Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο μονόλογοι σε τρεις πράξεις. Δυο άνθρωποι συναντιούνται με αφορμή τον θάνατο και αφηγούνται τις ζωές τους χωρίς ποτέ να ειδωθούν. Πώς μπορείς να φύγεις αν πρώτα δεν ολοκληρωθείς και πώς μπορείς να ολοκληρωθείς αν δεν δεχτείς όλα όσα αρνείσαι; Ποτέ δεν είναι αργά. καθώς πολλές φορές, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, ένας διανοούμενος -μάλλον πενηντάρης, που φέρνει κάπως στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ζει μόνος. Και φοβάται πολύ ότι εάν τυχόν πεθάνει πριν την ώρα του -γιατί ποτέ δεν ξέρεις-, κανείς δεν θα το(ν) ανακαλύψει. Μια ωραία πρωία λοιπόν βγάζει την πόρτα του σπιτιού και πάει και την πετάει στα σκουπίδια. Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο, αφενός, ότι εάν πεθάνει πριν την ώρα του, η οσμή θα γίνει πολύ γρηγορότερα αντιληπτή. Αλλά και,αφετέρου, γιατί ο άνθρωπος της ιστορίας μας είναι εξαιρετικά περίεργος για το "πόσους ακριβώς κλέφτες μπορεί να ερεθίσει" έ...

Πέντε γενιές μετά την ένωση του αρχικού ζεύγους Αργυρώς και Γιάννη, ένας επίγονος επιχειρεί να ανιχνεύσει την αιτία που όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι της ευρύτερης οικογένειας βαρύνονται από κάποια ιδιορρυθμία. Με έκπληξη θα ανακαλύψει ότι κάτω από την επιφανειακή ομαλότητα αυτών των συγγενών δρουν σκοτεινές εσώτερες δυνάμεις και ντροπιαστικά μυστικά φυλάσσονται με περισσή επιμέλεια. Παράλληλα η ευρύτερη οικογένεια αναστατώνεται από τα καμώματα μιας αποκλίνουσας θείας, της οποίας την περιουσία εποφθαλμιούν όλοι. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια επαρχιακή πόλη που δίνει κι αυτή...

«Εγώ ταξίδευα στην Αφρική, ταξίδευα στην Αυστραλία. Ο έρωτας δεν είναι μόνο σαρκικός, είναι και πνευματικός. Ήτανε το μυαλό μου αλλού πάντα. Πάντα. Έλεγα άντε να τελειώσει, να φύγει. Κι όλες οι γυναίκες αυτό λέγανε. Δηλαδή της δουλειάς οι γυναίκες. Αυτό σκεφτόντουσαν και αυτό λέγανε. Αυτό κάνανε. Γιατί, ήξερε αυτός πού είναι εμένα το μυαλό μου; Όλοι οι άντρες που πάνε για αγοραίο έρωτα δεν το ξέρουνε ότι η γυναίκα δεν πρόκειται να ανταποκριθεί; Εν γνώσει τους πάνε. Δεν είναι η γυναίκα τους ή η γκόμενά τους. Βέβαια το μυαλό μου εμένα μπορεί να ταξίδευε, αλλά σαν αγγούρι δεν...

"Και τότε έγινε μια φουρτούνα μέσα του, μαύρισε το μυαλό μου από το κακό και το μίσος και είπα θα τον σκοτώσω και τον πήρα από πίσω, όλο βαστιότανε απ' τα ντουβάρια να μην πέσει και τρία σπίτια πιο πάνω τον προσπέρασα κι έκανα γρήγορα το σοκάκι για να βγω μπροστά του και τον περίμενα με τον μπαλτά στο χέρι κι όταν με ζύγωσε του φανερώθηκα, έεε είπε και σήκωσε το κεφάλι να δει ποιος ήμουνα μα δεν πρόλαβε, η μπαλταδιά τον βρήκε στο στήθος και τον χτύπησα πλαγιαστά σαν να 'κοβα δέντρο και χώθηκε το σίδερο μισή σπιθαμή μέσα στα κόκκαλά του και βόγκηξε και βρόντηξε πάνω στο ντου...

Ο Πέτρος, Καθηγητής της Ιστορίας, των Αρχαίων και Ανατολικών Γλωσσών καλείται από την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία να φέρει εις πέρας ορισμένες έρευνες προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ενδεχόμενων κληρονόμων του εκλιπόντα Δασκάλου Νικηφόρου. Πρόκειται για ένα Δάσκαλο και Φιλόσοφο που γνώρισε όταν ήταν νεαρός στην ηλικία. Ο Πέτρος έχει πλέον στην κατοχή του, το σημειωματάριο του Δασκάλου που θα τον κάνει να ξαναζήσει τις υπέροχες στιγμές που περάσανε μαζί κατά τη διάρκεια της περιόδου που αυτό διαμορφώθηκε. Αυτή του η ανάγνωση θα είναι, επίσης, ένα εσωτερικό μονοπάτι προς...

Η Θώμη και η Χρύσα. Δυο καθημερινές γυναίκες από τη Θεσσαλονίκη. Πλαισιωμένες από οικογένεια, φίλους, συναδέλφους και εραστές. Αγωνίζονται -η καθεμία στο δικό της μικρόκοσμο, η καθεμία με τον τρόπο της. Παλεύουν με τους άλλους, τις συνθήκες, τα προβλήματα και τους εαυτούς τους -με την κούραση, τα τραύματα, τις αναμνήσεις. Μέχρι που η πανσέληνος θα οδηγήσει στη γιατρειά... Έπαινος Νουβέλας Ομίλου για την UNESCO ΤΛΕ Ελλάδας 2017

Μια νουβέλα περιπέτειας με ποιητικές πραγματικότητες δίπλα μας. Όλοι μας γνωρίζουμε τον μύθο της Περσεφόνης. Την αρπαγή της από τον σκληρό Πλούτωνα στο Νύσιον πεδίον και τις κραυγές της που δεν άκουσε σχεδόν κανένας. Η Θεά Δήμητρα όμως την ζήτησε πίσω. Ο Πλούτωνας δέχτηκε με μία συμφωνία: τον μισό καιρό να βρίσκεται στον Πάνω Κόσμο και τον υπόλοιπο στον Κάτω. Ο τραυματικός χωρισμός μητέρας και κόρης έχει ήδη συντελεστεί... Τι συμβαίνει όμως όταν ο μύθος επαναλαμβάνεται με μία Περσεφόνη που βυθίζεται στο σκοτάδι κάπου στα Πατήσια, με μια μάνα νεκρή και τον νέο Πλούτω...

Εκείνον τον άστεγο τον συναντώ αρκετά πρωινά κοντά στο σπίτι μου. Κοιμάται σε ένα παλιό στρώμα και ζει κάτω από μια ελιά. Αυτός είναι όλος κι όλος ο κόσμος του και στη φιγούρα του διάβασα πολλές φορές ότι του είναι αρκετός. Μπορεί να κάνω λάθος, πάντως στα δικά μου μάτια, εκεί, στα βόρεια προάστια όπου όλοι έχουν σπίτι, κήπο και αυλόπορτα, μου θυμίζει έντονα την μπογιά που ξέφυγε από τον ζωγράφο. Δεν του έχω μιλήσει ποτέ, δεν ξέρω τίποτα για αυτόν, μα πάντα όποτε περνώ από κοντά του, νιώθω ανεξήγητα στο βλέμμα του έναν πικρό σαρκασμό· ειδικά τις μέρες που επιστρέφω σπίτι με...

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;

Το βιβλίο μιλάει για μια πολιτεία που ζει στον αντίποδα της δικής μας. Δύο μεγάλοι δρόμοι της είναι η ελευθερία και η γνώση. Συνδετήριος δρόμος είναι το παιχνίδι. Προσκρούει όμως στην εγγενή ίσως έλλειψη ευχαριστήσεως των ανθρώπων. Θα αντέξει άραγε η καλοκαιρινή αυτή πολιτεία;

Στον Κριμαϊκό Πόλεμο, όπου η Αγγλία, Η Γαλλία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Σαρδηνίας συγκρούονται με τις δυνάμεις της τσαρικής Ρωσίας του Νικολάου Α', ο στρατιώτης Αντρέι Νικολάγιεβ έρχεται αντιμέτωπος με έναν σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό και τον επικείμενο θάνατό του. Έπειτα από τη σωτηρία του, την επιστροφή του στη Μόσχα σημαδεύει ένα ολότελα απρόσμενο γεγονός: η απώλεια της σκιάς του κι έπειτα του ειδώλου του στον καθρέφτη. Νεκρός και ζωντανός μαζί, περιδιαβάζει τους δρόμους της γενέτειρας πόλης του και της ψυχρά πεφωτισμένης ζωής του. Έπειτα από πολλές π...

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, ο Ραφ κλείνει τα μάτια του. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν φοβάται τίποτα. Ξέρει ότι το φεγγάρι δύει στα μαύρα νερά. Η καρδιά του χτυπά ακόμα δυνατά από το αίμα που κυλά μέσα του. Αλλά εκείνος είναι κάτι περισσότερο από αίμα και βρεγμένα μαλλιά και βρεγμένα μάτια και μελανιασμένο στόμα. Εκείνος είναι όλες οι προσδοκίες του κόσμου, όλα τα όνειρα που έχουν οι γονείς του για αυτόν, είναι το μέλλον, όχι μόνο το παρόν. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, τα έχει σχεδόν καταφέρει. Έχει ταξιδέψει τόσο μακριά και είναι τόσο κοντά σ...

Τι μπορεί να συμβεί στην ψυχή ενός γηραιού κυρίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κάπου στην Αυστρία, όταν δέχεται πρόσκληση για συνάντηση από τη γυναίκα της ζωής του, ύστερα από σαράντα έξι χρόνια απομόνωσης και χωρισμού; Ποιοι συλλογισμοί κινητοποιούνται μέσα του καθώς "βυθομετρά τη θάλασσα της ζωής του"; Πώς θα αντιδράσει, και τι θα νοιώσει, βλέποντας πως "η συνείδηση είναι ένας αντίπαλος ακαταπόνητος"; Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο όπου οι σκέψεις για τον θάνατο, τον έρωτα, το ανθρώπινο σώμα και τις μεταμορφώσεις του, την εσωτερική ερημιά, μετατρέπονται σε "θύελλα ερω...

"Γερμανοί!" φώναξα με όλη μου τη δύναμη. Αρχίσαμε να τρέχουμε με όλη μας την αντοχή αλλά δεν μας άφησαν να την σκαπουλάρουμε. Ο γερμανός που κρατούσε την αμπούλα, την πέταξε προς το μέρος μας με αποτέλεσμα να σκάσει και να βγει ένας σκουρόχρωμος καπνός που έκανε τα μάτια μου να δακρύσουν και τον λαιμό μου να στεγνώσει. Ξαφνικά όλα τα έβλεπα θολά. Το μόνο που μπορούσα να ξεχωρίσω μέσα στο άγχος μου ήταν τον θείο και τον Πάρη. Οι φωνές συνέχισαν να ακούγονται, αλλά αυτή την φορά πιο δυνατά και οι αμπούλες καπνού έσκαγαν συνεχώς δίπλα μου. Έτρεχα προς κάθε κατεύθυνση μέχρι π...