Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ειρήνη και η Άννα είναι δυο κορίτσια, το ένα ογδόντα δύο χρονών και κατάκοιτο, το άλλο είκοσι έξι χρόνων. Μαζί θα κάνουν την πιο μαγική εκδρομή της ζωής τους ανακαλύπτοντας πως ο χρόνος δεν είναι παρά ένα γελοίο σκιάχτρο πως ένα ολόκληρο ταξίδι χωρά ανάμεσα στο κρεβάτι και το παράθυρο της κάμαράς σου, αρκεί να ξέρεις αληθινά να ζεις. Ο κύριος Επαμεινώνδας είναι ένας εργένης συνταξιούχος. Βγαίνοντας ένα πρωί με την πιτζάμα και τις παντόφλες απ' το σπίτι, του για ν' αγοράσει τσιγάρα, κάνει ένα ολόκληρο ταξίδι· όμως στο τέλος της ημέρας είναι ο ίδιος, κι ας έχουν αλλάξει...

... άλλοι λέγανε πως ο Ερρίκος δεν ήταν άλλο από γάτος. Άλλοι πως ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος ο όγδοος, ο αιμοσταγής δήμιος της Αν Μπολέυν, της Τζην Σέυμουρ κι όλων των άλλων, προπάντων όμως της Κέιτ. Της δυστυχούς εκείνης συζύγου του που είχε το όνομα της... Κα: Κατερίνα! Ίσως η υπόθεση αυτή να ήταν ένα άκακο σχόλιο για την ηλικία της απογόνου των Λασκάρεων, που με όλα της τα χρονάκια παρέμενε χαριτωμένη και αξιαγάπητη όταν φορούσε τα μαύρα γούνινα πομ-πον για να καλύψει τ' αυτιά της το βαρύ χειμώνα, και την άνοιξη υποδεχόταν τους φίλους της με μιας αυθεντική κινέζικη ρόμπα ολο...

Η οδοντίατρος του βιολειτουργισμού και ο ασθενής της των ανθρωπιστικών επιστημών! Με πεζό λόγο και ποίηση. Ένας Έρωτας πύρινος... αλλά διαφορετικός... Ουράνιος, του πνεύματος... που, όμως, προαπαιτεί Αχέροντα, για την Άννα και τον Μάνο! Τους αλλάζει και τους προχωρεί. Υπερβαίνει την απλή διατομική σχέση και αγκαλιάζει το Σύμπαν: "Μια φορά στα χίλια χρόνια...". Ο Μάνος είναι ο καθρέπτης, μέσα στον οποίο, η Άννα, βλέπει την αθέατη πλευρά της. Συγκρούονται: "έστω και με των ξιφών την επαφή". Εκείνη συνειδητοποιεί, τον ενσωματώνει και, ως καλή θεραπαινίδα των επιστημών της...

Μια εικοσιοκτάχρονη ευτραφής κοπέλα που "γεννήθηκε με την ψυχή της χοντρής, και ήταν απλώς ζήτημα χρόνου να ταιριάξει το περίβλημα στο περιεχόμενο"· ένας τριαντάρης που "η κίτρινη γραβάτα του έχει πατήσει τα πενήντα και η μπεζ καμπαρντίνα του θα ταίριαζε και στον παππού του"· μια σαραντάρα που ο άντρας της: "Ευτυχώς δε μαντεύει τη σκέψη μου. Γι' αυτό μου δίνει ένα ευρώ να του πω τι σκέφτομαι. Σε λίγο θα του δίνω εγώ ένα ευρώ να μου πει τι σκέφτομαι, και λίγα χρόνια αργότερα, καλά να είμαστε, θα του δίνω δύο ευρώ να μου πει τι να σκεφτώ"· ένας σαραντάρης εργένης (δουλειά-σπί...

Ο ήρωας του βιβλίου καθόλου ηρωικός. Ούτε για αστείο. Λέξη άγνωστη, ξένη με τον ψυχισμό του. Μια εκκεντρική προσωπικότητα. Καταλυτική για τους γύρω που ως αχτίδες σκοτεινές τον περιβάλλουν. Ελάχιστες οι φωτεινές εξαιρέσεις. Η δική του μορφή, κατ' εξοχήν εγωκεντρική, αφήνει το αποτύπωμά της στα σώματα και στις ψυχές όπως η βροχή στο χώμα.

Η νουβέλα Μπάρτλεμπυ ο Γραφιάς (1853) θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα του Χέρμαν Μέλβιλλ. Ο ομώνυμος χαρακτήρας έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης του Ζιλ Ντελέζ (Bartleby, ou la formule, 1989), αφετηρία για το αφήγημα Μπάρτλεμπυ και ΣΙΑ του Ενρίκε Βίλα-Μάτας (Καστανιώτης, 2002) και θέμα πολυπληθών πανεπιστημιακών εργασιών. Το παρόν βιβλίο εντάσσεται σε μία νέα τάση διασκευής της κλασικής λογοτεχνίας, με χαρακτηριστικό τη μεταφορά της πλοκής και την απόδοση κλασικών μύθων στο σημερινό πλαίσιο. Για παράδειγμα, το μυθιστόρημα "Dorian" τού Will Self (2004) μεταφέρει το μύ...

Δώδεκα καινούργια διηγήματα, δεκατρία παλαιότερα, η περίφημη πειραματική νουβέλα "Η δολοφονία" και 25 αδημοσίευτα σχέδια του Νάνου Βαλαωρίτη πετάγονται μπροστά στον αναγνώστη, έτοιμα να παίξουν μαζί του ένα εξωφρενικό παιχνίδι γραφής και ανάγνωσης. Ο Νάνος Βαλαωρίτης φτάνει όσο μακριά απαιτεί η φαντασία για να κατανικήσει τη νωθρότητα, την επανάληψη, την εγκατάλειψη, την ανία της ζωής μας. Τα διηγήματα της ενότητας "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" είναι όλα γραμμένα κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων και αποτελούν την ωριμότερη στιγμή του "καρναβαλικού" ύφους του πρωτοποριακο...

Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής δρ Ντ. έχει έναν πολύ δύσκολο ασθενή. Παρακολουθώντας τον και συζητώντας μαζί του έρχεται αντιμέτωπος μ' έναν άνθρωπο απογυμνωμένο από κάθε πάθος για οτιδήποτε έχει να κάνει με τα εγκόσμια. Απουσιάζει κάθε επιθυμία για ζωή, για θάνατο, για έρωτα, για φιλία. Αυτό που ουσιαστικά κάνει τον Χανς Μπίμπερκοπφ να ισορροπεί στην καθημερινότητά του είναι η δύναμη της συνήθειας που καλύπτει κάθε του ενέργεια. Ο δρ Ντ. δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τον ασθενή του και ζητά τη βοήθεια του φίλου του ψυχιάτρου Πέτερ Κλάιν. Μια ιστορία έλλειψης πάθους που ξετυλίγ...

Πρόκειται για την περιπέτεια ενός σύγχρονου, γκρινιάρη Σκρουτζ, ο οποίος κλειδωμένος καταλάθος σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους ήρωες της λογοτεχνίας. Για τον Χρήστο Κοντοχρήστο τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη του μέρα. Έκλεινε να τηλέφωνα αρνιόταν να απαντήσει ακόμα και στις κλήσεις της αδερφής του και, κατά το μεσημέρι, μόνος, ολομόναχος πήγαινε να φάει το κομψό χριστουγεννιάτικο μενού του ξενοδοχείου "Ιντεροκοντινένταλ"... Πώς να φανταστεί όμως, πως όλα θα άλλαζαν εκείνη την παραμονή, εξαιτίας της γραμματικής του κυρίου Μπαμπινιώτη...

Αυτός δεν πιστεύει πια. Κάνει ένα ταξίδι που ίσως δεν έχει γυρισμό και αναρωτιέται αν υπάρχει ζωή πριν το θάνατο. Και πότε είναι ο Κιλρόι, κάποιος που δεν υπήρξε ποτέ, πότε ο χασογκόλης Αριστείδης Παπάζογλου και πότε κάποιος που γράφει στους τοίχους "αν υπάρχει Θεός την πουτσίσαμε".

Τη λένε Δέσποινα και θέλει να φύγει. Με κάθε τίμημα. Μα όσους θα ακολουθήσει στα τυφλά δεν έχουν πού να την πάνε. Και κάθε φορά ο γυρισμός θα γίνεται και πιο δύσκολος. Ένα ανθρώπινο πλάσμα που θα χαθεί αναζητώντας απεγνωσμένα τρόπο για να ζήσει.

Δεν υπάρχει κοινωνία. Mόνο άτομα. Επιχειρηματίες, μάνατζερ, γιατροί, δημοσιογράφοι, διαφημιστές, καλλιτέχνες, μοντέλα, σύζυγοι, γκόμενες, όλοι εναντίον όλων με μια ακατάληπτη γλώσσα χωρίς αίσθημα. Σε έναν κόσμο που τρελαίνεται, η κατάθλιψη, οι ίλιγγοι και η παράνοια είναι συμπτώματα υγείας. Η νέα εποχή είναι τώρα.

Η νουβέλα του Ν. Λαπαθιώτη, "Το τάμα της Ανθούλας", έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος αναφέρεται, κατά τρόπο άκρως ρεαλιστικό, στον κόσμο της νύχτας και του περιθωρίου, με τους νταβατζήδες, τη σωματεμπορία και ιδίως τους τεκέδες και τους ναρκομανείς της Τρούμπας και της Πειραϊκής, και το άλλο σε μια λανθάνουσα ομοφυλοφιλία μεταξύ δύο ανδρών, ενώ η βαθύτατα ερωτευμένη ηρωίδα του έργου, η Ανθούλα, μαραζώνει από τον ερωτικό της καημό για τον ένα από τους άνδρες αυτούς.

Πόσα ψέματα χωράει η αλήθεια σου, πόσες λεηλασίες αντέχει το κορμί σου, πόσα γκάζια σηκώνει το αυτοκίνητό σου, πόσο αίμα ρουφάει η ευημερία σου, πόσες κραυγές πιάνει το αυτί σου, πόσες αναπνοές μετράει η ανάσα σου και πόσες αλήθειες χωράει το ψέμα σου, αν θέλεις καλά μόνο να βρεις; Προς αναζήτηση απάντησης στη σκιερή πλευρά της νεοελληνικής πραγματικότητας. Ατομικές πορείες που διασταυρώνουν τα αδιέξοδα, τους αγώνες και τις προδοσίες τους στην ελπίδα, στην αυταπάτη και στο άλλοθι ότι "καλά μόνο θα βρουν". Νουβέλα που αποτελείται από μικρά κεφάλαια αφιερωμένα σε διαφορετι...

Ο Γιάννης Σπαβέρας μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι, όπου οι αισθήσεις έχουν τον πρώτο λόγο. Μια μοναδική μακρινή χώρα -το Βιετνάμ-, η οποία κατά τον Άντονυ Μπουρνταίν είναι "η Χώρα των θαυμάτων, του φαγητού και της μαγειρικής", ξεδιπλώνεται με τρόπο πρωτότυπο μέσα από τις λέξεις αυτής της νουβέλας επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι οι λέξεις χαρίζουν τη νοσταλγική γαλήνη στην ψυχή, όταν οι εικόνες έχουν την απλότητα μιας κίνησης. Μια λίμνη, μια κοπέλα, μια φωτογραφία, ένα καπέλο, μοναδικές γεύσεις, θα βοηθήσουν την ψυχή του ταξιδευτή να γνωρίσει την προσμονή ως διαδρομή. Τελικά η φ...

Βρίσκεσαι εκεί που οι Άνδεις συναντάνε την Αμαζονία. Κατηφορίζεις ύστερα στην Κορδιλιέρα, σμίγεις με τους μεθυσμένους από ρούμι κι άσπρη σκόνη πειρατές της Καραϊβικής. Στον τόπο αυτό φωτιά και νερό χορεύουν μαζί. Οι γυναίκες είναι μαύρες πεταλούδες. Ο φόνος εναλλάσσεται με χάδι. Η εκδίκηση με ηδονή. Στην Κολομβία. Ή -καλύτερα- στη Λοκομβία. Δηλαδή στη χώρα των τρελών...

Η ηδονή είναι το επιχείρημα που εξισώνει κάθε προσπάθεια. Η ηδονή είναι η αυταπάτη ότι η πράξη σου είναι ορθή. Η ηδονή είναι ένα νόμισμα με μία μόνον όψη. Είναι ο ήχος της σωρευμένης μάρκας που ο κρουπιέρης σπρώχνει στο μέρος σου. Η ηδονή είναι ένα γκρουπούσκουλο που ανεμίζει μοναχό τις μπαντιέρες του μέσα στην πόλη. Η ηδονή είναι η εξαργύρωση ενός στίχου. Η ηδονή είναι η επιτυχία μιας ατυχίας. Η ηδονή δεν προγραμματίζεται. Δεν έχει σάρκα, δεν έχει νεύρα, δεν έχει γλώσσα, δεν έχει εχθρό. Δεν έχει όριο. Η ηδονή είναι ταπεινή, είναι ακλόνητη. Φτωχή, μεγάλη. Ακραιφνής, παντοδ...

...Το νοσοκομείο βρίσκεται στο νοτιανατολικό Λονδίνο και δεν ξέρουμε κανένα εδώ που καταλήξαμε... Το παιδί κοιμάται; Μοιάζει να κοιμάται! Δεν ικετεύει πια για ένα χάδι μια αγκαλιά. Βρισκόμαστε ξανά εδώ... Τα χέρια του κρέμονται στα δικά μας και ο Άγγελος παραμιλάει. Σηκώνομαι να φύγω. Θ' ακολουθήσουν ατέλειωτα βράδια που θα γίνεται ξανά και ξανά το ίδιο έγκλημα στην ψυχή μου! Κλειδώνομαι στον πόνο. Καίγομαι απ' τον πυρετό του θανάτου και δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν είμαι εκεί αν και βρίσκομαι αναπνοές κοντά δίπλα στο σώμα του νοερού λογάριθμου που μας συνδέει με την δεύτερη...