Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φυγή φαίνεται πως την απελευθερώνει, την αποδεσμεύει από στεγανά και καλούπια κι έτσι "λυτρωμένη" μπορεί τώρα να πετάξει μακριά και να ζήσει το όνειρό της... Γεύεται τη χαρά της ζωής που της χαρίζεται απλόχερα, γνωρίζει τον αληθινό έρωτα, ανακαλύπτει την ευτυχία στα απλά και καθημερινά, στα πιο μικρά πράγματα που κρύβει η κάθε στιγμή. Αφήνεται τέλος στο παιχνίδι της μοίρας που την οδηγεί σε περιπέτειες με απρόσμενες εξελίξεις. Κι ο αναγνώστης, παρακολουθώντας τες, παρασύρεται από τη γοητεία της γραφής και της αφήγησης με την οποία η συγγραφέας πλέκει τον συναρπαστικό τ...

Η νουβέλα "Όταν πέφτει το βράδυ" είναι η ιστορία μιας παρέας, τεσσάρων παιδιών που παρέμειναν φίλοι από το Δημοτικό σχολείο και ήταν πάντα μαζί μέχρι που αποφοίτησαν από το Λύκειο. Ο Αρίσταρχος σπούδασε μαθηματικός στο Καποδιστριακό, η Ναταλία Γαλλική Φιλολογία, ο Ερμής το οικονομικό στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., ενώ το μαγκάκι της παρέας, η Θάλεια, σπούδασε στη Σορβόννη Ιστορία της Τέχνης και συντήρηση έργων Τέχνης. Επικοινωνούν μεν αλλά για χρόνια δεν βλέπονται. Η ζωή τους ενώνει ξανά, όταν σκοτώνεται βίαια και άδικα ο αγαπημένος τους καθηγητής και μέντορας. Μετά την κηδεία μαθαίνο...

Μια γυναίκα τολμά να ξαναγαπήσει Μπορεί αυτό να είναι ένα νέο λάθος ή μια νέα αρχή. Φορά πέπλα, συναντιέται με νεράιδες, αφήνεται. Βαδίζει ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, πηγαίνει στα παραμύθια που της αλαφρώνουν την ψυχή και την πάνε ταξίδια στην ομορφιά, στην αγάπη, στον έρωτα και στην αλήθεια...

Καθώς η ζωή μας κυλάει και μας παρασέρνει στη ρουτίνα και την καθημερινότητα, πάντα έρχονται μικρές ή μεγάλες ανατροπές να μας αφυπνίσουν. Είμαστε, όμως, έτοιμοι να δεχτούμε αλλαγές στη ζωή μας; Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε καινούργιες στιγμές γεμάτες πάθος και ένταση; Μπορούμε να βουτάμε στο παρελθόν και να μην πληγωνόμαστε ή προτιμούμε να ασφαλίσουμε το παρόν και το μέλλον; Ζούμε τις στιγμές ευτυχίας που μας παρουσιάζονται και ας είναι επικίνδυνες ή προστατεύουμε την προσωπική μας γαλήνη; Με στιγμές είναι η μοίρα μας γραμμένη, με στιγμές ευτυχίας και πόνου.

Πόσο μπορούν ν' αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου τριάντα μία μέρες "εμβόλιμες" στον πραγματικό χρόνο του; Τριάντα ένα μερόνυχτα γεμάτα από μια αγάπη απόλυτη, εξιλεωτική και βασανιστική μαζί, που έρχεται απρόσμενα και ανατρέπει τις τακτοποιημένες ζωές του Σταύρου και της Μαρίας-Ερατώς και τους φέρνει προ αποφάσεων σημαντικών για τους ίδιους και το περιβάλλον τους. Θα μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν το κόστος της όποιας επιλογής; Η νουβέλα της Τζένης Στράλλα είναι μια πληθωρική και ποιητική παλέτα αισθημάτων, η οποία συνεπαίρνει τον αναγνώστη, όπως το κάλεσμα της ζωής συνεπήρε εκ...

...Μελαγχολούσε για τον Αλέξη, και το αγέννητο παιδί της. Το φανταζόταν όμορφο σαν αυτόν, τον φυγά των παλιών καιρών. Ένα βράδυ, σαν ένα όνειρο, ήρθε συγκεχημένη στο νου της οπτασία, το αγέννητο παιδί της. Ήταν θαρρείς κοριτσάκι, με ροζ φουστανάκι, μα αν, το χεράκι του άπλωνε, το δικό της, δεν θα του αρνιόταν, και είθε η παιδική σοφία, σε ανάπαυση να οδηγήσει, τη ζωή της. Άρχισε να μελαγχολεί, όλο και περισσότερο, το εξομολογήθηκε σε μια κοντόχονδρη γειτόνισσά της, την κ. Βούλα, που ξεφυσούσε από το λίπος, προσευχόμενη. Έδειξε πως όλα τα γνωρίζει, και της υποσχέθηκε βέβα...

"Πέντε χιλιάδες έχασα", είπε δυνατά γύρω του. Στεκόταν όρθιος δίπλα μου και κάθε φορά που ήθελε να ποντάρει, απλωνόταν ολόκληρος πάνω στη ρουλέτα. Κι όσο έχανε, τόσο απλωνόταν και λύγιζε, με το σώμα του να έχει πάρει κλίση, σαν τα καράβια που βυθίζονται με το πλάι... Κι αν η τύχη δεν σταθεί δίπλα του, να είσαι σίγουρος πως θα την βρεις εκεί που δεν ελπίζεις, αρκεί να έχεις την ευφυΐα να διακρίνεις την παρουσία της. Και μην ξεχνάς! Το πέρασμά της είναι τόσο γρήγορο, όσο σχεδόν και το γύρισμα της ρουλέτας.

Η ανθρώπινη μοίρα είναι ένα παιχνίδι με το χρόνο. Μέσα σ' αυτό το παιχνίδι υπάρχει και η Λένα, ένα κορίτσι μόλις δεκαοχτώ χρόνων. Μια τραγική συγκυρία κατέστρεψε τα όνειρά της, ο βιασμός της... Πέντε οι βιαστές... Τότε η αγαθή ψυχή της αλλάζει μέσα σ' αυτό το παιχνίδι. Γίνεται δαιμονική. Σχεδιάζει για τους βιαστές της ένα παιχνίδι θανάτου. Γίνεται αδίσταχτη. Γίνεται μια δολοφόνος... Ένας όμως ντετέκτιβ γίνεται η σκιά της. Νιώθει στην αρχή φόβο. Όμως μεταξύ τους αναπτύσσεται μια αγάπη. Η Λένα ανεβαίνει συναισθηματικά. Όμως η μοίρα της σάρκασε ξανά μαζί της. Ένα ταπεινό τετ...

Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2010. Στα περίχωρα της Πάτρας δύο συνεργεία μαζεύουν ελιές. Ο Λευτέρης, ο Γιάννης, ο Θόδωρος, άνεργοι Έλληνες. Ο Αλία, ο Ιλίρ, ο Μαθιούλα, άνεργοι μετανάστες. Τα δύο συνεργεία διασταυρώνονται, ανταγωνίζονται, τσακώνονται. Οι γαλήνιοι ελαιώνες, τα παράξενα και θαυμαστά γεγονότα ανάμεσα στα ελαιόδεντρα δεν τους ημερεύουν. Οι μετανάστες κάθε Κυριακή παίζουν κρίκετ σ' ένα εγκαταλειμμένο γήπεδο. Το κρίκετ εμπλέκεται στους ανταγωνισμούς των δύο συνεργείων. Ένα απειλητικό μπαλάκι επικρέμαται πάνω τους. Σαν να ήρθε από το γήπεδο της χώρας των θαυμάτων της Αλ...

Στρασβούργο. Ένα μικρό πανδοχείο, χτισμένο δίπλα στο ποτάμι το μεσαίωνα, αγκαλιάζει τους φιλοξενούμενους του με την σπάνια μαγεία αυτής της πόλης. Ιδιοκτήτης, ο Λεό Μούλερ, ένας στοργικός γιος, πιστός σύζυγος, προστατευτικός πατέρας και χαζοπαππούς. Ανάμεσα στα καλντερίμια και τα σπιτάκια με τις ξύλινες σοφίτες, γύρω από τραπέζια με αλσατικά φαγητά και μυρωδιές φρεσκοψημένου παν ντ' επίς, η ζωή κυλά παρέα με νοσταλγικές αναμνήσεις που πληγώνουν και ελπίδες για το μέλλον. Ο παγκοσμίου φήμης έλληνας ζωγράφος, Αλέξανδρος Παλιός, θα μείνει στο πανδοχείο με μοναδικό σκοπό, να αν...

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν διάβαζε ο Φίλιπο αυτές τις γραμμές που γράφω για κείνον. Μερικά από τα πολυτιμότερα πράγματα γράφονται γι’ αυτούς που μάλλον δεν θα τα διαβάσουνε ποτέ. Δίχως παρέκκλιση, επιβεβαιώνεται εσαεί η κωμωδία που ονομάζεται "γράφω για κάποιον, γράφω εξαιτίας του, γράφω γιατί τον αγαπώ, γράφω γιατί εκείνος με αποδιώχνει".

Ένας παπάς σε ένα νησί, λίγες δεκαετίες πίσω. Αντιμέτωπος με το Θεό, τους ανθρώπους, τον εαυτό του. Με σύμμαχο τη θάλασσα. [...] Κίνησε για τον απογευματινό του περίπατο στην παραλία. Η θάλασσα ήταν η μεγάλη του αγαπημένη. Την αγαπούσε με θρησκευτική λατρεία. Αν αυτή, η λατρεμένη του, δεν είχε πάρει τον πατέρα του στα βάθη του Βισκαϊκού, εκείνος αντί για λειτουργός του Υψίστου θα ήταν τώρα υποπλοίαρχος και θα πήγαινε για καπετάνιος. [...] Ήθελε να μπορούσε να πει στους συμπατριώτες του τη γνώμη του γι αυτούς. Ήθελε να πει στο Θεό τη γνώμη του γι αυτόν. Οι ενορίτες του...

Ο κόσμος ανήκει πρωτίστως στην σφαίρα του πιθανού. Παρότι πεπερασμένος, εκτείνεται πέρα από κάθε ανθρώπινη βεβαιότητα. Ο Χ. Α. Ρόντας αναρωτιέται συχνά για το νόημα αυτού του παράλογου μεγέθους. 'Αδειος από αγάπη, επιβεβαρημένος με υπερβολικά διαδεδομένες πεποιθήσεις και αδιαπραγμάτευτα κίνητρα, είναι αναγκασμένος να επικαλείται διαρκώς τις δικές του διαστάσεις, προκειμένου να αποδώσει μια κάποια σημασία στην ύπαρξή του... Ο ίδιος είναι βέβαιος πως τα όρια του κόσμου απλώνονται πολύ πέρα από τα δικά του. Γι' αυτό όσα αποζητά να καταλάβει αφορούν ένα μικρό, ασήμαντο κομμάτι...

Ένα τραγικό ατύχηµα θα σηµαδέψει δύο παιδιά που πρωτοδένονται µε τα δεσµά του έρωτα, αφήνοντας εκείνη ανάπηρη, µα πιο δυνατή, ενώ εκείνος φεύγει για το Παρίσι, καταδικασµένος στη µοναξιά του. Όταν ξαναβρεθούν -ενήλικοι πια-, θα γνωρίσουν την ευτυχία που στερήθηκαν; Η αγάπη τους πρέπει να αντιταχθεί στην παράλογη µοίρα για άλλη µια φορά...

Όλοι μας έχουμε ζήσει παράξενες μέρες. Μέρες που ήταν έξω από τη "λογική". Μέρες που συναντήσαμε τους Δαίμονές μας και ή το βάλαμε στα πόδια ή τους αντιμετωπίσαμε με θάρρος. Μέρες που νομίσαμε πως χάσαμε τα πάντα και μέρες που νιώσαμε ότι κερδίσαμε τον κόσμο όλο! Σε αυτές τις παράξενες μέρες αναφέρονται οι μικρές ιστορίες αυτού του βιβλίου. Είναι ιστορίες από τον κόσμο του φανταστικού, αλλά είμαι σίγουρος ότι σε αυτές θα βρείτε πολλά δικά σας κομμάτια, από το παρελθόν, το παρόν και, ίσως, από το μέλλον σας. Θα βρείτε κομμάτια της ψυχής και της καρδιά σας και θα θυμηθείτε...