ο κόμπος στο λαιμό. Είναι η μέθη του κονιάκ. Είναι η φυγή που σε γυρίζει πάλι πίσω.Ο Μάριο και ο Μάγος είναι ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Είναι η αίσθηση κινδύνου και ασφάλειας σε συγκεντρώσεις μαζικές. Είναι το αυθόρμητο γέλιο που συγκρατείς, όταν βλέπεις κάποιον άγνωστο να πέφτει...

«Μερικοί ταξιδιώτες διηγούνται κάποτε περισσότερα απ' αυτά που πραγματικά συνέβησαν. Γι' αυτό δεν είναι ν' απορεί κανείς όταν ο ακροατής ή ο αναγνώστης δείχνει κάποια δυσπιστία. Εάν ωστόσο κάποιοι από τους αναγνώστες αμφιβάλλουν για την αλήθεια των λόγων μου, τους λυπάμαι με όλη μου την καρδιά για τη δυσπιστία τους και είμαι υποχρεωμένος να τους παρακαλέσω ν' αποχωρήσουν καλύτερα από τη συντροφιά μας πριν αρχίσω να διηγούμαι τις περιπέτειές μου...». Με αυτά τα λόγια «προειδοποιεί» τους μελλοντικούς του αναγνώστες ο βαρόνος Μινχάουζεν, ο μεγαλύτερος και διασημότερος ψεύτης...

Το σπουδαιότερο μεταπολεμικό γερμανικό κείμενο για τον ηττημένο στρατιώτη που επιστρέφει στην πατρίδα για να παραμείνει κι εκεί πρόσφυγας και απομονωμένος. Ο Schmidt δεν παρουσιάζει τον ήρωά του αδικημένο και συντριμμένο: ο πόλεμος ήταν άδικος και η αδικία ευθύνη του λαού του. Ο ήρωας περιγράφει τον κόσμο όπου ζει όσο πιο ρεαλιστικά μπορεί και τον κόσμο της προσωπικής του εσωτερικής μετοικεσίας όσο πιο παραμυθένια γίνεται. Πλάι στην ερωτική περιπέτεια με την τραχιά Λόρε, στην αμήχανη φιλία με την "άσχημη" Γκρέτε, την καθημερινή αντιπαράθεση με ντόπιους αγρότες, δασκάλους κα...