Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλοι μιλάνε για το "φαινόμενο του θερμοκηπίου", το λιώσιμο των πάγων και την "τρύπα του όζοντος", για θερμές αέριες μάζες με προέλευση την Αφρική, βαρομετρικά με γυναικεία ονόματα και αέρια αγελάδων, και πώς όλα αυτά ευθύνονται για την περίεργη μεταβολή του κλίματος και την άνοδο της θερμοκρασίας τα τελευταία χρόνια. Εγώ τo μόνο που ξέρω είναι ότι εδικά φέτος στo Αμβούργο η ζέστη ήταν αφόρητη, το Tour de France είχε ξεκινήσει, κι ένα δόντι μου κουνιόταν. Όπως τότε, εκείνο το παράξενο καλοκαίρι..." Ένας φιλέλληνας γερμανός (ο αφηγητής), ο "Έλληνας φίλος" και συνέταιρος το...

Ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους. Λίγο πιο πέρα σε ένα φτωχικό, μια κοπέλα ετοιμοθάνατη ξυπνάει από το λήθαργο, αναγνωρίζοντας τη φωνή που περνάει... Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδοσης, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, συνοδοιπόρος των κομμουνιστών, τοξικομανής, αυτόχειρας, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ξετυλίγει στη νουβέλα "Κάπου περνούσ...

Μια ιστορία, ένας έρωτας στα χρόνια του διαδικτύου, μια αφορμή για ανακάλυψη ενός καινούργιου εαυτού. Στην αρχή, το όνειρο. Εκείνο το σύννεφο που θέλεις να σε ταξιδέψει στα απάτητα και που το φτιάχνεις όπως το επιθυμείς. Κλείνοντας την κουρτίνα στην πραγματικότητα, η δική σου ψευδαίσθηση μεταμορφώνεται στο πρόσωπο που λαχταράς. Το σκηνικό βοηθάει σε μια κατασκευασμένη ουτοπία. Τι όμορφα που γνέφουν τα λάθη στην αρχή. Ύστερα η αποκάλυψη. Το πάγωμα. Εκείνος ο μικρός θάνατος που σου υπενθυμίζει πως τελικά εδώ είναι που ζεις. Εδώ που ανασαίνεις. Εδώ που σκορπιέσαι. Ψέμα μου....

Στη Σαλαμίνα το '89, το φέρι-μποτ λέγεται μουσκεμένη παντόφλα και ο φάρος, τσιμεντένιος φύλακας. Ο πύραυλος είναι παγωτό απ' το διάστημα και η μαρέγκα μια άσπρη ρέγγα. Δεν πρόκειται όμως για υπαρκτές λέξεις, λέξεις που κάνει να πούμε φωναχτά. Αντίθετα είναι λέξεις που λέμε σιγανά, λέξεις κρυφές και είναι οι λέξεις του Άγη, ενός δωδεκάχρονου μαθητή. Το καλοκαίρι του '89 ο Άγης θα γνωρίσει το Μπάμπη, το μνηστήρα της μαμάς. Και έπειτα η μαμά θα θελήσει να τον πάρει από την Κούλουρη για να εγκατασταθούν στο Πέραμα, στην αντίπερα όχθη που εκείνος μισεί...

Είναι σωστό, μια και έχει επαλήθευτεί τόσες φορές, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που τόσο συχνά παρατηρείται ένας άνθρωπος ή ομάδες ανθρώπων, να κάνουν λάθη που έχουν ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Πολλοί μάλιστα, εν γνώσει τους κάποιες φορές, κάνουν ξανά και ξανά το ίδιο λάθος. Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου και έτσι είναι η φύση γενικά. Υπόκεινται σε νόμους, που γι' αυτό άλλωστε ονομάζονται "φυσικοί νόμοι". [...] (από το σημείωμα του μεταφραστή)

"...Μα το τυχαίο είναι βασιλιάς και μας κάνει να φαινόμαστε αστείοι ό,τι κι αν πούμε, ακίνητοι όπου κι αν πάμε, ψεύτες σε ότι κι αν πιστέψουμε, ανόητοι όσο κι αν σκεφτόμαστε. Η πράξη, γρήγορα πάντα, ρίχνει μια δυνατή κλωτσιά στη θεωρία. Μπλέκοντας με όλα αυτά που οι λέξεις αρνούνται να περιγράψουν. Σηκώνοντας ένα βάρος που δεν ξέρω γιατί το θεωρώ δικό μου, μάλλον δεν έπρεπε να δεχτώ αυτό το ρόλο, τώρα ακούω το σχέδιο βήτα με τα χείλη σφιγμένα και τις παλάμες ιδρωμένες, με την αγωνία της σιγουριάς πως δεν υπάρχει τίποτα..." Ο "απατηθείς απατεών", και ο πυρετός της εκδίκησ...

Καμιά φορά, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με λογικές σκέψεις. Ένα χρονικό ζήλιας και απώλειας. Μια ιστορία για το πώς η υποψία μπορεί να σε μεταμορφώσει σε έναν ξένο. "Ο Κατσουλάρης αντιμετωπίζει τον ήρωά του μ' έναν αδιόρατο σαρκασμό, ο οποίος, καθώς άνδρας μιλάει εδώ για μια τυπικά ανδρική αδυναμία, μπορεί να θεωρηθεί και αυτοσαρκασμός, εξίσου τυπικός για το πάλαι ποτέ ισχυρό φύλο". (Δημοσθένης Κούρτοβικ, "Τα Νέα") "Ο συγγραφέας κατορθώνει να σκιαγραφήσει στα περιθώρια μιας ανδροκρατικής ιστορίας δύο χαρακτηριστικές γυναικείες μορφές. [...] Τελικά, στ...

Ένας άνθρωπος με τη δύναμη της θέλησής του και με την πίστη του πως "όλα μιλούν σα θες ν' ακούσεις", καταφέρνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να ταξιδέψει κάτω από το χώμα του τόπου του και να μιλήσει με ό,τι βρίσκεται θαμμένο και ξεχασμένο από παλιότερους καιρούς εκεί. Συνομιλεί με το χώμα, το νερό, τους νεκρούς, ένα αγγείο, ένα σπασμένο πλοίο κι άλλα πολλά αντικείμενα που το καθένα του λέει την ιστορία του και τον κάνει να μάθει και να καταλάβει, πράγματα που πριν ούτε να φανταστεί δε θα μπορούσε... για τη γνώση, τη ζωή και το θάνατο, το Θεό και τη μαγεία της ύπαρξης...

"Η κρίση δεν πέρασε τόσο γρήγορα, το έργο έμεινε στη μέση και τώρα, όπως κι όλο το Πασαλιμάνι που ήταν γεμάτο μαρίνες φαντάσματα, ο μώλος ήταν ένας χώρος που δεν έβρισκες παρά μισοβουλιαγμένα σκαριά, λίγα περιπολικά της Ακτοφυλακής, που ελάχιστες περιπολίες έκαναν και καθόλου δεν φύλαγαν καμιά ακτή, και μερικά γιωτ καμουφλαρισμένα σε καραβοτσακισμένα ψαράδικα..." Μια φανταστική ιστορία με την οποία ο συγγραφέας δηλώνει πως δεν θα ήθελε με τίποτε να την δει να επιβεβαιώνεται. Να δει δηλαδή το κοινωνικό μικροεργαστήρι του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, που λέγεται Πειραιά...

Ένας ερημίτης συγγραφέας απομονωμένος σ’ ένα ελληνικό ακρωτήρι. Εκείνη εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα από τα μανιασμένα κύματα, κουβαλώντας ένα σκοτεινό παρελθόν. Το όνομα της Ανδρομέδα. Δίπλα τους ένα άλλο ζευγάρι που αναζητά την περιπέτεια. Η συνάντησή τους μοιραία. Ένας λαγός οδηγεί τυχαία την Ανδρομέδα σ’ ένα μυστηριακό σπήλαιο. Είναι η Σπηλιά του Μίθρα, όπου το παράδοξο των αρχαίων μύθων εισβάλει στην πραγματικότητα. Τι υποχθόνια μυστήρια κρύβονται εκεί μέσα; Ποιοι πανάρχαιοι δαίμονες καραδοκούν στο σκοτάδι; Δίχως να το πολυκαταλάβουν οι άνθρωποι γίνονται παιχνίδι των θε...

Απ' την δεκαετία του 80, οι φυσικοί επιστήμονες, προσπαθούν να διατυπώσουν μια ενοποιημένη θεωρία, την θεωρία: Των Πάντων, και μοιραία αναζητούν την πολυπόθητη και μοναδική εξίσωση, που διέπει το σύμπαν. Αυτή την εξίσωση υποτίθεται ότι βρήκε, ο ιδιοφυής αδιόριστος φυσικός ο Σπύρος που ζει λιτά και απέριττα, κάπου στην Κυψέλη, παρέα με το αγαπημένο του ιγκουάνα: τον Τεκίλα, που τον χάρισε στον φιλόδοξο, επίδοξο συγγραφέα, τον Θάνο, σε μια τυχαία γνωριμία, γραμμένη πάνω σε ένα άδειο κουτί, μπίρας Αmstel. Είναι πράγματι όμως, η εξίσωση της θεωρίας: Των Πάντων, ή όχι; Και α...

Ο Μιχάλης Κολιτσιδάκης, μετά την ενασχόλησή του στον τομεά των πωλήσεων αλλά και του ραδιοφώνου, το μυθιστόρημα "Τόνια", αποτελεί γι' αυτόν έναν νέο τρόπο επικοινωνίας.

Εκείνον τον άστεγο τον συναντώ αρκετά πρωινά κοντά στο σπίτι μου. Κοιμάται σε ένα παλιό στρώμα και ζει κάτω από μια ελιά. Αυτός είναι όλος κι όλος ο κόσμος του και στη φιγούρα του διάβασα πολλές φορές ότι του είναι αρκετός. Μπορεί να κάνω λάθος, πάντως στα δικά μου μάτια, εκεί, στα βόρεια προάστια όπου όλοι έχουν σπίτι, κήπο και αυλόπορτα, μου θυμίζει έντονα την μπογιά που ξέφυγε από τον ζωγράφο. Δεν του έχω μιλήσει ποτέ, δεν ξέρω τίποτα για αυτόν, μα πάντα όποτε περνώ από κοντά του, νιώθω ανεξήγητα στο βλέμμα του έναν πικρό σαρκασμό· ειδικά τις μέρες που επιστρέφω σπίτι με...

Τα καλοκαίρια της δεκαετίας του '80 διαρκούσαν τρεις ολόκληρους μήνες. Είχαν παιδιά που παραθέριζαν με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό, γιατί οι γονείς εργάζονταν. Είχαν παγωτό ξυλάκι με επικάλυψη που δεν ήταν σοκολάτα. Είχαν μπάνια πρωί και απόγευμα. Είχαν γάιδαρο, κατσίκα και κότα. Είχαν ηλεκτρονικά στο καφενείο που δούλευαν με πενηντάρικο και λεβιέ, όχι με οθόνη touch screen και €. Το "Καλοκαίρι του Ευκλείδη" είναι ένα από αυτά. Δεύτερο προσωπικό βιβλίο λογοτεχνίας της υποψήφιας για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης του 'Διαβάζω' Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, περιέχει όλα τα...

Υπάρχουν πόλεις με συνοικίες καταραμένες. Στις περιοχές αυτές, όπου η χαρακτηριστική επαγγελματική ενασχόληση των κατοίκων συνιστά αυτόματα και την περιθωριοποίησή τους στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού, η ζωή αντιμάχεται με την οικονομική εξαθλίωση και την ηθική κατάπτωση. Μία πόλη με μια τέτοια συνοικία ήταν και η Λάρισα με τα Ταμπάκικά της στα μέσα του περασμένου αιώνα. Εκεί έζησε και έδρασε η Μαριώ, παραδουλεύτρα σε οίκους ανοχής, αξεχώριστη σκιά σε περιβόητες και περιζήτητες πόρνες, που, με το πέρασμά τους μέσα από το ξορκισμένο αυτή τμήμα της πόλης, άφησαν πίσω τους...

Δεκαπέντες αλλόκοτες ιστορίες, γύρω από το δίπολο έρωτας και θάνατος, ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και στο δράμα. Με ήρωες σχεδόν πάντα ερωτευμένους, κάποτε γονατισμένους από τις ενοχές και τις απώλειες, μερικές φορές ταπεινωμένους ή απλώς ευάλωτους, αλλά και αδελφοκτόνους, παιδεραστές, αιμομίκτες. Σε όλες τις ιστορίες εμφανίζεται, όταν δεν πρωταγωνιστεί, ένα ασήμαντο παραθαλάσσιο θέρετρο ονόματι Λίμνη Αχαΐας, που θα μπορούσε να βρίσκεται σχεδόν παντού, και ταυτόχρονα πουθενά αλλού εκτός από την Ελλάδα. Οι "Ιστορίες της λίμνης" είναι ένα έργο σπονδυλωτό, ένα μυθιστόρημα π...

Πού μπορεί να οδηγήσει μια αρρωστημένη φαντασίωση; Ποια είναι τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στην πνευματική ισορροπία και στην παράνοια και πώς αυτά τα όρια μετακινούνται, δημιουργώντας απρόβλεπτες καταστάσεις; Μπορεί το νερό να υποσκάψει και να συμβάλλει στη διασάλευση αυτής της ισορροπίας; Στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύεται ότι μπορεί, αρκεί να βρει το πρόσφορο ψυχικό και πνευματικό έδαφος· τότε, αποκτώντας υπέρογκες διαστάσεις και υπερφυσικές ιδιότητες, οδηγεί τον μοναχικό και ανυπεράσπιστο άνθρωπο -όπως είναι ο ήρωας αυτής της ιστορίας- σε ανεξέλεγκτες καταστάσε...

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας και το πάθος για το ποδόσφαιρο σε μια συνταρακτική νουβέλα από τον συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλο (Μπλε καστόρινα παπούτσια, Μαύρος Μακεδών). Με φόντο την Ελλάδα του μεσοπολέμου ξετυλίγεται με την κινηματογραφική αφήγηση του Σκρουμπέλου μια αληθινή ερωτική ιστορία ανάμεσα σ' έναν φανατικό οπαδό του Ολυμπιακού και μέλους της "κόκκινης πρόγκας", και μια οπαδό του αιώνιου αντίπαλου Παναθηναϊκού, που άφησε εποχή και έγινε θρύλος.

Ένα ταξίδι στη Βιέννη, δύο νέοι άνθρωποι με τον ενθουσιασμό της πρόσφατης γνωριμίας τους και όλες τις προϋποθέσεις για μια καλή πορεία της σχέσης τους θα δουν τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται... Ένα κοριτσάκι λίγο πριν την εφηβεία έχει ως πρότυπο τον στρατιωτικό πατέρα του, μέχρι τη στιγμή που εκείνος την απογοητεύει με την αυταρχική συμπεριφορά του... Ένα ζευγάρι νέων που η ζωή τους επιφυλάσσει μερικές ευχάριστες εκπλήξεις... Τρεις απλές ιστορίες που κοινή τους συνισταμένη είναι η απρόσμενη ανατροπή συναισθημάτων, όπως συμβαίνει στην ατμόσφαιρα, όταν κάποια ηλιόλουστ...