Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία μας βασίζεται σε ένα απλό μύθο. Μπορεί κανείς να πει ότι είναι κοινός όπως άλλωστε κοινή είναι και η μοίρα όλων των ανθρώπων κι ας αγωνιζόμαστε συνεχώς να αποδείξουμε το αντίθετο. Το γράψιμο, μου ελευθερώνει τη σκέψη και με φτάνει πιο γρήγορα από κάθε άλλο μέσο στο σκοπό μου. Όταν κανείς νιώσει ότι μπόρεσε να κατακτήσει κάτι, αισθάνεται δυνατός και γεμάτος. Πόσο μάλλον όταν αυτό το "κάτι" βρίσκεται μέσα του και απλά το ανακαλύπτει, διαβάζοντας το δικό του παραμύθι. Γιατί είναι αλήθεια πως όσο κι αν μεγαλώσει ο άνθρωπος τα παραμύθια παραμένουν μαγικά...

Ένα τραγικό δυστύχημα με θύμα οικονομικό παράγοντα και κομματάρχη παλιάς κοπής. Περιουσίες που αποχτήθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής και μεγάλωσαν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Οι εφημερίδες στο κυνήγι της είδησης και του εντυπωσιασμού και ένας δημοσιογράφος που αναζητά την αλήθεια και τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Ένας μεγάλος έρωτας που ξεπηδά από τα συντρίμμια ενός παλιότερου και οικοδομείται βήμα - βήμα μαζί με την αναζήτηση των πραγματικών γεγονότων. Στην Ελλάδα των μνημονίων και της κρίσης που αναζητά την ελπίδα της στην κυβέρνηση "της πρώτης φοράς αριστερά". Όταν τα...

"Το πέμπτο γένος" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίκαιρο, γιατί εκφράζει την γραφειοκρατική εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, με κάποια δόση υπερβολής, χρήσιμη όμως για να καταλάβουμε τον παράλογο δρόμο που ακολουθούμε έχοντας μετατρέψει τις αξίες σε σκοπιμότητες. Μια μελαγχολική μαρτυρία για μια γενιά που έχει χάσει τα ιδανικά της και διαμορφώνει ένα κοινωνικό σύνολο χωρίς ταυτότητα. Σ. Β.

"Απ' ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου, λίγες είναι οι στιγμές που μετρούν για τη συνείδηση, αυτές που γράφονται και μένουν, σαν τις σταλαγματιές το λάδι στο νερό της κολυμπήθρας. Άλλες είναι μικρές κι ασήμαντες, αναρωτιέσαι, γιατί τάχα το θυμάμαι αυτό; Άλλες, στιγμές ευτυχισμένες ή φουρτουνιασμένες κι άλλες, που μια κρίση ή μια σύμπτωση γίνετ' απόφαση για ζωή ή θάνατο. Κι ακόμα είναι κάποιες ιστορίες, άλλων ανθρώπων, που, τις έζησες ή τις άκουσες, μένουν βαθειά μέσα σου, σε κοινωνούν την εμπειρία, τη σοφία, την αγάπη... Ετούτες τις κρατάς στο φυλλοκάρδι και θες να τις μοιράζεσα...

Με λένε Μαρία και την ξαδέρφη μου που αγαπούσα πολύ Ελένη. Πρόσφυγες από την χαμένη πατρίδα. Και οι δυο μας ζήσαμε με ανθρώπους που δεν ήξεραν να αγαπάνε. Εμείς αγαπήσαμε όσους μας εγκατέλειψαν σαν ικεσία μιας παράκλησης ανατροπής της μοναξιάς μας. Εγώ γέννησα και αγάπησα τα παιδιά μου. Αλλά τα παιδιά φεύγουν για να ζήσουν την δική τους ζωή. Γιατί φαίνεται πως ζωή είναι να φεύγεις. Η Ελένη, δεν γέννησε και γνώρισε μόνο αυτόν που την βασάνισε. Οι ζωές μας πλάι πλάι μοιάζουνε σαν δυο σταγόνες νερού. Μείναμε μόνες. Εκείνη στο ψυχιατρείο και εγώ καθισμέ...

Μια ανατολίτικη φαντασία, εμπλουτισμένη με σπαράγματα από την παιδική ζωή και το έργο του συγγραφέα και αναφορές στην θρακική λαογραφία. Ο δωδεκάχρονος Γιωργάκης, έχοντας το ξεχωριστό προνόμιο, ως επιδέξιο ραφτόπουλο, να φιλοτεχνήσει το επίσημο φόρεμα της ικμπάλ, της πρώτης ευνοούμενης και μέλλουσας συζύγου του σουλτάνου, το τελευταίο απόγευμα της φιλοξενίας του στο σαράι, κρύβεται σε μια απόμερη κώχη του χαρεμιού, από όπου παρακολουθεί έκθαμβος τα δρώμενα. Λίγο πριν σκοτεινιάσει, τον ανακαλύπτει η πανέμορφη και εκμαυλιστική ιμπάλ στην κρυψώνα, όπου θα του δώσει το πρώτο φ...

Οι σκέψεις που γερνάνε γίνονται βιβλία. Τραγούδια, ταινίες. Η ελπίδα γίνεται θυμός. Οι μέρες, σίδερα. Ο έρωτας, δικαιολογία διαρκής. Πρόφαση η μουσική, θεμέλιο που πάνω της οικοδομείται η φθορά. Η παρακμή του χρόνου. Ιδανικό η απώλεια, ψηλό. Το ταξίδι ήταν ελκυστικό, αλλά σύντομο. Χωρίς προορισμό. Θέλω να προλάβω να καταγράψω την εποχή σου, πριν αυτή μας ξεπεράσει και καταλήξουμε στα αζήτητα. Θέλω να γεράσουμε μαζί, να αλλάξουμε μορφές, ουρλιάζοντας την αλφαβήτα της ζωής μες στο αυτί του θανάτου. Θέλω να γίνουμε άυλοι, εσώτεροι, ορφανοί. Έλα, παίξε. Δυο μέτρα ακόμα. Το...

Από μικρή η Νανά είχε πιάσει το νόημα της ζωής. Ήξερε πως αυτό που έκρυβε μέσα στα σκέλια της ήτανε όλη της η περιουσία, το μεγάλο όπλο που μέχρι στιγμής την είχε βοηθήσει να ζει ανέμελα, χωρίς πολύ δουλειά, σαν πριγκιποπούλα. Έτσι λοιπόν πάντα το φρόντιζε. Το έπλενε, το αρωμάτιζε, το χτένιζε και το έντυνε με λιμπιστά μεταξωτά αραχνoΰφαντα βρακιά. Ήξερε πολύ καλά πώς να το δουλεύει. Πρώτα το μοστράριζε και μετά έκανε τη δύσκολη. Θύματα όλα τα αρσενικά απ’ τον περίγυρό της. Από τους καθηγητές της στο λύκειο, μέχρι τους μέχρι τότε εργοδότες της. Όταν όμως τους έπιανε η καψού...

Το "Σκοτεινό Νησί" είναι σχεδιασμένο στο ρευστό γεωγραφικό χάρτη του μέλλοντος, όταν η καταστροφή έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό συντελεστεί. Είναι ό,τι απόμεινε, η λιγοστή ξηρά που ήταν κορφή βουνού άλλοτε, τώρα ένα μικρό ακατοίκητο βραχονήσι. Όταν δεν το δέρνουν οι αέρηδες καμιά φορά το σκοτεινιάζει πυκνή τροπική υγρασία. Στο "Σκοτεινό Νησί", λοιπόν, σ' ένα σπήλαιο, άντρο και καταφύγιο μαζί, ο Ηρακλής, ο νεαρός άντρας, θα αναγκαστεί να επιλέξει ανάμεσα στον Ωρομέδοντα, τον ώριμο και θιασώτη της λογικής και την Πέργαμοντ, αυτήν που κουβαλάει στην τσάντα της τις μαγγανείες και...

Το Σκοτεινό Νησί, σκοτεινό όπως φαντάζει συνήθως το μέλλον. Το τρισυπόστατο του ήρωα, οι εναλλασσόμενες τρεις αφηγήσεις, και οι τρεις σε πρώτο πρόσωπο, σε μέλλον απώτερο και με συντελεσμένη ήδη την κλιματική αλλαγή, μια μελλοντολογική δυστοπία, που όμως συντίθεται από εικόνες σχεδόν αρχαίες, με τη σεξουαλικότητα που παροξύνει και που σπρώχνει την αφήγηση στον σκοτεινότερο εσώτερο θάλαμο, στο ορμητήριο των μύθων, και ακόμη, την ειρωνική αμφισβήτηση της ρητορικής που μιμείται ή που μετέρχεται τη λογοτεχνία. [Αναθεωρημένη - διορθωμένη έκδοση, με κατατοπιστικό επίμετρο από...

Μια παράξενη πρόσκληση, ένας εκκεντρικός συλλέκτης και ο υπηρέτης του, λάτρεις της λογοτεχνίας, ένας νέος, επίδοξος συγγραφέας, αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη δοκιμασία: αυτοί είναι οι αρμοί γύρω από τους οποίους αρθρώνεται η πλοκή του Σπιτιού, μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στη χειμωνιάτικη Ύδρα, μέσα στους τοίχους ενός απομονωμένου αρχοντικού. Ο κύριος Κάλφογλου, ο οικοδεσπότης, ο Συμεών, ο ιδιόρρυθμος μπάτλερ, και ο καλεσμένος τους, ο συγγραφέας Νίκος Βελισάρης, είναι δέσμιοι ενός αλλόκοτου παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση. Συνδυάζοντας στοιχεία ιστορίας μυστηρίου, αστυνο...

Όλα ξεκινούν από ένα μικρό μέρος κάπου στην Ελλάδα και καταλήγουν στην πρωτεύουσα. Κάθε πενταετία φέρνει και κάτι καινούριο. Η Μαργαρίτα κλίνεται να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες μαζί με τους αναγνώστες τις. Εξωτερικεύει σκέψεις, συναισθήματα και τις σχέσεις της με όσους έρχονται στην ζωή της. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Γεγονότα που δεν επηρέασαν την ιστορία, αλλά σίγουρα μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι. Απρόοπτα δίχως τέλος την βασανίζουν δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Θα φτάσει άραγε στην απόλυτη ευτυχία σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια; Ο νικητής πάντοτε είναι ένας.

Ποιος, τι και γιατί εξοντώνει όλους τους ανθρώπους με "υψηλό δείκτη ανθρωπισμού"; Το γονίδιο-φονιάς, οι σατανιστές, το πνεύμα του Κακού, ο φυσικός νόμος της επιλογής; "Το σύνδρομο του χάους", η "Έκλειψη του Θεού"; Πώς μορφοποιείται η ανθρωπότητα όταν στερείται τους εσταυρωμένους της; Ένα υπαρξιακό θρίλερ που θα σας ξαφνιάσει.

Μια παράξενη φιγούρα που κοιτάει ένα σχοινί, σ’ ένα δωμάτιο έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Μια ονειρική διάσταση, ένα ατέρμονο παιχνίδι του Κενού και της Νύχτας. Παρατηρητής και παρατηρούμενο ταυτίζονται. Ο θεός κυνηγάει τον κόσμο. Η ματαιότητα είναι ένα φίδι που τρώει την ουρά του. Οι Τέχνες είναι οι αισθήσεις του θεού. Όλα είναι θραύσματα μιας ανέγγιχτης εικόνας. Η λογική καταρρέει. Θριαμβεύει η καρδιά. "Υπάρχουμε στ’ αλήθεια;" Η απάντηση είναι η ερώτηση. Σε αυτή την υπαρξιακή, σκοτεινή, απόκοσμη νουβέλα, o Kafka συναντάει τον Schrodinger. Ο Ευάγγελος Ρ. Ρουσσάκης μάς...

Ώρες ώρες αισθάνομαι λίγο σαν την Ιζαντόρα Ντάνκαν, που στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι η τέχνη της χάρισε όλες τις χαρές που της κατακράτησε ο έρωτας... Ο έρωτας που απαιτεί να του αφιερωθείς ολόψυχα κι ας τον χάσεις μετά... Να σε ταξιδέψει σ' άλλα μονοπάτια απ' τα ήδη γνωστά σου, να σε κάνει ένα με το σύμπαν, κι ας είναι αυτό μια αυταπάτη. Εγώ δεν γύρεψα το δρόμο του Έρωτα, αλλά το δρόμο του Απόλλωνα, του αιώνιου φωτός... Δεν άφησα κανέναν έρωτα να με πληγώσει. Θωρακίστηκα στην τέχνη μου, το άλλοθι της μοναξιάς μου.

Η νουβέλα του Ν. Λαπαθιώτη, "Το τάμα της Ανθούλας", έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος αναφέρεται, κατά τρόπο άκρως ρεαλιστικό, στον κόσμο της νύχτας και του περιθωρίου, με τους νταβατζήδες, τη σωματεμπορία και ιδίως τους τεκέδες και τους ναρκομανείς της Τρούμπας και της Πειραϊκής, και το άλλο σε μια λανθάνουσα ομοφυλοφιλία μεταξύ δύο ανδρών, ενώ η βαθύτατα ερωτευμένη ηρωίδα του έργου, η Ανθούλα, μαραζώνει από τον ερωτικό της καημό για τον ένα από τους άνδρες αυτούς.