Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θρυλικά ονόματα της αρχαιότητας, που τα γνωμικά και τα αποφθέγματα τους, απόσταγμα καθημερινής, κυρίως πολιτικής σοφίας, κατηύθυναν τον πρακτικό βίο των αρχαίων Ελλήνων. Σωσμένη ως τις μέρες μας, η πρακτική αυτή σοφία εξακολουθεί να είναι πάντοτε χρήσιμη.

Η δύσπνοια ως διαταραχή της αναπνοής, αιτίες και είδη της πάθησης. Η δύσπνοια ως διαγνωστικό μέσο άλλης νόσου. Επίσης, ανάπτυξη και εξήγηση της ιπποκρατικής διδασκαλίας για τη δύσπνοια.

Βιβλία Δ΄, Ε΄: Τα όργανα και τα μέρη του πεπτικού συστήματος, που συμμετέχουν στη θρέψη του οργανισμού. Το ήπαρ, το πάγκρεας και το ουροποιητικό σύστημα.

Βιβλία ΣΤ΄, Ζ΄: Περιγραφή των μερών του θώρακα. Η καρδιά και οι πνεύμονες. Η παραγωγή της φωνής.

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται, μετά επιλογή αυστηρή, αποσπάσματα έργων του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους, του Αισχύλου και του Σοφοκλέους, του Ευριπίδου και του Θουκυδίδου, του Ισοκράτους και του Δημοσθένους, όπου οι κλασικοί αυτοί συγγραφείς εκφράζουν καίριες γνώμες για την ουσία της πολιτικής, της κρίσιμης αυτής για τους ανθρώπους ρυθμιστικής λειτουργίας της κοινωνίας, ή για σπουδαία ζητήματα πολιτικής. Το κάθε κεφάλαιο αποτελείται από ειδικά για ορισμένο θέμα κείμενα στο πρωτότυπο, μετάφρασή τους και σχόλιά τους. Η επιλογή προς συγκρότηση του βιβλίου υπήρξε όχι εξαντλητ...

[...] "Ο Ελληνικός Τρόπος" δεν είναι ένα βιβλίο ιστορίας. Είναι ένα βιβλίο που καλύπτει τον ελληνικό πολιτισμό στο απόγειό του, τον 5ο αιώνα π.Χ., και υπενθυμίζει το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Ένα βιβλίο που έγινε κλασικό από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, διαπαιδαγώγησε πολλές γενιές αναγνωστών και διαμόρφωσε συνειδήσεις σχετικά με το τι οφείλει η ανθρωπότητα στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. "Ο Ελληνικός Τρόπος" είναι μια γεμάτη πάθος ωδή στους Αρχαίους Έλληνες και τα πνευματικά τους επιτεύγματα που καλύπτει όλο το εύρος και το μεγαλείο της πνευματικής ζωής στην...

Η παρούσα έκδοση των "Αφορισμών" δεν είναι κριτική, αφού γίνεται από γιατρό που δεν έχει την πρόθεση να οικειοποιηθεί την ιδιότητα του κριτικού φιλολόγου. Ο χαρακτήρας της προσδιορίζεται περισσότερο από την ιατρική και λιγότερο από τη φιλολογική φύση του κειμένου, επειδή οι "Αφορισμοί" συνιστούν κατ' εξοχήν ιατρικό κείμενο. Στην παρούσα έκδοση το αρχαίο κείμενο ακολουθεί, με ελάχιστες αποκλίσεις, την έκδοση του E. Littre, "Oeuvres completes d' Hippocrate", τομ. ΙV, σ. 458-609. (από το σημείωμα του βιβλίου)

Το πρόσωπο της Πάνθειας, από την "Κύρου Παιδεία" του Ξενοφώντα, είχε συγκινήσει τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους. Σ' αυτό το βιβλίο ξεχωρίστηκαν και συντέθηκαν όλα τα σχετικά αποσπάσματα και το αποτέλεσμα ήταν μια όμορφη ιστορία, που συνδυάζει μερικά απ' τα πιο σπουδαία θέματα ενός ολοκληρωμένου αφηγήματος: έρωτα, πίστη, θυσία, πόλεμο, ζωντανό διάλογο κ.ά. Και όλα αυτά σε μια λεπτή, άνετη αττική γλώσσα. Έτσι, μαζί με τη μετάφραση, που θέλει μόνο να είναι οδηγητική στο κείμενο, δημοσιεύεται το πρωτότυπο, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί, αν το θέλει, να χαρεί την ίδια την πραγμ...

Το μυθιστόρημα "Δάφνης και Χλόη" είναι ένα ποιμενικό, ερωτικό μυθιστόρημα. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Λέσβο, την πατρίδα του συγγραφέα Λόγγου, ο οποίος με λεπτές πινελιές και φωτεινά χρώματα ζωγραφίζει τα πράγματα και φωτίζει το περιβάλλον περίτεχνα. Αφηγείται την ιστορία δύο έκθετων παιδιών που αγαπιούνται χωρίς να ξέρουν τι είναι ο έρωτας. Μια ιστορία γεμάτη νοσταλγία για τη χαμένη αθωότητα. Είναι θα λέγαμε, βουκολική ποίηση πλημυρισμένη από το πάθος της αγάπης, όπως το βλέπουμε σε βουκολικά αφηγήματα, κυρίως θεατρικά του δεκάτου ογδόου αιώνα.

Εγώ τουλάχιστον δεν έχω την απαίτηση να είναι οι γονείς άγριοι και σκληροί στη συμπεριφορά τους, αλλά συχνά πυκνά να συγχωρούν τα λάθη κάποιου νεότερου και να θυμούνται πως και οι ίδιοι υπήρξαν νέοι. Κι όπως οι γιατροί ανακτώντας τα πικρά φάρμακα με γλυκούς χυμούς, βρήκαν την ευχαρίστηση ως δρόμο για την βελτίωση της υγείας του αρρώστου, έτσι και οι γονείς πρέπει να συνδυάζουν της σκληρές παρατηρήσεις με την πραότητα. Κι άλλοτε να υποχωρούν στις επιθυμίες των παιδιών τους και να χαλαρώνουν τα χαλινάρια άλλοτε πάλι να τα τεντώνουν· και προπαντός πρέπει να υπομένουν τα λάθη τ...

[...] Επιδίωξη του παρόντος πονήματος είναι να καταγράψει το κλίμα του Δ΄ αιώνα, αλλά και να προσδιορίσει ακριβέστερα την ποιητική διάσταση του τελευταίου "έλληνα" επιγραμματοποιού με την επίκληση αισθητικών και όχι ιδεολογικών προϋποθέσεων.

Η παρούσα μεταγραφή, που δίδεται στη δημοσιότητα εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, σε αυτοτελή πλέον και πλήρη μορφή, επιλέχθηκε για μια πολύ συγκεκριμένη της αρετή: την ελκυστικότητά της ως αναγνώσματος για ένα ευρύ κοινό. Θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί κανείς αν η αρετή αυτή απασχόλησε ποτέ ως κύριο αίτημα τις μεταγραφικές πρωτοβουλίες που σημειώθηκαν κατά τον εικοστό αιώνα γύρω στο ομηρικό κείμενο -πρωτοβουλίες που διακρίνονταν κατά το πλείστον από γενναιόφρονα φιλοδοξία (όπως βεβαίως και η, εν εξελίξει στις μέρες μας, του Δ.Ν. Μαρωνίτη). Δεν υπάρχει αμφιβο...

[...] Η διαφοροποίηση της προσέγγισης σ' αυτόν τον τόμο έγκειται στο θεολογικό του περιεχόμενο, καθώς, αναφερόμενος ο Πλούταρχος στο κυρίαρχο ζεύγος των θεών της Αιγύπτου, την Ίσιδα δηλαδή και τον Όσιρη, ξεδιπλώνει από το γεμάτο πανέρι του ανεξάντλητου γνωστικού του αποθεματικού όχι μόνο την ευρυμάθειά του και στα θρησκευτικά ζητήματα, αλλά ταυτόχρονα διατυπώνει με παρρησία την άποψη ότι, τουλάχιστον γλωσσολογικά και ετυμολογικά, τα ονόματα αυτών των θεών είναι Ελληνικά! Επομένως, θα κολυμπήσουμε κατά την πορεία της ερμηνευτικής προσέγγισης του έργου σε βαθιά νερά μαζί με τ...

Τα "Πολιτικά Παραγγέλματα" αποτελούν πρακτική διδασκαλία για κάποιον που πρόκειται να ασχοληθεί με την πολιτική. Ο συγγραφέας βρίσκει τρόπο να χρησιμοποιήσει την εκπληκτική πολυμάθειά του, παραθέτοντας ανέκδοτα, αποσπάσματα, λόγους από την ελληνική και ρωμαϊκή γραμματεία και ιστορία, γιατί πιστεύει ότι η ιστορία είναι ο καλύτερος δάσκαλος για όποιον επιθυμεί να διακριθεί στην πολιτική. Καλλιεργημένος, με θαυμάσια μνήμη και με ανοιχτό μυαλό, ο Πλούταρχος βλέπει τα πάντα από την ηθική τους πλευρά και επιδεικνύει πρακτική και συγχρόνως ιδεαλιστική λογική, εκφράζοντας, αν όχι τ...

To χιούμορ (ευτραπελία) των Aρχαίων Eλλήνων ως έκφραση των ποικίλων μορφών της πολιτικής και κοινωνικής τους ζωής αλλά και της ψυχικής τους ιδιοσυγκρασίας.

Βιβλία Α΄-Γ΄: Η εξέταση της χρήσης, της ιδιαίτερης λειτουργίας και της προσφοράς των διαφόρων τμημάτων που συναπαρτίζουν τα όργανα του ανθρώπινου σώματος. Η κατασκευή του άκρου χεριού· ο καρπός, ο πήχης και ο βραχίονας· η κατασκευή των κάτω άκρων.

Αντωνίνου: Μεταμορφώσεων συναγωγή Μεταμορφώσεις ανθρώπων και ζώων στη μυθολογία. Σπάνιες παραλλαγές. Βαβρίου: Μυθίαμβοι Αισώπειοι Διασκευές μύθων του Αισώπου σε χωλιαμβικό μέτρο.

Το σπουδαιότερο φιλολογικό-κριτικό έργο του Διονυσίου. Υφολογική πραγματεία που εξετάζει το συνταίριασμα των λέξεων στον λόγο, τη σύνθεση, που θεωρεί ως σημαντικότερο όρο της συγγραφής ενός έργου.