Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το εξάτομο υπόμνημα στην Ιλιάδα επιμελήθηκε ένας από τους διαπρεπέστερους ομηριστές του 20ού αιώνα, ο G.S. Kirk. Ο ίδιος ανέλαβε τους δύο πρώτους τόμους (ραψωδίες Α-Θ), ενώ τον κατά στίχο σχολιασμό των υπόλοιπων δεκαέξι ραψωδιών τον ανέθεσε σε νεότερους ευφήμως γνωστούς μελετητές του Ομήρου. Είναι αναμενόμενο ότι, παρά τις γενικές οδηγίες του επιμελητή της σειράς, κάθε φιλόλογος κατένειμε τις εμφάσεις ανάλογα με τα εξειδικευμένα ερευνητικά ενδιαφέροντά του, και έτσι προέκυψε μια πολυφωνική προσέγγιση, που πρέπει να προσμετρηθεί στα πλεονεκτήματα των τόμων αυτών. Το έγκυρο α...

Την Ιλιάδα στη συνολική της μορφή "συνέρραψε" ένας μεγαλόπνοος ποιητής. O Όμηρος. Η προσωπικότητά του έρχεται μέσα από το θάμπος των αιώνων, τυλιγμένη σε ένα μυστήριο καταγωγής, διάρκειας βίου, τόπων διαμονής και τρόπων σύνθεσης του αριστουργηματικού αυτού ποιήματος της ανθρωπότητας. Εκφράζει το έργο αυτό, την αληθινά τιτάνια προσπάθεια του μεγάλου ποιητή να συγκεντρώσει και να συνταιριάσει αναπλαστικά ένα πλήθος από αρχαιότερα "δημοτικά" τραγούδια, που μ' αυτά ο ανώνυμος λαός διηγήθηκε έναν περιλάλητο εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στον ελλαδικό κόσμο. Μια σκληρή δεκάχρονη σύγκρ...

Περιέχει: - Εισαγωγή στην επική ποίηση και στην Ιλιάδα του Ομήρου - Κείμενο - λεξιλόγιο - μετάφραση - Γραμματικά και συντακτικά σχόλια - Πραγματολογικά, ιδεολογικά και αισθητικά σχόλια

Περιέχει: - Κείμενο - μετάφραση - Μετρική ανάλυση - Γραμματική και συντακτική ανάλυση - Ιδεολογική ανάλυση - Πραγματολογική ανάλυση

Περιέχει: - Κείμενο - μετάφραση - Μετρική ανάλυση - Γραμματική και συντακτική ανάλυση - Ιδεολογική και πραγματολογική ανάλυση

Η σπάνια και πολύ σημαντική μελέτη πάνω στην Ιλιάδα του Ομήρου του μεγάλου διαφωτιστή και διδασκάλου του γένους τίθεται στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού ύστερα από δύο αιώνες.

Ο παρών τόμος αποτελεί κριτική εισαγωγή στην Ιλιάδα του Ομήρου, το πρωιμότερο γνωστό λογοτεχνικό έργο της Αρχαίας Ελλάδας. Ο Michael Silk, καθηγητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Κολλέγιο King's του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, πραγματεύεται το ιστορικό πλαίσιο του έπους, τη σύνθεσή του και την εκτεταμένη του επίδραση και σχετίζει τη λογοτεχνική του δύναμη με την ιδιάζουσα συνοχή του και την αλληλεπίδραση στοιχείων του έπους, όπως το ύφος του, η ηθογράφηση προσώπων και η ιδεολογία του. Με τη βοήθεια παραθεμάτων από το πρωτότυπο συνοδευμένων από μετάφραση...

Περιέχει: - Κείμενο - μετάφραση - Μετρική ανάλυση - Γραμματικά και συντακτικά - Ιδεολογικά και πραγματολογικά

Η νέκυια είναι η σημαντικότερη και η κορυφαία, κατά τη γνώμη μου, ραψωδία των ομηρικών επών, διότι πέρα από αφηγήσεις άθλων και περιπετειών, θεών και ανθρώπων εισάγει στο σημερινό μοντέρνο κόσμο τραβώντας διακριτικά τις κουρτίνες τής μεταφυσικής για να αντικρίσουμε το επέκεινα της ύπαρξης. Είναι, παραδόξως, εκτός των άλλων, η πιο αντιηρωική και συνάμα η πιο ηρωική ραψωδία και περιλαμβάνει εντός της κι άλλα πρώιμα ποιητικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα όπως οι πρόδρομοι των ορφικών. Εδώ έχουμε μια πρώτη καταγραφή των απόψεων των αρχαίων Ελλήνων: για τη μετά θάνατον ζωή...

[...] Δύο κυρίως θεματικοί κύκλοι είναι στην Οδύσσεια ευδιάκριτοι. Ο πρώτος θεματικός κύκλος είναι η μυθιστορία ενός ξενιτεμένου που γυρίζει μετά από χρόνια στην πατρίδα του και βρίσκει τη γυναίκα του περιτριγυρισμένη από πολλούς μνηστήρες. Το θέμα αυτό έχει να κάνει με τους νόστους, τις διηγήσεις δηλαδή για την επιστροφή των ηρώων του τρωικού πολέμου στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Η Πηνελόπη, η γυναίκα του Οδυσσέα, στο διάστημα της απουσίας του Οδυσσέα των είκοσι ετών, παραμένει πιστή και ξεγελά τους μνηστήρες υφαίνοντας και ξυφαίνοντας ένα πολύ μεγάλο πανί, για να κερδίσ...

[...] Η μετάφραση, όπως παρουσιάζεται εδώ ολοκληρωμένη, έγινε σε δύο μεγάλες χρονικές περιόδους, και με μεγάλη επίσης χρονική απόσταση μεταξύ τους. Κατά την πρώτη (1992-1997) μεταφράστηκαν οι επτά πρώτες Ραψωδίες (α - η) και κατά τη δεύτερη (2010-2015) οι υπόλοιπες δέκα επτά (θ - ω). Η αρχή της όλης μετάφρασης έγινε, όπως άλλωστε και στην περίπτωση του Κακριδή και του Μαρωνίτη, από τη Ραψωδία ε, και μάλιστα με αφορμή τη συγκεκριμένη του τελευταίου που μόλις τότε είχε κυκλοφορήσει (1988). [...]

Ο ακροατής/ αναγνώστης των ποιητικών κειμένων που αφορούν την Ελένη δεν μπορεί να τη "δει", μπορεί μόνον να ακούσει τα λόγια της. Η ίδια η Ελένη, στις βασικές μυθικές εκδοχές της ιστορίας της, δε φαίνεται να διαχειρίστηκε σωστά τη βασική ιδιότητά της, την ομορφιά. Φαίνεται όμως να χειρίστηκε σωστότερα με το λόγο τις καταστάσεις στις οποίες βρέθηκε εξαιτίας ακριβώς της ανεπιτυχούς διαχείρισης της ομορφιάς. Θα παρακολουθήσουμε τα λόγια της Ελένης στα βασικά ποιητικά κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας στα οποία φέρεται να μιλάει αυτολεξεί και τα οποία επηρέασαν την μετέπε...

[...] Ο Ευστάθιος αποκαλύπτει τους συμβολισμούς του ποιητή και οδηγεί τον αναγνώστη του ως δάσκαλος στην πορεία της κατανόησης της ομηρικής σκέψης και έκφρασης. Η ευαίσθητη γραφή του ερμηνευτή-σχολιαστή ακολουθεί τη βασική μέθοδο του Αριστάρχου το "Όμηρον εξ Ομήρου σαφηνίζειν", και παρουσιάζει με σεβασμό τον πολιτισμό των επών. Έτσι ο αναγνώστης βλέπει τελικά να ανοίγεται μπροστά του ένας δυνατός και ευχερής τρόπος απόλαυσης της πλούσιας ομηρικής γλώσσας, η οποία αποτελεί και μετά από τόσους αιώνες έμπνευση για τους σύγχρονους δημιουργούς. Συγχρόνως όμως έχει στα χέρια του...

[...] Η περί ποιητικής φιλοσοφική θεωρία του Αριστοτέλους είνε προϊόν ευρείας αναγνώσεως και μελέτης των ποιητικών έργων των αρχαίων Ελλήνων ποιητών, άτινα δίκην ανατόμου ακριβολογήσας εσχημάτισεν ασφαλείς κανόνας της συστάσεως των διαφόρων ειδών της ποιήσεως. Δυστυχώς όμως εν τη μέχρι τούδε περισωθείση πραγματεία αυτού μόνον περί τραγωδίας γίνεται πως μακρότερος λόγος και εν πολλοίς ανεπαρκής, περί δε έπους ολίγα λέγονται και περί κωμωδίας ελάχιστα. Δια της παρούσης πραγματείας σκοπόν προϋθέμεθα να περιλάβωμεν εν συνόψει την περί ποιητικήν τέχνης θεωρίαν του Αριστοτέλους χ...