Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι σημαίνει ο καρκίνος για το συγγραφέα; Στο προχωρημένο στάδιο της συναισθηματικής του "σκλήρωσης" τον χαιρετίζει ως ένα σημάδι της "εν εξεγέρσει ζωής". Ταυτόχρονα, αυτός ο καρκίνος είναι η τελική έκφραση όλων όσα από τη γέννηση του λειτούργησαν έτσι που να τον καταβροχθίσουν - η οικογένεια του, το περιβάλλον, η καταγωγή του. Δεν είναι τα γεγονότα αυτά καθαυτά που συνταράζουν σ' αυτό το βιβλίο. Είναι η διασύνδεση των λεπτομερειών. Το όλο πλέγμα αποδεικνύεται σαν το χιτώνα του Νέσσου που είναι υφασμένος έτσι ώστε να κατατρώει με φωτιά το δέρμα εκείνου που θα τον φορέσει. Α...

Το "Με-τι" παρέμενε αδημοσίευτο όσο ζούσε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1965. Το έργο αποτελείται από θραύσματα και επεισόδια. Ο ίδιος, προκειμένου να το συνθέσει, συγκέντρωσε διάφορες σκέψεις, προσωπικές ιστορίες, αλλά και παρατηρήσεις πάνω στην πολιτική πραγματικότητα της ταραγμένης εποχής του. Τα κείμενα καλύπτουν μια ολόκληρη εικοσαετία, όμως τα περισσότερα γράφτηκαν μεταξύ 1934 και 1937, δηλαδή τα πρώτα χρόνια της εξορίας του. Με δεδομένη την τολμηρή φύση του εγχειρήματος, ο Γερμανός συγγραφέας αναζήτησε ένα προσωπείο και το βρήκε στο πρόσωπο του...

Οι Ιστορίες του κ. Κόυνερ άρχισαν να γράφονται το 1935 και τέλειωσαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, λίγο πριν από το θάνατο του Μπρεχτ. Είναι μικρά αλλά λαμπρά δείγματα πεζού λόγου, που αποτυπώνουν πυκνά και την κοινωνική κριτική του Μπρεχτ, αλλά και την ηθική του διδαχή. Ο ήρωάς τους είναι πολυσήμαντος: το όνομά του (Keuner) πλησιάζει υπαινικτικά τη λέξη Keiner (κανένας), και διεκδικεί σχεδόν τη διαχρονική διάσταση του ομηρικού "ούτις", ενώ όπου συντομογραφείται (κύριος Κ.), γίνεται αντίποδας του ομώνυμου ήρωα της καφκικής Δίκης.

Ο Μπρεχτ ξεκίνησε να γράφει τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ" το 1927. Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτών των ιστοριών ήταν η διαπίστωση ότι μέσα στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι, αποξενωμένοι και αλλοτριωμένοι καθώς είναι, συνηθίζουν να αποδέχονται παράλογες καταστάσεις και να τις θεωρούν φυσικές και αυτονόητες. Περιττό να πούμε ότι στη σημερινή εποχή, ακριβώς επειδή η αλλοτρίωση και η αποξένωση είναι ακόμα μεγαλύτερες από την εποχή του Μπρεχτ, το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο έντονο: Μια σειρά καταστάσεις και γεγονότα, όπως: η ανεργία, η λιτότητα, ο πόλεμος, η βία, κτλ....

Προσδόκιμο όριο ζωής "Από καθαρά στατιστική άποψη", είπε ο Κοσλόβσκι, "ως άνθρωπος που δεν καπνίζω θα μπορούσα να καπνίσω εφτά χρόνια περισσότερο από έναν καπνιστή". Έκτακτα μέτρα Απαγορεύεται από τούδε και στο εξής να γράφονται οποιαδήποτε βιβλία, να τυπώνονται ή να εκδίδονται, προτού διαβαστεί μέχρι τελευταίας σελίδας το ήδη υπάρχον διαθέσιμο στοκ. [...] Ο Μίχαελ Άουγκουστιν που γράφει κάτι πολύ έξυπνα κείμενα, τόσο έξυπνα που, ενώ, σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζουν απλά καλαμπούρια, όταν τα ξαναδιαβάζεις, ανακαλύπτεις ότι κάποια απ' αυτά (αρκετά, θα έλεγα) είναι π...

Ποιος είναι ο παράξενος πρίγκιπας Μπιριμπίνκερ, με το τόσο παράδοξο όνομα και τις τόσο αναπάντεχες περιπέτειες; Είναι ένας ήρωας ανατρεπτικός: σκανδάλισε την εποχή του με την τάση του να υποκύπτει στη γοητεία διαφόρων αιθέριων υπάρξεων καταπατώντας τους όρκους του, να αφήνεται περισσότερο στο ένστικτο παρά στην ορθή κρίση. Ο Κ. Μ. Βίλαντ, μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία των γερμανικών γραμμάτων, γράφει ένα "βλάσφημο" παραμύθι, ένα σπινθηροβόλο αντίδοτο στην υποκρισία και τη σοβαροφάνεια, ένα διασκεδαστικό παιχνίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, που ενίοτε...

Μία από τις εκπληκτικές πτυχές της καριέρας του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα είναι η διορατικότητα και η συνέπεια που χαρακτήριζαν τις απόψεις του, το πάθος με το οποίο ενστερνίστηκε τον πασιφισμό και τον διεθνισμό από τις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως το τέλος της ζωής του. Από τον Σεπτέμβριο του 1914 άρχισε να γράφει τα αντιπολεμικά του κείμενα με κορυφαία στιγμή τη δημοσίευση, το 1919, την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το εμβληματικό του μυθιστόρημα Ντέμιαν, του δοκιμίου του "Η επιστροφή του Ζαρατούστρα". Σ’ αυτό, ο συγγραφέας προτρέπει τη γερμανική νεολαία να απομακ...

Στη "Γραφομηχανούλα" του Ζίγκφριντ Κρακάουερ (1889-1966) ο αφηγητής ερωτεύεται τη γραφομηχανή του. Η παράδοξη σχέση τους διανύει όλα τα στάδια μιας τυπικής ερωτικής συνύπαρξης: μια τυχαία συνάντηση, ενθουσιασμός και ερωτική μανία, απομάγευση και χωρισμός. Ό,τι περιγράφει ο Κρακάουερ προσομοιάζει με την εμπειρία του Φρίντριχ Νίτσε γύρω στα 1882, όταν, έχοντας χάσει την όρασή του, έγινε για λίγο ενθουσιώδης κάτοχος μιας από τις πρώτες γραφομηχανές. Σε αυτήν "χτύπησε" ποιήματα και επιστολές, όπου φανερώνεται πότε πότε ο ψυχικός εκτροχιασμός, όπως και στο αφήγημα του Κρακάουερ....