Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η νουβέλα "Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα" παρακολουθεί την προσπάθεια της αφηγήτριας και επίδοξης συγγραφέα να κατακτήσει ένα προσωπικό ύφος. Η περιπέτεια της αφήγησης συμπλέκεται με τις περιπέτειες της ηρωίδας του εγκιβωτισμένου μυθιστορήματος, αλλά και μιας ολόκληρης γενιάς προς τη δύσκολη ενηλικίωση. Η αφηγήτρια θα πειραματιστεί με τη γυναικεία γραφή, το αστυνομικό μυθιστόρημα, το ψυχολογικό θρίλερ, την ερωτική/αισθηματική λογοτεχνία και τις υφολογικές και θεματικές συμβάσεις τους, πλαισιώνοντας αντίστοιχα κεφάλαια του βίου της βασικής πρωταγωνίστριας. Το κείμενο βρίσκετ...

"Αναφέρεται αρχικά σε τραγικά γεγονότα του εμφυλίου και στη διαβίωση ενός παιδιού σε μια παιδούπολη της Θεσσαλονίκης μιά από τις 53 "παιδουπόλεις" που λειτούργησαν στην Ελλάδα με πρωτοβουλία της βασίλισσας Φρειδερίκης και υπό την εποπτεία της "Πρόνειας Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος" στα σκοτεινά μετακατοχικά χρόνια. Με τίτλο εμπνευσμένο απ'τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του ήρωα το μυθιστόρημα περιγράφει τη νοσταλγία του χωριού και της μητρικής αγκαλιάς την προπαγάνδα που δημιουργούσε σύγχυση στα παιδικά μυαλά, τους αυστηρούς κανόνες πειθαρχείας αλλά και τα παιδικά όνειρα...

Με την περίφημη νουβέλα "Ridi, pagliaccio" ("Γέλα, παλιάτσο"), που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ο Νουμάς" το 1909, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, το γένος Αλεξίου, δεν εισήλθε απλώς στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά κυριολεκτικά τον ανανέωσε. Με κεντρική ηρωίδα μια απελπισμένη γυναίκα που ρίχνει τον εραστή της στην αγκαλιά άλλων γυναικών προκειμένου να "γελάσει με την αγωνία της", η πρωτοεμφανιζόμενη τότε συγ­γραφέας προκάλεσε τους αναγνώστες με το τολμηρό της θέμα, εγκωμιάστηκε από σημαντικές μορφές των Γραμμάτων, όπως ο Παλαμάς, ο Ψυχάρης και ο Νιρβάνας, ενώ ο Νίκος Κα...

Ο Τζο Ιορδανίδης, ένας ρεπόρτερ από αυτούς που δεν κάθονται φρόνιμα, μπλέκει στην υπόθεση του θανάτου ενός φωτισμένου ιεράρχη. Πολιτικοί, ιερωμένοι, μυστικές υπηρεσίες, απειλές, συνθέτουν το παζλ μίας περίεργης και σκοτεινής ιστορίας, στην οποία ο ήρωάς μας χώνεται κάθε μέρα πιο βαθιά, και γυρισμός δεν φαίνεται να υπάρχει. Ο δρόμος προς την αλήθεια, άλλωστε, δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα. Στο τέλος, αποκαλύπτει πράματα και θάματα, και όχι πάντα του Θεού. Όλα αυτά, βέβαια, είναι αποκυήματα του νου ενός φαντασιόπληκτου συγγραφέα. Διότι, δεν είναι δυνατόν να συμβαίνο...

Λυκόφως, την ώρα του παραδόξου το φως ασφυκτιά μες το σκοτάδι, και δεκατρείς και μία ιστορίες έρχονται στην επιφάνεια, από το κέλυφος της καθημερινότητας, μέχρι βαθιά τα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί που ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και ό,τι είναι χρυσός δεν είναι πάντα πολύτιμο και σημαντικό. Λυκόφως, και τα χρώματα του δειλινού πλημμυρίζουν ένα δωμάτιο σ' έναν άλλο κόσμο, επικίνδυνο και σκοτεινό, στην προβληματική οικονομικά και ηθικά Ελλάδα, απ' όπου και τα αγάλματα δείχνουν να φλέγονται.

Με την περίφημη νουβέλα Ridi, pagliaccio (Γέλα, παλιάτσο), που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ο Νουμάς" το 1909, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, το γένος Αλεξίου, δεν εισήλθε απλώς στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά κυριολεκτικά τον ανανέωσε. Με κεντρική ηρωίδα μια απελπισμένη γυναίκα που ρίχνει τον εραστή της στην αγκαλιά άλλων γυναικών προκειμένου να "γελάσει με την αγωνία της", η πρωτοεμφανιζόμενη τότε συγ­γραφέας προκάλεσε τους αναγνώστες με το τολμηρό της θέμα, εγκωμιάστηκε από σημαντικές μορφές των Γραμμάτων, όπως ο Παλαμάς, ο Ψυχάρης και ο Νιρβάνας, ενώ ο Νίκος Καζαντ...

"Ανεβαίνω τα σκαλιά, φτάνω στο δεύτερο όροφο, χτυπώ το κουδούνι. Ο διάδρομος είναι σκοτεινός, το κτήριο παλιό. Περιμένω. Η ψυχή μου, το σώμα μου βρί­σκονται σε άγρια διέγερση, όμως το πρόσωπό μου είναι απαθές. Πίσω από το κρύσταλλο βλέπω να διαγράφεται η σκιά σου. Ανοίγεις την πόρτα, μου δίνεις το χέρι. Σου χαμογελώ τυπικά, τίποτα δεν αφήνω από την καταιγίδα μέσα μου να διαφύγει προς τα έξω. Εσύ όμως ξέρεις. Με οδηγείς στο γραφείο σου, είσαι ευγενικός, ήπιος, καταδεχτικός. Και ξέρεις. Είναι αβάσταχτο αυτό, είναι αφόρητα οδυνηρό, γλυκό, πρόστυχο, όμορφο, δυνατό, ζαλιστ...

Η νουβέλα "Φάρος" βασίζεται πάνω στο διήγημα "Γράμμα σ’ έναν φίλο που έφυγε πρώτος", το οποίο βραβεύτηκε με έπαινο στον 30ο διαγωνισμό (2011-2012), της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Με αφορμή το μεταναστευτικό και κορμό τη σχέση ενός μικρού Αφγανού με έναν έλληνα δημοσιογράφο, σκιαγραφείται με έναν αλληγορικό τρόπο η πολυεπίπεδη κοινωνική-πολιτιστική κρίση που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, η εσωτερική του πάλη για το χαμένο νόημα της ζωής. Ένα φαινομενικά "τοπικό" ζήτημα, με διεθνή όμως διάσταση και σημασία, γίνεται αφορμή για να ψάξει κανείς πίσω απ’ τα τείχη που χτίσαμε...

"Ανεβαίνω τα σκαλιά, φτάνω στο δεύτερο όροφο, χτυπώ το κουδούνι. Ο διάδρομος είναι σκοτεινός, το κτήριο παλιό. Περιμένω. Η ψυχή μου, το σώμα μου βρί­σκονται σε άγρια διέγερση, όμως το πρόσωπό μου είναι απαθές. Πίσω από το κρύσταλλο βλέπω να διαγράφεται η σκιά σου. Ανοίγεις την πόρτα, μου δίνεις το χέρι. Σου χαμογελώ τυπικά, τίποτα δεν αφήνω από την καταιγίδα μέσα μου να διαφύγει προς τα έξω. Εσύ όμως ξέρεις. Με οδηγείς στο γραφείο σου, είσαι ευγενικός, ήπιος, καταδεχτικός. Και ξέρεις. Είναι αβάσταχτο αυτό, είναι αφόρητα οδυνηρό, γλυκό, πρόστυχο, όμορφο, δυνατό, ζαλιστ...

Μια γυναίκα καταφθάνει στην παραθαλάσσια κωμόπολη Χ. τον Φεβρουάριο του 2000. Μόνες της αποσκευές μια μικρή βαλίτσα και μια γυάλα με δυο χρυσόψαρα. Κατά την παραμονή της μια σειρά ανεξήγητα γεγονότα θα συμβούν: ακραίες καιρικές συνθήκες, ένας μικρός σεισμός, η γέννα ενός παράξενου ζώου, μια ασυνήθιστη κλοπή και, τέλος, ένας φόνος με άγνωστους θύτες. Η σύγκρουση μεταξύ των κατοίκων μοιάζει αναπόφευκτη. Τι γυρεύει πραγματικά η γυναίκα στην κωμόπολη και ποιος είναι ο άγνωστος άντρας τον οποίο ισχυρίζεται ότι περιμένει; Τι είναι ο περίεργος βόμβος που λέει ότι ακούγεται και...

Μια γυναίκα καταφθάνει στην παραθαλάσσια κωμόπολη Χ. τον Φεβρουάριο του 2000. Μόνες της αποσκευές μια μικρή βαλίτσα και μια γυάλα με δυο χρυσόψαρα. Κατά την παραμονή της μια σειρά ανεξήγητα γεγονότα θα συμβούν: ακραίες καιρικές συνθήκες, ένας μικρός σεισμός, η γέννα ενός παράξενου ζώου, μια ασυνήθιστη κλοπή και, τέλος, ένας φόνος με άγνωστους θύτες. Η σύγκρουση μεταξύ των κατοίκων μοιάζει αναπόφευκτη. Τι γυρεύει πραγματικά η γυναίκα στην κωμόπολη και ποιος είναι ο άγνωστος άντρας τον οποίο ισχυρίζεται ότι περιμένει; Τι είναι ο περίεργος βόμβος που λέει ότι ακούγεται και...

Ένας νεαρός με τον σκύλο του, μια σχεδόν υστερική Νεοελληνίδα μητέρα με τον γιο της, μια γηραιά κυρία με τον αόρατο σύντροφό της, ο Γάλλος ακαδημαϊκός με την Πελοποννήσια αρραβωνιαστικιά του, οι σιωπηλοί μετανάστες, δύο χαρακτηριστικές Αγγλίδες τουρίστριες, μια φαμίλια τσιγγάνων που κατευθύνεται σε κοντινό πανηγύρι και το μοιραίο ζευγάρι... Όταν ένα απρόοπτο γεγονός θα προκαλέσει ασυνεννοησία και ο εκνευρισμός θα κυριαρχήσει, δημιουργώντας προβλήματα συμπεριφοράς, οι επιβάτες που ταξιδεύουν στο τρένο της κοινωνικής Βαβέλ θα εκτροχιάσουν την έτσι κι αλλιώς διαταραγμένη μι...

Δέκα ιστορίες, άλλες του εδώ και τώρα κι άλλες του εκεί και του όχι μακρινού τότε, που θα ξαφνιάσουν ευχάριστα τον αναγνώστη, προκαλώντας άλλοτε το χαμόγελο κι άλλοτε τη συγκίνηση και τον προβληματισμό του: - Ο Άδωνης και η Αφροδίη στη σύγχρονη Τζια και το απρόσμενο τέλος της σύντομης γνωριμίας τους. - Ο λόγιος ογδοντάρης και η εξομολόγηση σ' έναν ψυχίατρο με ράσα για τη σχέση του με τη ρώσικη μαφία... - Ο Μένιος, η "λέρα", αυτοδιορισμένος νεκροθάφτης μιας μικρής πόλης, και η μετάλλαξή του. - Οικογενειακά μυστικά και ψέματα, μια κηδεία μ' έναν γκέι που υποδύεται το σύζυ...

Θα λύσουμε σταυρόλεξα. Σ' αρέσουν τα σταυρόλεξα; Γιατί πρέπει να σταυρώνεται πάντα κάποιος; με ρωτάς, Κι ας είναι έστω μια λέξη. Γιατί να σταυρώνουμε τις λέξεις; συνεχίζεις. Σ' αρέσει να παίζεις με τις λέξεις. Οι λέξεις είναι το όπλο σου. Έχτισες τη ζωή σου μ’ αυτές και μ’ αυτές την γκρεμίζεις.

Ο άνθρωπος, που επιχειρεί μια ανασκόπηση της ζωής του στην προσπάθειά του να εντοπίσει τη θέση του στον κόσμο αλλά κυρίως να ορίσει τον χώρο του, προσκρούει στην πιθανότητα όλα αυτά, τα θεωρούμενα απολύτως ελεγχόμενα, να υπογραμμίζουν απλώς την ισχνή, θνητή του υπόσταση, απέναντι σε ανώτερες, ασαφείς και αόρατες δυνάμεις. Στο σημείο αυτό "συναντάται" με τον τραγικό ήρωα, τον Οιδίποδα, τον απόλυτα ελεύθερο άνθρωπο, που γέννησε η μυθική ελληνική σκέψη, και απογείωσε η δραματική τέχνη του Σοφοκλή. Η Μοίρα ή ο Άνθρωπος; Ποιος έχει την τελευταία λέξη σ' αυτό το παιχνίδι που κ...

Ο συγγραφέας στην αρχή είχε ονομάσει το βιβλίο αυτό "Συλλογή αφηγημάτων και νουβελών". Σε ύστερη, όμως, παρατήρηση και σκέψη, του άλλαξε όνομα, με τίτλο "Τ' ανέκδοτα του παπα-Αβέρκιου". Επειδή τα ενώνει όλα μαζί ένα και το αυτό πρόσωπο. Ο κύριος αφηγητής Αβέρκιος, στον ίδιο τόπο την Τατάρνα Ευρυτανίας, μοναστήρι καταγεγραμμένο από το 1090 μ.Χ. στην οροσειρά των Αγράφων και τόπος εξορίας πάλαι ποτέ και εκτίσεως ποινής κληρικών. Ένας εξ αυτών και ο παπα-Αβέρκιος, ο κύριος αφηγητής του έργου και στο αυτό χρονικό στίγμα, το Πάσχα του 1973.