Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον Αντώνη Χαλιακόπουλο και το Γιάννη Σμυρνή: αυτοί ξέρουν... Είναι τόσο όμορφο Γιώργο ν' αλλάζεις παραστάσεις. Η ζωή που αρχίζει και τελειώνει με ένα πρόγραμμα , που απλά επαναλαμβάνεται καθημερινά, δεν έχει να σου δώσει τίποτα. Πολλές φορές η μητέρα μου, μού δείχνει κάποιο ενθύμιο της γιαγιάς ή του παππού και σκέπτομαι πως κι εγώ όταν εγώ πεθάνω, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θέλω όταν γεράσω να πω, έζησα, έζησα, έζησα! Να ξεφυλλίζω τη σκέψη μου σαν άλμπουμ και να βλέπω παντού φωτογραφίες με όμορφες στιγμές. Γι αυτό ζωγραφίζω, για να φτιάχνω εκείνα που...

Ο Ευριπίδης πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου στη Μακεδονία. Ο μύθος που έφτασε ως εμάς λέει ότι πέθανε κατασπαραγμένος από σκυλιά. Παρακολουθούμε την αγωνία του να προλάβει να ολοκληρώσει το τελευταίο του έργο, τις "Βάκχες", ενώ οι εχθροί του καραδοκούν και τού στήνουν συνεχώς παγίδες. Ένα φανταστικό ταξίδι σε μια μακρινή και ταραγμένη εποχή. 'Ενας δραματικός μονόλογος σε είκοσι-τέσσερις σκηνές-επεισόδια που διαθίζονται με στοιχεία κωμικά.

Η έκδοση του "Λαγκά", το 1903, έφερε στο λογοτεχνικό προσκήνιο της Ελλάδας ένα εντελώς νέο ύφος, νέα δομή στην αφήγηση και έναν νέο, τελείως καινοφανή ήρωα. Ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη επιτυχημένη παραγωγή πρωτότυπου νεωτεριστικού έργου που βγαίνει κατευθείαν από την εμπειρική επισκόπηση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Τι επισκοπεί; Τον πρόσφατο τότε ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, τον πόλεμο που προκάλεσε τόση έξαψη και τόση οδύνη στην ελληνική κοινωνία. Όχι όμως μόνο τον πόλεμο. Επισκοπεί ακόμα τη μεταβατικότητα της ελληνικής κοινωνίας από τις αργόσυρτε...

Η "Ζωή αρρωστεμένη" δημοσιεύθηκε το 1916, μια χρονιά αρκετά μαύρη, αφού σηματοδοτήθηκε από τον συνεχιζόμενο ευρωπαϊκό πόλεμο, τον λεγόμενο εθνικό διχασμό και τον αγγλογαλλικό αποκλεισμό της Ελλάδας. Η φτώχεια, η πείνα και η αβεβαιότητα, που κατέκλυσαν την κοινωνία, έδωσαν ίσως αφορμή για το μαύρο αυτό και πεσιμιστικό αφήγημα. Ο ήρωάς του είναι ένας έφηβος που βασανίζεται από την ενότητα του έρωτα και του θανάτου. Ο φαύλος κύκλος του αφηγήματος είναι ότι η ερωτική επιθυμία, που καταλύει το ένστικτο του θανάτου, εκδηλώνεται προς την κόρη της μητριάς, της θεωρούμενης από τον ή...

Οι "Σημαδεμένοι" του Γιάννη Μαγκλή (Α΄ Κρατικό Βραβείο 1974) κλείνουν εννιά νουβέλες και διηγήματα από τα καλύτερα που έχει να παρουσιάσει η νεοελληνική λογοτεχνία. Ο συγγραφέας μας δίνει ανθρώπους υπαρκτούς, που σκέφτονται, αισθάνονται, ενεργούν όπως άνθρωποι γνώριμοί μας, με πάθη όμως δυνατότερα, που πολλές φορές τους σπρώχνουν στην περιπέτεια και τον κίνδυνο. Η τολμηρότητά τους, που φτάνει στην απερισκεψία, τους οδηγεί στη νίκη ή και στο χαμό.

Μέσα στο απογευματινό τραίνο, που τον πήγαινε από Πατήσια προς Ομόνοια, ο λεπτός, ώριμος άνδρας με το γκρίζο πανοφώρι και σηκωμένο το γιακά, είχε την αίσθηση πως όπου νά 'ναι ο φετεινός χειμώνας θα έδειχνε τα δόντια του, και με μια ξαφνική λαβή θα τον κρατούσε καθηλωμένο. Το τραίνο γεμάτο· άνθρωποι κάθε τάξης και επαγγέλματος, άλλοι όρθιοι και άλλοι καθιστοί. Βρήκε θέση στριμωχτά, ανάμεσα σε μια γυναίκα με αντρικό ταγιέρ, που είχε την όψη μοδίστρας, κι έναν ηλικιωμένο με πεσμένα γυαλιά, χωμένον σε μια εφημερίδα. Πάνω του ακριβώς, κρέμονταν μια αρμαθιά νεαροί, γελώντας, τ...

Στην "Κάθοδο των εννιά" η ακύμαντη δραματική ενάργεια προκύπτει από τη σκόπιμα αντιδραματική γραφή της. Μια λιτή, γυμνή, απέριττη, μικροπερίοδη γραφή, χωρίς περιγραφές, περιστροφές και αναλύσεις, χωρίς πολλά επίθετα, όπου κυριαρχεί ο ευθύς λόγος και λειτουργεί απρόσκοπτα το ουσιαστικό και το ρήμα για την άμεση μετάδοση της πιο καίριας πληροφορίας. Μια γραφή που αποδραματοποιεί λεκτικά τα πιο συγκλονιστικά επεισόδια πετυχαίνοντας μια έμφαση από την ανάποδη, σα να λέμε, σε μια μόνιμη διάθεση οξύμωρου, όσο πιο μεγάλα τα γεγονότα, τόσο πιο απλά τα λόγια. Η ιδιότητα του "κοινού...

"Εγώ, ο Μανουέλ Σαλίνας, γεννημένος στη Μάλαγα, πρώην σπουδαστής, πρώην πλοηγός καραβοτσακισμένος, γράφω τα όσα μου έτυχαν από τη μέρα που βρέθηκα μισοπεθαμένος σ' ένα παράξενο ακρογιάλι στο "νησί των σκύλων", όπως ονομάζουν οι πορτολάνοι το αλλόκοτο αυτό μέρος. Ήμουνα τριάντα χρονών τότε. Αιχμάλωτος πειρατών και αναγκαστικός πλοηγός τους. Κυνηγούσαμε κάποιο εμπορικό τρικάταρτο, όταν μας σάρωσε αναπάντεχος σίφουνας και μας βούλιαξε αύτανδρους. Εγώ γλίτωσα μόνο, δεν ξέρω πώς. Ήταν άνοιξη του 1503..."

Ήταν ένα γελαστό απόγεμα - ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε εκείνη την ώρα, γύρω στις πέντε, που η Νεφέλη και ο Αλέξης όρμησαν μέσα στο μικρό μπαρ της ανατολικής πτέρυγας του αεροδρομίου. Όρμησαν - είναι η σωστή λέξη. Εδώ και είκοσι λεπτά σεριάνιζαν στο αεροδρόμιο χωρίς ν' αποφασίζουν πού θ' αράξουν. Εκείνη με τα κόκκινα μακριά μαλλιά της, ξέπλεκα στους ώμους, και τα άσπρα γάντια της - παράξενο θέαμα μέσα στο αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Εκείνος με ένα τζην κι ένα πουκάμισο. "Νιόπαντροι;" είχε ρωτήσει η συνοδός στις Αναχωρήσεις Εξωτερικού βλέποντας τα κόκκινα τριαντάφυλλα στην αγκα...

Η Σύλβια είναι μια νέα γυναίκα που ζει στην Αθήνα του σήμερα. Τη συναντώ καλοκαίρι, την ώρα που αποχωρεί από μια σχέση έρωτα. Ακούω την καρδιά της που αυθόρμητα, ειλικρινά, σε χρόνο παρόντα, κάνει αφήγηση τον πόνο του αποχωρισμού. Θα μπορούσε να είναι μια αφήγηση μοναξιάς στο γκρι φόντο της απουσίας ενός εραστή που ακόμα δεν έγινε παρελθόν. Η ζωή όμως ρέει, πάντα παρούσα. Στο φόντο της καρδιάς ακουμπάει αθόρυβα φωτεινές, χρωματιστές πινελιές, μικρά, καθημερινά θαύματα επικοινωνίας. Ιδού ένα γλυκό παραμύθι που αφηγείται όσα μεσολάβησαν από τα περίεργα και θαυμαστά γεγονότα τ...

Περιέχεται η νουβέλα "Η δουλειά μου ως γυμνό μοντέλο" και τα διηγήματα "Να βάλεις την ομορφιά στο σπίτι σου, να ησυχάσεις", "Τα φώτα της Λεμονιάς", "Η Κορίνα", "Ένας συνταξιούχος αστυνομικός" και "Ένα όχι που μου ανέβασε το ηθικό".