Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Γουέντυ είναι τραγουδίστρια της κάντρυ. Ο Τζέραρντ είναι άνεργος, αλλά έτσι του αρέσει. Ζουν στο Σηάτλ, αλλά δεν είναι ευτυχισμένοι κι όλο καβγαδίζουν. Η Γουέντυ φεύγει για περιοδεία στην Αλάσκα. Του γράφει γράμματα, εκείνος όμως δεν απαντάει: έχει βαρεθεί, θέλει την ησυχία του. Γίνεται μια παρεξήγηση, η Γουέντυ θυμώνει πολύ κι απελπίζεται. Όμως, η Αλάσκα δεν είναι μόνο χιόνια κι αρκούδες και άγρια φύση. Είναι ένας τόπος όπου όλα μπορούν να συμβούν. Και συμβαίνουν. Επιστολές που συνθέτουν μια ιστορία αγάπης σ' ένα βόρειο κλίμα: μια ιστορία ρομαντική και σκληρή και αστεία...

Ποτέ πριν το αμερικάνικο όνειρο δεν είχε κατακτήσει σε τέτοια έκταση τη μορφή οικουμενικής, καθολικής ανθρώπινης αξίας. Ποτέ πριν το κέρδος δεν υπήρξε πειστικότερος σύμμαχος στην ανοχή και συναίνεση του πολίτη. Ποτέ πριν η συνείδηση του πολίτη δεν βίωνε τόση μοναξιά στον άγριο συναγωνισμό του κέρδους. Κι ωστόσο: αρκεί μια στιγμή ανυπακοής σε αυτά τα Δεδομένα της Ζωής μας για να αλλάξει ο κόσμος... Η πιθανότητα "να λάβουνε κάποτε τα όνειρα εκδίκηση" αποτελεί το στοίχημα των ηρώων αυτού του βιβλίου οι οποίοι βιώνουν λάθρα: ανάμεσα στη βαρβαρότητα του υπαρκτού κόσμου και στα ό...

"Τα βαθυγάλανα νερά των ωκεανών σου θα τιθασέψω, κτίζοντας χιλιάδες λιμάνια με προβλήτες, όπου θα αράζουν τα πάσης φύσεως πλεούμενα. Τα μπράτσα των ναυτών θα λάμπουν στον ήλιο καθώς θα μαϊνάρουν δένοντας τα καραβόσκοινα για τη σιγουριά των καραβιών. Να! Βλέπω κιόλας τους ναύτες στο μπλε και στο λευκό, φρεσκοξυρισμένους να κατεβαίνουν τις κλίμακες και να τραβούν προς τα σοκάκια της ηδονής, βλέπω τον Ποσειδώνα με την Τρίαινα να ανακατεύει τα απύθμενα βάθη σου και όλον τον υδρόβιο κόσμο να ερωτεύεται στις παραλίες σου. Στα ρηχά των νερών σου θα έκτιζα πόλεις με μπλε σπίτια, μ...

"Το πέμπτο γένος" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίκαιρο, γιατί εκφράζει την γραφειοκρατική εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, με κάποια δόση υπερβολής, χρήσιμη όμως για να καταλάβουμε τον παράλογο δρόμο που ακολουθούμε έχοντας μετατρέψει τις αξίες σε σκοπιμότητες. Μια μελαγχολική μαρτυρία για μια γενιά που έχει χάσει τα ιδανικά της και διαμορφώνει ένα κοινωνικό σύνολο χωρίς ταυτότητα. Σ. Β.

Μπορεί να υπήρξαμε διαμετρικά αντίθετοι σε πολλά θέματα, όμως στο ένα, το πιο βασικό και το πιο βαθιά ανθρώπινο συμφωνήσαμε, μυστικά κι απόλυτα: "Γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα". Στην ουσία αυτή ήταν η κοινή μας ιδεολογία...

... Αδιαφορία και πλήξη βασίλευαν στην οικογένεια. Σχέσεις τυπικές και συνθήκες διαλυτικές. Οι χαρές και οι λυπες του ενός δεν άγγιζαν την ψυχή του άλλου. Εκείνος, ο πατέρας, ακροβατεί επικίνδυνα σε μονοπάτια σκοτεινά κι άγνωστα, κυνηγώντας χίμαιρες κι απολαύσεις καθημερινές, κι εκείνη, η μητέρα, απογοητευμένη παραπαίει... Τα παιδιά συνθλίβονται στις μυλόπετρες της αστοχίας των μεγάλων, μα καταφέρνουν ν' αντιδράσουν, όπως κι η γιαγιά, που παλεύει, μ' όλη της τη δύναμη, να σώσει ό,τι σώζεται... Ώσπου ξεσπάει η θύελλα, που ανατρέπει τις συνήθειες και νεκρώνει τις ψυχές. Κα...

1967. Μέρες απατηλής δόξας, με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα να μεσουρανούν. Στην Αλβανία, τελειόφοιτοι μαθητές γυμνασίου ζουν μια καθημερινότητα ασφυκτική και υποχρεωτικά ηρωική, με το Κόμμα πανταχού παρόν και το μέλλον προδιαγεγραμμένο. Κι ενώ αισιοδοξούν μέσα σε μια ψευδαίσθηση ευτυχίας, στα όρια του νεανικού παραληρήματος, αντιστέκονται σιωπηλά στην ατσάλινη πειθαρχία με μοναδικό τους όπλο τα όνειρα και σύμμαχο τον έρωτα και τη μαγεία του κινηματογράφου. Μα όταν κάποιοι τολμούν να δραπετεύσουν από αυτή την αιχμαλωσία και να ανακαλύψουν τα μυστικά που κρύβονται πίσω από τα...

Οι δύο νουβέλες τού Ανδρέα Μπαζού αποτελούν "έργα λογοτεχνίας και ποίησης εν γένει γιατί περιέχουν την ζωή, αναπαριστούν τη ζωή της ζωής", όπως αναφέρει ο Γάλλος ανιψιός του- φιλόσοφος- Κριστιάν Λεμπλάν και ακόμα ότι "στην λογοτεχνία και ποίηση, τα προκείμενα μέσα -σκηνές, προσωπικότητες, καταστάσεις, θλίψη, χιούμορ-προσδίδουν στοιχεία ζωής".

Είχε όνειρα ο Ορφέας. Αταξινόμητα θα πεις μα πολύ μεγάλα, θεόρατα. Τόσα που δε χωρούσαν στα μάκρη και στα πλάτη της χώρας μας κι έτρεξε να τ' απλώσει μέσα στην απεραντοσύνη της μακρινής χώρας. Μόνο εκεί χωρούσαν. Κι από κει, ποιος ξέρει, κάπου αλλού θα έβρισκε συμπλήρωμα. Άκουε για Ωνάσηδες κι άλλα μπουμπουνιστά ονόματα και γίνονταν κεντρί στη φαντασία του. "Φτάνει να θέλεις" έλεγε συχνά και συμπλήρωνε: "Τα άλλα έρχονται". Αυτός κι αν ήθελε! Και με τα βουνά και μ' όλα τα στοιχειά ήταν αποφασισμένος να τα βάλει. Κι έπρεπε -το 'βλεπε καθαρά μέσα απ' την αρρωστημένη φαντασία τ...

Οι ιστορίες του έρωτα και της αγάπης είναι τόσο συνηθισμένες στην ανθρώπινη φύση, όπως και η ανάσα που μας κρατάει στη ζωή. Μέσα απ' το πάθος σκορπίζουν: την ερωτική φαντασίωση. Δημιουργούν Μελωδίες Αμαρτίας. Ασελγούν και φθείρουν σάρκες. Ταυτίζουν το θάνατο με τον έρωτα. Δοκιμάζουν το Alter Ego μας. Μια συλλογή από πέντε συγκλονιστικές μυθιστορίες ακραίων καταστάσεων με βαθιά όμως ανθρώπινη χροιά. Γυναίκες και άντρες γεμάτοι αδυναμίες, πάθη και ευαισθησίες που προσπαθούν να ισορροπήσουν τη ζωή τους και να ζήσουν κάποιες από τις όμορφες στιγμές της. Κι ενώ κάποιοι μπορεί να...

Τη λένε Δέσποινα και θέλει να φύγει. Όσους θα ακολουθήσει στα τυφλά δεν έχουν πού να την πάνε. Και κάθε φορά, ο γυρισμός θα γίνεται και πιο δύσκολος. Ένα ανθρώπινο πλάσμα που θα χαθεί αναζητώντας τρόπο να ζήσει. Είναι ο Κιλρόϊ, που δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ο χασογκόλης Αριστείδης Παπάζογλου. Είναι αυτός που γράφει στους τοίχους «αν υπάρχει Θεός την πουτσίσαμε» και που τις τελευταίες του ώρες αναρωτιέται αν υπάρχει ζωή πριν το θάνατο. Δύο μεγάλες νουβέλες.

Τι μπορεί να συμβεί στην ψυχή ενός γηραιού κυρίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κάπου στην Αυστρία, όταν δέχεται πρόσκληση για συνάντηση από τη γυναίκα της ζωής του, ύστερα από σαράντα έξι χρόνια απομόνωσης και χωρισμού; Ποιοι συλλογισμοί κινητοποιούνται μέσα του καθώς "βυθομετρά τη θάλασσα της ζωής του"; Πώς θα αντιδράσει, και τι θα νοιώσει, βλέποντας πως "η συνείδηση είναι ένας αντίπαλος ακαταπόνητος"; Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο όπου οι σκέψεις για τον θάνατο, τον έρωτα, το ανθρώπινο σώμα και τις μεταμορφώσεις του, την εσωτερική ερημιά, μετατρέπονται σε "θύελλα ερω...

Δεν υπάρχει κοινωνία. Μόνο άτομα. Επιχειρηματίες, μάνατζερ, γιατροί, δημοσιογράφοι, διαφημιστές, μοντέλα, σύζυγοι, γκόμενες, καλλιτέχνες, όλοι εναντίον όλων με μια ακατάληπτη γλώσσα χωρίς αίσθημα. Η κατάθλιψη, οι ίλιγγοι, η παράνοια είναι συμπτώματα υγείας σ' έναν κόσμο που τρελαίνεται. Η νέα εποχή είναι τώρα.

Η Άδα και η Εύα είναι μία γυναίκα που δε γνωρίζει ενιαία ζωή παρά την αμοιβαία έχθρα. Η Άδα μισεί την Εύα και το αντίστροφο. Στις ζωές τους οι άλλοι -και μαζί τους και ο αποτρόπαιος σύντροφος της Εύας- εμποδίζουν τη συμφιλίωση. Ως τη στιγμή που η Άδα συναντά τον Σήφη Αγραφιώτη. Ο Σήφης είναι κι αυτός ένας άλλος, μα ο ξεχωριστός Άλλος, που έγινε κρίκος κι έδεσε τα διάσπαρτα κομμάτια, μόνιασε τους εχθρούς στη μεγαλύτερη αγάπη που γεννήθηκε ποτέ. Στην αποδοχή, στο θαυμασμό, στην κατανόηση προς τον ισχυρότερο εχθρό μας: τον εαυτό μας. Η ιστορία αρχίζει κι ο Σήφης φεύγει. Το μήν...

Όνειρα, άσχημα ή όμορφα. Ταξίδια που έγιναν ή δεν έγιναν ποτέ. Τηλεφωνικές συνομιλίες. Ένας άντρας, ο Αλέκος, στην Ελλάδα σήμερα. Μία γυναίκα, η Εσθήρ, σύντροφος, πρωταγωνίστρια και ουραγός. Αδέξιες, άτσαλες, βίαιες συνευρέσεις. Αθήνα -επαρχία- Ελλάδα. Υποκρισία στην κρίσιμη στιγμή και ενοχές οδηγούν τους ήρωες στο τέλος. Η Εσθήρ, η δική του Εσθήρ, βρίσκεται ως την ύστατη ώρα δίπλα του. Βρίσκεται στο πλευρό του για να ζήσει, ως την τελευταία στιγμή, το μισέρωτα. Ξεδιπλώνει στα πόδια του την ψυχή της προκειμένου να χαραχτεί επάνω της, ανεξίτηλα, η στερνή του ανάσα.

Μια μικρή αγγελία στην εφημερίδα γίνεται αφορμή να συναντηθούν δύο γυναίκες. Μια γηραιά κυρία και μια φοιτήτρια ενώνουν τις μοναξιές τους όσο κρατούν τα κρύα ενός χειμώνα. Το παρελθόν της μιας σαγηνεύει το παρόν της άλλης διακυβεύοντας και το μέλλον της. Τι αντιπροσωπεύει όμως το νέο κορίτσι για τη μεγάλη της φίλη; Την κόρη που δεν απέκτησε ποτέ; Το νεανικό της εαυτό που κρύβεται κάτω από τις ρυτίδες; Ή μήπως την αναβίωση μιας εμμονής που έχει τις ρίζες της στα παιδικά χρόνια; Ο βαλσαμωμένος γάτος που τις κοιτάζει με γυάλινα μάτια από την πολυθρόνα του ξέρει την απάντηση...

Μια φθινοπωρινή μέρα, σ' ένα τρένο με προορισμό την Κομοτηνή, γνωρίζονται. Πώς εξελίσσεται η ιστορία τους; Ποιες είναι οι σχέσεις των δύο φύλων στην καθημερινή ζωή; Ποια είναι η ταυτότητα του σύγχρονου άνδρα; Ποιος είναι ο εικονικός άνδρας; Αυτά τα ερωτήματα ξετυλίγονται στις γραμμές ενός γράμματος που απευθύνεται από την ηρωίδα σ' εκείνον, τον εικονικό άνδρα. Παράλληλα, γίνονται αναφορές στα τουριστικά ενδιαφέροντα της περιοχής της Θράκης. Ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα, από την αρχή έως το τέλος, χάρη στον άμεσο, απλό, ζωντανό λόγο της συγγραφέως.