Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιο παπούτσι διαλέγουν οι γυναίκες; Το πιο φινετσάτο ή το πιο βολικό; Δέκα χρόνια μετά, η Στέλλα Καραμπακάκη εξακολουθεί να εμπνέεται από τις ανθρώπινες σχέσεις και, με ισχυρή δόση σαρκασμού, μας συστήνει τους νέους ήρωες-παπούτσια στη ζωή της. Ένα διαζύγιο, ένα πιπίνι, κάποιοι Πασόκοι, μία φίλη από το χωριό κι ένας λοστός, προσφέρουν άφθονο γέλιο. Πολλά άλλαξαν μέσα σε αυτά τα χρόνια. Η οικονομική κρίση και η κατάρρευση του lifestyle και των media προκάλεσαν ανατροπές και στις σχέσεις. Όμως, μία σταθερά έμεινε ακλόνητη: τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα.

Οι έσχατοι! Λησμονημένοι απ' αυτούς των οποίων τις ιδέες με τόσο πάθος υπηρετούσαν, όχι όμως και απ' τον αδυσώπητο εχθρό. Ήταν θέμα χρόνου το πότε οι εκδικητικοί άλλοι θα ξεπροβάλουν απ΄ τα σκοτάδια των ετών φωτός, αποφασισμένοι να τελειώνουν μια και καλή μ΄ αυτούς, τους τελευταίους πιστούς ενός καθεστώτος που ψυχορραγούσε. Λοιπόν, ας δοκιμάσουμε να επιβιβαστούμε στον ''Μοναχικό'' και να συντροφέψουμε το θερμοκέφαλο πλήρωμά του στην τελευταία του αποστολή εκεί, σε κάποια αχαρτογράφητη γωνιά του ανεξερεύνητου Γαλαξία. Ίσως δια του -νοερού χωρίς αμφιβολία- δι...

Η Φρύνη ήταν μια άδολη ψυχή και μια ευαίσθητη καρδιά. Είχε όλη τη δροσιά των νιάτων και της ομορφιάς της. Παράδοξο για μια νέα, συνδύαζε την αθωότητα με την ωριμότητα. Είχε μια έμφυτη ευγένεια που την έκανε ακαταμάχητη, χωρίς να προσπαθεί διόλου. Η ανέλπιστη αυτή σμίξη της ευγένειας με την αθωότητα, την έκανε ένα τέλειο πλάσμα. Αυτό που γοήτευε αφάνταστα τον Ιάσονα στη Φρύνη, ήταν η αφέλειά της. Ήταν τόσο αθώα. Είχε βαθύ και στοχαστικό βλέμμα όταν της μιλούσε και αυτό την μάγευε. Ο λόγος του ήταν χειμαρρώδης και η φωνή του βαθιά και μπάσα. Εκείνη ήταν πανέμορφη. Μια απαράμι...

Μετά από την "Έκφραση ζωής κάτω από την κόκκινη ομπρέλα", το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, όπου το Αρσενικό και το Θηλυκό μέσα από την ένωση και τη συνύπαρξη "ξεγυμνώθηκαν" ο ένας στα μάτια του άλλου βγάζοντας ό,τι απωθημένα είχαν καλά φυλαγμένα στα σεντούκια της ψυχής τους, τη σκυτάλη παίρνουν "Οι αποχρώσεις της κόκκινης ομπρέλας", για να δώσουν στη συγγραφική διαδρομή τους ένταση, περιπέτεια, δημιουργία, τραγικότητα, έρωτα. Ακόμη περισσότερο έρωτα και αγάπη, ρεαλισμό και καθημερινότητα μέσα από την εξάρτηση και την αμοιβαία αποδοχή...

Μετά από την "Έκφραση ζωής κάτω από την κόκκινη ομπρέλα", το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, όπου το Αρσενικό και το Θηλυκό μέσα από την ένωση και τη συνύπαρξη "ξεγυμνώθηκαν" ο ένας στα μάτια του άλλου βγάζοντας ό,τι απωθημένα είχαν καλά φυλαγμένα στα σεντούκια της ψυχής τους, τη σκυτάλη παίρνουν "Οι αποχρώσεις της κόκκινης ομπρέλας", για να δώσουν στη συγγραφική διαδρομή τους ένταση, περιπέτεια, δημιουργία, τραγικότητα, έρωτα. Ακόμη περισσότερο έρωτα και αγάπη, ρεαλισμό και καθημερινότητα μέσα από την εξάρτηση και την αμοιβαία αποδοχή...

Η Ελένη, μια γυναίκα πενήντα χρόνων που βιώνει την κατάρρευση της ζωής της και την ανεργία, ψάχνει την προσωπική της αναδόμηση και μετά από παρότρυνση της αδελφής της πηγαίνει ένα ταξίδι στην Πάτμο. Εκεί γνωρίζει μια ηλικιωμένη κυρία του τόπου, την Θάλεια, που της ασκεί μια επιρροή γαλήνης. Την ίδια στιγμή ανακαλύπτει τυχαία τις σημειώσεις ενός ντόπιου ερημίτη, του Θεόφιλου, και μέσω αυτών αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια θεατρική παράσταση που θα ανέβει στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Οι ανελέητες φθορές και αλλοιώσεις σβήνουν τα ίχνη τους και αναδύουν μια νέα προσωπική ταυτότ...

Η Ελένη, μια γυναίκα πενήντα χρόνων που βιώνει την κατάρρευση της ζωής της και την ανεργία, ψάχνει την προσωπική της αναδόμηση και μετά από παρότρυνση της αδελφής της πηγαίνει ένα ταξίδι στην Πάτμο. Εκεί γνωρίζει μια ηλικιωμένη κυρία του τόπου, την Θάλεια, που της ασκεί μια επιρροή γαλήνης. Την ίδια στιγμή ανακαλύπτει τυχαία τις σημειώσεις ενός ντόπιου ερημίτη, του Θεόφιλου, και μέσω αυτών αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια θεατρική παράσταση που θα ανέβει στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Οι ανελέητες φθορές και αλλοιώσεις σβήνουν τα ίχνη τους και αναδύουν μια νέα προσωπική ταυτότ...

"Πάντοτε με έτρωγε περιέργεια μεγάλη για το μυστήριο αυτό της προγιαγιάς μας και μια αμφιβολία για τη φύτρα μου την είχα σε όλη μου τη ζωή· τελευταία όμως, μετά και από το μοιραίο ναυάγιο, τον περασμένο Αύγουστο, τότε που τα 'φερε έτσι η ώρα η κακιά και μπατάραμε με κάλμα μπουνάτσα και έγινε ό, τι έγινε, μου μπήκανε ιδέες διάφορες μες στο κεφάλι μου και σιγά-σιγά, σαν άρχισα να συνέρχομαι κάπως από το σοκ, έπιασα, κρυφά από την Ελένη βεβαίως, για να μην καταλάβει ότι κάπως συνήλθα και πιάσει πάλι την γκρίνια της τη γνωστή για τα περιστέρια, να καταγράφω και να μελετώ τα μοι...

"Ήταν σίγουρα η επιβλητικότητα του κτιρίου που έκανε τον Στέφανο Καρυπίδη να νιώθει αυτό το περίεργο δέος κάθε φορά που έμπαινε στο κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας. Η ψηλή οροφή της αίθουσας συναλλαγών, στηριγμένη σε κολόνες αρχαιοελληνικού τύπου με εκείνη τη γνωστή τάση κωνικότητας, να στενεύουν προς τα πάνω, έτσι που να δίνουν την αίσθηση της προοπτικής, με τα κιονόκρανα φορτωμένα με περίπλοκες διακοσμήσεις, γέμιζε τον πνεύμονά του με μια ανάσα μεγαλείου· τον έκανε όμως να αισθάνεται και τόσο ασήμαντος μέσα σε αυτόν τον χώρο. Τα ακριβά μάρμαρα, που σε κάθε άγγιγμα προκαλο...

Δυο ώρες ύπνου... - ύστερα από την αναγγελία ενός θανάτου - φιλοξενούν στους κόλπους τους τις ανησυχίες, τους φόβους, τα θέλω και τα όνειρα ενός ανθρώπου. Ένα όνειρο με τόπο δράσης τον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου και χρόνο το εκάστοτε σήμερα... προσπάθησε να συμφιλιώσει την ανθρώπινη φύση με το φυσικό και το ανθρώπινο... του αποχωρισμού. Θεωρούμε τη ζωή ως δεδομένη... Τα απρόσμενα ταρακουνήματα που μας στέλνουν οι αρρώστιες τα γιατρεύει η μνήμη μας και σχεδόν πάντα θριαμβεύει η αίσθηση της αυτοσυντήρησης... Τελικά πόσο μακριά κατοικούμε από τα ανθρώπινα; Ο Κώστας δεν ήτα...

"Ο Σέργιος λάτρευε το δεσποτικό του Αγίου Νικολάου. Ήταν στη μέση του ναού και από το απέναντι παράθυρο έβλεπε το μπαλκόνι του σπιτιού της κυρίας Θέκλας, όπου κρατούσε ένα δωμάτιο. Η κυρία Θέκλα ήταν εξαιρετική μαζί του και, όταν μιλούσε με εκείνον, ήταν οι λίγες στιγμές της μέρας της που κατόρθωνε να κρατήσει τα χέρια και το κεφάλι της σε σταθερή θέση, νικώντας για λίγο την Πάρκινσον που τη βασάνιζε μια ζωή. Στο μπαλκόνι αυτό βγήκε ο ιεροκήρυκας για να χτυπήσει παλαμάκια, βλέποντας για πρώτη φορά χιόνι, εκείνο το χειμώνα. Εκεί δέχτηκε και την αυστηρή παρατήρηση της φιλο...

Κατά τα τελευταία χρόνια ακούγονται από τα τηλεοπτικά κανάλια και γράφονται στον Τύπο πολλές περίεργες ιστορίες για ιπτάμενους δίσκους που εμφανίζονται από το άγνωστο στον ουρανό, καθώς και για άλλα ποικίλα και ανεξήγητα φαινόμενα που συμβαίνουν σε πλοία και αεροπλάνα, για απαγωγές και θανάτους ανθρώπων από άγνωστα εξωγήινα όντα, τα οποία καταφτάνουν στον πλανήτη μας και επηρεάζουν ως ένα βαθμό τη ζωής μας και απειλούν το μέλλον μας. Μια από τις πολλές αυτές πρωτοφανείς και παράξενες ιστορίες είναι και αυτή που περιγράφεται στην παρούσα νουβέλα. Ελπίζουμε ότι θα τη δι...

Η γυναίκα, ο άντρας, η άλλη γυναίκα. Ο χρόνος, η απαίτηση, η επιθυμία. Το χάδι, η έλλειψη, η απουσία. Ένα βιβλίο για την οδύνη και την ηδονή του έρωτα, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που προσπαθεί να καταλάβει, να αισθανθεί και να προχωρήσει πέρα από τα γνωστά και τα αποδεκτά. Να βρει ένα δρόμο προς την άλλη γυναίκα, μέσα της, και προς τον άντρα που περιμένει.

Συνεπιβάτες στο ίδιο βαγόνι του μετρό αποβιβάστηκαν στη στάση των Ηλυσίων, γνώριμη και στους δύο από το παράφορο ερωτικό τους παρελθόν. Αν και είχαν πάψει προ πολλού να είναι εραστές -επιστρέφοντας στη συζυγική νομιμότητα- αποφάσισαν να περιηγηθούν έναν χώρο με τον οποίο είχαν συνδέσει τα πιο θαρραλέα χρόνια της ζωής τους: την Πλατεία Παλαιών Πολεμιστών, με το πολύβουο πάρκο στο κέντρο της όταν, από το βάθος της μεγάλης λεωφόρου, εμφανίστηκε ένας ηλικιωμένος άντρας που τους είπε: "Σας περίμενα... αν και μπορεί να ήρθατε αργά..."