Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αίγυπτος: Στη φυλακή ο Οδυσσέας σκαλίζει «τη Μάσκα». Στις πρώτες πρώτες λάμψεις της αυγής με υπομονή αρχινίζει να πελεκάει το κούτσουρο βαθιά χωρίς να τρέμει η χέρα. Πρίμος φυσούσε απάνωθέ του ο νους, τινάζουνταν οι σκίζες, σπιθόπετρα το μέγα καύκαλο, πηγάδια οι δυο λαμπήθρες, το μέτωπο κατσάβραχος γκρεμός, μαύρη σπηλιά το στόμα και στρούφιζαν τα χείλια κρεμαστά και δρακοχαχαρίζαν. Τη φλέβα του άνοιξε ο γονιός, του βάφει κόκκινα τα χείλια, πλατιά του απλώνει αιμάτου δαχτυλιά, δυο φρύδια του χαράζει και στούμπωσε με βώλους γης τα δυο πηγάδια του τα μάτια. Αλάφρωσε, το στή...

Το βιβλίο Homer: Poet of the Iliad είναι το τέλειο βοήθημα και για όσους θέλουν να εμπλουτίσουν την γνώση τους για το ποίημα και την μορφή του, αλλά και για όσους έρχονται σ' επαφή με το έργο του Ομήρου για πρώτη φορά. O Mark Edwards συνδυάζει τα πλεονεκτήματα μιας γενικής εισαγωγής και ενός λεπτομερειακού υπομνήματος, κι έτσι καθιστά τα πορίσματα της πρόσφατης ομηρικής έρευνας προσιτά σε σπουδαστές και αναγνώστες με γενικά ενδιαφέροντα, όπως επίσης σε κλασικούς φιλολόγους. Καθώς η ερμηνεία του έπους απαιτεί την κατανόηση της αρχαίας προφορικής παραδόσεως και των συμβάσεώ...

Ο όρος "στρατηγικές" αναφέρεται εξίσου στις επιλογές δράσης των επικών προσώπων, πρωτίστως του Οδυσσέα και του άξιου γιου του, και στις αφηγηματικές επιλογές του ποιητή της Οδύσσειας, που μέσα από αυτές παρουσιάζει τα δύο βασικά επικά πρόσωπα. Στον κόσμο της Οδύσσειας όλα τα επικά πρόσωπα δοκιμάζονται ως προς τη νοητική και ηθική τους συγκρότηση και διακρίνονται σε δύο ομάδες, από τις οποίες η μία αξιολογείται και καταξιώνεται χάρη στη θετική χρήση, ενώ η δεύτερη καταστρέφεται εξαιτίας της αρνητικής χρήσης του νοητικού και ηθικού. Σε αυτό τον κόσμο ο Οδυσσέας κατοχυρώνεται...

Αιθίοπες εν τη Ομηρική εποχή εσήμαινε τι όλως διάφορον του υπονοουμένου σήμερον διά της ονομασίας ταύτης. Ο Αιθίοψ του Ομήρου είναι νησιώτης ευγενής, αριστοκράτης, κοσμογυρισμένος, εκπολιτιστής, κοσμοπολίτης, ως λέγομεν σήμερον, ποιητής, αλλά και έμπορος, πεπροικισμένος δι' όλων των προτερημάτων, αλλά και ελαττωμάτων της φυλής του, της Ελληνικής φυλής. Τοιούτος, οίος υπήρξεν εν τη προϊστορική, τη ιστορική, τη Ελληνική, οποίος είναι και εν τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή και τη σημερινή εποχή. Αιθίοψ, εκ του ρήματος Αίθω και ωψ, κυρίως και κατ' εξοχήν λέγεται ο έχων χρώμα ερυθρωπόν...

Τα "Αλεξιφάρμακα" του Νικάνδρου του Κολοφωνίου (2ος αι. π.Χ.) έχουν εκδοθεί και ανατυπωθεί από το 1499 (editio princeps) μέχρι σήμερα δεκατέσσερις φορές και σχεδόν πάντοτε μαζί με τα "Θηριακά" του. Η παρούσα κριτική έκδοση βασίζεται στην εξέταση των ήδη γνωστών χειρογράφων, αλλά και άλλων που δεν είχαν χρησιμοποιήσει οι προηγούμενοι εκδότες. Τα κεφάλαια της "Εισαγωγής" έχουν προέλθει είτε από συνόψιση είτε από μεταφορά των συμπερασμάτων της εργασίας μου που είχε δημοσιευθεί στη σειρά "Πονήματα" του Κέντρου Εκδόσεως Έργων Ελλήνων Συγγραφέων (Κ.Ε.Ε.Ε.Σ.) της Ακαδημίας Αθηνών,...

...ο ποιητής κατά τη ροή του λόγου του, επιδιώκει πρωτίστως την υπαγωγή των λέξεων στη μετρική φόρμα του δακτυλικού εξαμέτρου, διακινδυνεύοντας προς τούτο (εάν χρειασθεί) ακόμη και τη λογική του διανοήματος. Ο εντοπισμός της τεράστιας αποδεικτικής σημασίας που περιέχει το δεύτερο ημιστίχιο του ι245 και η οποία αφορά τις μεθοδεύσεις του ποιητή σχετικά με την εξοικονόμηση του επιθυμητού σ' αυτόν μετρικού σχήματος, εγκαινιάζει ουσιαστικά μια νέα υποχρεωτική τακτική προσέγγισης των ομηρικών κειμένων. Θα πρέπει, δηλαδή, πριν από την ανάλυση οποιουδήποτε στίχου, να προηγήται η αν...

This volume offers a collection of papers originally presented at an international colloquium sponsored by the Department of Philology of the University of Crete. They discuss the relationship between Horace's Epodes, Odes, and Epistles, and the poetry of Archilochus, Hipponax, Alcaeus, Sappho, Anacreon, Pindar, Bacchylides, Simonides and Callimachus. The essays cover a variety of topics: Horace's unwillingness to make comparisons between himself and the poets of archaic Greece (Denis Feeney), the conception of "lyric" in the absence of the lyre (Anastasia-Erasmia Peponi),...

Το φιλοσοφικό ποίημα "Περί φύσεως" του Παρμενίδη δικαιούται πολλά πρωτεία: - Στο σύνολο των κειμένων της "Προσωκρατικής" φιλοσοφίας (6ος και 5ος αιώνας π.Χ.) που έχουν αποσπασματικά διασωθεί, οι περίπου 150 στίχοι του Παρμενίδειου ποιήματος έχουν τη μεγαλύτερη λογική και θεματική συνοχή. - Το κεντρικό απόσπασμα (61 στίχοι) αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα εκτενούς απαγωγικού συλλογισμού, όχι μόνο στην ιστορία της φιλοσοφίας αλλά στην ιστορία των επιστημών και γενικά στην ιστορία του πνεύματος. - Το ποίημα είναι αδιαμφισβήτητα το πρώτο συνειδητά διατυπωμένο κείμενο στην ιστο...

Είναι γνωστή η Οδύσσεια στους πάντας και στοις πάσι που αφηγείται τις σκηνές γοργά σε κάθε φάση τις τρομερές, αβάσταχτες, φρικτές περιπλανήσεις που άσχημη μοίρα Οδυσσεύ σ' έβαλε να τρυγήσεις. [...]

This is a study of the significance and social function of tragic poetry as understood and explained by Aristotle in his treatise On the Art of Poetry. Like other works of the philosopher, the Poetics is at the same time descriptive and prescriptive, historical and theoretical: it deals with an art created and practiced almost exclusively in Athens in the fifth and earlier fourth centuries, although it was adopted by other Greeks in the second part of the fourth century, and later spread, alongside the Greek language, all over the Hellenistic world to become the mark of Hel...

Η Αλεξάνδρα Ζερβού επιχειρεί μιαν ανάγνωση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας που φέρνει αναγκαστικά τη σφραγίδα του καιρού και της γενιάς της. Περπατώντας στο δρόμο της Νεοανάλυσης που χάραξε ο Ι. Θ. Κακριδής και λαμπρά συνέχισε ο W. Kullmann, προσπαθεί ωστόσο να αξιοποιήσει στοιχεία από τις θεωρίες πρόσληψης, τη σημειολογία του θεάτρου και τη θεωρία του μυθιστορήματος, μαζί με τη βαριά αρματωσιά που προσφέρει στον καθένα σημεριό μελετητή η απέραντη βιβλιογραφία της ομηρικής έρευνας. Το βιβλίο της, καρπός πολύχρονης δουλειάς γραμμένο με τόλμη κι ευχαρίστηση, απευθύνεται στον ε...

Σε αντίθεση με τις σωζόμενες τραγωδίες των τριών μειζόνων αρχαίων Ελλήνων δραματουργών, για τις οποίες διαθέτουμε ικανό αριθμό αξιόλογων ερμηνευτικών υπομνημάτων, τα δύο μνημειώδη έπη του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, έχουν σχολιαστεί με εξαιρετική φειδώ. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι, ασφαλώς, η έκτασή τους, που προϋποθέτει άφθονο χρόνο και ηράκλειο μόχθο περισσοτέρων του ενός ερευνητών. Ένας δεύτερος λόγος πρέπει να αναζητηθεί στα ποικίλα και πολύπλοκα προβλήματα που θέτουν τα πολύστιχα αυτά ποιήματα, προβλήματα που εκκινούν από τις περιπέτειες της χειρόγραφής το...

Σε αντίθεση με τις σωζόμενες τραγωδίες των τριών μειζόνων αρχαίων Ελλήνων δραματουργών, για τις οποίες διαθέτουμε ικανό αριθμό αξιόλογων ερμηνευτικών υπομνημάτων, τα δύο μνημειώδη έπη του Ομήρου, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, έχουν σχολιαστεί με εξαιρετική φειδώ. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι, ασφαλώς, η έκτασή τους, που προϋποθέτει άφθονο χρόνο και ηράκλειο μόχθο περισσοτέρων του ενός ερευνητών. Ένας δεύτερος λόγος πρέπει να αναζητηθεί στα ποικίλα και πολύπλοκα προβλήματα που θέτουν τα πολύστιχα αυτά ποιήματα, προβλήματα που εκκινούν από τις περιπέτειες της χειρόγραφής το...