Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Χ. Κ. είναι ένας έφηβος. Μεγαλύτερος ίσως στα χρόνια, μα παραμένει έφηβος. Έχει ιδέες και ιδανικά. Διακατέχεται από ένα νεανικό μεσσιανισμό. Του αρέσουν τα μεγάλα οράματα. Είναι ηρωικός. Η γλώσσα του είναι ιδεαλιστική. Ξεστομίζει μεγαλόσχημες προτάσεις. Είναι όμως και νευρωτικός. Έχει μια εμμονή, μια μανία. Έχει διαφορές με τον Παρθενώνα. Και κάποια μέρα... αποφασίζει να τις λύσει.

Είναι η πρώτη έκδοση λογοτεχνικού έργου της συγγραφέως, της οποίας είναι δημοσιευμένα τέσσερα ακόμη διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά της περιφέρειας. Η νουβέλα "Εκείνη η πόλη", η οποία αναφέρεται στη μυστική ζωή των γυναικών και στις δικές τους, εντός τους, πόλεις, αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό της Θράκης, χαιρετίστηκε ένθερμα από τον αείμνηστο ποιητή Θανάση Τζούλη και απέσπασε τα καλύτερα από την "αθηναϊκή" κριτική.

Ο άνθρωπος ανήκει στα θηλαστικά. Δηλαδή στην κατηγορία των ζώων που θηλάζουν. Δηλαδή στα θηλυκά. Είναι λοιπόν εκπρόσωπος μας η κυρία Φρίμαν; Η κυρία Φρίμαν που αν κάτι δεν μπορεί να γίνει όπως το θέλει αυτή το θεωρεί προσωπική προσβολή της φύσης στο πρόσωπό της. Η κυρία Φρίμαν που αγαπάει κι εκτιμά τον Φρίμαν σαν ένα αξιαγάπητο μογγολάκι... Η κυρία Φρίμαν που σχεδιάζει τη ζωή, αλλά δεν την ονειρεύεται. Η κυρία Φρίμαν που θέλι να κάνει έρωτα χωρίς περιορισμούς, να βιαστεί, να δαγκώσει και να δαγκωθεί, να ξεσκιστεί και να ξεσκίσει, ελεύθερα όπως πίνεις νερό, χορεύεις σε ν...

Ο Ιάσων, παρά τη φαινομενική ακινησία, παρά τη ρουτίνα που σκέπαζε σαν προστατευτική κουβέρτα τις προθέσεις του και τους στόχους του Γραφείου Ενημέρωσης, ήταν εν γνώσει του γεγονότος ότι είχε μια καρέκλα στην οποία καθόταν, αλλά πάνω σ' αυτή την καρέκλα, μέσα σε τούτο το γραφείο, ένιωθε ότι βρισκόταν σε άλλο πλανήτη, ότι ένα αστρικό φως φώτιζε τα πάντα, ότι ο ίδιος ήταν απρόσωπος και πάνω απ' αυτή την καρέκλα παρατηρούσε και θεωρούσε τα πάντα που συνέβαιναν γύρω του, ως εν τη απουσία του. Δεν μπορούσε να γίνει ο ίδιος κριτής των πράξεών του, ανακάλυπτε ότι ήταν καθισμένος σ...

Σε κάποιο περιοχή της σύγχρονης ελληνικής επαρχίας φτάνει ο ήρωας της νουβέλας –ένας Έλληνας που έζησε πολλά χρόνια στην κεντρική Αφρική– και αγοράζει μια έκταση έξω από ένα χωριό. Το κτήμα είναι τρεις μικροί λόφοι, άνυδρο και ξερό. Εγκαθίσταται εκεί και εφαρμόζει τη μέθοδό του να βγάλει νερό, που είναι ανορθόδοξη και παράξενη. Όπως είναι φυσικό, κινεί την περιέργεια και στη συνέχεια το ζεστό ενδιαφέρον δύο γυναικών, υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας, που εκείνο το καλοκαίρι μένουν σε γειτονικό με το κτήμα οίκημα της υπηρεσίας. Τον παρακολουθούν επίσης ο παπάς και ο κοινοτά...

"Μου λείπει η θάλασσα μαζί σου. Ακόμη και στα παγωμένα νερά με παρέσυρες πάντα, τι χάνουν αυτοί απέξω που απλά μας κοιτούν." Αυτός, ένας Έλληνας που ζει στη Γερμανία, γράφει σ' εκείνη, μια Ελληνίδα που μένει στην Ελλάδα. Μέσα από το γράμμα αυτό αναδύονται δυο διαφορετικοί κόσμοι: ο δικός του, της Δυτικής Ευρώπης του σήμερα, ο δικός της, μιας Ελλάδας που προσπαθεί να βγει από τη φθορά -ο δικός του, του επιστήμονα, ο δικός της, της καλλιτέχνιδας- αλλά και το κοινό τους παρελθόν, οι κοινές αναμνήσεις, η πολύπλοκη σχέση τους, το πάθος τους δια μέσου του χρόνου. Ο Φίλιππος θ...

"Κάποτε θ' αποφάσιζα, και το ευχόμουν, για να τελειώσει ο στρόβιλος των διλημμάτων, να κατασταλάξω στα καθιερωμένα ή ν' αναζητήσω την ελευθερία μου, δηλαδή την αυτοδιάθεση και τη μοναξιά. Όταν πια δε θα 'χω τίποτα από τα αγαθά της νεότητας ας έχω τουλάχιστον αυτήν. Γιατί μόνο μ' αυτήν θα γαληνέψω. Εν τω μεταξύ, ακουμπούσα στο σχήμα: αναβολή, αναστολή, καθυστέρηση της τελικής απόφασης και τα χρόνια περνούσαν. Όσο είχα δυνάμεις να αντέχω τον παραδοσιακό για τη γυναίκα τρόπο ζωής, σπίτι, οικογένεια, σιωπή, το έκανα αγόγγυστα. Ο πλούτος μου, σκεφτόμουν, δε χάνει την αξία του, δ...

"Το μυθιστόρημα είναι η ώρα της μνήμης, της σιωπής η ώρα, η στιγμή της αποτύπωσης. Κάθε πράγμα όμως, για να τοποθετηθεί στη μνήμη, πρέπει να ζήσει. Εγώ αποτυπώνω στα χαρτιά μου στιγμές ζωής, έτσι δεν μπορώ να κάνω μυθιστόρημα". Όταν στα 1990 γνώρισα τη "Χάρτινη γυναίκα", μου εμπιστεύτηκε το υλικό που είχε συγκεντρώσει για να γράψει ένα μυθιστόρημα: στιγμές ζωής που συνέχιζαν ν' αναπνέουν αποκαλύπτοντας αισθήσεις που δεν χωρούσαν στις γνωστές του χώρου και του χρόνου διαστάσεις, κομμάτια σκέψης ετοιμοθάνατης που βιαζόταν πριν φύγει ν' αφήσει την υποθήκη της, εικόνες που θ...