Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια περίεργη οδύνη διαποτίζει τη νουβέλα, "Η Ζωή και η Ελπίδα στο κουτί της Πανδώρας" της Μάρθας Βεκρή. Ο έρωτας φαίνεται πάντα βάναυσος και καταστροφικός, τα συναισθήματα εκρηκτικά και ανεξέλεγκτα. Ένα υπερτροφικό, θα 'λεγα, πάθος διαποτίζει και κατατρύχει τους ήρωες και την αφηγούμενη ιστορία. Ο κόσμος της αδιέξοδος, βουτηγμένος στην αμαρτία και την απελπισία. Έρμαιο των συμφορών που αλόγιστα απελευθερώθηκαν και τον κατακλύζουν. Η αφηγήτρια στοχάζεται επίμονα, μετέχει και δείχνει να υποφέρει ως εμπλεκόμενη στον ιστό της αφηγούμενης ιστορίας. Ο συναισθηματικός πληθωρισμός...

... Τρέμω. Την εικόνα μου τρέμω. Τρελός πανικός με κυριεύει, κυρίως μπροστά σ' αυτό το κακόμοιρο πλάσμα με το θολό βλέμμα και τους γυρτούς ώμους που παρακολουθώ κάθε μέρα στον καθρέφτη μου ν' αποσυντίθεται αργά. Δεν το αναγνωρίζω πια. Λέω πως έτσι που πάει, κάποια μέρα θα βρω μόνο τη σκόνη από τα κοκαλάκια του. Με τρομάζει όλο αυτό. Με τρομάζει ο αλλόκοτος τρόπος που με κοιτάζει άλλοτε σαν δαρμένο σκυλί, πόσα σαν ύαινα έτοιμη να με κατασπαράξει, πότε σαν μαδημένος παλιάτσος που μου βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά. Φοβάμαι να το αποχωριστώ αλλά πιο πολύ φοβάμαι να το βλέπω. Εί...

Μέσα στους ατμούς του χαμάμ, η αλήθεια μυρίζει ιδρώτα, η σάρκα ξεδιπλώνει βρώμικες επιθυμίες, η εκδίκηση υπόσχεται να ξεπλύνει ένα παλιό χρέος. Μια κοπέλα βαφτίζεται γυναίκα μέσα σε βάναυσους ερωτικούς σπασμούς.

Η ημέρα της ανεξαρτησίας μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή για οποιονδήποτε λόγο σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι από την μάχη μεταξύ καλού και κακού που γίνεται μέσα του, στο τέλος της ημέρας να βγάζει θετικό πρόσημο. Είναι εκείνη η μέρα κατά την οποία ο άνθρωπος παίρνει την ζωή στα χέρια του και αποφασίζει πού, πώς, σε ποιον και γιατί θα θυσιάζει την προσωπική του ελευθερία. "Είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Είμαι σίγουρος. Είσαι το κίνητρο που χρειάζομαι. Είσαι η δική μου Ημέρα Ανεξαρτησίας. Κι εγώ για την γυναίκα της ζωής μου μπορώ να κάνω τ...

Οι πάγοι λιώνουν, ένας αρχαίος μετεωρίτης φανερώνεται και η Γη ερημώνει. Οι μόνοι άνθρωποι που δεν προσβάλλονται από τον ιό που εξαπλώνεται είναι εκείνοι που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη μετάλλαξη μιας σειράς γονιδίων. Οι επιζήσαντες κατοικούν σε υπόγειες πόλεις και το μόνο που τους συνδέει με τη ζωή στη Γη είναι η μνήμη ωστόσο κάποιοι λίγοι μοιράζονται τον πόθο της επιστροφής. Η Θάλασσα, μια ψηφιδωτή αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από μια ξεχωριστή κοπέλα, είναι μια λυρική ιστορία επιστημονικής φαντασίας μικρή και γαλήνια, αν και αφορά κάτι τόσο μεγάλο και ηχηρό όσο το τ...

Μια καθηγήτρια με ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν της πηγαίνει για πρώτη φορά σε μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Φλώρινα για να δουλέψει ως αναπληρώτρια σε Επαγγελματικό Λύκειο. Οι ιστορικές της γνώσεις για την περιοχή και η επιθυμία της να καλλιεργήσει την ιστορική συνείδηση των μαθητών της θα την οδηγήσουν στη δημιουργία ενός Ομίλου Προφορικής Ιστορίας. Ο Ηλίας, η Ελένη και άλλοι μαθητές της πείθουν αρκετούς από τους "ντόπιους" κατοίκους της περιοχής να τους διηγηθούν τις ιστορίες τους και να μοιραστούν μαζί τους τις τραυματικές μνήμες τους. Πώς όμως θα αντι...

Μια καθηγήτρια με ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν της πηγαίνει για πρώτη φορά σε μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Φλώρινα για να δουλέψει ως αναπληρώτρια σε Επαγγελματικό Λύκειο. Οι ιστορικές της γνώσεις για την περιοχή και η επιθυμία της να καλλιεργήσει την ιστορική συνείδηση των μαθητών της θα την οδηγήσουν στη δημιουργία ενός Ομίλου Προφορικής Ιστορίας. Ο Ηλίας, η Ελένη και άλλοι μαθητές της πείθουν αρκετούς από τους «ντόπιους» κατοίκους της περιοχής να τους διηγηθούν τις ιστορίες τους και να μοιραστούν μαζί τους τις τραυματικές μνήμες τους. Πώς όμως θα αντι...

"Τα βαθυγάλανα νερά των ωκεανών σου θα τιθασέψω, κτίζοντας χιλιάδες λιμάνια με προβλήτες, όπου θα αράζουν τα πάσης φύσεως πλεούμενα. Τα μπράτσα των ναυτών θα λάμπουν στον ήλιο καθώς θα μαϊνάρουν δένοντας τα καραβόσκοινα για τη σιγουριά των καραβιών. Να! Βλέπω κιόλας τους ναύτες στο μπλε και στο λευκό, φρεσκοξυρισμένους να κατεβαίνουν τις κλίμακες και να τραβούν προς τα σοκάκια της ηδονής, βλέπω τον Ποσειδώνα με την Τρίαινα να ανακατεύει τα απύθμενα βάθη σου και όλον τον υδρόβιο κόσμο να ερωτεύεται στις παραλίες σου. Στα ρηχά των νερών σου θα έκτιζα πόλεις με μπλε σπίτια, μ...

Συνήθως ο πόνος από μια "ιστορία αγάπης" που έχει συντελεστεί στο παρελθόν μας οδηγεί στο "πένθος". Yπάρχουν όμως και εκείνες οι φορές που μας οδηγεί στην πλήρη ακινησία, στην αδράνεια. Tούτο είναι το σημείο απ' όπου ξεκινά H θύελλα. Tότε είναι που κτυπά την πόρτα μας ο άλλος μας εαυτός, ως τιμητής, ως κατήγορος ή ως φωνή που ξεθάβει κοινές αλήθειες. Tότε μας επισκέπτονται οι φαντασιώσεις, οι μνήμες, σκληρές μα και αδιευκρίνιστες συνάμα, εμβληματικές φιγούρες όπως εκείνη της Mητέρας, στο τέλος όμως, οπωσδήποτε Eκείνη, που θα μας βγάλει τον κόμπο απ' τον λαιμό και θα μας κάν...

Η Ιουλιέττα του φθινοπώρου είναι η αφήγηση της ηρωίδας του βιβλίου τούτου, που από καλοκαιρινό κορίτσι που ήταν, βρέθηκε νέα κοπέλα ακόμα να βιώνει ένα φθινόπωρο, εξαιτίας της ιστορίας που έζησε με δυο συμβολικούς Αλέξανδρους. Μέσα από την περιπέτειά της γράφει και το φιλοσοφικό της πιστεύω, μαζί με την αναζήτησή της για το ψυχικό διαμάντι της μετάνοιας και της συγχώρεσης, που τα θεωρεί εφικτά και απαραίτητα στη συνέχεια της ζωής της...

"Το δωμάτιο δεν έχει παράθυρο κι ούτε ήχος διαπερνάει τους τοίχους του. Αναρωτιέμαι αν ζω. Αν υπάρχω στα αλήθεια και δεν είμαι ένα άσκημο όνειρο. Μου λέει ότι πλήρωσε για μένα και με εκπαιδεύει για να τα πάρει πίσω αυτά που πλήρωσε. Στην αρχή, τρόμαζα, πονούσα. Τώρα η παρουσία του, οι βρισιές του κι ο πόνος που μου προκαλεί, τα αποζητώ για να με πείθουν ότι ζω. Γιατί αλλιώς δεν ζω, μόνο αναπνέω. Λέω μέσα μου πονάω, είμαι άνθρωπος. Ακούω τα αγκομαχητά του, τις φωνές του, λέω αισθάνομαι, ακούω, ζω." "Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ" είναι η ιστορία της μαύρης γυναίκας που δεχόμα...

Στην "Κάθοδο των εννιά" η ακύμαντη δραματική ενάργεια προκύπτει από τη σκόπιμα αντιδραματική γραφή της. Μια λιτή, γυμνή, απέριττη, μικροπερίοδη γραφή, χωρίς περιγραφές, περιστροφές και αναλύσεις, χωρίς πολλά επίθετα, όπου κυριαρχεί ο ευθύς λόγος και λειτουργεί απρόσκοπτα το ουσιαστικό και το ρήμα για την άμεση μετάδοση της πιο καίριας πληροφορίας. Μια γραφή που αποδραματοποιεί λεκτικά τα πιο συγκλονιστικά επεισόδια πετυχαίνοντας μια έμφαση από την ανάποδη, σα να λέμε, σε μια μόνιμη διάθεση οξύμωρου, όσο πιο μεγάλα τα γεγονότα, τόσο πιο απλά τα λόγια. Η ιδιότητα του "κοινού...

Κατεβήκαμε στο ρέμα με κομμένα γόνατα. Πήραμε πάλι τον ανήφορο, σιγά με προφυλάξεις, όσο όμως πέρναγε η ώρα χωρίς αποτέλεσμα, η δίψα μας θέριευε κι αρχίσαμε να τρέχουμε καταμεσής στην κοίτη σαν παλαβοί. Τα χαλίκια έκαιγαν και νιώθαμε τον ήλιο στο κεφάλι μας, τεράστιο και καρφωμένο στη θέση του. Στο τέλος αποκάναμε. Ο Νικήτας ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Λαχάνιαζε με τη γλώσσα έξω σα θερμιασμένο ζαγάρι. Δεν γλιτώναμε ούτε με το φευγιό. Η δίψα, η δίψα μας, μας είχε φτάσει και μας είχε ξεπεράσει. Δεν μας έμενε τίποτα άλλο παρά να πέσουμε ανάσκελα τεντώνοντας χέρια και πόδια κ...

Ένα συγκλονιστικό αφήγημα που εγγράφει μοναδικά το άγριο χρονικό του τέλους του Εμφυλίου. Φύγαμε και μας έριξαν από πίσω. Μας ντουφέκισαν μέσα απ’ το σπίτι. Γύρισα ξαφνιασμένος και είδα τον άντρα στην πόρτα να μας τινάζει μια χειροβομβίδα. Έπεσα χάμω κι άρχισα να κυλάω τον κατήφορο. Η χειροβομβίδα έσκασε σηκώνοντας καλαμιές στον αέρα. Βρήκα ένα τούμπι και καλύφτηκα. Μόλις καταλάγιασε η έκρηξη, ο άντρας πετάχτη όξω απ’ τη μάντρα. Πίσω του βγήκαν και τα δυο παιδιά με τις αραβίδες στο χέρι. Πήραν τον κατήφορο κατά κει που ’σκασε η χειροβομβίδα. Τους έφερα στην μπούκα μου κα...