Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα απομονωμένο ψαροχώρι. Ένας ερημίτης με σημαδεμένο πρόσωπο. Ένας πύργος και η τυφλή του πυργοδέσποινα. Κι έτσι στήνεται το σκηνικό όπου κινούνται η αντρική και η γυναικεία φιγούρα προσπαθώντας να παραμερίσουν το ημίφως που τυλίγεται γύρω τους. Το μυαλό του ανθρώπου πλάθει τα δικά του όνειρα. Κάποια γίνονται αληθινά. Κάποια πάλι όχι, γιατί απλά δεν υπήρξαν ποτέ όνειρα.

Ο Νίκος ζει, αλλά είναι απών από τη ζωή, γιατί δεν έχει κοντά του την Όλγα. Η Όλγα ζει, αλλά η ψυχή της είναι καλυμμένη με στάχτες, γιατί δεν έχει κοντά της τον Νίκο. Ο Νίκος και η Όλγα δημιούργησαν μια βαθιά σχέση, γνώρισαν ο ένας την ψυχή του άλλου και αναγνώρισαν αυτό που τους έλειπε ο ένας στα μάτια του άλλου. Όμως η ζωή έβαλε εμπόδια στη σχέση τους, όπως και η κοινωνία. Θα μπορέσουν να τα ξεπεράσουν; Θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν αυτό που έχτισαν με τη δύναμη της ψυχής τους;

Το ταξίδι μιας μικρής παρέας, από την πόλη Θ στην πόλη Α με στάσεις στα ενδιάμεσα γράμματα της αλφαβήτου, σε απροσδιόριστο μελλοντικό χρόνο, με σκοπό τη δολιοφθορά. Οι οκτώ σταθμοί κατοικημένοι με διαφορετικό ο καθένας τρόπο από τους ανθρώπους, καθρεφτίζουν στην πραγματικότητα αντανακλάσεις - προσαρμογές του ίδιου πάντα τρόπου ζωής. Σε τρεις μόλις μέρες, οι συνεπιβάτες διανύουν μια μεγάλη παρένθεση στον τυποποιημένο καθημερινό τους χρόνο και φιλοδοξούν τα πράγματα να μην είναι ποτέ πια ίδια για κανένα.

Μια νύχτα σαν κι αυτή, σκέφτηκε και παρουσιάστηκε πάλι μπροστά η μητέρα της μ' εκείνο το άσπρο παντελόνι καμπάνα και κάτι τεράστια σανδάλια από φελλό που την σκαμπανεβάζουν σαν βάρκα. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι και προχωράει προς την πισίνα. Μπαίνει κι ο πατέρας της στο πλάνο, μέσα στην πισίνα αυτός. Σηκώνει τα χέρια να πιάσει το ποτό που του δίνει, το κατεβάζει μετά μονορούφι. Τα πόδια του κυματίζουν κομμένα στο φως της διάθλασης. Μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή, ήσυχη όσο ένας φόνος. Της κλείνει το μάτι: "Ξέρεις το γούστο μου", της λέει. Την επαύριο θα πλέει με τ...

Μια νύχτα σαν κι αυτή, σκέφτηκε και παρουσιάστηκε πάλι μπροστά η μητέρα της μ' εκείνο το άσπρο παντελόνι καμπάνα και κάτι τεράστια σανδάλια από φελλό που την σκαμπανεβάζουν σαν βάρκα. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι και προχωράει προς την πισίνα. Μπαίνει κι ο πατέρας της στο πλάνο, μέσα στην πισίνα αυτός. Σηκώνει τα χέρια να πιάσει το ποτό που του δίνει, το κατεβάζει μετά μονορούφι. Τα πόδια του κυματίζουν κομμένα στο φως της διάθλασης. Μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή, ήσυχη όσο ένας φόνος. Της κλείνει το μάτι: "Ξέρεις το γούστο μου", της λέει. Την επαύριο θα πλέει με τ...

Πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι γεννήθηκε ένας νεανικός έρωτας. Πρωταγωνιστές του ειδυλλίου είναι η Αννούλα και ο Θανασάκης... Πού θα τους οδηγήσει ο έρωτάς τους;

Ο Θαλής ζει μόνος σε μια σπηλιά στην κορυφή ενός όρους, χαράζει με το λεπίδι του τις εικόνες του μυαλού του στους κορμούς των δέντρων κι όταν νομίζει ότι θα ξεχάσει τη μιλιά του, κατεβαίνει με το άλογό του στον κάμπο και συναναστρέφεται με τους εργάτες γης του άρχοντα. Μια μέρα, ψηλά από τη σπηλιά του θα δει μακριά στο πέλαγος να πλησιάζει ένα καράβι. Ο ανήσυχος νου του θα τον κάνει να τρέξει να το προφτάσει κι έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι σε τόπους άγνωστους που θα τον μαγέψουν. Επιστρέφοντας στον τόπο του, θα έχει βρει τον έρωτα στα αμυγδαλωτά μάτια μιας γυναίκας κι ακό...

Η ιστορία μιας ζωής. Η Άννα, ο Γιάννης, η Μάρθα, η κυρία Θαλή, άνθρωποι που ξεκίνησαν από αλλού, με το τρέμουλο να τα γνωρίσουν όλα γύρω τους "Σε ποια μεριά της γης να βρίσκονται άραγε τα σπουδαία πράγματα..." Γλείφουν χρόνια, λόγια, σιωπές, τρατάρουν την τύχη τους γέλια και δάκρυα, και κάποτε σμίγουν μαζί, ησυχασμένοι για το δρόμο που έκαναν. "Έτρεμα μήπως δεν προλάβω να γνωρίσω όλα γύρω μου. Έτρεμα πάλι, ύστερα, μήπως τελειώσουν όλα και δεν πομείνει τίποτα άλλο, για τη συνέχεια της ζωής. Αλλά η ζωή είναι μεγάλη, και ησύχασα." Η ιστορία της ζωής. Αφτιασίδωτη κα...

Τα χρόνια της παρακμής και του φασισμού που ακολούθησε, έκαναν τον πόλεμο αναπόφευκτο και τη ζωή παντού ακόμα πιο δύσκολη. Έξω από τα τείχη του κέντρου μιας πόλης, οι άνθρωποι που ζουν υπόγεια πολεμούν το μεταφασιστικό καθεστώς και το στρατό του που, μαζί με τους βοηθητικούς, βρίσκονται εντός των τειχών. Σε ένα χωριό, παλιότεροι κάτοικοι, που είχαν υποστεί εκτενή τρομοκράτηση, και νέοι, που βρέθηκαν εκεί για να γλιτώσουν από την καταστροφή στις πόλεις, προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους, ατομική και συλλογική, πάνω στη νέα κατάσταση..

Ένας φόνος σε μικρό χωριό. Τον έχουν διαπράξει δύο ανήλικες μαθήτριες. Συγγενείς, γείτονες, αστυνομικοί και δημοσιογράφοι παρελαύνουν για να καταθέσουν το θυμό και την οδύνη τους, τις αλήθειες και τα ψέματά τους. Ο φόνος γίνεται καθρέφτης όπου αναγκάζονται να αντικρίσουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και τότε, δίπλα στο μεγάλο έγκλημα, ξεπροβάλλουν τα μικρά εγκλήματα της ανειλικρίνειας, της λιποψυχίας, της ιδιοτέλειας, της απιστίας... Οι ήρωες της ιστορίας, εγκλωβισμένοι σε περιοχή ναρκοθετημένη από τις προσωπικές ανεπάρκειες, τα κοινωνικά αδιέξοδα και τις σκιές του Εμφυλί...

Αυτή η κοπέλα είναι καταπληκτική! Και είναι ερωτευμένη μαζί σου... Αυτά είναι τα λόγια που ψιθυρίζει στο αυτί του αφηγητή ο άγνωστος Μάρκους μέσα σ’ ένα υπόγειο μπαρ και εξαφανίζεται, αναγκάζοντάς τον να αναθεωρήσει ολόκληρη τη σχέση του με την αιώνια φίλη του, την Άντα. Οι επόμενες μέρες βρίσκουν τους δύο νέους να τριγυρνούν μαζί στους δρόμους του Μονάχου, και έπειτα να ταξιδεύουνε νοητικά στο κοινό τους παρελθόν στην Κρήτη, στην Αθήνα, στη Σκιά των Δεινοσαύρων, στο Έρημο Παλάτι και σ’άλλους τόπους πλασμένους απ’ την ύλη των ονείρων. Το "Ίζαρ" είναι μια ιστορία για τ...

Ιριιιιιςςςςςςςςς! Ξεφώνησε η Αλεξάνδρα και πετάχτηκε πάνω στο κρεβάτι. Έπιασε με τα χέρια το κεφάλι της και ένιωσε τον ιδρώτα να κυλάει πάνω στα μάγουλά της. Σκοτάδι γέμιζε το δωμάτιο. "Έχεις πρόβλημα μαζί μου;", ακούστηκαν στ’ αυτιά της τα οργισμένα λόγια της μαθήτριάς της, ενώ τα μάτια της όμοια αναμμένα κάρβουνα απέναντι στον τοίχο την κοίταζαν. Σκοτάδι, και όμως τα κόκκινα μάτια πάνω στον τοίχο λαμπύριζαν, κόκκινο αχνιστό αίμα ανάβλυζε από τις κόρες τους.

Τέσσερις γυναίκες: Κορίνα, Λεμονιά, Δέσποινα, Φραντζέσκα. Τι κοινό μπορούν να έχουν και ποια γραμμή ενώνει τις ζωές τους; Ιστορίες προσφυγιάς, απ’ την Κρήτη προς τη Σύρο, στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώνουν με μια "Ίσαλο Γραμμή", την προσφυγιά του σήμερα, απόρροια της κλιματικής αλλαγής και των πολέμων στη Μεσόγειο. Πόσο διαφορετικές και πόσο ίδιες μπορούν να γίνουν οι ιστορίες των ανθρώπων που βρέθηκαν μεσοπέλαγα ψάχνοντας για τη δική τους "Ιθάκη"...

Η παράδοξη ερωτική ιστορία ανάμεσα σ' έναν Κούρδο μετανάστη και μια κοπέλα που ζει στην Αθήνα του σήμερα γίνεται η αφορμή να ξετυλιχτεί ένα αλληγορικό, σύγχρονο παραμύθι για τον έρωτα, τις σχέσεις, τη γυναικεία δύναμη. Η ηρωίδα κατοικεί ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους: στο όνειρο και στην πραγματικότητα. Στο Περιβόλι της Άβαλον, στον Κήπο των Ονείρων της, κάτω απ' το φως του φεγγαριού, στους σκονισμένους δρόμους της δικής της, καθημερινής Αθήνας. Κάπου εκεί αναζητά το όνειρο της αγάπης και τελικά βρίσκει τον ίδιο της τον εαυτό...

Η συγγραφέας σκιαγραφεί την πορεία μιας γυναίκας που εξουσιάζεται από τον έρωτα και παρασύρεται από την ορμή των συναισθημάτων της, αναζητώντας την ευτυχία σε εφήμερες σχέσεις, οι οποίες, όμως, δοκιμάζουν τη δισυπόστατη φύση του χαρακτήρα της. Μένει πιστή στην αναζήτηση του πάθους και επαναλαμβάνει τα λάθη της, γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθει ζωντανή. Η Ισμήνη είναι μια όμορφη και γεμάτη ζωή γυναίκα. Από μικρή ηλικία τη γοητεύουν τα μυστήρια του κόσμου και επιδιώκει με λαχτάρα να τον ανακαλύψει. Μεγαλώνει στην Αμοργό, όπου μαθαίνει να αγαπά τη θάλασσα και να βρίσκει γαλήνη...

Ίσως όλο αυτό να είναι θέατρο, όπως λένε πολλοί. Ίσως αυτή η μητέρα δεν είναι τίποτε άλλο από μια πουτάνα που έγινε ζητιάνα, και τα προβλήματα της κόρης της εφέ...

Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης.