Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιος αντιστέκεται στην Φθορά; Ο συγγραφέας αντιστέκεται στην Φθορά. Συγγραφέας είναι ένα εξ ορισμού ταλαιπωρημένο ον εφόσον επιχειρεί να αντισταθεί στην Φθορά. Δεν υπάρχει από καταβολής Κόσμου και από καταβολής πλασμάτων πιο ταπεινωμένο πλάσμα από τον συγγραφέα. Μοίρα τού συγγραφέα είναι η Ταπείνωση. Η μεγαλύτερη ταπείνωση που δέχεται ο συγγραφέας είναι η ολοκληρωτική του ήττα, η απόλυτη και μεγαλειώδης πανωλεθρία που πάντοτε υφίσταται σε αυτόν τον διαρκή του πόλεμο με την Φθορά. Έργο είναι το κουρέλι που απομένει από αυτόν τον πόλεμο τού συγγραφέα με την Φθορά. Αυτά τα κο...

Η φαντασία αγγίζει την πραγματικότητα, το νέο βιβλίο της Δήμητρας Σπ. Τσαλαμά, είναι μία νουβέλα που εξιστορεί τη γνωριμία της Μαυρικίας με τον Πατρίκιο. Συτή η σχέση εξελίσσεται σε μια δυνατή, έμπιστη φιλία με πολλές προεκτάσεις, και διαδραματίζεται στην ιστορική πόλη της Μονεμβασιάς.

Ο αφηγητής ξεκινάει από την Αθήνα για να παρευρεθεί στην κηδεία του αγαπημένου του φίλου, Οδυσσέα Λουντάντε, σ'ένα μικρό χωριό του νομού Μεσσηνίας. Φθάνοντας όμως στην εγκαταλειμμένη εκκλησία του χωριού, θα γίνει μάρτυρας μιας σειράς απροσδόκητων περιστατικών όπου το τραγικό εναλλάσσεται διαρκώς με το γκροτέσκο. Από την πρώτη στιγμή αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη κηδεία. Τα σουρεαλιστικά στοιχεία περιπλέκονται με τα πραγματικά και ανάμεσα στις ανθρώπινες φιγούρες περιφέρεται ένας σκελετός με ροπή προς τη φιλοσοφία.

Πρόκειται για το δεύτερο πολιτικό μυθιστόρημα και ακολουθεί ως συνέχεια του πρώτου μέρους "Η τελευταία προειδοποίηση. Λόγος Α’: Η απάντηση του Σπάρτακου" (εκδ. Θερμαϊκός, 2012). Στο "δυνατό" αυτό σύγχρονο πολιτικό βιβλίο, ο συγγραφέας σκιαγραφεί τη σκοτεινή πλευρά της ζωής του ήρωά του, που, "ολομόναχος" πλέον και "χωρίς ταυτότητα", παλεύει να αυτοπροσδιοριστεί στη νέα πολιτική πραγματικότητα και έρχεται σε σύγκρουση με το παρελθόν του.

Το πρόσωπό της είχε ένα παράξενο, μόνιμο, σκοτεινό χαμόγελο. Της άρεσαν οι άνδρες με τα σγουρά μαλλιά γιατί ήξερε πως πίσω από το κοντύτερο σημείο του εαυτού σου βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας. Την έβλεπες και μονολογούσες: "Πόσο λάθος έχουν όλοι όσοι υποτιμούν τη γυναίκα". Μεγάλο. Αναπόφευκτο, ίσως. Στην ηλικία των είκοσι διάβαζα τον πρόλογο του Guy de Maupassant στο βιβλίο του Prevost, "Η ιστορία της Manon Lescaut και του Ιππότη των Grieux". "Οι λυσσασμένες προσπάθειες να δημιουργήσουμε τις γυναίκες γιατρούς, πολιτικούς, ζωγράφους, ποιητές, απέτυχαν", έγραψε πριν...

Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τη ζωή και τον αγώνα των Ελλήνων ναυτικών μας. Την καθημερινή πάλη του μικρού και αδύναμου ανθρώπου, ενάντια στη θάλασσα, αυτό το μανιασμένο θεριό της φύσης. "Η τελευταία ομίχλη" δείχνει τη δύναμη της θέλησης και τονίζει το μεγαλείο της φιλίας. Αναδεικνύει και παρουσιάζει τη μοναδικότητα της γνώσης και τη σιγουριά της εμπειρίας. Ένα "ναυτικό" μυθιστόρημα που θα σας συναρπάσει.

Ένας άνθρωπος. Μια ζωή. Σε μια εβδομάδα... Μια ασυνήθιστη εβδομάδα στη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Μια εβδομάδα - η τελευταία ίσως; - της ζωής του, ξεχωριστή και γεμάτη γεγονότα: ο έρωτας, τα πάθη και τα λάθη, τα όνειρα και οι εφιάλτες, οι ελπίδες για το αύριο και οι αλυσίδες της καθημερινότητας. Αλλά πόσο ισχυρές είναι αυτές οι αλυσίδες; Μια ζωή που θα μπορούσε να είναι η δική σου...

"Υπάρχει μαγεία στο αίμα..." Αυτήν τη φράση ακούει στα όνειρά της η Άμπιγκεϊλ, μια νεαρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, ενώ ο Κρίστοφερ με τον οποίο είχε σχέση εξαφανίζεται χωρίς ίχνη... Στο μυαλό της αναδύονται αναμνήσεις που δεν είναι δικές της και γνώσεις που δεν απέκτησε ποτέ. Κι ενώ φοβάται πως οδεύει προς την παράνοια, κάτι πολύ χειρότερο την πλησιάζει... Σύντομα θα ανακαλύψει πως η νύχτα κρύβει πλάσματα δαιμονικά που απομυζούν τις ζωές των θνητών... Πλάσματα που στη λαϊκή παράδοση ονομάστηκαν βρικόλακες. Ένα παρελθόν, από αιώνες ξεχασμένο, επιστρέφει για να καθορίσει...

24.4.1586 παραξενεύομαι που με κάλεσαν εδώ, να σταθώ κοντά στον κόμη μαζί με τους ευγενείς της πόλης· κατά βάθος πιστεύω ότι η ευγένεια δεν συνοδεύει την υψηλή καταγωγή μου· οι αρετές υπήρξαν πάντα απρόσιτες για μένα· έξω από τούτον τον πίνακα απλώς περιφέρω τα ελαττώματα μου·αλλά μέσα στον πίνακα εγώ και οι άλλοι συνυπάρχουμε όχι ως αυτό που είμαστε αλλά ως αυτό που μπορούμε να γίνουμε· αντιλαμβάνομαι σε τι θέλει να με οδηγήσει ο Δομήνικος· για κείνον η επιφάνεια δεν υπάρχει·δεν φτιάχνει εικόνες, αλλά νοήματα· έτσι, κι εγώ, ως μέλος της συντροφιάς του Οργκάθ, πριν...

Όπως πάντα, οι ήρωές μας ακροβατούν στα όρια μεταξύ σοβαρού και γελοίου. Όπως πάντα, σημαντικό ρόλο ώστε να προσεγγίσουν το στόχο τους θα παίξει μια ωραία γυναίκα που . . . Μια διασκεδαστική νουβέλα.

Ό,τι δυσκολία ή πρόβλημα η Τζέλλα το βολεύει στο "κουτί του στέρνου". Εκεί τα προβλήματα ταξινομούνται έτσι ώστε σιγά-σιγά να περνούν στη λήθη, να μπαγιατεύουν. Στην πορεία όμως το κουτί αυτό ξεχειλίζει και έτσι εξελίσσεται σε κασέλα. Η ίδια άλλοτε αισθάνεται δυσφορία και άλλοτε κενό. Τι πρέπει να κάνει; Ν' απαλλαγεί απ' την κασέλα ή να την αγκαλιάσει; Μήπως η μετάβαση απ' το κουτί στην κασέλα να συμβολίζει την κατευθυντήρια αρχή μιας πορείας που θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση; Όλοι μας κουβαλάμε τη δική μας κασέλα. Ας ψαχτούμε για την απάντηση.

"Γερμανοί!" φώναξα με όλη μου τη δύναμη. Αρχίσαμε να τρέχουμε με όλη μας την αντοχή αλλά δεν μας άφησαν να την σκαπουλάρουμε. Ο γερμανός που κρατούσε την αμπούλα, την πέταξε προς το μέρος μας με αποτέλεσμα να σκάσει και να βγει ένας σκουρόχρωμος καπνός που έκανε τα μάτια μου να δακρύσουν και τον λαιμό μου να στεγνώσει. Ξαφνικά όλα τα έβλεπα θολά. Το μόνο που μπορούσα να ξεχωρίσω μέσα στο άγχος μου ήταν τον θείο και τον Πάρη. Οι φωνές συνέχισαν να ακούγονται, αλλά αυτή την φορά πιο δυνατά και οι αμπούλες καπνού έσκαγαν συνεχώς δίπλα μου. Έτρεχα προς κάθε κατεύθυνση μέχρι π...

Τι μπορεί να συμβεί στην ψυχή ενός γηραιού κυρίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κάπου στην Αυστρία, όταν δέχεται πρόσκληση για συνάντηση από τη γυναίκα της ζωής του, ύστερα από σαράντα έξι χρόνια απομόνωσης και χωρισμού; Ποιοι συλλογισμοί κινητοποιούνται μέσα του καθώς "βυθομετρά τη θάλασσα της ζωής του"; Πώς θα αντιδράσει, και τι θα νοιώσει, βλέποντας πως "η συνείδηση είναι ένας αντίπαλος ακαταπόνητος"; Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο όπου οι σκέψεις για τον θάνατο, τον έρωτα, το ανθρώπινο σώμα και τις μεταμορφώσεις του, την εσωτερική ερημιά, μετατρέπονται σε "θύελλα ερω...

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, ο Ραφ κλείνει τα μάτια του. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν φοβάται τίποτα. Ξέρει ότι το φεγγάρι δύει στα μαύρα νερά. Η καρδιά του χτυπά ακόμα δυνατά από το αίμα που κυλά μέσα του. Αλλά εκείνος είναι κάτι περισσότερο από αίμα και βρεγμένα μαλλιά και βρεγμένα μάτια και μελανιασμένο στόμα. Εκείνος είναι όλες οι προσδοκίες του κόσμου, όλα τα όνειρα που έχουν οι γονείς του για αυτόν, είναι το μέλλον, όχι μόνο το παρόν. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, τα έχει σχεδόν καταφέρει. Έχει ταξιδέψει τόσο μακριά και είναι τόσο κοντά σ...

Στον Κριμαϊκό Πόλεμο, όπου η Αγγλία, Η Γαλλία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Σαρδηνίας συγκρούονται με τις δυνάμεις της τσαρικής Ρωσίας του Νικολάου Α', ο στρατιώτης Αντρέι Νικολάγιεβ έρχεται αντιμέτωπος με έναν σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό και τον επικείμενο θάνατό του. Έπειτα από τη σωτηρία του, την επιστροφή του στη Μόσχα σημαδεύει ένα ολότελα απρόσμενο γεγονός: η απώλεια της σκιάς του κι έπειτα του ειδώλου του στον καθρέφτη. Νεκρός και ζωντανός μαζί, περιδιαβάζει τους δρόμους της γενέτειρας πόλης του και της ψυχρά πεφωτισμένης ζωής του. Έπειτα από πολλές π...

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;