Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό ερμηνεύονται τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου. Επιχειρώντας μια σύνθεση Φιλοσοφίας, Επιστήμης και θρησκείας, τοποθετούνται και εξετάζονται αφηρημένες έννοιες, κάτω από το φακό της λογικής ανάλυσης.

Το τρίπτυχο: Φιλοσοφία - Επιστήμες - Πολιτική εξακολουθεί και στην εποχή μας να δημιουργεί δέσμες προβληματισμού, σαφώς με διαφορετική εστία εκπόρευσης και αντίστοιχα με πολλαπλότητα μορφών εκφοράς και δεικτών δυναμισμού. Το τρίπτυχο αποκτά προφανώς ιδιαίτερη εφαρμογή στους κόλπους ενός Πανεπιστημίου που κατά τις τρεις και πλέον δεκαετίες της πορείας του έδωσε δείγματα ενός προωθημένου ριζοσπαστισμού που εδράζεται στην επίγνωση της συμβολής του κατά τη διαμόρφωση πτυχών της κοινωνικής συνείδησης. Τέλος, πρόκειται για μια εντελώς συγκεκριμένη έκφανση στο έργο ενός Καθηγητή,...

Η μεταμόρφωση αποτελεί το θεμέλιο και τον πυρήνα της δημιουργίας του υπάρχοντος κόσμου ορατού και αόρατου. Τα όντα υπάρχουν "εν τη μεταμορφώσει τους" και το μυστήριο της μεταμόρφωσης είναι εν τέλει το μυστήριο της προέλευσης και της ύπαρξης του κόσμου. Μια από τις βαθύτερες πτυχές του Μυστηρίου είναι ο Έρωτας και μ’ αυτόν θα ασχοληθούμε στο πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου. Η ψυχολογική διάσταση του Μυστηρίου, αποτελεί μια άλλη, πολύ σημαντική, πτυχή του. Εδώ επέλεξα να ασχοληθώ με τη μεταμόρφωση του χαρακτήρα και τον ναρκισσισμό. Τη βαθύτερη ρίζα αυτής της πορείας της μεταμό...

"...Υπάρχει μια ηλικία, όπου διδάσκεις αυτό που ξέρεις· έρχεται όμως κατόπιν μια άλλη, όπου διδάσκεις αυτό που δεν ξέρεις: αυτό λέγεται αναζήτηση. Έρχεται ίσως τώρα η ηλικία μιας άλλης εμπειρίας: η ηλικία όπου ξεμαθαίνεις, όπου αφήνεις να δουλεύει το απρόβλεπτο ξαναπλάσιμο που η λήθη επιβάλλει στο καταστάλαγμα των γνώσεων, των διαφόρων μορφών κουλτούρας, των διαφόρων πεποιθήσεων που πέρασες. Αυτή η εμπειρία έχει, θαρρώ, ένα όνομα τρανό και απαρχαιωμένο που θα τολμήσω να το πάρω εδώ δίχως κόμπλεξ, στο σταυρικό ακριβώς σημείο της ετυμολογίας του: Sapientia: καμιά εξουσία, μια...

Ο αμερικανός στοχαστής Λιούς Μάμφορντ (1895-1987) θεωρείται το τελευταίο οικουμενικό πνεύμα του αίωνα μας. Κινείται με ευχέρεια στο χώρο της επιστήμης, στον χώρο της τέχνης, στον χώρο της θρησκείας, στον χώρο της ψυχανάλυσης, στον χώρο της ιστορίας. Στο βιβλίο αυτό περιέχεται η ουσία της φιλοσοφίας του.