Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ηλίας είναι ένας νέος της εποχής του. Φιλόδοξος, ονειροπόλος κι αισιόδοξος για τη ζωή. Εργάζεται σαν λογιστής και πέρα από τη δουλειά του ασχολείται ερασιτεχνικά με τη συγγραφή. Έχει όμως ένα μικρό "κουσούρι", ένα ιδιαίτερο γνώρισμα, μια ξεχωριστή ιδιότητα, που τον φέρνει αντιμέτωπο με διάφορες περίεργες καταστάσεις, και του επιτρέπει να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους και να περνά το κατώφλι της φαντασίας. Άραγε ζει ένα όνειρο ή ονειρεύεται σε μια πιθανή πραγματικότητα; Αυτό θα το ανακαλύψετε εσείς, διαβάζοντας στο βιβλίο αυτό την ιστορία του Ηλία. Ταξιδέψτ...

Ο Δημήτρης, επίδοξος συγγραφέας, πιάνει δουλειά σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο για να τα βγάλει πέρα. Την πρώτη του κιόλας μέρα στη Μαύρη Θάλασσα, ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Έλλη. Ωστόσο, το επόμενο πρωί και μετά από ένα γερό μεθύσι, ξυπνά δίπλα στη Μαρία. Σύντομα, ο ήρωας θα κληθεί να βάλει σε τάξη τα συναισθήματά του για τις δυο κοπέλες, ενώ παράλληλα μαθαίνει να ισορροπεί ανάμεσα στην εργασιακή ρουτίνα, τις συζητήσεις με το αφεντικό του, την πραγματική ζωή και κάποια περίεργα όνειρα.

Η Τασούλα είχε όλους τους δρόμους ανοιχτούς μπροστά της, αλλά τους έκοψε ο Θεόφιλος με τον έρωτά του. Κι όμως, εκείνη βρήκε παράδρομους: σπούδασε, δούλεψε, μεγάλωσε δύο υπέροχα παιδιά. Στην ουσία, μόνη της. Ο Θεόφιλος πάντα απών στα σημαντικά και πάντα απάνθρωπος απέναντι σε όλους. Άραγε να έφταιγε γι’ αυτό το τρομερό μυστικό του; Η Τασούλα πέρασε των παθών της τον τάραχο, μα κρατήθηκε όρθια. Προχώρησε με κουράγιο, πείσμα, αλλά και με τη διαρκή έγνοια για το "τι θα πει ο κόσμος". Κι ενώ θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή, τη στερήθηκε. Ο Μάκης Τσίτας μάς χαρίζει τον...

Η νουβέλα "Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα" παρακολουθεί την προσπάθεια της αφηγήτριας και επίδοξης συγγραφέα να κατακτήσει ένα προσωπικό ύφος. Η περιπέτεια της αφήγησης συμπλέκεται με τις περιπέτειες της ηρωίδας του εγκιβωτισμένου μυθιστορήματος, αλλά και μιας ολόκληρης γενιάς προς τη δύσκολη ενηλικίωση. Η αφηγήτρια θα πειραματιστεί με τη γυναικεία γραφή, το αστυνομικό μυθιστόρημα, το ψυχολογικό θρίλερ, την ερωτική/αισθηματική λογοτεχνία και τις υφολογικές και θεματικές συμβάσεις τους, πλαισιώνοντας αντίστοιχα κεφάλαια του βίου της βασικής πρωταγωνίστριας. Το κείμενο βρίσκετ...

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ Δικά σου τα χέρια, που με κρατήσανε, στο πρώτο μου κλάμα. Δικά της τα χέρια, που χάιδεψαν το πρώτο μου δάκρυ. Δικό σου ο πόνος, τη νύχτα της ζωής μου. Δικοί της οι πόνοι, στα χρόνια της ζωής μου. Δική σου η πίκρα, τη νύχτα που έφυγα. Δική της χαρά, η ζωή μου κοντά της. Κι εγώ! Ένα τρεμάμενο φύλλο. Σε ποια χούφτα να πέσω. Στη δική σου, σ' εκείνης, ή στο κενό... Απ' την ποιητική συλλογή "Στιγμές μοναξιάς"

"Πάτσγουορκ χωρίς ραφή", ένα πάτσγουρκ καρδιάς. Το ομολογεί η ίδια η συγγραφέας, το εισπράττει ο αναγνώστης από τις πρώτες κιόλας σειρές του βιβλίου. Ποίηση, πεζογραφία, μικρές αυτοτελείς νουβέλες; Δύσκολο να αποφασίσει κανείς που θα κατατάξει την πρώτη αυτή λογοτεχνική απόπειρα της Ρούλας Μίχου Κοσκινά. Και ύστερα, τι είναι αυτό που διαβάζουμε και μας συγκινεί, μας αφορά, μας θυμίζει; Ψυχογράφημα, ονειροπολήσεις, ερμηνείες ονείρων, ρεαλιστικές καταγραφές που γλιστρούν στο υποσυνείδητο για να αντέξουν το βάρος της κοινοποίησης; Η συγγραφέας επιχειρεί μια γραφή σύνθετη, αντι...

Τρεις φίλοι -δυο άντρες και μια γυναίκα- διασχίζουν μ' ένα μεθυσμένο ντεσεβό τη μισή Ελλάδα για να κάνουν Πάσχα στο χωριό, τέτοιο που βλέπανε στις ζωγραφιές των σχολικών βιβλίων όταν ήταν παιδιά. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν υπάρχει. Ούτε οικογένειες να τρώνε ευτυχισμένες στο γρασίδι, ούτε αρνάκια να τρώνε το γρασίδι, ούτε και τσολιάδες να χοροπηδάνε γύρω τους. Υπάρχει όμως ανάσταση. Άσχετα αν δε χτυπούν καμπάνες, δεν πέφτουν τουφεκιές και δε σκάνε πυροτεχνήματα στον ουρανό. Μια ανάσταση που δε φαίνεται, δεν ακούγεται και κανείς από τους τρεις τους δε μιλάει γι' αυτή.

Τρεις φίλοι -δυο άντρες και μια γυναίκα- διασχίζουν μ' ένα μεθυσμένο ντεσεβό τη μισή Ελλάδα για να κάνουν Πάσχα στο χωριό, τέτοιο που βλέπανε στις ζωγραφιές των σχολικών βιβλίων όταν ήταν παιδιά. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν υπάρχει. Ούτε οικογένειες να τρώνε ευτυχισμένες στο γρασίδι, ούτε αρνάκια να τρώνε το γρασίδι, ούτε και τσολιάδες να χοροπηδάνε γύρω τους. Υπάρχει όμως ανάσταση. Άσχετα αν δε χτυπούν καμπάνες, δεν πέφτουν τουφεκιές και δε σκάνε πυροτεχνήματα στον ουρανό. Μια ανάσταση που δε φαίνεται, δεν ακούγεται και κανείς από τους τρεις τους δε μιλάει γι' αυτή.

Ο Φρανκ Κάλερ χτυπάει τα πλήκτρα της γραφομηχανής του με κάθε ευκαιρία. Πίνει και καπνίζει μανιωδώς. Μπλέκει με γυναίκες τρελές, γυναίκες μπερδεμένες, γυναίκες στοργικές. Τρία αγόρια κάθε μεσημέρι παίζουν μπάσκετ έξω από το σπίτι του. Το ένα απ’ αυτά έχει αφήσει στο παράθυρο του Φρανκ ένα πλαστικό μπουκάλι με μια κάμπια μέσα. Ο Φρανκ συναντά εκδότες, ηθοποιούς και ποιητές στην προσπάθειά του να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Όλη αυτή την πολυφωνική φούγκα γεγονότων θα την ανατρέψει η συνάντησή του με το διαβολικό ξανθό άντρα. Ο Φρανκ πατάει το γκάζι, δυναμώνει τη μου...

Δύο "ιατρικές" ιστορίες σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Δύο ιστορίες παρεξηγήσεων που λαμβάνουν χώρα στα νοσοκομεία στα οποία έζησε ο συγγραφέας πενήντα τρία χρόνια. Στην πρώτη ο κεντρικός ήρωας, διευθυντής κλινικής, εμπλέκεται από παρεξήγηση σε ένα θορυβώδες και ανθρωποφαγικό σκάνδαλο που σχετίζεται με χρηματισμό. Το ανθρώπινο στοιχείο υποχωρεί μπροστά στην επιθετική κακοπιστία. Όταν τα μίντια παρεμβαίνουν, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Η σύγχυση επιτείνεται και δημιουργείται ένα εφιαλτικό σκηνικό για τον πρωταγωνιστή και την οικογένειά του. Η "κάθαρση" έρχεται...

Η νεαρή Ισιδώρα, γεμάτη αγχωτικές αναστολές για καθετί μη επιθυμητό, αποφασίζει να κάνει ένα μακρινό ταξίδι στην Ινδία. Γοητευμένη από την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και κουλτούρα του δεινοπαθούντα αυτού λαού, ζει μια ασυνήθιστη περιπέτεια που θα διαγράψει το μέλλον της. Πείθεται να λάβει μέρος σε μια όχι και τόσο "καθαρή" συμφωνία και να χρησιμοποιηθεί ως παρένθετη μητέρα, πληρώνοντας ακριβά το τίμημα. Οι ανώριμες παρεμβολές οδηγούν συνήθως σε ανεπι­θύ­μητα αποτελέσματα απ' αυτά που η καλή ή κακή διάθεση επέλεξε. Η ηρωίδα, σ' ένα παραλήρημα απογοήτευσης, δυστυχίας και απ...

Όλοι μας έχουμε ζήσει παράξενες μέρες. Μέρες που ήταν έξω από τη "λογική". Μέρες που συναντήσαμε τους Δαίμονές μας και ή το βάλαμε στα πόδια ή τους αντιμετωπίσαμε με θάρρος. Μέρες που νομίσαμε πως χάσαμε τα πάντα και μέρες που νιώσαμε ότι κερδίσαμε τον κόσμο όλο! Σε αυτές τις παράξενες μέρες αναφέρονται οι μικρές ιστορίες αυτού του βιβλίου. Είναι ιστορίες από τον κόσμο του φανταστικού, αλλά είμαι σίγουρος ότι σε αυτές θα βρείτε πολλά δικά σας κομμάτια, από το παρελθόν, το παρόν και, ίσως, από το μέλλον σας. Θα βρείτε κομμάτια της ψυχής και της καρδιά σας και θα θυμηθείτε...

Ένα τραγικό ατύχηµα θα σηµαδέψει δύο παιδιά που πρωτοδένονται µε τα δεσµά του έρωτα, αφήνοντας εκείνη ανάπηρη, µα πιο δυνατή, ενώ εκείνος φεύγει για το Παρίσι, καταδικασµένος στη µοναξιά του. Όταν ξαναβρεθούν -ενήλικοι πια-, θα γνωρίσουν την ευτυχία που στερήθηκαν; Η αγάπη τους πρέπει να αντιταχθεί στην παράλογη µοίρα για άλλη µια φορά...

Ο κόσμος ανήκει πρωτίστως στην σφαίρα του πιθανού. Παρότι πεπερασμένος, εκτείνεται πέρα από κάθε ανθρώπινη βεβαιότητα. Ο Χ. Α. Ρόντας αναρωτιέται συχνά για το νόημα αυτού του παράλογου μεγέθους. 'Αδειος από αγάπη, επιβεβαρημένος με υπερβολικά διαδεδομένες πεποιθήσεις και αδιαπραγμάτευτα κίνητρα, είναι αναγκασμένος να επικαλείται διαρκώς τις δικές του διαστάσεις, προκειμένου να αποδώσει μια κάποια σημασία στην ύπαρξή του... Ο ίδιος είναι βέβαιος πως τα όρια του κόσμου απλώνονται πολύ πέρα από τα δικά του. Γι' αυτό όσα αποζητά να καταλάβει αφορούν ένα μικρό, ασήμαντο κομμάτι...

Ένας παπάς σε ένα νησί, λίγες δεκαετίες πίσω. Αντιμέτωπος με το Θεό, τους ανθρώπους, τον εαυτό του. Με σύμμαχο τη θάλασσα. [...] Κίνησε για τον απογευματινό του περίπατο στην παραλία. Η θάλασσα ήταν η μεγάλη του αγαπημένη. Την αγαπούσε με θρησκευτική λατρεία. Αν αυτή, η λατρεμένη του, δεν είχε πάρει τον πατέρα του στα βάθη του Βισκαϊκού, εκείνος αντί για λειτουργός του Υψίστου θα ήταν τώρα υποπλοίαρχος και θα πήγαινε για καπετάνιος. [...] Ήθελε να μπορούσε να πει στους συμπατριώτες του τη γνώμη του γι αυτούς. Ήθελε να πει στο Θεό τη γνώμη του γι αυτόν. Οι ενορίτες του...

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν διάβαζε ο Φίλιπο αυτές τις γραμμές που γράφω για κείνον. Μερικά από τα πολυτιμότερα πράγματα γράφονται γι’ αυτούς που μάλλον δεν θα τα διαβάσουνε ποτέ. Δίχως παρέκκλιση, επιβεβαιώνεται εσαεί η κωμωδία που ονομάζεται "γράφω για κάποιον, γράφω εξαιτίας του, γράφω γιατί τον αγαπώ, γράφω γιατί εκείνος με αποδιώχνει".

Στρασβούργο. Ένα μικρό πανδοχείο, χτισμένο δίπλα στο ποτάμι το μεσαίωνα, αγκαλιάζει τους φιλοξενούμενους του με την σπάνια μαγεία αυτής της πόλης. Ιδιοκτήτης, ο Λεό Μούλερ, ένας στοργικός γιος, πιστός σύζυγος, προστατευτικός πατέρας και χαζοπαππούς. Ανάμεσα στα καλντερίμια και τα σπιτάκια με τις ξύλινες σοφίτες, γύρω από τραπέζια με αλσατικά φαγητά και μυρωδιές φρεσκοψημένου παν ντ' επίς, η ζωή κυλά παρέα με νοσταλγικές αναμνήσεις που πληγώνουν και ελπίδες για το μέλλον. Ο παγκοσμίου φήμης έλληνας ζωγράφος, Αλέξανδρος Παλιός, θα μείνει στο πανδοχείο με μοναδικό σκοπό, να αν...