Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόκειται για δίγλωσση έκδοση που περιλαμβάνει το γαλλικό κείμενο της Priere sur l'Acropole του Ernest Renan και τη μετάφρασή του στην ελληνική γλώσσα, καθώς και κείμενα της Ιφιγένειας Μποτουροπούλου που συνοδεύον την έκδοση. Το κείμενο της προσευχής αυτής γράφτηκε από τον γάλλο φιλόσοφο και στοχαστή υπό την επήρεια των εντυπώσεων που του προκάλεσε η επίσκεψή του στο βράχο της Ακρόπολης το 1865, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ανατολή. Είναι ένας ύμνος στον ελληνικό πολιτισμό και τις αξίες του και στον καιρό του θεωρήθηκε από τα ωραιότερα κείμενα της γαλλικής λογο...

"Ένας καλλιτέχνης μπορεί να ευστοχήσει ή να αστοχήσει στο έργο του, δηλαδή να κερδίσει ή να χάσει τη ζωή του. Ωστόσο, αν μπορεί να πει στο τέλος της προσπάθειάς του ότι κατάφερε να απαλύνει ή να μειώσει όλες τις δουλείες που βαραίνουν τους ανθρώπους, τότε είναι, σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαιωμένος, και μπορεί, ώς ένα ορισμένο σημείο, να συγχωρήσει τον εαυτό του". (Απόσπασμα από την Ομιλία του Camus στη Σουηδική Ακαδημία κατά την απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας 1957)

Ο Λεόν Μπλουμ υπήρξεν ως γνωστόν, μετά τον Ζαν Ζωρές, κεντρική και κορυφαία προσωπικότης του κινήματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Ο Γρηγόρης Μπακόλας είναι μία ενεργή και σημαντική προσωπικότητα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Στη συνέχεια της εξαίρετης εργασίας του Ζαν Ζωρές, την οποία επεξεργάσθηκε και δημοσίευσε ο Γρηγόρης Μπακόλας με τον εμπερίστατο πρόλογο του σοσιαλιστή-καθηγητή Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη, επεξεργάστηκε και παρουσιάζει τώρα το παρόν βιβλίο του Λεόν Μπλουμ. Όπως είναι γνωστό ο Λεόν Μπλουμ μετά, και σε συνέχεια από τον Ζαν Ζωρές, εξέφρασε θεωρητικά...

Σε τούτο τον σύντομο αλλά περιεκτικό "οδηγό ζωής", ο Γάλλος συγγραφέας και ακαδημαϊκός Αντρέ Μωρουά (1885-1967) δίνει συμβουλές σ' έναν νέο για τη στάση που πρέπει να έχει απέναντι σε σημαντικά θέματα όπως η ανθρώπινη ευτυχία, η ψυχαγωγία, το χρήμα, ο γάμος, ο πολιτισμός της αφθονίας, ο φθόνος, η πολλαπλότητα του εαυτού και η αντιφατική ανθρώπινη συμπεριφορά... Διατρέχοντας ζητήματα που αναφύονται σε κάθε βήμα της πορείας ενός ανθρώπου, ο Μωρουά, σε αυτό το κείμενο του 1966 (γραμμένο ένα χρόνο πριν το θάνατό του) συνθέτει μια αληθινή ηθική ζωής και, ως απόσταγμα γνώσης κ...

Σημαντικοί Γάλλοι φιλόσοφοι, ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, λογοτέχνες θέτουν τους προβληματισμούς τους τόσο για τον αιώνα που έφυγε και σημαδεύτηκε από σημαντικές αλλαγές όσο και για το τέλος της χιλιετίας. Πρόκειται για κείμενα υψηλού στοχασμού που προσπαθούν να απαντήσουν με νηφαλιότητα και διαύγεια σε καυτά ερωτήματα της ύπαρξής μας και που αποκτούν μια ιδιαίτερα επίκαιρη σημασία καθώς στην αυγή της νέας χιλιετίας γεγονότα τρομακτικής βίας έρχονται να αναζωπυρώσουν τους φόβους της ανθρωπότητας για μια νέα αποκάλυψη.

Τα "Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα", ένα νεανικό γραπτό του Σαρλ Μπωντλαίρ αποτελεί ένα ντοκουμέντο που φωτίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μορφή του ποιητή και του αναλυτή, και σίγουρα τους ταιριάζει απόλυτα, στο ανθρώπινο επίπεδο η διατύπωση που κάποια στιγμή χρησιμοποίησε, ο νεαρός απολογητής του Ρομαντισμού στην τέχνη: "Η πιο πρόσφατη έκφραση της Ομορφιάς". Στο δοκίμιο "Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής", ο συγγραφέας πέραν πάσης αμφιβολίας εκθέτει με την μεγαλύτερη πληρότητα τις αποφάσεις του για την μοντέρνα τέχνη, εξού και η σημασία του για τον σύγχρονο αναγνώστη.

Συγγραφέας μεγάλης εμβέλειας, ποιητής, θεωρητικός της "ποιητικής" και δοκιμιογράφος, ο Βαλερύ υπήρξε οξυδερκής και ανατρεπτικός στοχαστής, που ανίχνευσε τις πηγές, τις δυνατότητες και τα όρια της δημιουργικής νόησης, διερεύνησε τις ποικίλες εκφάνσεις της αλληλουχίας "Σώμα- Πνεύμα- Κόσμος", ανέλυσε τους μηχανισμούς της γλώσσας και τις διαδικασίες της γνώσης, της ποίησης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας γενικότερα, με ιδιαιτέρως απαιτητική κριτική διάθεση όσο και με επώδυνα οξυμμένη ευαισθησία. Εύστοχοι και διαυγείς οι στοχασμοί του μαρτυρούν ένα τολμηρό πνεύμα, που επιχειρε...

Μικρή ερωτική εξομολόγηση στο βιβλίο και στη λογοτεχνία. Ζείτε με το φόβο μήπως πέσει η βιβλιοθήκη σας και σας πλακώσει ενόσω κοιμόσαστε; Η υπερβολική συσσώρευση βιβλίων θέτει άραγε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της οικογένειάς σας; Ταξινομείτε τα βιβλία σύμφωνα με το θέμα τους, τη γλώσσα, τον συγγραφέα, την χρονολογία έκδοσης, το σχήμα τους ή μήπως με ένα εντελώς διαφορετικό κριτήριο που μόνο εσείς το γνωρίζετε; Μπορεί κανείς να τοποθετήσει πλάι πλάι σ' ένα ράφι δύο συγγραφείς που ήσαν θανάσιμα τσακωμένοι μεταξύ τους όσο ζούσαν; Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα καλούνται...

"Τι θαύμα έγινε και μπόρεσες σε ηλικία μόλις 25 χρονών να είσαι αληθινός φιλόσοφος και ρήτορας χωρίς βοήθεια άλλη έξω από μερικά βιβλία; Πώς μπόρεσες κι ανέβηκες τόσο ψηλά στον αιώνα των τόσων μικροτήτων; Και πώς πίσω από την απλότητα ενός δειλού παιδιού κρυβόταν αυτό το βάθος κι αυτή η δύναμη της ευφυΐας; Θα νιώθω πικρά για πάντα πάνω μου την τιμή της φιλίας σου." Ο Βολταίρος για τον Βωβενάργκ.

[...] Τα κείμενα του τόμου αυτού, ανθολογημένα από διάφορα βιβλία του, δεν συνιστούν μόνο καταγραφές υπαρξιακού διαλογισμού προσωπικού αλλά και καταθέσεις συνειδητοποιημένων κριτικών εμβιώσεων δυό πραγματικοτήτων: του "Πολιτισμού" και της Ευρώπης συναρθρωμένων σε ένα βαρυσήμαντο γεγονός ζωής. Έτσι αποκτούν, για τον δυσχερή ετούτο ευρωπαϊκό αιώνα, σημασία βαρύνουσα και φωτιστική. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

"Όποιος αυξάνει τη γνώση του, αυξάνει την άγνοιά του", έλεγε ο Friedrich Schiegel. "Ζω ολοένα και περισσότερο με τη συνειδητοποίηση και την αίσθηση της παρουσίας του αγνώστου μέσα στο γνωστό, του αινίγματος μέσα στο τετριμμένο, του μυστηρίου σε κάθε πράγμα και, κυρίως, των προόδων μιας νέας άγνοιας σε κάθε πρόοδο της γνώσης", μας λέει ο Εντγκάρ Μορέν. Επιχείρησε λοιπόν εδώ μια αναγνωριστική περιπολία στα νέα εδάφη της γνώσης, όπου αποκαλύπτεται η αδιαχώριστη τριάδα: γνώση, άγνοια, μυστήριο. Κατά τη γνώμη του, το μυστήριο ουδόλως υποβαθμίζει τη γνώση που μας οδηγεί σ' αυτ...

Στο πιο πολυμεταφρασμένο και εμβληματικό γαλλικό έργο του εικοστού αιώνα, ο Μικρός Πρίγκιπας θα μάθει για την αγάπη και τη φιλία από μια αλεπού. "Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν" θα πει η αλεπού στον Μικρό Πρίγκιπα. Με πολλούς τρόπους, το "Γράμμα σ' έναν όμηρο" είναι η ανάλυση αυτού του ίδιου αισθήματος, καθώς ο Σαιντ-Εξυπερύ ανιχνεύει αυτά τα ουσιώδη συστατικά που καθορίζουν την ύπαρξή μας. Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ έγραψε το "Γράμμα σ' έναν όμηρο" το 1942, κατά τη διάρκεια της εξορίας του στην Αμερική. Απευθύνεται στον φίλο που έμει...

Τα "Γράμματα σ' ένα φίλο Γερμανό" εκδόθηκαν συγκεντρωμένα το 1945 στις εκδόσεις Γκαλιμάρ. Ο Καμύ μιλώντας για τη δίχως νόημα μεταφυσική των ναζί (μια μεταφυσική απ' όπου ξεκίνησε και ο ίδιος) εξηγεί τους λόγους που τον έκαναν να διαχωρίζει τη θέση του από τη δική τους. Η δίψα για δικαιοσύνη που τον βασάνιζε από τα παιδικά του χρόνια θα βρει κι εδώ την έκφρασή της, ενώ η απελπισία που πηγάζει από το κενό της δημιουργίας θα ξεπεραστεί "με την πίστη του ανθρώπου στη γη". Η πίστη στον άνθρωπο ως απόλυτη αξία ζωής είναι η μόνη δικαίωση σ' αυτόν τον κόσμο, και η προσήλωση στη δικ...

Δεν μπορώ όμως να αφήσω να τυπωθούν εκ νέου αυτές οι σελίδες, χωρίς να πω τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν. Γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν παράνομα. Σκοπός τους ήταν να ρίξουν λίγο φως στον αγώνα που κάναμε στα τυφλά, και με αυτό τον τρόπο να τον καταστήσουν πιο αποτελεσματικό. Είναι γραπτά περιστασιακά που μπορούν, συνεπώς, να δημιουργήσουν μια κάποια εντύπωση αδικίας. Αν έπρεπε πράγματι να γράψουμε για την ηττημένη Γερμανία, θα χρειαζόταν να υιοθετήσουμε μια γλώσσα κάπως διαφορετική. Ωστόσο, θα ήθελα μόνο να προλάβω μια παρεξήγηση. Όταν ο συγγραφέας αυτών των γραμμάτων λέει "εσείς...

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε ο Προυστ (1871-1922) για να προλογίσει ένα βιβλίο του Άγγλου αισθητικού John Ruskin (1819-1900), "Το σουσάμι και οι κρίνοι", που είχε μεταφράσει με τη βοήθεια της Μαρίας Nordlinger, γιατί τα αγγλικά του δεν ήταν και τόσο σίγουρα. Η μετάφρασή του κυκλοφόρησε το 1906, αλλά ο πρόλογος είχε δημοσιευτεί χωριστά στο περιοδικό "Λατινική Αναγέννηση" (15.6.1905), έχοντας για τίτλο "Πάνω στην ανάγνωση". Μετά άλλαξε κι έγινε "Μέρες ανάγνωσης", όταν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιγκαρό" (20.3.1907). Ξαναβρίσκουμε αυτό το κείμενο ή, όπως λέει ο ίδιος ο...

"Στοχάζομαι δεν σημαίνει να προχωρώ βαθύτερα στην έννοια της τάξης; Δες με ποιο τρόπο το τυφλό το Δέντρο με τα αποκλίνοντα μέλη αυξάνεται γύρω από τον εαυτό του κατά την έννοια της Συμμετρίας. Μέσα του η ζωή σταθμίζει, ορθώνει μια δομή και ακτινοβολεί τον αριθμό της με τα κλαδιά και τις εκβλαστήσεις τους, και κάθε εκβλάστηση το φύλλο της, με τις άκρες ήδη σημαδεμένες απ' το κυοφορούμενο μέλλον..." Μια εικοσαετία μετά το "Ευπαλίνος ή ο Αρχιτέκτων" (Άγρα 1988) και το "Ψυχή και χορός", δύο σωκρατικούς διαλόγους που κυκλοφόρησαν και οι δύο το έτος 1921, στις 25 Οκτωβρίου 194...