Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;

Εκείνον τον άστεγο τον συναντώ αρκετά πρωινά κοντά στο σπίτι μου. Κοιμάται σε ένα παλιό στρώμα και ζει κάτω από μια ελιά. Αυτός είναι όλος κι όλος ο κόσμος του και στη φιγούρα του διάβασα πολλές φορές ότι του είναι αρκετός. Μπορεί να κάνω λάθος, πάντως στα δικά μου μάτια, εκεί, στα βόρεια προάστια όπου όλοι έχουν σπίτι, κήπο και αυλόπορτα, μου θυμίζει έντονα την μπογιά που ξέφυγε από τον ζωγράφο. Δεν του έχω μιλήσει ποτέ, δεν ξέρω τίποτα για αυτόν, μα πάντα όποτε περνώ από κοντά του, νιώθω ανεξήγητα στο βλέμμα του έναν πικρό σαρκασμό· ειδικά τις μέρες που επιστρέφω σπίτι με...

Μια νουβέλα περιπέτειας με ποιητικές πραγματικότητες δίπλα μας. Όλοι μας γνωρίζουμε τον μύθο της Περσεφόνης. Την αρπαγή της από τον σκληρό Πλούτωνα στο Νύσιον πεδίον και τις κραυγές της που δεν άκουσε σχεδόν κανένας. Η Θεά Δήμητρα όμως την ζήτησε πίσω. Ο Πλούτωνας δέχτηκε με μία συμφωνία: τον μισό καιρό να βρίσκεται στον Πάνω Κόσμο και τον υπόλοιπο στον Κάτω. Ο τραυματικός χωρισμός μητέρας και κόρης έχει ήδη συντελεστεί... Τι συμβαίνει όμως όταν ο μύθος επαναλαμβάνεται με μία Περσεφόνη που βυθίζεται στο σκοτάδι κάπου στα Πατήσια, με μια μάνα νεκρή και τον νέο Πλούτω...

Η Θώμη και η Χρύσα. Δυο καθημερινές γυναίκες από τη Θεσσαλονίκη. Πλαισιωμένες από οικογένεια, φίλους, συναδέλφους και εραστές. Αγωνίζονται -η καθεμία στο δικό της μικρόκοσμο, η καθεμία με τον τρόπο της. Παλεύουν με τους άλλους, τις συνθήκες, τα προβλήματα και τους εαυτούς τους -με την κούραση, τα τραύματα, τις αναμνήσεις. Μέχρι που η πανσέληνος θα οδηγήσει στη γιατρειά... Έπαινος Νουβέλας Ομίλου για την UNESCO ΤΛΕ Ελλάδας 2017

Ο Πέτρος, Καθηγητής της Ιστορίας, των Αρχαίων και Ανατολικών Γλωσσών καλείται από την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία να φέρει εις πέρας ορισμένες έρευνες προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ενδεχόμενων κληρονόμων του εκλιπόντα Δασκάλου Νικηφόρου. Πρόκειται για ένα Δάσκαλο και Φιλόσοφο που γνώρισε όταν ήταν νεαρός στην ηλικία. Ο Πέτρος έχει πλέον στην κατοχή του, το σημειωματάριο του Δασκάλου που θα τον κάνει να ξαναζήσει τις υπέροχες στιγμές που περάσανε μαζί κατά τη διάρκεια της περιόδου που αυτό διαμορφώθηκε. Αυτή του η ανάγνωση θα είναι, επίσης, ένα εσωτερικό μονοπάτι προς...

"Και τότε έγινε μια φουρτούνα μέσα του, μαύρισε το μυαλό μου από το κακό και το μίσος και είπα θα τον σκοτώσω και τον πήρα από πίσω, όλο βαστιότανε απ' τα ντουβάρια να μην πέσει και τρία σπίτια πιο πάνω τον προσπέρασα κι έκανα γρήγορα το σοκάκι για να βγω μπροστά του και τον περίμενα με τον μπαλτά στο χέρι κι όταν με ζύγωσε του φανερώθηκα, έεε είπε και σήκωσε το κεφάλι να δει ποιος ήμουνα μα δεν πρόλαβε, η μπαλταδιά τον βρήκε στο στήθος και τον χτύπησα πλαγιαστά σαν να 'κοβα δέντρο και χώθηκε το σίδερο μισή σπιθαμή μέσα στα κόκκαλά του και βόγκηξε και βρόντηξε πάνω στο ντου...

«Εγώ ταξίδευα στην Αφρική, ταξίδευα στην Αυστραλία. Ο έρωτας δεν είναι μόνο σαρκικός, είναι και πνευματικός. Ήτανε το μυαλό μου αλλού πάντα. Πάντα. Έλεγα άντε να τελειώσει, να φύγει. Κι όλες οι γυναίκες αυτό λέγανε. Δηλαδή της δουλειάς οι γυναίκες. Αυτό σκεφτόντουσαν και αυτό λέγανε. Αυτό κάνανε. Γιατί, ήξερε αυτός πού είναι εμένα το μυαλό μου; Όλοι οι άντρες που πάνε για αγοραίο έρωτα δεν το ξέρουνε ότι η γυναίκα δεν πρόκειται να ανταποκριθεί; Εν γνώσει τους πάνε. Δεν είναι η γυναίκα τους ή η γκόμενά τους. Βέβαια το μυαλό μου εμένα μπορεί να ταξίδευε, αλλά σαν αγγούρι δεν...

Πέντε γενιές μετά την ένωση του αρχικού ζεύγους Αργυρώς και Γιάννη, ένας επίγονος επιχειρεί να ανιχνεύσει την αιτία που όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ευρύτερης οικογένειας βαρύνονται από κάποια ιδιορρυθμία. Με έκπληξη θα ανακαλύψει ότι κάτω από την επιφανειακή ομαλότητα αυτών των συγγενών δρουν σκοτεινές εσώτερες δυνάμεις και ντροπιαστικά μυστικά φυλάσσονται με περισσή επιμέλεια. Παράλληλα η ευρύτερη οικογένεια αναστατώνεται από τα καμώματα μιας αποκλίνουσας θείας, της οποίας την περιουσία εποφθαλμιούν όλοι. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια επαρχιακή πόλη που δίνει κι αυτή...

Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, ένας διανοούμενος -μάλλον πενηντάρης, που φέρνει κάπως στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ζει μόνος. Και φοβάται πολύ ότι εάν τυχόν πεθάνει πριν την ώρα του -γιατί ποτέ δεν ξέρεις-, κανείς δεν θα το(ν) ανακαλύψει. Μια ωραία πρωία λοιπόν βγάζει την πόρτα του σπιτιού και πάει και την πετάει στα σκουπίδια. Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο, αφενός, ότι εάν πεθάνει πριν την ώρα του, η οσμή θα γίνει πολύ γρηγορότερα αντιληπτή. Αλλά και,αφετέρου, γιατί ο άνθρωπος της ιστορίας μας είναι εξαιρετικά περίεργος για το "πόσους ακριβώς κλέφτες μπορεί να ερεθίσει" έ...

Δυο μονόλογοι σε τρεις πράξεις. Δυο άνθρωποι συναντιούνται με αφορμή τον θάνατο και αφηγούνται τις ζωές τους χωρίς ποτέ να ειδωθούν. Πώς μπορείς να φύγεις αν πρώτα δεν ολοκληρωθείς και πώς μπορείς να ολοκληρωθείς αν δεν δεχτείς όλα όσα αρνείσαι; Ποτέ δεν είναι αργά. καθώς πολλές φορές, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Μέσα από τις επιστολές δυο μοναχών που ανταλλάσσουν μεταξύ τους, γραφές, περιστατικά και μαρτυρίες, στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ. οι οποίοι μονάζουν στα πρώτα χριστιανικά Ασκητήρια της Ανατολής, αλλά που σιγά-σιγά αρχίζουν ν' απλώνονται και στη Δύση δυο νεοφώτιστοι μοναχοί ζητούν να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν για τις νέες θρησκείες που προβάλουν στον κόσμο, αλλά και τις παλιότερες δοξασίες και θεούς που ακόμα τα ερείπια ολόγυρα τους προκαλούν. Ο Αρίσταρχος από την Ανατολή μονάζει σε κάποια μονή της Συρίας κι ο Θεοφύλακτος, μονάζει σ' ένα Μοναστικό Μετόχι της Κορώνης που...

Μια εικοσιοκτάχρονη ευτραφής κοπέλα που "γεννήθηκε με την ψυχή της χοντρής, και ήταν απλώς ζήτημα χρόνου να ταιριάξει το περίβλημα στο περιεχόμενο"· ένας τριαντάρης που "η κίτρινη γραβάτα του έχει πατήσει τα πενήντα και η μπεζ καμπαρντίνα του θα ταίριαζε και στον παππού του"· μια σαραντάρα που ο άντρας της: "Ευτυχώς δε μαντεύει τη σκέψη μου. Γι' αυτό μου δίνει ένα ευρώ να του πω τι σκέφτομαι. Σε λίγο θα του δίνω εγώ ένα ευρώ να μου πει τι σκέφτομαι, και λίγα χρόνια αργότερα, καλά να είμαστε, θα του δίνω δύο ευρώ να μου πει τι να σκεφτώ"· ένας σαραντάρης εργένης (δουλειά-σπί...

Ο αφηγηματικός τρόπος της συγγραφής της νουβέλας "Η πόλη" της Ρούλας Μίχου-Κοσκινά είναι ποιητικός και μουσικός και συγχρόνως ανατρεπτικός, ρεαλιστικός, επίκαιρος. Οι ιστορίες, οι μπλεγμένες στο αδράχτι του χρόνου, συναντιούνται και εναρμονίζονται. Ο χρόνος είναι μέγεθος μικρής σημασίας και ο στόχος είναι να βρεθεί η ΠΟΛΗ. Συχνά αναφέρεται το αντικείμενο κασέλα ως αποθηκευτικός χώρος έρωτα, ελπίδας, αντίστασης. Άλλοτε προβάλλεται ως φετίχ που στοιχειώνει αναμνήσεις και άλλοτε ως παγκόσμια συνείδηση. Η ΠΟΛΗ δεν είναι άλλη από μια παγκόσμια κοινωνία δικαιοσύνης και ειρήνης...

Ο Στέφανος έχει πάρει την απόφασή του: θα ακολουθήσει την καρδιά του που τον οδηγεί στον παιδικό του φίλο Νίκο. Δεν του αρμόζει η συμβατική ζωή με τη γυναίκα του Μαργαρίτα, παρότι σύντομα θα γίνει και πατέρας. Ο Νίκος όμως αθροίζει τις επιπτώσεις της απόφασής τους στην κλειστή κοινωνία του χωριού και διστάζει να ακολουθήσει. Ο Αχιλλέας δεν έχει διλήμματα. Ζει απενοχοποιημένα τον πρώτο του έρωτα σχεδιάζοντας το μέλλον του. Η Σοφία είναι αυτή που κρατάει για χρόνια το μυστικό που ενώνει τον Στέφανο και τον Αχιλλέα... Η ιστορία πραγματεύεται το πώς οι ηθικές αξίες των κλεισ...

Σε κάποιο περιοχή της σύγχρονης ελληνικής επαρχίας φτάνει ο ήρωας της νουβέλας –ένας Έλληνας που έζησε πολλά χρόνια στην κεντρική Αφρική– και αγοράζει μια έκταση έξω από ένα χωριό. Το κτήμα είναι τρεις μικροί λόφοι, άνυδρο και ξερό. Εγκαθίσταται εκεί και εφαρμόζει τη μέθοδό του να βγάλει νερό, που είναι ανορθόδοξη και παράξενη. Όπως είναι φυσικό, κινεί την περιέργεια και στη συνέχεια το ζεστό ενδιαφέρον δύο γυναικών, υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας, που εκείνο το καλοκαίρι μένουν σε γειτονικό με το κτήμα οίκημα της υπηρεσίας. Τον παρακολουθούν επίσης ο παπάς και ο κοινοτά...

Η πηγάδα: Η διαδρομή και οι αναζητήσεις μιας φοιτήτριας στα χρόνια της δικτατορίας στην Αθήνα. Πανεπιστήμιο - Γενική Ασφάλεια - Φυλακές Αβέρωφ. Θα μπορούσε το διήγημα τούτο να είναι αυτοβιογραφικό, στον βαθμό που συναντιούνται οι περιπέτειες και τα βιώματα της ηρωίδας με τη δική μου πορεία. Κάτι άνθρωποι: Ανάπλαση της ζωής σ' ένα ορεινό χωριό της νοτιοδυτικής Κρήτης, στη δεκαετία του '60, μέσα από το γλωσσικό ιδίωμα και τις μνήμες των γερόντων. Τα πρόσωπα είναι φανταστικά, το διήγημα όμως δεν θα είχε γραφτεί, εάν δεν είχα ζήσει τα παιδικά καλοκαίρια μου σ' αυτό το χωριό....