Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το κείμενο κινείται σε δύο επίπεδα: φανταστικό-ρεαλιστικό και δανείζεται στοιχεία του λεγόμενου μαγικού ρεαλισμού. Ένα κείμενο γεμάτο αλληγορίες, συμβολισμούς και άφθονο λυρισμό. Δυνατό του σημείο οι διάλογοι! Σε καιρούς αδελφοκτόνους και σκοτεινούς ένα αγόρι αναζητάει το σώμα του νεκρού αδερφού του, γνωρίζοντας πως η αναζήτησή του αυτή τον οδηγεί στο θάνατο. Το μυθικό ταξίδι του για το άγνωστο χωριό που πρέπει να φτάσει μια μακρινή νύχτα θα είναι δύσκολο και απρόβλεπτο. Η αντίπερα όχθη φαντάζει χιμαιρική, γεμάτη οδυνηρές απώλειες και καταχωνιασμένες αναμνήσεις. Εκείνος...

«Αλήθεια, δε με νοιάζει καθόλου πόσο είσαι! Στα μάτια τα δικά μου αυτή τη στιγμή είσαι η "Αφροδίτη", είσαι η θεά μου που θέλω όσο τίποτα να με ταξιδέψεις στις βαθιές σπηλιές και στα κρυσταλλένια νερά του νησιού σου κι απ' τη μαγεία που θα συναντήσω ίσως μείνω εκεί για πάντα... Είπε και χάθηκε μέσα στο πλήθος, χάθηκε, όπως χάνονται οι άγγελοι, όταν φεύγουν για το ουράνιο ταξίδι τους... Η Κατερίνα κατέβηκε με βήμα γοργό, σαν να την κυνηγούσαν τα λόγια εκείνα του Στέφανου, σαν να φώναζαν μέσα της οι νεράιδες αυτές που ακολουθούν την Αφροδίτη... Ναι, ένιωθε ευτυχία πριν ακό...

Στις νουβέλες της "Ενέδρας" καταγράφονται: α) η αλλοίωση από εξουσιαστικούς κύκλους των υπαρκτών προβλημάτων ("Οι χειριστές"), β) η αντίδραση απέναντι στα τυχαία γεγονότα, αυτά άλλοτε ενσωματώνονται και άλλοτε απορρίπτονται από την καθημερινότητα, καθιστώντας τη βασανιστικά διλημματική ("Δέρμα από σομόν"), γ) οι συλλογικές νοοτροπίες, εδώ η πλοκή μεταφέρεται στον 17ο αι., με κυρίαρχη την τάση επιβολής των ψευδαισθήσεων (πλουτισμός ίσον επιβίωση) ως τρόπο επικοινωνίας ("Το σπάσιμο της νύχτας"), δ) η κατασκευή ποικίλων επινοήσεων (εξουσία ίσον αθανασία) ως ασυνείδητη διαδικα...

"[...] Oι νουβέλες αυτές (...) αποτελούν ένα έργο τολμηρό. Εισβάλλει ηρωικά, όχι όμως ως "ηρωίς" της Ελληνικής Επαναστάσεως, στον χώρο της Τουρκοκρατίας, τον αλωνίζει και ξαποσταίνει με μια κορώνα -προς Θεού! όχι μελοδραματική, απλώς ως επιστέγασμα- την ωριμότερη, την αριστοτεχνικότερη και την περισσότερο [...] υποσχόμενη. Ώριμο και πλούσιο ταλέντο, που εκδηλώνεται εικονογραφικά, παίζοντας συχνά το παιχνίδι ενός ευέλικτου κινηματογραφικού φακού." Άλκης Αγγέλου

Μια θάλασσα από σόγια δημιουργείται τυχαία γύρω από ένα αεροδρόμιο-μινιατούρα. Από το σημείο αυτό η ηρωίδα της νουβέλας ξεκινάει μια αυτοσχέδια διαδρομή που περνάει από αεροδρόμια, ξενοδοχεία, προάστια, μια μητρόπολη. Επιβιβάζεται, αποβιβάζεται, περπατάει, καταγράφει ήχους κι ακολουθεί συνεχόμενους συνειρμούς. Βρίσκεται εδώ, εκεί και ξανά εδώ, ενώ η θάλασσα από σόγια γίνεται όλο και πιο καφέ από την ουασάμπι. Μια νουβέλα με θέμα τις παραλλαγές πάνω σε μία ταχύτητα, μέσα από την οικειοποίηση του Έξω και την επιθυμία τού να χαθείς μέσα σε αυτό.

Δυο γυναίκες συναντώνται, όταν βρίσκονται σε ώριμη ηλικία. Έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες και έχουν βιώσει διαφορετικά γεγονότα. Μέσα στην καθημερινότητα και τον αγώνα επιβίωσης, δένονται με μια φιλία που κρατάει ως τα γεράματα. Η πορεία τους γήινη και μαχητική, με κοινωνικές προεκτάσεις και ψυχολογικές καταστάσεις υφαίνει τον ιστό της ζωής τους. Κυριαρχούν η εργασία και τα οράματα, ο ρεαλισμός και το πεπρωμένο, ο έρωτας και οι καταστάσεις του, δοσμένα με ευδιάκριτο χιούμορ... Το μυθιστόρημα απέσπασε: το Γ΄ βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (2006), το Β΄ βραβ...

Σε μια κοινωνία που στηρίζει την ύπαρξή της στο ξέσκισμα της σάρκας του διπλανού της, τίποτε δεν είναι ικανό να εντυπωσιάσει τους θύτες και τα θύματά της. "Τα έχουν δει όλα", ζώντας σε περίοδο ανυπαρξίας κάθε είδους ηθικής, αρχών, προτύπων, ευαισθησίας και καλοσύνης. Τα πάντα έχουν καταρρεύσει στα απλοϊκά μας μάτια, διαπιστώνοντας πως κυρίαρχου στόχοι αυτής της κοινωνίας είναι η απληστία, ο εύκολος πλουτισμός, η κάθε μορφής πορνεία, η αλαζονεία σε κάθε μορφής εξουσία, η διασπορά της "συνωμοσίας", η συνενοχή, η παντελής αδιαφορία, η σήψη και η διαφθορά κυριαρχούν... και... κ...

Ό,τι δυσκολία ή πρόβλημα η Τζέλλα το βολεύει στο "κουτί του στέρνου". Εκεί τα προβλήματα ταξινομούνται έτσι ώστε σιγά-σιγά να περνούν στη λήθη, να μπαγιατεύουν. Στην πορεία όμως το κουτί αυτό ξεχειλίζει και έτσι εξελίσσεται σε κασέλα. Η ίδια άλλοτε αισθάνεται δυσφορία και άλλοτε κενό. Τι πρέπει να κάνει; Ν' απαλλαγεί απ' την κασέλα ή να την αγκαλιάσει; Μήπως η μετάβαση απ' το κουτί στην κασέλα να συμβολίζει την κατευθυντήρια αρχή μιας πορείας που θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση; Όλοι μας κουβαλάμε τη δική μας κασέλα. Ας ψαχτούμε για την απάντηση.

Η αρχαία σπείρα είναι ένα κοινωνιολογκκό-διαχρονικό παραμύθι ή καλύτερα η μυθοποιημένη προϊστορία και ιστορία της κοινωνίας των Ελλήνων. Το πανάρχαιο σπειροειδές βραχιόλι περνάει σε κάθε γενιά, μέσω των γυναικών, από το απώτερο παρελθόν στο εγγύς μέλλον, δείχνοντάς μας τις κυριότερες αλλαγές των εκάστοτε κοινωνικών συστημάτων.

Έκλεινε τα μάτια της και ονειροπολούσε. Τον φιλούσε με δίψα, του παραδινόταν γυμνή οπουδήποτε, χωρίς να νοιάζεται αν ήταν μόνοι τους ή μπροστά στον κόσμο. Μες στην παραφορά της του ψιθύριζε: "Νικόλα σ' αγαπώ". Κι αμέσως μετά: "Νικολάι, φίλησέ με κι άλλο, κι άλλο, μη σταματάς". Ύστερα συνερχόταν για λίγο, και η σκέψη της δούλευε λογικά. Πώς είναι δυνατόν να έχει ερωτευτεί δύο διαφορετικά πρόσωπα κι αυτά να γίνονται ένα; Ή και αντίστροφα: Πώς είναι δυνατόν να είναι ερωτευμένη μ' έναν άντρα, κι αυτός να παρουσιάζεται στην καρδιά και στο νου της ως δύο άντρες; Κοίταξε το χειρόγ...

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου Ξύπνησε. Ήταν χαράματα. Ήταν γέρος και ξύπνησε από τα χαράματα. Παρότι δεν κοιμήθηκε καλά, θυμήθηκε το προηγούμενο βράδυ, θυμήθηκε και την απόφαση που πήρε. Ξυπνώντας καλύτερα, διαπίστωσε ευχαριστημένος πως η απόφασή του παρέμενε το ίδιο ζεστή, όπως την ώρα που τον τύλιγε. Ανασηκώθηκε. Λίγο φως που έμπαινε από τις κλειστές γρίλιες και τις τραβηγμένες κουρτίνες, τον βοηθούσε να βλέπει καθαρά το δωμάτιο. Σηκώθηκε και με γρήγορες κινήσεις άρχισε να γεμίζει τις δυο βαλίτσες που είχε αφήσει αποβραδίς στα πόδια του κρεβατιού. Τέλειωσε γρήγορα και τα μάτια...

Βήμα-βήμα προσπαθεί η Αμαλία να ανακαλύψει την αλήθεια για την ζωή της. Ζει σχεδόν μόνη, με τον πατέρα της να απουσιάζει γιά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αναμεσά τους μοιραία έρχεται η αμφισβήτηση και η σύγκρουση. Ποιος άραγε από τους δύο θα καταφέρει να τραβήξει τον άλλον προς το μέρος του: Που είναι η αλήθεια που είναι το ψέμα:

Μια νεαρή Ασιάτισσα που περνούσε, τράβηξε τα βλέμματα όλων. Πανέμορφη, με αέρα μανεκέν, έκανε τον ήλιο να ντρέπεται, καθώς το αραχνοΰφαντο ρούχο της φανέρωνε την τελειότητα των γραμμών της. Βαδίζουν τα αγάλματα; αναρωτήθηκα. Μπορεί μια νουβέλα να αφυπνίσει συνειδήσεις; Η "Πλωτή σιωπή" του Γιάννη Σπαβέρα ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της δικής μας σιωπής απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα που μας υποχρεώνουν να αναθεωρήσουμε την έννοια της κοινωνικής ευθύνης. Η ανοχή μας καταλήγει συνενοχή... Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας, πάνω από 1 εκατομμύρι...

H "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η "Τριλογία" κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η ζωή εκδικ...

Η "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η Τριλογία κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η Φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η Ζωή εκδικείται...

[...] πάντοτε απορούσε πώς εμφανίζονται τόσα πολλά σαλιγκάρια μετά από κάθε δυνατή νεροποντή. Τα σαλιγκάρια δεν είναι ουρανοκατέβατα, τα γεννάει η γη. Το ότι εμφανίζονται περισσότερα μετά από κάποια δυνατή καταιγίδα, αυτό είναι και θα παραμείνει άγνωστο, καθότι αυτό είναι και το μυστικό τους. Χρειάστηκαν τριάντα πέντε χρόνια εργασίας για να κατανοήσει την αντιστοιχία με τους ανθρώπους που προχωρούν είτε, με κέρατα, είτε με σάλιο. Όσον αφορά τα κάθε είδους παράσιτα, αυτά ευδοκιμούν όσο τα ανέχεσαι στον κήπο σου και δεν τα ξεριζώνεις. Κατ' αναλογία οι άνθρωποι παράσιτα ευη...

Η περιπλάνηση στην πόλη. Η ημέρα της απόλυσης. Η άδεια καρέκλα με το σακάκι στη ράχη της. Το ζευγάρι στις διακοπές. "Ο άνθρωπος που διάβαζε αληθινά". Η κοπέλα που ταξιδεύει για έναν ξένο. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Η εμπορική στοά με τους ξοφλημένους μαγαζάτορες. Ο αγαθός μποντιμπίλντερ που γίνεται φονιάς. Η συναυλία με το απρόβλεπτο τέλος. Το σχολικό βιβλίο στα χέρια ενός αστέγου. Εικόνες της μεγαλούπολης κρυμμένες πίσω από τη μνημειακή της υπόσταση, κινηματογραφικά καρέ στις μυστικές γωνιές όπου συνθλίβονται οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλεπάλληλες εστιάσεις στην άψυχη λεπ...

Με δυσκολία το πέρασαν μέσα απ' την πόρτα. Το ξεκασέλωσαν, το 'στησαν σε μια γωνιά. Της δώσαν και το φυλλάδιο χρήσης. Ήρθε κι ο ηλεκτρολόγος κι έβαλε μια καινούργια πρίζα, με γείωση. Η κυρα-Κατίνα τους κέρασε γλυκό. "Άντε καλορίζικο" της ευχήθηκαν κι έφυγαν. Κατά τις έντεκα ήταν έτοιμο. Πήγε κι αγόρασε όλα τα τρόφιμα που θα το γέμιζαν. Αβγά που τα 'βαλε στις θήκες τους, μπριζόλες στην κατάψυξη, φρούτα και λαχανικά για το κάτω συρτάρι. Έβαλε νερό σε πλαστικές μποτίλιες. Κι έφτιαξε ένα ψάρι που θα το 'τρωγαν κρύο το ίδιο μεσημέρι. Η ζωή της γέμισε όπως κι η κουζίνα. Τώρα...

Μια μυστηριώδης εξαφάνιση κληρικού από το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων συνοδευόμενη από την υπεξαίρεση ενός μεγάλου ποσού χρημάτων, ανοίγει έναν κύκλο αναζητήσεων. Ένας διάκος και ένας αρχιμανδρίτης με ειδική εντολή από την ελλαδική Εκκλησία, προσπαθούν να οδηγήσουν αυτές τις αναζητήσεις σε καρποφόρο τέρμα, όμως η διερευνητική τους πορεία αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη και για τους ίδιους. Ποιος και τι κρύβεται πίσω απ' αυτά; Υπόγειες διαδρομές, σκοτεινές και ανομολόγητες υποθέσεις, διασυνδέσεις που από τα Ιεροσόλυμα οδηγούν στην Αθήνα και στα στέκια της το...

Έριξε μια δεύτερη και τελευταία ματιά στα σημαιάκια και τη φωτογραφία του Αμούνδσεν που είχε αρχίσει να τα σκεπάζει το χιόνι και ξαναβρήκε για δεύτερη φορά πως έγιναν οι γίγαντες νάνοι κι αυτός ένα απλό σημάδι που η παρουσία του πήγαινε κόντρα στο τοπίο, που τον γοήτευσε τόσο καιρό. Αυτό το τοπίο βγήκε τώρα από το μύθο που ήταν τυλιγμένο, άρχισε ν' αλλάζει σχήμα, μέχρι που στο τέλος από εκεί που πριν λίγη ώρα το είχε δει σα θρίαμβο σε αρχαία ρωμαϊκή αρένα, άρχισε να γίνεται μια χούφτα χιόνι, και ύστερα το έχασε κι αυτό, δεν του έμεινε τίποτα που να τον γοητεύει. "Όλα είναι...