Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πού μπορεί να οδηγήσει μια αρρωστημένη φαντασίωση; Ποια είναι τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στην πνευματική ισορροπία και στην παράνοια και πώς αυτά τα όρια μετακινούνται, δημιουργώντας απρόβλεπτες καταστάσεις; Μπορεί το νερό να υποσκάψει και να συμβάλλει στη διασάλευση αυτής της ισορροπίας; Στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύεται ότι μπορεί, αρκεί να βρει το πρόσφορο ψυχικό και πνευματικό έδαφος· τότε, αποκτώντας υπέρογκες διαστάσεις και υπερφυσικές ιδιότητες, οδηγεί τον μοναχικό και ανυπεράσπιστο άνθρωπο -όπως είναι ο ήρωας αυτής της ιστορίας- σε ανεξέλεγκτες καταστάσε...

Ένας ερημίτης συγγραφέας απομονωμένος σ’ ένα ελληνικό ακρωτήρι. Εκείνη εμφανίστηκε ξαφνικά μέσα από τα μανιασμένα κύματα, κουβαλώντας ένα σκοτεινό παρελθόν. Το όνομα της Ανδρομέδα. Δίπλα τους ένα άλλο ζευγάρι που αναζητά την περιπέτεια. Η συνάντησή τους μοιραία. Ένας λαγός οδηγεί τυχαία την Ανδρομέδα σ’ ένα μυστηριακό σπήλαιο. Είναι η Σπηλιά του Μίθρα, όπου το παράδοξο των αρχαίων μύθων εισβάλει στην πραγματικότητα. Τι υποχθόνια μυστήρια κρύβονται εκεί μέσα; Ποιοι πανάρχαιοι δαίμονες καραδοκούν στο σκοτάδι; Δίχως να το πολυκαταλάβουν οι άνθρωποι γίνονται παιχνίδι των θε...

Απ' την δεκαετία του 80, οι φυσικοί επιστήμονες, προσπαθούν να διατυπώσουν μια ενοποιημένη θεωρία, την θεωρία: Των Πάντων, και μοιραία αναζητούν την πολυπόθητη και μοναδική εξίσωση, που διέπει το σύμπαν. Αυτή την εξίσωση υποτίθεται ότι βρήκε, ο ιδιοφυής αδιόριστος φυσικός ο Σπύρος που ζει λιτά και απέριττα, κάπου στην Κυψέλη, παρέα με το αγαπημένο του ιγκουάνα: τον Τεκίλα, που τον χάρισε στον φιλόδοξο, επίδοξο συγγραφέα, τον Θάνο, σε μια τυχαία γνωριμία, γραμμένη πάνω σε ένα άδειο κουτί, μπίρας Αmstel. Είναι πράγματι όμως, η εξίσωση της θεωρίας: Των Πάντων, ή όχι; Και α...

"...Μα το τυχαίο είναι βασιλιάς και μας κάνει να φαινόμαστε αστείοι ό,τι κι αν πούμε, ακίνητοι όπου κι αν πάμε, ψεύτες σε ότι κι αν πιστέψουμε, ανόητοι όσο κι αν σκεφτόμαστε. Η πράξη, γρήγορα πάντα, ρίχνει μια δυνατή κλωτσιά στη θεωρία. Μπλέκοντας με όλα αυτά που οι λέξεις αρνούνται να περιγράψουν. Σηκώνοντας ένα βάρος που δεν ξέρω γιατί το θεωρώ δικό μου, μάλλον δεν έπρεπε να δεχτώ αυτό το ρόλο, τώρα ακούω το σχέδιο βήτα με τα χείλη σφιγμένα και τις παλάμες ιδρωμένες, με την αγωνία της σιγουριάς πως δεν υπάρχει τίποτα..." Ο "απατηθείς απατεών", και ο πυρετός της εκδίκησ...

Καμιά φορά, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με λογικές σκέψεις. Ένα χρονικό ζήλιας και απώλειας. Μια ιστορία για το πώς η υποψία μπορεί να σε μεταμορφώσει σε έναν ξένο. "Ο Κατσουλάρης αντιμετωπίζει τον ήρωά του μ' έναν αδιόρατο σαρκασμό, ο οποίος, καθώς άνδρας μιλάει εδώ για μια τυπικά ανδρική αδυναμία, μπορεί να θεωρηθεί και αυτοσαρκασμός, εξίσου τυπικός για το πάλαι ποτέ ισχυρό φύλο". (Δημοσθένης Κούρτοβικ, "Τα Νέα") "Ο συγγραφέας κατορθώνει να σκιαγραφήσει στα περιθώρια μιας ανδροκρατικής ιστορίας δύο χαρακτηριστικές γυναικείες μορφές. [...] Τελικά, στ...

Ένας άνθρωπος με τη δύναμη της θέλησής του και με την πίστη του πως "όλα μιλούν σα θες ν' ακούσεις", καταφέρνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να ταξιδέψει κάτω από το χώμα του τόπου του και να μιλήσει με ό,τι βρίσκεται θαμμένο και ξεχασμένο από παλιότερους καιρούς εκεί. Συνομιλεί με το χώμα, το νερό, τους νεκρούς, ένα αγγείο, ένα σπασμένο πλοίο κι άλλα πολλά αντικείμενα που το καθένα του λέει την ιστορία του και τον κάνει να μάθει και να καταλάβει, πράγματα που πριν ούτε να φανταστεί δε θα μπορούσε... για τη γνώση, τη ζωή και το θάνατο, το Θεό και τη μαγεία της ύπαρξης...

"Η κρίση δεν πέρασε τόσο γρήγορα, το έργο έμεινε στη μέση και τώρα, όπως κι όλο το Πασαλιμάνι που ήταν γεμάτο μαρίνες φαντάσματα, ο μώλος ήταν ένας χώρος που δεν έβρισκες παρά μισοβουλιαγμένα σκαριά, λίγα περιπολικά της Ακτοφυλακής, που ελάχιστες περιπολίες έκαναν και καθόλου δεν φύλαγαν καμιά ακτή, και μερικά γιωτ καμουφλαρισμένα σε καραβοτσακισμένα ψαράδικα..." Μια φανταστική ιστορία με την οποία ο συγγραφέας δηλώνει πως δεν θα ήθελε με τίποτε να την δει να επιβεβαιώνεται. Να δει δηλαδή το κοινωνικό μικροεργαστήρι του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, που λέγεται Πειραιά...

Όλοι μιλάνε για το "φαινόμενο του θερμοκηπίου", το λιώσιμο των πάγων και την "τρύπα του όζοντος", για θερμές αέριες μάζες με προέλευση την Αφρική, βαρομετρικά με γυναικεία ονόματα και αέρια αγελάδων, και πώς όλα αυτά ευθύνονται για την περίεργη μεταβολή του κλίματος και την άνοδο της θερμοκρασίας τα τελευταία χρόνια. Εγώ τo μόνο που ξέρω είναι ότι εδικά φέτος στo Αμβούργο η ζέστη ήταν αφόρητη, το Tour de France είχε ξεκινήσει, κι ένα δόντι μου κουνιόταν. Όπως τότε, εκείνο το παράξενο καλοκαίρι..." Ένας φιλέλληνας γερμανός (ο αφηγητής), ο "Έλληνας φίλος" και συνέταιρος το...

Ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους. Λίγο πιο πέρα σε ένα φτωχικό, μια κοπέλα ετοιμοθάνατη ξυπνάει από το λήθαργο, αναγνωρίζοντας τη φωνή που περνάει... Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδοσης, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, συνοδοιπόρος των κομμουνιστών, τοξικομανής, αυτόχειρας, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ξετυλίγει στη νουβέλα "Κάπου περνούσ...

Μια ιστορία, ένας έρωτας στα χρόνια του διαδικτύου, μια αφορμή για ανακάλυψη ενός καινούργιου εαυτού. Στην αρχή, το όνειρο. Εκείνο το σύννεφο που θέλεις να σε ταξιδέψει στα απάτητα και που το φτιάχνεις όπως το επιθυμείς. Κλείνοντας την κουρτίνα στην πραγματικότητα, η δική σου ψευδαίσθηση μεταμορφώνεται στο πρόσωπο που λαχταράς. Το σκηνικό βοηθάει σε μια κατασκευασμένη ουτοπία. Τι όμορφα που γνέφουν τα λάθη στην αρχή. Ύστερα η αποκάλυψη. Το πάγωμα. Εκείνος ο μικρός θάνατος που σου υπενθυμίζει πως τελικά εδώ είναι που ζεις. Εδώ που ανασαίνεις. Εδώ που σκορπιέσαι. Ψέμα μου....

Στη Σαλαμίνα το '89, το φέρι-μποτ λέγεται μουσκεμένη παντόφλα και ο φάρος, τσιμεντένιος φύλακας. Ο πύραυλος είναι παγωτό απ' το διάστημα και η μαρέγκα μια άσπρη ρέγγα. Δεν πρόκειται όμως για υπαρκτές λέξεις, λέξεις που κάνει να πούμε φωναχτά. Αντίθετα είναι λέξεις που λέμε σιγανά, λέξεις κρυφές και είναι οι λέξεις του Άγη, ενός δωδεκάχρονου μαθητή. Το καλοκαίρι του '89 ο Άγης θα γνωρίσει το Μπάμπη, το μνηστήρα της μαμάς. Και έπειτα η μαμά θα θελήσει να τον πάρει από την Κούλουρη για να εγκατασταθούν στο Πέραμα, στην αντίπερα όχθη που εκείνος μισεί...

Είναι σωστό, μια και έχει επαλήθευτεί τόσες φορές, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που τόσο συχνά παρατηρείται ένας άνθρωπος ή ομάδες ανθρώπων, να κάνουν λάθη που έχουν ξαναγίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Πολλοί μάλιστα, εν γνώσει τους κάποιες φορές, κάνουν ξανά και ξανά το ίδιο λάθος. Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου και έτσι είναι η φύση γενικά. Υπόκεινται σε νόμους, που γι' αυτό άλλωστε ονομάζονται "φυσικοί νόμοι". [...] (από το σημείωμα του μεταφραστή)

Βιβλίο-υποθήκη, το κύκνειο άσμα του Αλέξανδρου Κοτζιά ανατέμνει τη μεταπολεμική ιστορία μιας Ελλάδας σπαραγμένης από τα εφιαλτικά κρίματα του εμφυλιακού άχθους. Ένας μεσήλικας αξιωματικός περνά το μήνα του μέλιτος στην Ιταλία με τη νεαρότατη, όμορφη σύζυγο του. Γάμος που προέκυψε από συνοικέσιο, θα φέρει τους δύο ήρωες αντιμέτωπους με ισχυρά υπαρξιακά διλήμματα και σοβαρές ηθικές δεσμεύσεις. Μαζί με τον "Ιαγουάρο" (1987), τη "Μηχανή" (1989) και τον "Πυγμάχο" (1991), "Το σοκάκι" (1993) ανήκει στον κύκλο πεζογραφημάτων του Αλέξανδρου Κοτζιά που κυκλοφόρησε κάτω από τον...

Ένας φόνος σε μικρό χωριό. Τον έχουν διαπράξει δύο ανήλικες μαθήτριες. Συγγενείς, γείτονες, αστυνομικοί και δημοσιογράφοι παρελαύνουν για να καταθέσουν το θυμό και την οδύνη τους, τις αλήθειες και τα ψέματά τους. Ο φόνος γίνεται καθρέφτης όπου αναγκάζονται να αντικρίσουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και τότε, δίπλα στο μεγάλο έγκλημα, ξεπροβάλλουν τα μικρά εγκλήματα της ανειλικρίνειας, της λιποψυχίας, της ιδιοτέλειας, της απιστίας... Οι ήρωες της ιστορίας, εγκλωβισμένοι σε περιοχή ναρκοθετημένη από τις προσωπικές ανεπάρκειες, τα κοινωνικά αδιέξοδα και τις σκιές του Εμφυλί...

Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου, δίχως πατρίδα ή ιδεολογία, που χωρίς τίποτα το ηρωικό στη συμπεριφορά του, περιπλανιέται στην "Έρημο και τη Ζούγκλα", εκπροσωπώντας έναν έμπορο όπλων, ο οποίος στις δημόσιες δραστηριότητές του έχει τη φήμη μεγάλου ευεργέτη. Ο ήρωας επιζητεί μια συνεχή φυγή, όχι από την μάζα των ανθρώπων, που είναι αφόρητα προβλέψιμη και ανιαρή, αλλά από τον ίδιο τον εαυτό του. Προσπαθεί, μέσα στη διαλυτική επίδραση του ήλιου της ερήμου και στη ναρκωτική ηγεμονία της ζούγκλας, να καθυποτάξει κάθε αίσθηση της συνείδησής του. Στο τέλος, όμως, αυτή τον "...

Η 18χρονη Λίνα, φοιτήτρια της ΑΣΟΕΕ, είναι μια κοπέλα αντισυμβατική, παρά τη συντηρητική καταγωγή της, που διψά για ζωή και περιπέτειες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται το κουβάρι μιας συναρπαστικής ιστορίας όπου η ηρωίδα γνωρίζει την απογοήτευση, τη φιλία, την απώλεια, την ελευθερία, τη φήμη και τέλος τον έρωτα που της δίνει φτερά για να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Όπως εκτυλίσσεται η ιστορία, μέσα από διάφορα γεγονότα έρχεται στην επιφάνεια η πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του, κατά τη διάρκεια αναζήτησης της ταυτότητάς του και με τον πουριτανισμό και τον καθωσπρεπ...

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;