Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Γουέντυ είναι τραγουδίστρια της κάντρι. Ο Τζέραρντ είναι άνεργος, αλλά έχει βάλει στοίχημα με τον εαυτό του να ξοδεύει πέντε δολάρια την ημέρα (χώρια το ενοίκιο). Ζουν στο Σιάτλ, μια πόλη όπου βρέχει διαρκώς. Αγαπιούνται -με τον τρόπο τους- αλλά ευτυχισμένοι δεν είναι. Η Γουέντυ φεύγει για περιοδεία στην Αλάσκα. Γράφει γράμματα στον Τζέραρντ, εκείνος όμως δεν απαντάει: έχει βαρεθεί, θέλει την ησυχία του. Γίνεται μια παρεξήγηση: η Γουέντυ απελπίζεται και σκάει από το κακό της. Όμως, η Αλάσκα δεν είναι μόνο χιόνια κι αρκούδες και άγρια φύση. Είναι ένας τόπος όπου όλα μπ...

Τα γεγονότα εξελίσσονται το έτος 1982. Αθήνα-Σαλβαδόρ. Σημασία για μένα δεν έχει να ανακαλύψεις τους ιδεολογικούς μου στοχασμούς και αν έμμεσα πιστέψεις ότι στοχεύω κάπου... Μήπως εσύ "καλύπτεσαι" αν αρνηθείς τις θέσεις σου; Δεν το νομίζω. Εκείνο που πρωτεύει είναι ο πόθος για Ειρήνη στους Λαούς. Αν η πολιτική παράταξη που ανήκεις, αποδοκιμάσει τις θέσεις μου, είναι σαν να φτύνει στους τάφους των φτωχών Λαών όλου του κόσμου που πέθαναν "νεκροί". Μιλώ από θέση "ισχύος του αδύνατου Λαού", γιατί προέρχομαι απ' την τάξη του. Κι είμαι περήφανη, γιατί μου δίνεται η ευκαιρί...

Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο ήρωες που συναντάει ο αναγνώστης σε μυθιστορήματα και διηγήματα να εγείρουν κάποτε την καχυποψία πως πρότυπα έχουν πρόσωπα υπαρκτά, μπορεί και γνωστά, - τόσες ενίοτε είναι οι εντυπωσιακές ομολογουμένως ομοιότητες. Το ίδιο ενδέχεται να συμβεί και με την δική μας ιστορία, που είναι φύσει αδύνατο να ξεφύγει από τη μαγνητική έλξη αυτής της γαργαλιστικής φιλυποψίας. Διαβάζοντας τις λιγοστές αράδες της είναι σφόδρα πιθανό πως ο καχύποπτος αναγνώστης με πραγματική ηδυπάθεια θα ενδώσει στον πειρασμό να ταυτίσει το προσωπείο του κυρίου Δέλτα Δέλτα με το...

Δεν ευδοκίμησε τελικά ως νεκροθάφτης στη θέση του Ευταξία ο Στέφανος ο Λαδικός. Μοναχά μία κηδεία πρόλαβε να διεκπεραιώσει και αυτή ήταν της μητέρας του. Διότι η Πάτρα, εκ του Κλεοπάτρα, Λαδικού, το γένος Κουμά, η επονομαζόμενη και Ξυλαγγούρω κάποτε, όταν ήταν ακμαία, υπό των ζηλοφθόνων γυναικών της μικράς νήσου, απεβίωσε αιφνιδίως σε ηλικία 66 ετών, πιθανότατα από ανακοπή καρδιάς σύμφωνα με τη γνωμάτευση του αγροτικού γιατρού, τρεις μόλις μέρες αφότου ανέλαβε καθήκοντα εντός νεκροταφείου ο μοναχογιός της. Έγειρε το κεφάλι της αριστερά σαν λαβωμένο πουλάκι, όπως καθόταν στο...

Μια αμαξοστοιχία διασχίζει τον κάθετο κορμό μιας άχρονης αλλά και δυστοπικής ταυτόχρονα Ελλάδας μεταφέροντας έναν βιβλιοθηκονόμο προς τα πατρώα εδάφη του. Η αναζήτηση αυτή θα φέρει τον Κωνσταντίνο Σερπεκίδη όχι μόνο αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και με το επίκεντρο των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Αυτονομιστών και Κρατιστών, ενώ το έτος κυλάει από την ανθοφορούσα Άνοιξη αι μέσω ενός σχεδόν καθησυχαστικού Καλοκαιριού στο αποκορύφωμα ενός αδυσώπητου σε εξελίξεις Φθινοπώρου.

Ο ήρωας αυτού του βιβλίου... δεν είναι παρά μια υπερβατική ιδέα, ένα όραμα. Μια λάμψη φιλοσοφική που όποιος την αγγίζει... τυφλώνεται, όποιος την αγνοεί... σώζεται αλλά μένει μισός, και όποιος τη βιώνει... χάνεται. Ίσως αυτοί που δεν τη βλέπουν καν... να είναι και οι πιο τυχεροί. Δεν έχει σημασία... το ανθρώπινο ον ή η υπερβατική ιδέα, η στοιχειωμένη από οράματα μιας ποίησης, που αποτελούσε αυτοσκοπό και τροφοδότη ζωής. Πρόκειται για την ιστορία μιας ψυχής δαιμονοκρατούμενης. Μιας ψυχής με συνείδηση στο Καλό και στο Κακό που αποτέλεσε γι' αυτήν ακούσια τιμωρία. Ο καθρέφτης...

Ο ήρωας αυτού του βιβλίου... δεν είναι παρά μια υπερβατική ιδέα, ένα όραμα. Μια λάμψη φιλοσοφική που όποιος την αγγίζει... τυφλώνεται, όποιος την αγνοεί... σώζεται αλλά μένει μισός, και όποιος τη βιώνει... χάνεται. Ίσως αυτοί που δεν τη βλέπουν καν... να είναι και οι πιο τυχεροί. Δεν έχει σημασία... το ανθρώπινο ον ή η υπερβατική ιδέα, η στοιχειωμένη από οράματα μιας ποίησης, που αποτελούσε αυτοσκοπό και τροφοδότη ζωής. Πρόκειται για την ιστορία μιας ψυχής δαιμονοκρατούμενης. Μιας ψυχής με συνείδηση στο Καλό και στο Κακό που αποτέλεσε γι' αυτήν ακούσια τιμωρία. Ο καθρέφτης...

Μια ανατολίτικη φαντασία, εμπλουτισμένη με σπαράγματα από την παιδική ζωή και το έργο του συγγραφέα και αναφορές στην θρακική λαογραφία. Ο δωδεκάχρονος Γιωργάκης, έχοντας το ξεχωριστό προνόμιο, ως επιδέξιο ραφτόπουλο, να φιλοτεχνήσει το επίσημο φόρεμα της ικμπάλ, της πρώτης ευνοούμενης και μέλλουσας συζύγου του σουλτάνου, το τελευταίο απόγευμα της φιλοξενίας του στο σαράι, κρύβεται σε μια απόμερη κώχη του χαρεμιού, από όπου παρακολουθεί έκθαμβος τα δρώμενα. Λίγο πριν σκοτεινιάσει, τον ανακαλύπτει η πανέμορφη και εκμαυλιστική ιμπάλ στην κρυψώνα, όπου θα του δώσει το πρώτο φ...

Αυτή είναι η ιστορία της Χαράς και του Μίνωα. Μια δυνατή ιστορία για τον έρωτα και την απογοήτευση, για εκείνους που απλά βλέπουν τη ζωή να περνά από μπροστά τους και δεν κάνουν τίποτα για να εξελιχθούν. Περισσότερο όμως είναι για τους νέους που καθημερινά αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον, για εκείνους που καταλαβαίνουν ότι η δύναμη της αγάπης είναι τόσο ισχυρή που μπορεί να νικήσει τα πάντα.

Ο κ. Ασημένιος σκεφτόταν πως η δυσκολία του αυτή στα πόδια, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εφόδιο κι όχι εμπόδιο, όπως θα λέγανε πολλοί· για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη διαδρομή, με φόντο τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Τον ωθούσαν τα αρρωστημένα του πόδια με έναν τρόπο ανεξήγητο, κάτι που σε όλα τα ιατρικά βιβλία δεν υπάρχει, ούτε μέσα στα διπλώματα αναφέρεται, ούτε σε καμία χαοτική μελέτη. Η δύναμη της ψυχής δεν μπορεί να μελετηθεί από κανένα σύστημα, από καμία στατιστική, ούτε οι χτύποι της καρδιάς όταν ερωτευόμαστε. Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να τα εξηγήσει όλα αυτά. Καμία,...

Φτερουγισμένος άγγελος που πορεύεται στην καταχνιά της ζωής, γεμάτος θεϊκό φως από τις αρετές που ο άνεμος σκορπίζει από τη σάρκα της ψυχής. Ένα πλάσμα με διαφορετικές ιδιαιτερότητες της εξωτερικής του εμφάνισης, που σε πολλούς προκαλούν οίκτο, φρίκη, απέχθεια για το σακατεμένο αυτό ον που ξέχασε η φύση να το στολίσει με άνοιξη. Όμως οι ψυχικές αρετές είναι τόσο χειμαρρώδεις, που όποιος το πλησιάζει γεμίζει φως, γαλήνη, αισιοδοξία κι ευγνωμοσύνη. Είχε τη δύναμη να μη λυγίσει ποτέ παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Μόνο η προδομένη αγάπη τού ξεκόλλησε τα φτερά, πετώντας...

Μετά το πρώτο κρασί, ο καθηγητής μοίρασε στους φοιτητές του ένα τυπωμένο χαρτί. Στο καθένα από αυτά βρισκόταν κι ένας γρίφος, ένα αίνιγμα ή ένα γνωμικό που ζητούσε ερμηνεία. Έγινε το μοίρασμα και καλά στην τύχη, αλλά τυχαίο δεν ήταν που ο Αρίστος έπρεπε να ερμηνεύσει το "Σκιάς όναρ άνθρωπος" και η Μαρία το "Amantes sunt amentes". Του είχε πέσει το δυσκολότερο του Αρίστου.

"Ο σκύλος µου, καταλαβαίνοντας πως θα κρατούσε ώρα ο περίπατος, ξετρύπωσε ένα παλιό παιχνίδι για να διασκεδάσει µαζί µου. Πήδηξε προς έναν αµµόλοφο όπου είχα ρίξει το αντικείµενο, οπισθοχώρησε ξαφνικά λες και τον είχαν τσιµπήσει, κι άρχισε να γαβγίζει. Μάταια προσπάθησα να τον ηρεµήσω, έλεγξα από κάτω τα ποδαράκια του για να δω αν τον είχε δαγκώσει κάποιο άλλο ζωάκι, κι ύστερα, αψηφώντας τον φανερά, πήγα να µαζέψω µόνη µου την µπάλα. Ένας άντρας ξεπρόβαλε από τους θάµνους. Ήταν γυµνός. Βλέποντας την έκπληξή µου, ξερίζωσε µε το δυνατό του χέρι µια αγκαλιά χορτάρι...

Ο Ηλίας, ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα -δουλειά, οικογένεια-, στα πενήντα τρία του χρόνια φεύγει από την Αθήνα και επιστρέφει στο χωριό του, το Δελβινάκι ψηλά στο Πωγώνι, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όταν μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη έξω από το χωριό, η εξιχνίαση του φόνου γίνεται για τον ήρωα έμμονη ιδέα, ένας σκοπός που γεμίζει το ψυχικό του κενό και τον άδειο χρόνο. Με φόντο το χειμωνιάτικο τοπίο της ορεινής Ηπείρου, που αφήνει το αποτύπωμά του στη λιτή, αδρά ποιητική γλώσσα, στο απέριττο ύφος της αφήγησης, αλλά και στο ήθος των χαρακτήρων, ξ...

Αννιώ και Αργύρης. Δύο ήρωες. Δύο αντί-ήρωες, από εκείνους που δεν περιλαμβάνονται στις δέλτους καμιάς Ιστορίας. Εξού και λησμονημένοι. Εδώ αναδύονται από την αφάνεια ώστε να μιλήσουν για τα μικρά από τα οποία υφαίνονται οι προσωπικές ιστορίες αλλά και οι ιστορίες των μικρών κοινωνιών, αυτές που μες στην κοινοτοπία και την ιδιορρυθμία τους οργανώνουν ερήμην της την Ιστορία με βήματα που κανείς δεν αντιλήφθηκε ούτε θέλησε να αντιληφθεί.