Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια περιπέτεια που, μέσα από τη μυθοπλασία και με σατιρικό τρόπο, παρουσιάζει την κενότητα της νεοελληνικής νοοτροπίας καθώς και πολλές από τις "παρεξηγήσεις" της κοινωνικής μας ιστορίας όπως αυτές διατηρήθηκαν μέσα από τα μετεμφυλιακά και μεταπολιτευτικά συμπλέγματα του μικροαστισμού μας. Η ιστορία τριών νέων μπλέκει με εκείνη μιας ομάδας αρχαιολόγων. Μια αρχαιολογική ανακάλυψη-ορόσημο που ήρθε στο φως από την ομάδα ενός εφόρου αρχαιοτήτων είναι το σημείο συνάντησης των δύο ιστοριών. Οι τρεις νεαροί θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι από σύμπτωση έμαθαν γ...

Μια έφηβη, λίγο πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, μετακομίζει από το νησί της ξαφνικά στην Αθήνα μόνη. Έχοντας ελάχιστα συνειδητοποιήσει γιατί φεύγει και πού πηγαίνει, παλεύει να σταθεί στα πόδια της. Όχι μόνον πρακτικά αλλά κυρίως συναισθηματικά, ψυχολογικά. Αφήνεται, λοιπόν, στη ζωή και σε όσα αυτή της φέρνει, με την ελπίδα ότι τα όμορφα πράγματα θα διασωθούν στο τέλος και θα ανθίσουν. Η Ρου είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, όχι μόνο για τη δύσκολη εφηβεία ενός κοριτσιού, αλλά για όλους τους ανθρώπους που δυσκολεύονται παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους να αντέξουν το βάρο...

Μια έφηβη, λίγο πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, μετακομίζει από το νησί της ξαφνικά στην Αθήνα μόνη. Έχοντας ελάχιστα συνειδητοποιήσει γιατί φεύγει και πού πηγαίνει, παλεύει να σταθεί στα πόδια της. Όχι μόνον πρακτικά αλλά κυρίως συναισθηματικά, ψυχολογικά. Αφήνεται, λοιπόν, στη ζωή και σε όσα αυτή της φέρνει, με την ελπίδα ότι τα όμορφα πράγματα θα διασωθούν στο τέλος και θα ανθίσουν. Η Ρου είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, όχι μόνο για τη δύσκολη εφηβεία ενός κοριτσιού, αλλά για όλους τους ανθρώπους που δυσκολεύονται παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους να αντέξουν το β...

Κοιτούσε τη ζωή να περνάει από μπροστά της μαζεμένη σε μια γωνιά, φοβισμένη. Στον καθρέφτη δεν αναγνώριζε το πρόσωπό της, παραμορφωμένο από τα χέρια του συντρόφου της, και τα δάκρυα της σιωπής κυλούσαν στο σκοτάδι Τι μπορούσε να κάνει; Συμβαίνουν αυτά. Μα τα όνειρά της συνωμότησαν και της άπλωσαν τα χέρια. Οι λέξεις έγιναν χείμαρρος, ο φόβος δύναμη, ο θυμός συγχώρεση και η ζωή χαμόγελο. Πολλές φορές οι επιλογές μας, μας οδηγούν σε σκοτεινά μονοπάτια κάνοντας κακό στον εαυτό μας και προπάντων σε αθώες ψυχές που τόσο αγαπάμε! Αν εμείς δεν παλέψουμε για να το αλλάξουμε αυτό,...

Σ' ένα απομονωμένο στρατόπεδο, ένας αγγελόμορφος στρατιώτης ζωγραφίζει με την προτροπή της γυναίκας του Στρατηγού τον σύζυγό της και διοικητή του. Ο πίνακας θ' αποκαλύψει κρυφές πτυχές των ηρώων αλλά και της ίδιας της τέχνης της ζωγραφικής. Μια ιστορία στην οποία αποσιωπούνται τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά πολλές φορές και οι επιθυμίες τους, και όπου μια υπόγεια αίσθηση απειλής παραμονεύει ήρωες και αναγνώστες. Χρόνια αργότερα, όταν ο πίνακας γίνεται λαϊκό προσκύνημα σε μια πινακοθήκη, όλα πια θα έχουν πάρει τις διαστάσεις θρύλου. Από τις λιγοστές φορές που ο Μένης Κ...

Είναι αλήθεια ότι ζήτησα από τον Παρασκευά να περιγράψει με λίγα λόγια το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Ίσως βέβαια να ήταν λάθος η στιγμή. Επρόκειτο για προχωρημένη νυχτερινή ώρα και κάποια μυστήρια μουσική ακουγόταν από το βάθος. Ξαφνικά άφησε κάτω το ποτό του και φανερά εκνευρισμένος είπε: "Ξημερώνει Παρασκευή και κάθε Παρασκευή γιορτάζω. Φαντάζομαι να ξέρεις τι σημαίνει αυτό". Μετά ρούφηξε άλλη μια γουλιά, στοχάστηκε για λίγο και συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: "Κάθε προσπάθεια να διαφημίσεις ένα βιβλίο στο ίδιο του το εξώφυλλο, είναι σαν να θέλεις να πουλήσεις μπακλα...

"Το να πίνω έγινε το ελιξίριο της ελευθερίας μου. Ήταν μια πράξη επαναστατική, μια πράξη αντίδρασης, αντίστασης. Στην αρχή μπορεί και να ήταν έτσι. Το οινόπνευμα άνοιγε δρόμους. Τι πλάνη! Η επανάσταση πνίγηκε μέσα σε θάλασσες αλκοόλ, σε μεθυσμένες νύχτες καταστροφής, στα κόκκινα μάτια, σε ανόητα φιλιά, στο αλόγιστο ξόδεμα του χρόνου. Πέρασα και καλά, μα σαν ήρθε η ώρα, το αλκοόλ που μου "έδινε" απλόχερα τον πρώτο καιρό, ήρθε σαν τοκογλύφος πιστωτής, όχι μόνο να μου τα πάρει όλα, μα και να με ρίξει στην ανημπόρια, στην αρρώστια και στο χάσιμο του ίδιου μου του εαυτού"....

Ο Στέφανος από πολύ νωρίς συνειδητοποίησε πως για να είναι ευτυχισμένος θα πρέπει να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Γυρίζοντας την πλάτη στις οικογενειακές επιχειρήσεις, ασχολείται με την μεγάλη του αγάπη την ζωγραφική. Τυχαία μετά από χρόνια οι δρόμοι του θα διασταυρωθούν με μια μυστηριώδη γυναίκα από το παρελθόν. Θα επιλέξει μια τακτοποιημένη ζωή μέσα στο ψέμα ή μια ζωή με αληθινή αγάπη χωρίς να υπολογίσει το κόστος;

Με λένε Μυρτώ. Τα παιδικά μου χρόνια τα 'ζησα σ' ένα σπίτι με ψηλά ταβάνια και σκάλα μαρμάρινη. Αύριο μπαίνω στα 34. Ζω σ' ένα διαμέρισμα με περιορισμένο ακάλυπτο. Είναι όμως πάνω στη θάλασσα. 'Ετσι καμιά φορά γίνεται υπερωκεάνιο· και μοιραία φεύγω πάλι... Μα κείνοι που με φίλησαν στα μάτια μένουν πάντα εδώ. Σε παλιές κορνίζες και σε πρόχειρες κασέτες κιθάρα-φωνή. Άλλοι που είχαν τη γραμμή της ζωής μικρή κι άλλοι το φόβο της αγάπης θεριό ανήμερο. Λένε πως μοιάζω πιο μικρή απ' ό,τι είμαι. Είναι γιατί τα ψέματα που μου είπαν δεν ήταν βρόμικα. Ήταν μονάχα τα ψέματα της παρ...

Η νουβέλλα του Βασίλη Βασιλικού, με τον τίτλο "Σκανδιναβικό σταυρόλεξο", που εγκαινιάζει τη σειρά Πολάρ, θα αιφνιδιάσει ευχάριστα τον αναγνώστη με μία σκοτεινή υπόθεση από τα χρόνια της Δικτατορίας, που, όμως, εκτυλίσσεται στη μακρινή Σουηδία και στον χώρο των Ελλήνων εξορίστων και μεταναστών. Μια ελληνική Nordic ιστορία με πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ένα "σκανδιναβικό σταυρόλεξο" για απαιτητικούς αναγνώστες, που γράφτηκε σχεδόν δύο δεκαετίες πριν επικρατήσει στην παγκόσμια αγορά το Nordic noir.

"Η κρίση δεν πέρασε τόσο γρήγορα, το έργο έμεινε στη μέση και τώρα, όπως κι όλο το Πασαλιμάνι που ήταν γεμάτο μαρίνες φαντάσματα, ο μώλος ήταν ένας χώρος που δεν έβρισκες παρά μισοβουλιαγμένα σκαριά, λίγα περιπολικά της Ακτοφυλακής, που ελάχιστες περιπολίες έκαναν και καθόλου δεν φύλαγαν καμιά ακτή, και μερικά γιωτ καμουφλαρισμένα σε καραβοτσακισμένα ψαράδικα..." Μια φανταστική ιστορία με την οποία ο συγγραφέας δηλώνει πως δεν θα ήθελε με τίποτε να την δει να επιβεβαιώνεται. Να δει δηλαδή το κοινωνικό μικροεργαστήρι του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, που λέγεται Πειραιά...

Δύο φιλικά ζευγάρια, θέλοντας να αποδράσουν από την πόλη και να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή, αποφασίζουν να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο στη Μάνη με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου οδηγού. Στις υγρές και σκοτεινές διαδρομές της σπηλιάς, οι τρεις άντρες και οι δύο γυναίκες, εκτός από τις δύσκολες διαδρομές, θα διασταυρωθούν και θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους, τις ενοχές τους και τις απώλειές τους. Μια κατολίσθηση θα τους εγκλωβίσει στο σκοτάδι και στο φόβο του θανάτου. Όταν θα ξαναβγούν στο φως θα είναι διαφορετικά όμοιοι. Μια νουβέλα, όπου η αγωνία της π...

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που δεν λέγονται, μόνο γράφονται για να διαβαστούν. Νίκος και Άρης. Φίλοι από παιδιά. Παντού μαζί, στο σχολείο, στην Ιατρική, στην ειδικότητα, στο Λονδίνο, στα μεταπτυχιακά, στην Ψυχιατρική, στο επάγγελμα. Ξαφνικά ο Νίκος σταματάει τη σχέση του με τον Άρη. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τι είναι όμως εκείνο που τον κάνει, ύστερα από δύο χρόνια σιωπής, να στείλει το πρώτο γράμμα στον πρώην φίλο του; Ποια δύναμη σπρώχνει τον Νίκο να προχωρήσει και σε δεύτερο, τρίτο, έβδομο γράμμα; Ποια είναι η γυναίκα-καταλύτης που έχει σφραγίσει τη ζωή τους και πώς μπαίνει...

Γραμμένη στον εξωπραγματικό χρόνο των τριών ημερών, η νουβέλα αυτή είναι μια ακόμη διπλοβελονιά, ένα ακόμη ντελικάτο και φιναρισμένο έργο, προσεγμένο στην εντέλεια όπως όλες οι νουβέλες του. Το ύφος του συγγραφέα γνώριμο. Ένας χώρος και δυο αντίπαλοι σε μια μονομαχία μέχρις εσχάτων. Μόνο που αυτή η αναμέτρηση δε γίνεται για να τους χωρίσει ή να αναδείξει κάποιον νικητή, αλλά για να ενώσει το πολύπαθο ζευγάρι. Πρόκειται για μια σπαρακτική ερωτική ιστορία, για ένα εντυπωσιακό, βαθύ ψυχογράφημα ταραγμένων ψυχών, πάντα ξεχωριστών, πάντα ανθρώπων που ξεφεύγουν από τον μέσο όρο κ...

"Ήταν πεσμένος καταής, μαχαιρωμένος. Στο περβάζι ήταν ακουμπισμένο ένα πιάτο με φλούδια από ροδάκινο κι ένας σπουργίτης τα τσιμπολογούσε. Η Δέσπω καθόταν με την πλάτη γυρισμένη, κοιτώντας έξω. Δε γύρισε. Είχε στητή την πλάτη. Με το αίμα στο χέρι της, είχε ζωγραφίσει, βαθυκόκκινο στην ασπράδα του τοίχου, τον σπουργίτη". Στη Σπουργίτω, μια ξένη με κομμένη γλώσσα μπαίνει σ’ ένα χωριό στο Πωγώνι της Ηπείρου και γίνεται το βουβό κέντρο του, που γύρω του η ασφυχτική κοινωνία του χωριού σκιρτά. "Έφτασε στα πρώτα σπίτια της Χώρας και παρακεί κάτι πιτσιρίκια έπαιζαν. Τον είδ...